ตอนที่ 132 เซอร์ไพรส์ไม่ขาดสาย (3)

เย่ซือเฉินหยุดชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็รีบรับมา หลังจากที่ดูภาพออกแบบเสร็จ เย่ซือเฉินเม้มปากเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร ดูท่าทางแล้วเหมือนมีความคิดที่ซับซ้อนไม่สามารถคาดคะเนได้

“คิดไม่ถึงว่านักออกแบบที่คุณนายเชิญมาจะเก่งขนาดนี้”เลขาหลิวพูดด้วยความตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงว่าคนที่ห้าวหาญ ท่าทีดุร้าย เป็นเหมือนนักออกแบบมาเฟียตัวน้อยๆที่เถลไถล แต่กลับมีพรสรรค์ที่เลิศล้ำขนาดนี้

เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาคู่นั้นมีความหมายลึกลับ

เลขาหลิวสะดุ้งเล็กน้อย ทำไมเขารู้สึกสายตาที่ท่านประธานมองมันช่างน่าแปลกเหลือเกิน หรือเขาพูดผิดอะไรหรือ？

“ท่านประธานครับ ลำดับต่อไปจะเป็นการประกาศผลเลยไหมครับ”เลขาหลิวเข้าใจความคิดของนายตัวเองดี ถึงแม้ผลงานของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป

จะแย่แค่ไหน แต่การเลือกมาร่วมงานครั้งนี้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็จะเลือกบริษัทเวินซื่อกรุ้ปอย่างแน่นอน ซึ่งตอนนี้ผลงานการออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปสวยงามเพียงนี้ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“ฉู่หลิงเอ๋อ……”เย่ซือเฉินมองชื่อลงนามบนภาพออกแบบ ซึ่งดวงตาได้แวบผ่านแสงมืด

“ฉู่หลิงเอ๋อเรียนจบการออกแบบจากมหาวิทยาลัยR เรียนจบตั้งแต่สองปีที่แล้ว แต่หลังจากที่ฉู่หลิงเอ๋อเรียนจบก็ไม่ได้มีผลงานด้านการออกแบบเป็นที่ประจักษ์สู่สายตาผู้คนเลย ครั้งนี้น่าจะเป็นเพราะคุณนายก็ไม่มีทางเลือกจึงได้เชิญเธอ แต่ก็ถือว่าเป็นเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง”ไม่พูดถึงไม่ได้แล้วกับการทำงานของเลขาหลิวที่ละเอียดรอบคอบและมากความสามารถเช่นนี้ ช่วงเวลาอันสั้นก็สามารถสืบค้นข้อมูลของฉู่หลิงเอ๋อมาได้

“คุณแน่ใจไหมว่าผลงานทั้งหมดออกมาจากมือของฉู่หลิงเอ๋อ？”มุมปากของเย่ซือเฉินยกขึ้น ดวงตาที่คมลึกราวกับซุกซ่อนรอยยิ้มไว้

“ท่านประธานกำลังสงสัยอะไรครับ？”เลขาหลิวหยุดชะงัก คำพูดของท่านประธานหมายความว่าอย่างไรกัน？ท่านประธานกำลังสงสัยอะไรอยู่？

“มีอยู่เรื่องหนึ่ง คุณช่วยผมไปจัดการหน่อย”เย่ซือเฉินมองภาพออกแบบในมืออีกครั้ง แล้วเงยหน้าสั่งเลขาหลิวไม่กี่ประโยค

“……ครับ”เลขาหลิวได้ยินคำสั่งของประธานตัวเอง มีคำถามมากมายอยู่เต็มท้อง แต่เขาก็ไม่ได้ซักถามแต่อย่างใด

ท่านประธานทำเช่นนี้ต้องมีเหตุผลของท่านอยู่แล้ว

ตอนที่เลขาหลิวเดินมาถึงห้องโถง คนรับผิดชอบของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปยังคงทำการคัดเลือกอยู่

เลขาหลิวไม่ได้เอาภาพออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปให้กับผู้รับผิดชอบของงานนี้ เพียงแต่บอกพวกเขาว่าท่านประธานได้เลือกไว้หนึ่งชุดแล้ว

