ถึงแม้ตอนนี้โจ๋วอันหนานจะเพิ่มคำว่าพวกเราเข้าไป แต่ความตั้งใจของเธอกลับแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน จุดประสงค์แท้จริงที่เธอพยายามปกปิดเอาไว้ ก็แสดงออกมาอย่างเด่นชัด

“โจ๋วอันหนาน พี่อยากรู้สถานการณ์ของฉิงฉิงในตอนนี้ไม่ใช่หรือ ? หากพี่อยากรู้ก็ถามมาตรง ๆ ทำไมจะต้องเสแสร้งด้วย”

โจ๋วชิงหัวเราะเยาะออกมา ด้วยนิสัยตามปกติของคุณชายสองโจ๋ว คำพูดเช่นนี้ ถือว่าเป็นการพูดอย่างไม่เกรงใจแล้ว แน่นอนว่าตอนนี้คุณชายสองโจ๋วก็ไม่คิดจะเกรงใจโจ๋วอันหนานอีกต่อไป

ครั้งนี้ โจ๋วอันหนานเลือกที่จะเงียบ ไม่พูดอะไรออกมาอีก เธอต่อสายโทรศัพท์ครั้งนี้ ก็เพื่อต้องการรู้ถึงสถานการณ์ของเวินลั่วฉิง ตอนนี้ในเมื่อโจ๋วชิงเป็นคนเอ่ยปากขึ้นมาเอง เธอก็ไม่จำเป็นจะต้องถามอีก

โจ๋วอันหนานเป็นคนฉลาด อันที่จริงแล้วเธอรู้อยู่แก่ใจดีว่า โจ๋วชิงนั้นรู้ว่าเธอเป็นคนทำเรื่องเหล่านั้นทั้งหมด

“ในเพื่อพี่อยากรู้ ฉันก็จะบอก” โจ๋วชิงหันมองเย่ซือเฉิน เมื่อเห็นเย่ซือเฉินไม่พูดอะไร เขาก็รู้ทันทีว่าเย่ซือเฉินเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาทำ

โจ๋วชิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดต่อว่า : “ตอนนี้ฉิงฉิงสบายดี สบายดีมาก ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย ฉิงฉิงไม่เป็นอะไรเลยสักนิด คำตอบเช่นนี้พี่พอใจหรือยัง ?”

โจ๋วชิงตั้งใจพูดยั่วยุโจ๋วอันหนาน เขารู้ดีว่าที่โจ๋วอันหนานโทรศัพท์มาหาเขา ก็เพื่อสืบถามเรื่องของเวินลั่วฉิงจากเขา

ก่อนหน้านี้โจ๋วอันหนานเคยส่งคนมาฆ่าเขา แต่ตอนนี้กลับโทรศัพท์หาเขา นี่ก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนแล้วว่า โจ๋วอันหนานต้องการรู้เรื่องของเวินลั่วฉิงขนาดไหน

ตอนนี้โจ๋วชิงเข้าใจความคิดของโจ๋วอันหนานเป็นอย่างดี เป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้อยู่เหนือการควบคุม และล้มเหลว โจ๋วอันหนานจึงรู้สึกร้อนใจ ดังนั้นจึงคิดเอาไว้ว่า หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ อย่างน้อยเธอก็จะลากเวินลั่วฉิงไปด้วย

ความคิดของโจ๋วอันหนานมีความผิดปกติเป็นอย่างมาก เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าโจ๋วอันหนานเป็นเช่นนี้

ปกติแล้ว ไม่มีใครสามารถมองเห็นความผิดปกติของโจ๋วอันหนานออกเลยแม้แต่นิดเดียว อีกทั้งในสายตาของคนนอก ถึงแม้โจ๋วอันหนานจะดูเย็นชาไปบ้าง จะดูหยิ่งยโสไปบ้าง แต่เธอก็เป็นหมอที่ดีคนหนึ่ง และเป็นคนที่มีความรับผิดชอบอย่างสูง ถึงขนาดเป็นหมอชั้นเยี่ยมที่มีความเข้มงวด

อาจเป็นเพราะในเวลาปกติ โจ๋วอันหนานสามารถปกปิดตัวตนเอาไว้ได้อย่างแนบเนียน หรือไม่ อาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ยังไม่เคยเกิดเหตุการณ์ที่เป็นการกระตุ้น ยั่วยุโจ๋วอันหนานมาก่อน ดังนั้น โจ๋วอันหนานจึงไม่เคยมีพฤติกรรมอย่างเช่นในตอนนี้

