ประโยคของหยวนหยูก็ถือเป็นการเตือน บอกนัยยะ ตัวเธอพูดอะไรไม่ได้ ทว่าเธออยากให้ถังหลินไปสืบ หากถังหลินสืบได้เอง ถึงเวลาก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอแล้ว

“ดี ดีมาก หยวนหยู คุณแน่มาก”ตอนนี้คุณชายสองโจ๋วรู้ว่าถามอะไรจากปากหยวนหยูไม่ได้เลย ผู้หญิงคนนั้นดื้อดึงและหนักแน่นเพียงใด เขาย่อมรู้ดีที่สุด

อย่างที่หยวนหยูบอก ไม่สู้เขาสืบเองแล้วกัน

น้ำตาคลออยู่บนดวงตาหยวนหยู น้ำตามารวมตัวกันไม่ขาดสาย ในที่สุดน้ำตาไหลพรากลงมาอย่างควบคุมไม่อยู่ หยวนหยูกลัวว่าตัวเองจะมีเสียงร้องไห้ กลัวโจ๋วชิงจะได้ยิน ดังนั้นจึงตัดสายทิ้ง

คุณชายสองโจ๋วมองมือถือที่โดนวางสายพลันรู้สึกมึนงงไปหมด เขาคาดไม่ถึงว่าหยวนหยูจะวางสายเขา ตกลงผู้หญิงคนนั้นมีหัวใจบ้างไหม？

การโทรครั้งนี้ของเขา ยังไม่ได้คำตอบอะไรเลย สุดท้ายก็มีแต่ความโกรธเต็มท้อง ผู้หญิงคนนี้ยังน่าโมโหเหมือนเมื่อก่อน ไม่ น่าโมโหกว่าเมื่อก่อนขึ้นเยอะ

พี่ใหญ่เคยสืบประวัติเธอ แต่สืบไม่พบปัญหาใดๆ เขาเชื่อมั่นในความสามารถของพี่ใหญ่ ทว่าการคุยสายเมื่อครู่ เธอไม่ได้ปฏิเสธ ถึงแม้เธอไม่ได้ยอมรับโดยตรง ทว่าเขารับรู้ได้ว่า เธอต้องรู้อะไรแน่ ทว่าเธอกลับไม่พูดอะไรเลย

ตกลงเธอกำลังปกป้องใครอยู่？

คุณชายสองโจ๋วรู้สึกว่า คนที่หยวนหยูปกป้องคือคนชักใยอยู่ด้านหลัง

ทำไมหยวนหยูต้องปกป้องคนนั้นด้วย？

ตกลงเธอกำลังปกป้องใครอยู่？

ใครที่สามารถทำให้เธอปกป้องมากขนาดนี้？

“พี่คิดว่า หยวนหยูไม่รู้ว่ามีอุปกรณ์ดักฟังในกระเป๋าเอกสารมาก่อน ดังนั้นเรื่องนี้คงไม่เกี่ยวข้องกับหยวนหยู”ถังหลินเชื่อในสิ่งที่ตัวเองสืบมาได้ เขาเชื่อในเซนต์ของตัวเอง หยวนหยูไม่ใช่คนถนัดวางแผนร้าย

“แต่เธอรู้ว่าเป็นใคร เธอแค่ไม่บอก”สิ่งที่คุณชายสองโจ๋วโกรธที่สุดก็คือเรื่องนี้ เขาโกรธที่หยวนหยูปิดบังเขา ยิ่งรู้สึกโกรธที่หยวนหยูปกป้องคนอื่น

“นายพูดถูก หยวนหยูรู้ว่าคนนั้นเป็นใคร เธอไม่บอก พวกเราก็ไปสืบเอง แค่สืบคนที่ให้เธอคืนจดหมายพวกนั้นได้ พี่คิดว่าคงหาตัวคนนั้นเจอ”ถังหลินมีแผนในใจอยู่แล้ว

“ตอนนี้พี่กำลังสืบว่าเมื่อวานหยวนหยูติดต่อใคร？เจอใครมาบ้าง？แต่ตอนนี้ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลย ต้องบอกว่า คนที่อยู่เบื้องหลังซ่อนตัวเก่งมาก”ขณะที่ถังหลินพูดพลันอดเลิกคิ้วไม่ได้ “คนนั้นต้องฉลาดมาก และรู้เรื่องพวกเราเป็นอย่างดี”

“พี่ใหญ่ พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง？มีคนที่สงสัยแล้วใช่ไหม？”คุณชายสองโจ๋วอึ้ง ได้ยินน้ำเสียงอย่างนี้ คิดว่าพี่ใหญ่สันนิษฐานใครไว้แล้วหรือเปล่า？

“ยังไม่มี ดังนั้นยังต้องสืบต่อ”ถังหลินหรี่ตาขึ้น น้ำเสียงมีความเย็นเยียบหลายส่วน “ไม่ว่าคนนั้นจะเก่งแค่ไหน ผมก็จะลากตัวคนนั้นออกมา ไม่ว่าจะเป็นใคร ผมจะไม่ปล่อยไปแน่”

“แน่นอน ไม่ว่าเป็นใครก็ปล่อยไม่ได้เด็ดขาด”บัดนี้คุณชายสองโจ๋วก็ใจเย็นลง น้ำเสียงเจือความเย็นยะเยือกหลายส่วน วางแผนร้ายใส่ตระกูลถัง เขาไม่ปล่อยไปอยู่แล้ว

“โจ๋วชิง ทำไมตอนนั้นนายต้องเลิกกับหยวนหยูด้วย？”ถังหลินที่อยู่ในสายเปลี่ยนบทสนทนา ถามคำถามเช่นนี้ออกมา

คุณชายสองโจ๋วชะงักอย่างฉายชัด สีหน้าพลันแปรเปลี่ยนไป คำถามนี้เป็นบาดแผลใหญ่สำหรับเขา แปดปีที่ผ่านมา เขาจมปลักอยู่แต่งาน อยู่ในห้องผ่าตัดทั้งวันทั้งคืนก็เพื่อไม่อยากปล่อยให้ตัวเองมีเวลาคิดถึงเธอ