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ผลตัดสินในรอบแรกก็ออกมา

“จาการตัดสินของคณะกรรมการของเรา ผลปรากฏว่ามีสิบบริษัทผ่านเข้ารอบแรกไป และผลสุดท้ายจะมีท่านประธานของพวกเราเป็นคนตัดสินใจครับ”เลขาหลิวได้ประกาศผลรายชื่อของบริษัทต่างๆที่ผ่านเข้าสู่รอบต่อไป เพราะมีสองกลุ่มจึงได้คัดเลือกกลุ่มละห้าบริษัท

แน่นอนว่าบริษัทเวินซื่อกรุ้ปต้องเป็นหนึ่งในนั้น ตระกูลเฉียวกับฉิงรุ่ยก็ได้ผ่านเข้ารอบด้วย

“ลำดับต่อไปเรียนเชิญนักออกแบบของบริษัทดังกล่าวขึ้นเวทีค่ะ”เลขาหลิวประกาศผลการผ่านเข้ารอบเสร็จก็เชิญนักออกแบบขึ้นมา

ตามหลักแล้วควรจะเชิญผู้รับผิดชอบของแต่ละบริษัท แต่กิจกรรมครั้งนี้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปได้เน้นย้ำแต่แรกแล้วว่าอยากจะดูผลงาน ดังนั้นการเชิญนักออกแบบขึ้นเวทีก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

“เรียนเชิญนักออกแบบทุกท่านขึ้นตึกตามกระผมไปพบท่านประธานครับ”พอนักออกแบบทุกคนขึ้นเวทีแล้ว เลขาหลิวจึงทำท่าเรียนเชิญอย่างมีมารยาท

การกระทำของเลขาหลิวกลายเป็นเสียงฮือฮาไม่ใช่น้อย บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปเลือกบริษัทเข้าร่วมทำงาน ไม่ใช่เป็นการเลือกนักออกแบบ การจัดการอย่างนี้จึงรู้สึกแปลกประหลาดเล็กน้อย

“ท่านประธานสั่งให้เข้าพบเฉพาะนักออกแบบ ส่วนท่านอื่นเชิญรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ”เลขาหลิวยิ้มแย้มต่อผู้คน คำพูดเดียวก็สยบเสียงฮือฮาลง

ท่านประธานเป็นคนสั่งเอง ใครกล้าจะเห็นต่างล่ะ？

เมื่อเป็นเช่นนี้ เวินลั่วฉิงไม่ได้อธิบายให้ฉู่หลิงเอ๋อแม้แต่เพียงคำเดียว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคำสั่งอย่างอื่น

เวินลั่วฉิงเห็นฉู่หลิงเอ๋อตามเลขาหลิวไป รู้สึกไม่วางใจเลย แถมเปลือกตาก็ยังมากระตุกอีกสองครั้ง

เย่ซือเฉินอยากจะทำอะไรกัน？

เธอรู้สึกลางๆว่าเย่ซือเฉินทำอย่างนี้เหมือนเป็นการจู่โจมอย่างหนัก เหมือนจะเจาะจงเธอเสียด้วยซ้ำ

หวังว่าฉู่หลิงเอ๋อจะไม่แสดงจุดบกพร่องออกมานะ！！

เลขาหลิวนำพาผู้คนขึ้นไปที่ห้องรับแขกชั้นที่ 27 จากนั้นเย่ซือเฉินก็ปรากฏตัวที่ห้องรับแขก

“ตอนนี้เชิญพวกคุณออกแบบใหม่อีกหนึ่งภาพในเวลาสองชั่วโมงครับ”เย่ซือเฉินนั่งลงตรงเก้าอี้หลัก ดวงตาที่คมลึกกวาดสายตามองผู้คนอย่างรวดเร็ว เสียงชัดถ้อยชัดคำได้ส่งมาตามห้องรับแขก

เจตนาของเย่ซื่อเฉินนั้นเด่นชัด การกระทำยิ่งเด่นชัดอีกว่า เขาอยากจะเห็นนักออกแบบออกแบบผลงานด้วยตาของเขาเอง

เห็นชัดว่าทุกคนคาดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะทำอย่างนี้ จนรู้สึกมึนงงในช่วงแรก

และที่สำคัญในห้องรับแขกจัดเตรียมไว้แค่กระดาษกับปากกา ไม่มีแม้กระทั่งคอมพิวเตอร์ การคิดออกแบบทันทีก็ยากอยู่แล้ว อุปกรณ์ยังจะมีแค่นี้ยิ่งยากเข้าไปอีก