โจ๋วชิงรู้ดีว่า ในเมื่อโจ๋วอันหนานมีสภาพจิตใจที่ผิดปกติเช่นนี้ ตอนนี้เมื่อโจ๋วอันหนานได้ยินความจริงที่ว่า เวินลั่วฉินยังคงอยู่ดีมีสุข เธอจะต้องรู้สึกโกรธอย่างแน่นอน

เมื่อโจ๋วอันหนานได้ยินว่าเวินลั่วฉิงยังคงสบายดีอยู่ ถึงขั้นได้ยินว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย ตาทั้งสองข้างของเธอก็หรี่ลงทันที จากนั้นจึงกัดฟันกรอด และมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปจนไม่น่าดู

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ไปได้ ?

เมื่อครู่โจ๋วชิงเพิ่งพูดว่าเขาถูกยิงไปหลายนัด แล้วทำไมเวินลั่วฉิงกลับไม่เป็นอะไรเลย ถึงขั้นไม่ได้รับบาดเจ็บเสียด้วยซ้ำ ?

ทำไมเวินลั่วฉิงถึงไม่ได้รับบาดเจ็บ ?

ทำไมเวินลั่วฉิงถึงไม่ตาย ?

เธอรู้ดีว่าหากคนที่เธอส่งไปทำงานล้มเหลว หลังจากนี้ เธอจะต้องเผชิญหน้ากับปัญหามากมาย แม้กระทั่งเรื่องของเธอก็อาจจะถูกเปิดเผย ถึงตอนนั้นเธอ……”

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ สิ่งที่เธออยากทำมากที่สุดก็คือ ลากเวินลั่วฉิงไปกับเธอด้วย ต่อให้เวินลั่วฉิงต้องถูกฝังร่วมกับเธอ ก็ยังถือเป็นเรื่องที่ดี

แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เวินลั่วฉิงกลับไม่เป็นอะไรเลยสักนิด

โจ๋วอันหนานพยายามระงับสติอารมณ์ของตัวเองอย่างสุดความสามารถ จึงจะบังคับตัวเองไม่ให้ตะโกนออกมาในสายโทรศัพท์ เธอรู้ดีว่าตนเองไม่ได้อารมณ์เสีย ตอนนี้ลั่วเวินฉิงปลอดภัย เธอจึงต้องคิดว่าตัวเองควรจะทำเช่นไรต่อไป

เธอรู้ดีว่าโจ๋วฉิงและเวินลั่วฉิงรู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของเธอ แต่พวกเขายังไม่มีหลักฐาน ถึงแม้เธอจะเผยความจริงออกมาตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ แต่ตอนนี้คฤหาสน์ถูกระเบิดเป็นจุณไปแล้ว หากเธอไม่ยอมรับผิดเสียอย่าง พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้

โทรศัพท์ของชายคนนั้นไม่ใช่ว่าโทรไม่ติด แต่คงเป็นเพราะเขากำลังตกที่นั่งลำบาก ตอนนี้คนที่พอจะช่วยเหลือเธอได้นั้นมีอยู่ไม่มาก แต่ศัตรูที่เธอต้องเผชิญหน้าด้วยกลับมีจำนวนมาก เวินลั่วฉิง ถังหลิน รวมไปถึงเย่ซือเฉิน

เมื่อโจ๋วอันหนานนึกถึงเย่ซือเฉิน ก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาทันที เป็นเพราะอะไร ?

ทำไมเธอและเย่ซือเฉินมาถึงจุดนี้ได้ อันที่จริงแล้วเธอและเย่ซือเฉินมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันเป็นอย่างยิ่ง ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินเคยเชื่อใจเธอ ความสัมพันธ์ของเธอและเย่ซือเฉินสนิทสนมกลมเกลียวกันเป็นอย่างดี แต่ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นเช่นนี้ได้ ?

