บทที่ 703 ความเผด็จการอันทรงพลังของคุณชายสามเย่ เท่ระเบิดไปเลย (9)

“หัวหน้าสำนักงานกู้คะ ฉันอยากจะขอถามหน่อยค่ะ เวินลั่วฉิงอยากจะใส่ร้ายคุณแม่ของฉันใช่ไหมคะ” และในขณะนี้ เสียงของเวินหรวนหรวนก็ดังผ่านมาจากข้างหลัง

ผู้คนต่างก็หันไปมอง ขณะนี้เห็นเวินหรวนหรวนกำลังนั่งอยู่บนรถเข็น หลี่หยุนกำลังเข็นเธอแล้วเดินตรงมา

ผู้คนต่างก็ตกใจกันไปหมด เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าต่างก็คิดไม่ถึงว่าเวินหรวนหรวนจะปรากฏตัวที่นี่ในตอนนี้ ไม่ว่ายังไงแล้วเวินหรวนหรวนก็บาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น

แววตาของกู้เจิ้งยี่มีรอยยิ้มอ่อนๆ ผ่านไป สองแม่ลูกนี้มาได้เร็วจริงๆ

“เมื่อกี้ผมได้ดูการจดบันทึกการสอบปากคำสถานการณ์ของเวินลั่วฉิงแล้ว เวินลั่วฉิงได้พูดว่าคุณหลี่หยุนเป็นคนจ้างโจรพวกนั้นมาจริงๆ ครับ” กู้เจิ้งยี่มองไปทางเวินหรวนหรวน หยุดชะงักไปสักพัก จากนั้นจึงจะตอบคำถามของเวินหรวนหรวน

กู้เจิ้งยี่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการสอบปากคำ แต่ว่าด้านการพูดกลับมีทักษะพิเศษ สามารถทำออกมาได้ดี

บนสมุดการจดบันทึกการสอบปากคำของเวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงพูดว่าตอนแรกหลี่หยุนจ้างโจรเพื่อที่จะมาลักพาตัว ต่อมาลักพาตัวเวินหรวนหรวนผิดไป

แต่ว่าขณะนี้กู้เจิ้งยี่พูดไปเพียงแค่ครึ่งหนึ่ง งั้นความหมายก็เปลี่ยนไปเลย

“เป็นอย่างนี้จริงๆ ด้วย” เวินหรวนหรวนยิ้มด้วยความเย็นชา “เวินลั่วฉิงช่างน่าตลกจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างคำโกหกแบบนี้ออกมา แต่ว่าหัวหน้าสำนักงานฉิงกลับเชื่อแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเรียกตำรวจมาจับแม่ของฉันจริงๆ ด้วย”

ที่จริงแล้วสิ่งที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ก่อนหน้านี้เวินหรวนหรวนได้บอกกับนักข่าวก่อนแล้ว แต่ว่าตอนนั้น คุณชายห้าฉิงยังไม่ได้ กู้เจิ้งยี่ก็ยังไม่มา แน่นอนว่าสถานการณ์ไม่เหมือนกัน

เมื่อกี้กู้เจิ้งยี่ได้ชี้ออกถึงเรื่องที่คุณชายห้าฉิงพูดโกหกอย่างพอสมควรแล้ว ตอนนี้เวินหรวนหรวนพูดประโยคนี้ออกมาอีก แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าสงสัยในตัวเธอแล้ว

“ฉันถูกใส่ร้าย ฉันถูกใส่ร้ายจริงๆ นั้น เวินลั่วฉิงมาใส่ร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นแม่คนหนึ่ง เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับลูกสาวฉัน ฉันเสียใจจนจะตายอยู่แล้ว พวกเขายังมาใส่ร้ายฉันอีก ยังจะจับฉันเข้าไปในสถานีตำรวจ นี่ยังมีเหตุผลอีกไหม” หลี่หยุนเริ่มตะโกนร้องไห้ขึ้นมา

ผู้คนได้ยินเสียงร้องไห้ของหลี่หยุนในขณะนี้แล้ว ต่างก็อดถอนหายใจไม่ได้ สถานการณ์แบบนี้ ใครก็ไม่มีทางเชื่อว่าหลี่หยุนจะเป็นคนจ้างโจรมา

“พวกคุณวางใจได้เลย ผมจะสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจนแน่นอน แล้วคืนความยุติธรรมให้กับพวกคุณ” กู้เจิ้งยี่แสดงท่าทีออกมาอย่างชัดเจน