แต่ว่า การตัดสินอย่างนี้ของเย่ซือเฉินมันยุติธรรมสำหรับทุกคน ดังนั้นคนส่วนมากจากที่ตกตะลึงก็ยินยอมที่จะทำตาม

แน่นอนว่ามีสองคนที่ยกเว้นไม่เป็นเช่นนี้

คนหนึ่งคือฉู่หลิงเอ๋อและอีกคนก็คือเฉียวหยูหนาน

เฉียวหยูหนานมึนจนทำตัวไม่ถูก เธอนึกไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะทำอย่างนี้ ตอนแรกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปกำหนดให้ส่งผลงาน 5 ภาพ และผลงานของเธอที่สามารถใช้ได้มีเพียง 3 ภาพเท่านั้น เหลืออีก 2 ภาพ เธอเร่งมาหลายวันก็ทำไม่ได้

สุดท้ายไม่มีทางเลือก เธอจึงได้แต่ให้นักออกแบบภายในบริษัทออกแบบขึ้นมา 2 ภาพ

เฉียวหยูหนานให้เหตุผลกับแผนกออกแบบของบริษัทว่า ยิ่งมีภาพออกแบบหลายแนวยิ่งมีโอกาสสูงที่จะชนะการคัดเลือกเข้าร่วมงานครั้งนี้

แต่ตอนนี้เย่ซือเฉินให้ทุกคนออกแบบมาใหม่ในขณะนี้ เธอ？

เมื่อฉู่หลิงเอ๋อได้ยินก็หยุดชะงักก่อน จากนั้นก็ดีใจมาก เย่ซือเฉินตัดสินใจอย่างนี้มันสมใจเธอจริงๆ ณ ขณะนั้น เธอเกือบทนไม่ไหวกรี้ดลั่นออกมา

ที่ฉู่หลิงเอ๋อดีใจ เพราะว่าในสถานการณ์ขณะนี้ สิ่งที่เธอนึกขึ้นได้ก่อนไม่ใช่การต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ปัจจุบัน แต่เป็นเพราะนึกถึงเฉียวหยูหนาน

ฉู่หลิงเอ๋อมองเฉียวหยูหนาน เห็นเฉียวหยูหนานมึนงง เห็นได้ชัดว่าทำตัวไม่ถูก ในใจของฉู่หลิงเอ๋อจึงมีความรู้สึกที่เรียกว่าดีใจ มีความสุข ระรื่นใจ

สีปีก่อนเป็นเพราะมีเหตุผลพิเศษหลายประการ เรื่องนั้นจึงไม่ได้ติดใจเฉียวหยูหนาน

สี่ปีมานี้เฉียวหยูหนานไม่มียางอายเลยจริงๆ ทุกการแข่งขันก็ใช้แต่ภาพที่เวินลั่วเฉินออกแบบขึ้นมา สินค้าใหม่ๆที่ตระกูลเฉียวได้ผลิตออกมาก็ล้วนแล้วแต่ใช้ผลงานการออกแบบของเวินลั่วฉิงทั้งสิ้น

สี่ปีมานี้ เฉียวหยูหนานใช้ภาพออกแบบเล่มนั้นของเวินลั่วฉิงจนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว

ฉู่หลิงเอ๋อรับไม่ได้ที่จะให้มีเม็ดทรายมาอยู่ที่ดวงตา เธอเห็นเฉียวหยูหนานขโมยผลงานการออกแบบของเวินลั่วฉิงแล้วยังจะเที่ยวโอ้อวดไปทั่วอย่างได้ใจ ในใจเธอจึงมีกองไฟอยู่ตลอดเวลา อยากจะหาโอกาสกระชากหน้ากากของเฉียวหยูหนาน

ฉู่หลิงเอ๋อคิดไม่ถึงว่าโอกาสมันจะมาโดยไม่คาดคิด！！

เป็นจริงดั่งคำที่ว่าเมื่อเวลามาถึง ทำดีได้ดี ทำชัวได้ชั่ว เคยเห็นสวรรค์เคยละเว้นใครบ้าง？

ครั้งนี้เธออยากจะดูว่าเฉียวหยูหนานจะทำอย่างไร ในสถานการณ์อย่างนี้เฉียวหยูหนานอยากจะปิดปมด้อยยังไงก็คงจะยากหน่อย……