ทั้งหมดเป็นเพราะเวินลั่วฉิง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเวินลั่วฉิง เป็นเพราะการปรากฏตัวของเวินลั่วฉิงทำให้ทุกสิ่งเปลี่ยนไป ดังนั้นทุกอย่างที่เธอทำไม่ใช่เรื่องที่ผิด ไม่มีอะไรผิดเลยสักนิด

คนอื่น ๆ เธอไม่ได้สนใจ แต่กับเย่ซือเฉินนั้นต่างกัน เธอไม่อยากให้เย่ซือเฉินเข้าใจเธอผิด ไม่อยากให้เย่ซือเฉินโทษเธอ โกรธแค้นเธอ

เธอกำลังคิดว่าควรจะโทรศัพท์หาเย่ซือเฉินดีหรือไม่ เพื่อ “อธิบาย” กับเย่ซือเฉินสักนิด เธอไม่ต้องการให้เกิดความบาดหมางขึ้นระหว่างเธอกับเย่ซือเฉิน

เมื่อโจ๋วชิงไม่ได้ยินเสียงของโจ๋วอันหนาน เขาก็แสยะยิ้มออกมา แน่นอนว่าที่โจ๋วอันหนานโทรศัพท์มา ก็เพื่อที่จะสืบถามสถานการณ์ของเวินลั่วฉิง

โจ๋วชิงเงยหน้าขึ้น แล้วหันมองไปยังเวินลั่วฉิงที่ถูกเย่ซือเฉินกอดเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น จากนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมา จากนั้นเขาจึงหันไปหัวเราะใส่โทรศัพท์ แล้วพูดขึ้นว่า : “จริงสิ ยังมีอีกเรื่องที่ฉันลืมบอกพี่ไป ซือเฉินเป็นคนตามมาช่วยฉิงฉิงเอาไว้ได้ทันเวลา ซือเฉินเป็นคนเข้ามาช่วยฉิงฉิงเอาไว้ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างไม่คิดชีวิต”

คำพูดประโยคนี้ โจ๋วชิงจงใจที่จะพูดออกมา

ตอนนี้โจ๋วชิงรู้แล้วว่าโจ๋วอันหนานรักเย่ซือเฉิน โจ๋วอันหนานรักเย่ซือเฉิน แต่ซือฉินรักฉิงฉิง

โจ๋วชิงเข้าใจความคิดของโจ๋วอันหนานเป็นอย่างดี ตอนนี้สิ่งที่เธอไม่อยากได้ยินมากที่สุดก็คือ เย่ซือเฉินช่วยเวินลั่วฉิงเอาไว้

โจ๋วชิงคิดว่าหากตอนนี้โจ๋วอันหนานได้ยินเรื่องเช่นนี้ เธอจะต้องสติแตกแน่นอน

ตอนนี้โจ๋วชิงตั้งใจที่จะยั่วยุโจ๋วอันหนาน โจ๋วชิงรู้ดีว่าหลังจากนี้ เย่ซือเฉินไม่มีทางปล่อยโจ๋วอันหนานเอาไว้อย่างแน่นอน และเขาก็ไม่มีทางให้อภัยโจ๋วอันหนานโดยเด็ดขาด เขาไม่มีทางปล่อยโจ๋วอันหนานไปแน่

ถึงแม้เขาไม่อาจจัดการกับโจ๋วอันหนานได้โดยตรง แต่อย่างน้อย เขาก็พอจะช่วยอะไรได้บ้าง โจ๋วชิงเองรู้จักความสามารถของโจ๋วอันหนานเป็นอย่างดี โจ๋วชิงจึงเป็นกังวลว่าตอนนี้โจ๋วอันหนานจะคิดหลบซ่อนตัว หากเธอเพียงแค่หลบซ่อนตัวก็คงไม่เป็นปัญหา แต่ถ้าหากหลังจากเธอหลบซ่อนตัวแล้ว กลับอาศัยโอกาสที่พวกเขาไม่ทันระวังมาซุ่มโจมตีพวกเขาและทำร้ายฉิงฉิงอีกครั้ง จะทำเช่นไร ?

เขาจะปล่อยให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด ! !

ดังนั้น ตอนนี้โจ๋วชิงจึงจงใจยั่วยุโจ๋วอันหนาน เขารู้ดีว่าเวลาที่คนคนหนึ่งโกรธจัดและสูญเสียการควบคุมตนเอง ก็จะไร้ซึ่งความยับยั้งชั่งใจ หากเป็นเช่นนี้ ก็จะจัดการกับโจ๋วอันหนานได้ง่ายดายมากยิ่งขึ้น

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ จะเป็นไปได้อย่างไร ? ซือเฉินจะตามไปได้อย่างไร ? เป็นไปได้อย่างไร ? โจ๋วชิง นายโกหกฉัน ?” แน่นอนว่าครั้งนี้โจ๋วอันหนานไม่อาจควบคุมสติได้อีก เธอตะโกนออกมาเสียงดัง เธอไม่เชื่อ เธอไม่เชื่อว่าเย่ซือเฉินจะตามไป

เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเย่ซือเฉินออกไปจากห้องผู้ป่วยก่อนหน้าเธอเพียงไม่นาน เวลาเพียงสั้น ๆ แค่นั้น เย่ซือเฉินไม่มีทางไปถึงคฤหาสน์ได้ทันอย่างแน่นอน

ระยะเวลาสั้น ๆ เพียงเท่านั้น ด้วยระยะทางจากโรงพยาบาลไปถึงคฤหาสน์ ต้องขับรถด้วยความเร็วขนาดไหนกัน ? อีกทั้งเส้นทางฝั่งนั้นเมื่อออกจากเมืองไปแล้วก็เป็นเส้นทางบนภูเขา ไม่สามารถขับด้วยความเร็วได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อว่าเย่ซือเฉินจะตามไปได้ทัน

และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ก่อนหน้านี้เธอสั่งให้คนไปฆ่าเวินลั่วฉิง เธอจงใจที่จะใช้ช่วงเวลาอันสั้นนี้ ทำให้เย่ซือเฉินและถังหลินไม่สามารถตามไปช่วยเวินลั่วฉิงไว้ได้ทัน

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ? ซือเฉินก็อยู่ที่นี่ด้วย อยากฟังเสียงของซือเฉินไหมล่ะ ?” โจ๋วชิงแสยะยิ้ม เป็นไปอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ ในเมื่อวิธีนี้ใช้ได้ผล เช่นนั้นโจ๋วชิงก็ต้องใช้ประโยชน์จากวิธีนี้ให้ได้มากที่สุด

โจ๋วชิงจงใจเงียบไป จากนั้นจู่ ๆ ก็พูดขึ้นด้วยเสียงสูง : “อ้อ ซือเฉินไม่อยากพูดกับพี่ ตอนนี้ซือเฉินรังเกียจพี่”

ถึงแม้โจ๋วชิงตั้งใจพูดเพื่อยั่วยุโจ๋วอันหนาน แต่คำพูดประโยคนี้ของเขาคือความจริง เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน ถึงแม้เย่ซือเฉินจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่โจ๋วชิงก็มองออกว่าเย่ซือเฉินั้นรังเกียจโจ๋วอันหนาน

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ซือเฉินเชื่อใจฉันที่สุด ซือเฉินสนิทสนมกับฉันมากที่สุด แล้วซือเฉินจะรังเกียจฉันได้อย่างไร นายหลอกฉัน นายโกหก !” ถึงแม้ก่อนหน้านี้โจ๋วอันหนานจะตะโกนออกมาเสียงดัง แต่ก็ยังไม่สูญเสียการควบคุมโดยสมบูรณ์ ทว่าตอนนี้เมื่อเธอได้ยินคำพูดเช่นนี้ของโจ๋วชิง เธอก็สูญเสียความสามารถในการควบคุมสติอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

ปกติแล้วโจ๋วอันหนานเป็นคนหยิ่งยโส เย็นชา แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกหัวใจแตกสลาย

เธอยอมรับความจริงเช่นนี้ไม่ได้ ยอมรับการโจมตีเช่นนี้ไม่ได้ สำหรับเธอแล้ว นี่ถือเป็นการโจมตีที่โหดร้ายที่สุด

เธอรักเย่ซือเฉิน รักมาตั้งแต่เด็ก รักมาเป็นเวลานาน แต่เธอเก็บงำความรักนี้เอาไว้ในใจมาโดยตลอด ไม่เคยเปิดเผยออกมาให้รู้

ตั้งแต่เมื่อยี่สิบปีก่อนที่เธอช่วยแม่ของเย่ซือเฉินเอาไว้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเย่ซือเฉินก็อยู่ในระดับที่ดีมาโดยตลอด เย่ซือเฉินมักจะเย็นชากับผู้หญิงคนอื่น มีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ต่างออกไป

เขาปฏิบัติต่อเธอไม่เหมือนคนอื่น มีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษเช่นนี้

หลายปีมานี้ เธอแอบรู้สึกยินดีกับความพิเศษที่เธอได้รับ เธอคิดว่าในใจของเย่ซือเฉิน เธอแตกต่างจากคนอื่น ! !