บทที่118 เขาจะให้เธอ แสดงความสามารถออกมาทั้งหมด (4)

เสียงคุณปู่เวินหยุดนิ่งสักครู่ เพื่อพยายามระงับอารมณ์ในใจอย่างแรง "คุณปู่รู้ว่าเธอไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับเรื่องบริษัท ที่จริงการบริหารบริษัทนั้นเรื่องที่เหนื่อยมาก คุณปู่ก็ไม่อยากเห็นเธอเหนื่อย เฉพาะฉะนั้น คุณปู่จึงตัดสินใจจะขายบริษัททิ้ง เงินจากการขายบริษัทนั้นเมื่อถึงเวลาคุณปู่ค่อยโอนให้เธออีกที……"

"คุณปู่จะขายบริษัทเหรอคะ" เวินลั่วฉิงรีบเงยหน้า แล้วมองไปคุณปู่เวิน

เพราะตกใจอย่างแรง น้ำเสียงเธอดังขึ้นมาก

เธอรู้สถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปตอนนี้ไม่ค่อยจะดีมากนัก แต่เธอคิดไม่ถึงว่าคุณปู่จะถึงขนาดขายบริษัททิ้ง

เวินลั่วฉิงนึกถึงคำพูดมู่หรงดัวหยางแล้ว ก็เข้าใจความคิดของคุณปู่ไม่ยาก

คุณปู่ตอนนี้มีป่วยเป็นโรคหัวใจ จึงเห็นได้ชัดว่าไม่มีความสามารถจะบริการบริษัทได้แล้ว หากเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นเรื่อยๆ บริษัทเวินซื่อกรุ้ปก็คงจะล้มละลาย

คุณปู่คงคิดว่าก่อนที่บริษัทจะล้มละลาย จะรีบทำการขายบริษัททิ้งซะ ถ้าเป็นแบบนี้ ก็คงขายได้กำไรเยอะหน่อย จะได้เหลือเงินให้เธอมากยิ่งขึ้น

เธอรู้ว่าบริษัทเวินซื้อกรุ้ปคือน้ำพักน้ำแรงทั้งชีวิตของคุณปู่ ที่คุณปู่ตัดสินใจแบบนี้ คงลำบากใจเป็นอย่างมาก

"ใช่ คุณปู่อายุมากแล้ว คุณปู่คงบริหารบริษัทได้ไม่นาน คุณปู่อยากจะพักผ่อนอย่างเต็มที่สักที คุณปู่ก็ไม่อยากให้เธอเหนื่อยมากด้วย

เพราะฉะนั้นขายทิ้งซะก็ดีเหมือนกัน"ขณะที่คุณปู่เวินพูดนั้น ก็มีรอยยิ้มเอ็นดูปรากฏอยู่ที่ใบหน้า คุณปู่เก็บซ่อนอาการได้เป็นอย่างดี จึงไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงใดๆ และดูไม่ออกถึงความเสียดายมากมาย

แต่เวินลั่วฉิงเป็นนักจิตวิทยา จะมองไม่ออกถึงความในใจของคุณปู่เวินได้อย่างไร เธอรู้ว่าตอนคุณปู่เวินพูดความพูดนี้นั้น ในใจคงมีเลือดหยดออกมา

เวินลั่วฉิงรู้ ที่คุณปู่ทำไปทั้งหมดในตอนนี้ก็เพราะเธอ ไม่อยากให้เธอกังวล และอยากเหลือเงินให้เธอมากที่สุด

เมื่อก่อน เธอไม่เคยถามถึงเรื่องภายในบริษัทเลย แต่ตอนนี้เธอจะไม่สนไม่ได้เด็ดขาด

"คุณปู่ ไหนบอกว่าจะยกบริษัทให้หนูไง แล้วบอกจะขายก็ขายได้ไง" เวินลั่วฉิงจ้องมองไปที่คุณปู่เวิน แล้วแกล้งทำเป็นใบหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

"ฉิงฉิง เธอหมายความว่าไง" คุณปู่เวินหยุดนิ่ง และมองไปยังเธอด้วยมีความสงสัยอยู่บ้าง เมื่อก่อนเขาเคยเอ่ยกับเวินลั่วฉิงว่าจะยกบริษัทนี้ให้เธอ