“ฉันเป็นผู้ถูกทำร้าย เรื่องทั้งหมดฉันรู้ดีที่สุด เวินลั่วฉิงนั่นแหละที่จ้างโจรมาลักพาตัวฉัน แม่ฉันได้ส่งมอบหลักฐานให้กับทางตำรวจไปแล้ว ฉันเองก็ให้หลักฐานทางคำพูดไปแล้ว ฉันหวังว่าทางตำรวจจะให้บทลงโทษกับคนร้าย” ท่าทีที่เจ็บปวดหมดหวังของเวินหรวนหรวนในตอนนี้ดูแล้วน่าสงสารมาก

“ถูก คนร้ายจะต้องได้รับบทลงโทษ” คนที่อยู่ข้างหลังเริ่มเห็นด้วยกับความหมายของเวินหรวนหรวนทันที

“ทุกคนวางใจได้เลย ผมไม่มีทางปกปิดความผิดของคนร้ายแน่นอน ขอแค่พบเจอหลักฐาน ผมจะให้ลงโทษคนร้ายอย่างแน่นอนครับ” กู้เจิ้งยี่แสดงท่าทีจองตัวเองอีกครั้ง

“หัวหน้าสำนักงานกู้ครับ ขอถามหน่อยครับว่าโจรคนอื่นๆ พวกคุณจับกุมตัวกันได้หมดหรือยังครับ? ขอแค่จับตัวโจรคนอื่นๆ ได้ พอถึงเวลาก็น่าจะสอบปากคำออกมาได้แล้วนะครับ?” ข้างหลังมีคนตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง

“ยังเลยครับ ทางตำรวจกำลังจับกุมอยู่ครับ” ในตอนที่กู้เจิ้งยี่พูดประโยคนี้ แววตาของเขากะพริบตาขึ้นทันที

“หัวหน้าสำนักงานกู้ครับ เมื่อกี้เราจับตัวโจรได้หนึ่งนายครับ” และในขณะนี้ ก็มีตำรวจคนหนึ่งลากผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินมา มาได้เป็นเวลาจริงๆ

“คนนี้คือโจรจริงๆ หรอ? พวกคุณแน่ใจได้อย่างไรว่าเขาคือโจรจริงๆ?” มีนักข่าวคนหนึ่งมองไปทางตำรวจที่ลากผู้ชายที่ดูสุภาพเรียบร้อย มีความสงสัยเล็กน้อย ตอนนี้โจรต่างก็มีรูปร่างแบบนี้หรอ?

“ฉันรู้จักคนพวกนั้น ตอนที่เวินลั่วฉิงให้พวกเขามาลักพาตัวฉัน อยากจะทำให้ฉันคาย ฉะนั้นนอกจากโจรพวกนั้นจะใส่หน้ากากตอนอัดคลิปแล้ว เวลาอื่นพวกเขาไม่ได้ใส่หน้ากาก ฉันต่างก็รู้จักพวกเขา” กู้เทียนยี่ยังไม่ตอบ เวินหรวนหรวนก็พูดออกเสียงทันที

ขณะนี้ คำพูดนี้ของเธอมีความโน้มน้าวใจเป็นอย่างมาก ไม่มีคนสงสัย ไม่ว่ายังไงแล้วเธอก็เป็นผู้ถูกทำร้าย เธอเคย ‘ใกล้ชิดอย่างสนิทสนม’ กับโจรทุกคน

“ถูกๆ คุณเวินเคยพบเจอโจรพวกนั้น พอออกไป ให้เธอดูหน่อย” แน่นอนว่ากู้เทียนยี่ทำตามความหมายของเวินหรวนหรวน

ตำรวจสองคนนั้นจึงพาผู้ชายคนนั้นมายังข้างหน้าของเวินหรวนหรวน ให้เธอตรวจดู

เวินหรวนหรวนหรี่ตาขึ้น มองไปทางผู้ชายคนนั้น วินาทีที่เธอมองไปทางใบหน้าของผู้ชายคนนั้น แววตาของเธอหรี่ตาขึ้น บนใบหน้ามีความโกรธแค้นขึ้นทันที “คือเขา คือเขา เขาคือโจร ที่อยู่หนึ่งในนั้น”

