ตอนที่ 7 จับได้ว่าสามีมีชู้

“คุณชายเย่ครับ เป็นรถคันด้านหน้าคันนั้นครับ” เลขาอู๋แอบถอนหายใจเบาๆ ยังดีที่ตามมาทัน ดูจากสีหน้าคุณชายเย่แล้วหากปล่อยให้เธอหนีไปได้ มีหวังคุณชายเย่ต้องฆ่าเขาแน่ๆ

โชคดี ยังโชคดีอยู่……

คนขับแท็กซี่สังเกตเห็นว่ามีรถขับตามอยู่ด้านหลัง เขาจึงเร่งความเร็วขึ้นทันที

“ยังจะคิดหนีอีกเหรอ?” ครานี้เลขาอู๋ไม่รีรอคำสั่งของคุณชายเย่ เขารีบเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น และขับไปขวางหน้ารถแท็กซี่ไว้

เลขาอู๋รีบลงจากรถเดินไปขวางหน้ารถแท็กซี่คันนั้น เขามองเข้าไปด้านในรถกลับเจอเพียงแค่คนขับแท็กซี่คนเดียวเท่านั้น ไม่มีแม้แต่เงาของผู้หญิงคนนั้นเลย เขาตกใจจึงเข้าไปถามคนขับแท็กซี่ว่า “ผู้หญิงคนนั้นล่ะ คนที่ขึ้นรถมาจากหน้าโรงแรมเมื่อสักครู่เธอหายไปไหน?”

“ผมไม่รู้” เห็นได้ชัดแจ้งว่าคนขับแท็กซี่ตอบแบบขอไปที

“เป็นไปได้ยังไง?” ทันใดนั้นคุณชายเย่ก็เดินลงมาจากรถ สายตาเย็นยะเยือกก็กลับมาอีกครั้ง

คนขับแท็กซี่เห็นสายตาของคุณชายเย่ จู่ๆ ก็สำลักน้ำลายจากนั้นก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “เธอบอกกับผมว่า เมื่อสักครู่นี้ที่โรงแรมเธอจับได้ว่าสามีเธอมีชู้ ตอนนี้สามีเธอกำลังตามตัวเธออยู่ เธอบอกผมว่าสามีเธอเป็นนักเลงอันธพาล สามารถปิดตาฆ่าคนได้เลย หากเธอโดนสามีเธอตามตัวเจอเขาจะฆ่าเธอ เธอขอร้องให้ผมช่วยเธอ ดังนั้น……”

เลขาอู๋กระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มิน่าล่ะว่าทำไมสักครู่นี้คนขับแท็กซี่ถึงได้มีท่าทางแปลกๆ

คนที่ตามผู้หญิงคนนั้นก็คือคุณชายเย่ คุณชายเย่เป็นสามีของเธอเหรอ? เรื่องนี้ทำไมเขาถึงไม่รู้มาก่อน?

คุณชายเย่มีชู้? แล้วโดนเธอจับได้เหรอ?

แล้วคุณชายเย่เป็นนักเลงอันธพาลเหรอ? แถมยังปิดตาฆ่าคนเนี่ยนะ?

ผู้หญิงคนนั้นกล้าพูดได้ยังไง!

คุณชายเย่จะตีเธอจนตายเหรอ? อือ อันนี้พอจะเป็นไปได้

เลขาอู่หันไปมองคุณชายเย่ซึ่งกำลังหน้าดำคร่ำเครียดราวกับว่ามีคนไปขุดหลุมศพบรรพบุรุษยังไงอย่างนั้น

ดูคุณชายเย่ในตอนนี้แล้ว เขาเชื่อเหลือเกินว่าหากผู้หญิงคนนั้นอยู่ตรงนี้ คุณชายเย่ต้องจับเธอฆ่าตายไปแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นช่างกล้ามาก! และก็เก่งมากด้วยที่ยั่วโมโหคุณชายเย่ได้ เธอเป็นคนแรกที่ทำแบบนี้กับคุณชายเย่

“เห็นหน้าเธอชัดหรือปล่าว?” สีหน้าของคุณชายเย่โกรธมาก น้ำเสียงอาจจะดูนิ่งๆ แต่มันฟังแล้วน่ากลัวมากเช่นกัน

“ไม่เห็นครับ เธอเอามือปิดหน้านั่งร้องไห้อยู่ด้านหลัง ร้องไห้แบบเสียใจมากๆ” คนขับแท็กซี่พูดไปด้วยส่ายหัวไปด้วย

คุณชายเย่กระตุกมุมปากขึ้น เธอเสียใจมากอย่างนั้นเหรอ?

เธอเสียใจเหรอ? เหอะ! เขาจำได้ชัดเจนว่าตอนที่เธอหนีออกจากห้องไปเธอเหมือนคว้าชัยชนะยังไงอย่างนั้น

เสียใจเหรอ? แปลกประหลาด

“เธอลงจากรถไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” เสียงของคุณชายเย่ไม่สูงนัก แต่ดูเหมือนว่ากัดฟันพูด เลขาอู๋ที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นได้ยินแล้วถึงกับขาสั่น

ท่าทางของคุณชายเย่ตอนนี้น่ากลัวมาก!!

“ออกมาจากโรงแรมไม่นานประมาณห้าร้อยเมตรเธอก็ลงจากรถครับ……ผมเห็นเธอปีนข้ามรั้วเหล็กแล้วเดินข้ามไปฝั่งตรงข้าม……”คนขับแท็กซี่ตกใจจนพูดไม่ชัดถ้อยชัดคำ

“คุณชายเย่ครับ ดูเหมือนว่าเราตกหลุมพรางแล้ว……”เลขาอู๋ยิ่งตกใจ ความคิดของผู้หญิงคนนั้นน่าทึ่งมาก เธอวางแผนทุกอย่างไว้หมดแล้ว ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอเป็นคนยังไงกันแน่?

“คุณชายเย่ครับ เราย้อนกลับไปตอนนี้ยังมีโอกาสตามตัวเธอเจอนะครับ เวลานี้รถน้อย เธอจะเรียกรถยาก”

เลขาอู๋พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

ในขณะนี้เวินลั่วฉิงได้ข้ามมาทางเดินฝั่งตรงข้าม เธอไม่มีโทรศัพท์ติดตัวมาเลย คงต้องหวังเพิ่งโชคชะตาแล้ว

หวังว่าจะมีรถขับผ่านมาพาเธอออกไปจากที่นี่เร็วๆ

โชคดีมาเยือน ผ่านไปครู่หนึ่งก็มีรถคันหนึ่งมาจอดอยู่หน้าเธอ กระจกรถเปิดลง ชายหนุ่มในรถยิ้มมุมปาก และมองเธอด้วยรอยยิ้ม