แต่เธอก็ปฏิเสธ ดังนั้น คุณปู่เวินเขาถึงอยากจะขายบริษัทเพราะคิดว่าเธอคงไม่คัดค้านใดๆ

"คุณปู่พักผ่อนให้เต็มที่เลยนะคะ บริษัทนั้นฝากให้หนูชั่วคราว" แม้เวินลั่วฉิงจะไม่สนใจเรื่องการบริหารบริษัท แต่ถ้าสถานการณ์แบบนี้ เธอจะอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรได้เลย

"ฉิงฉิง การจะบริหารบริษัทนั้นเป็นเรื่องที่ลำบากมาก" คุณปู่เวินไม่คิดเลยว่าเวินลั่วฉิงจะตัดสินใจกะทันหันเช่นนี้ แววตาเขานั้นได้เปลี่ยนเป็นสับสนเล็กน้อย

ทีแรกนั้นเขาก็ไม่คิดจะบอกสถานการณ์บริษัทให้ฉิงฉิงได้ก็รับรู้

"วางใจได้เลยค่ะคุณปู่ หนูจะบริหารบริษัทให้ดี"เมื่อเวินลั่วฉิงตัดสินใจแล้ว ก็จะถอยไม่ได้อีก

"ฉิงฉิง แท้จริงแล้วสถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปของพวกเราไม่ค่อยดีนัก

เพราะฉะนั้น….." คุณปู่เวินเห็นท่าทีเวินลั่วฉิงนั้น จึงรู้ว่าปิดไม่หยุดแล้ว

"หนูรู้ค่ะ" เวินลั่วฉิงตัดคำพูดคุณปู่เวินเบาๆ

"เธอรู้งั้นเหรอ" คุณปู่เวินตะลึงนิ่ง แล้วมองเวินลั่วฉิงด้วยสีหน้าตกใจ

"หนูรู้ว่าดีไซเนอร์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปของพวกเราถูกฉิงรุ่ยดึงตัวไปโดยเสนอค่าตัวที่สูง และหนูก็รู้ว่าหุ้นส่วนบริษัทเวินซื่อกรุ้ปของพวกเราก็ถูกฉิงรุ่ยดึงตัวไปค่าตอบแทนสูงเหมือนกัน หนูรู้ดีว่าสถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปตอนนี้ดี" เมื่อเวินลั่วฉิงตัดสินใจจะบริหารบริษัทแล้ว ต่อหน้าคุณปู่ก็ไม่ความปกปิดอะไรอีก

"ฉิงฉิง เธอรู้เรื่องหมดแล้วเหรอ" สีหน้าคุณปู่เวินเริ่มเต็มไปด้วยความผิดคาด "เมื่อเธอรู้สถานการณ์บริษัทแล้ว เธอยังคิดจะบริหารต่อเหรอ"

แววตาคุณปู่เวินนั้นตกตะลึงขึ้น สีหน้าเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว " ฉิงฉิง เธอคิดจะไปขอร้องไป๋ยี่รุ่ยใช่ไหม"

"คุณปู่รู้ว่าเธอกับเขานั้นเคย……"คุณปู่เวินถอนหายใจเบาๆ ท่าทางจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นหนักแน่เป็นพิเศษ "แต่คุณปู่ไม่อนุญาตให้เธอไปข้อร้องเขาเพื่อบริษัทเวินซื่อกรุ้ป"

แค่คำว่าไม่อนุญาตของคุณปู่เวินก็สามารถอธิบายท่าทางของเขาได้แล้ว

เวินลั่วฉิงรู้ความคิดของคุณปู่ดี เธอรู้สึกอบอุ่นในใจเป็นพิเศษ คุณปู่เป็นห่วงใยเธอจริง และเอ็นดูรักใคร่เธอจริง

"คุณปู่วางใจได้ หนูไม่ไปขอร้องเขาแน่"เวินลั่วฉิงพูดด้วยความหนักแน่เช่นกัน ขอร้องไป๋ยี่รุ่ยเหรอ เธอไม่เคยมีความคิดแบบนี้มาก่อน"

"นั้นเธอมีความคิดอะไรบ้าง"คุณปู่เวินเห็นท่าทางเธอแล้ว ค่อยโล่งอกได้หน่อย แต่ก็รู้สึกสงสัยมากยิ่งขึ้น