ในตอนที่เวินหรวนหรวนพูดประโยคนี้ ยังยื่นมือออกไป จะไปจับผู้ชายคนนั้นอีกด้วย

“ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแก” ขณะนี้เสียงร้องของเวินหรวนหรวนฟังแล้วมีความน่ากลัวเล็กน้อย

ผู้ชายคนนั้นก้มหัวลง บนใบหน้ามีความรู้สึกผิด และมีความเสียใจเล็กน้อย “คุณเวิน ขอโทษครับ ขอโทษครับ……”

มองออกถึงว่าผู้ชายคนนั้นเสียงใจจริงๆ เขาขอโทษอย่างไม่หยุดยั้ง

“แกมาขอโทษตอนนี้จะไปมีประโยชน์อะไร พวกแกทำร้ายฉันจนเป็นสภาพแบบนี้แล้วขอโทษยังจะทำอะไรได้อีก?” จู่ๆ เสียงของเวินหรวนหรวนก็ร้องไห้ดังขึ้น “ทำไม? ทำไม? ทำไมพวกแกต้องทำกับฉันแบบนี้?”

“คุณเวิน ขอโทษจริงๆ ครับ” ผู้ชายคนนั้นพูดขอโทษติดต่อกัน นี่เป็นโจรที่กำลังกลับตัวกลับใจอยู่

“หากนายรู้สึกผิดต่อฉันจริงๆ งั้นนายบอกฉัน ทำไมพวกนายถึงทำกับฉันแบบนี้? ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้?” เวินหรวนหรวนเงยหน้าขึ้น จ้องเขา ถามด้วยความเกลียด

ผู้คนได้ยืนประโยคนี้ของเวินหรวนหรวนแล้ว ต่างก็อึ้งไปเลย โดยเฉพาะนักข่าวไม่กี่คน ต่างก็รู้สึกว่าคำพูดนี้ของเวินหรวนหรวนใสซื่อเกินไปแล้ว นี่คือโจร เขาจะมาตอบคำถามเธอง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร?

“ผมรู้ว่าตอนนี้ผมถูกตำรวจจับแล้ว แน่นอนว่าหนีไม่พ้นแล้ว ผมรู้สึกผิดกับเรื่องทั้งหมดที่ทำกับคุณเวินจริงๆ ตอนนี้ผมเสียใจมากๆ เสียใจมากๆ หากสามารถเลือกใหม่ได้อีกครั้ง ผมจะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน” แต่ว่าสิ่งที่นักข่าวตกใจคือ โจรกลับรู้สึกผิดต่อหน้าผู้คนแล้วกลับตัวกลับใจขึ้นมา

สัญชาตญาณของโจรคนนั้นไม่แย่เลย ทักษะการพูดก็ไม่แย่ เป็นโจรนี่ช่างเสียดายจริงๆ

“งั้นทำไมแกถึงทำแบบนั้น? ทำไม” เวินหรวนหรวนจ้องเขา ถามต่ออีกครั้ง เป้าหมายในตอนนี้ของเวินหรวนหรวนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

ครั้งนี้ ทุกคนต่างก็มองไปทางผู้ชายคนนั้น ต่างก็รอการตอบของเขา จากท่าทีของเขาเมื่อกี้แล้ว เขาเหมือนจะให้ความร่วมมืออย่างเห็นได้ชัดเจน

“ผม ผมเอาเงินของคนอื่นมา……” ผู้ชายก้มหัว ดูแล้วรู้สึกผิดมากจริงๆ อีกอย่างเสียงก็เบามาก แต่กลับสามารถทำให้นักข่าวที่อยู่รอบๆ ข้างสามารถได้ยินได้

“ใคร? แกไปเอาเงินของใคร?” น้ำเสียงของเวินหรวนหรวนในขณะนี้มีความตื้นตันอย่างเห็นได้ชัดเจน

“นี่ ผมไม่สามารถพูดได้” แต่ว่าพอถึงขั้นสุดท้าย โจรคนนั้นก็หดถอยลงไปแล้ว

“หากคุณให้ความร่วมมือการตรวจสองกับพวกเรา ช่วยพวกเราดำเนินคดี สามารถนับเป็นการชดใช้ได้ พอถึงเวลาพวกเราสามารถจัดการตามสถานการณ์ แล้วลดโทษของคุณได้” กู้เทียนยี่เสริมคำพูดประโยคนี้เข้ามาในเวลานี้พอดี