"คุณปู่รู้เรื่องที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปต้องการลงทุนกับจิวเวลรี่ไหม หนูรู้สึกว่าบริษัทตระกูลเวินกรุ้ปของพวกเราก็สามารถเข้าแข่งได้"ในใจเวินลั่วฉิงได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องนี้ก็ไม่ควรปิดคุณปู่แล้ว

"เรื่องนี้คุณปู่รู้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปของพวกเราไม่ได้มีดีไซเนอร์อย่างที่คิดไว้ และไม่สามารถออกแบบผลงานได้ เย่ซือเฉินคนนี้ คุณปู่ก็พอจะรู้มาบ้าง เขาไม่ใช่คนโง่แน่นอน "คุณปู่เวินมองที่เวินลั่วฉิง ทันใดนั้นก็เกิดความสับสนอย่างเห็นได้ชัด

"พวกเราไม่มั่วสักนิด พวกเราจะใช่ความสามารถค่ะ" เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางคุณปู่เวินแล้ว ก็อดขำไม่ได้ เธอรู้สึกบางทีคุณปู่ก็น่ารักมาก และเธอก็รู้ว่าเย่ซือเฉินไม่ใช่คนโง่แน่นอน

ทีแรก เวินลั่วฉิงไม่คิดอยากยุ่งเรื่องนี้ เพราะเธอกับเย่ซือเฉินมีสัญญาการแต่งงานกันแค่หนึ่งปี เธอกลัวว่าถ้าตอนนี้บริษัททั้งสองเกี่ยวพันกัน จากเธอกับเย่ซือเฉินหย่ากันแล้วจะมีผลกระทบตามมา

แต่ว่า ถ้าหากบริษัทตระกูลเวินกรุ้ปพวกเขาใช้ความสามารถในการเอาสัญญาร่วมลงทุนมาได้ เมื่อถึง1ปีหลังจากเธอกับเย่ซือเฉินหย่ากัน การร่วมงานระหว่างบริษัทเวินซื่อกรุ้ปกับก็บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปจะไม่โดนกระทบไปด้วย

อย่างมาก ต่อไปนี้เธอจะออกผลงานการออกแบบทุกปี เรื่องนี้สำหรับเธอแล้วไม่ใช่เรื่องยากอะไรมาก

"ความสามารถเหรอ บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปครั้งนี้ได้ระบุชัดว่าจะดูแค่ผลงานออกแบบ และจะมีเย่ซือเฉินเป็นคนตัดสินเอง ตอนนี้บริษัทเวินซื่อกรุ้ปของพวกเราดีไซเนอร์ที่ใช้งานได้สักคนยังไม่มีเลย แล้วยังจะพูดถึงเรื่องความสามารถอีกเหรอ ถึงบริษัทเราจะเสนอเงินเดือนที่สูงๆ ภายในเวลาสั้นแบบนี้คงหาดีไซเนอร์ดีๆไม่ได้"คุณปู่เวินส่ายหัวไปมา แล้วถอนหายใจเล็กน้อย

"คุณปู่วางใจได้ หนูมีวิธีค่ะ"เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางพ่ายแพ้ของเขาแล้ว รู้สึกปวดใจเล็กน้อย

"เธอจะมีวิธีอะไรได้ เธอไม่ต้องปลอบใจคุณปู่"แต่ว่า คุณปู่เวินแสดงว่าไม่เชื่อเลย คิดแค่ว่าเธอต้องการปลอบใจเขา "ฉิงฉิง เรื่องบริษัทมันได้ง่ายขนาดนั้น"

"คุณปู่ ยังไงสถานการณ์บริษัทเวินซื่อกรุ้ปตอนนี้ก็เป็นแบบนี้แล้ว คุณปู่ก็วางมือให้หนูทำซ้ำอีกสิคะ ลองทำเป็นครั้งสุดท้าย"เวินลั่วฉิงรู้ว่าคุณปู่เวินเป็นห่วงเธอ ถึงได้แกล้งพูดทำเหมือนไม่สนใจไปแบบนั้น

"ได้ เมื่อเธอพูดแบบนี้แล้ว คุณปู่ก็จะรับปากเธอ พรุ่งนี้คุณปู่จะไปบริษัทกับเธอด้วย แล้วจัดการประชุม ประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าทุกคน"เมื่อคุณปู่เวินได้พูดที่เธอพูดแล้ว จากแรกที่เป็นห่วงก็ได้หมดห่วงแล้ว