“คุณตาคะ นี่มันอะไรกันเหรอคะ?” ตอนนี้เวินลั่วฉิงงงงันจนหาทิศทางไม่เจอ นี่มันปฏิกิริยาอะไรกัน? มีปฏิกิริยาแบบนี้ปกติไหม?

เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ

“แล้วแต่เขาเถอะ?” ท่านปู่ถังถอนหายใจอีกครั้ง แล้วโบกมือ ดูแล้วทั้งจนปัญญาทั้งหมดแรง

“เดี๋ยวนะคะ พี่ชายหนูมีแฟนแล้ว พี่ชายหนูจะพาพี่สะใภ้กลับมา พวกท่านควรที่จะต้อนรับด้วยความดีอกดีใจไม่ใช่เหรอคะ? หนูก็ควรที่จะจัดเตรียมงานแต่งด้วยความดีอกดีใจไม่ใช่เหรอ?” เวินลั่วฉิงดูท่าทางของท่านปู่ถัง ภายในใจรู้สึกแปลกประหลาดมากเป็นพิเศษ

จากนั้น เวินลั่วฉิงก็เห็นว่าท่านย่าถังที่นอนอยู่บนโซฟามองเธอด้วยความขุ่นเคือง จริง ๆ นะ สายตานั่นขุ่นเคืองมากจริง ๆ

เวินลั่วฉิงเผชิญหน้ากับสายตาขุ่นเคืองแบบนั้นของท่านย่าถัง ก็ตะลึงไปทันที เดี๋ยวนะ เธอพูดอะไรผิด? เธอทำอะไรผิดเหรอ? ทำไมคุณยายถึงต้องมองเธอแบบนี้?

“ฉิงฉิง ยายเหนื่อยแล้ว หนูให้ยายพักสักหน่อยนะ” ท่านย่าถังสูดลมหายใจเข้าเงียบ ๆ จากนั้นคิดไม่ถึงว่าเธอจะออกปากขับไล่ตรง ๆ

การขับไล่ของคุณย่าถังนั้นแจ่มแจ้งชัดเจนเกินไป เวินลั่วฉิงอยากจะละเลยก็ละเลยไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นปฏิกิริยาก็ตอบรับของเวินลั่วฉิงเร็วมาแต่ไหนแต่ไร เป็นธรรมดาที่เธอจะฟังออก

“อ่อ ก็ได้ค่ะ” เวินลั่วฉิงถูกไล่ ความรู้สึกนั้นซับซ้อนมาก คุณยายรำคาญที่เธอเพูดมากเหรอ?

เมื่อสักครู่เธอพูดมากไปจริง ๆ แต่ที่เธอพูดนั้นเป็นเรื่องดี เป็นเรื่องที่น่ายินดีนี่นา เดิมที่เธออยากจะทำให้ทั้งสองท่านดีใจ ดังนั้นกลับถูกรำคาญงั้นเหรอ?

คนฉลาดอย่างเวินลั่วฉิง ยังคงไม่เข้าใจความคิดของทั้งสองท่านอยู่ดี

แต่ในเมื่อท่านย่าถังพูดถึงขนาดนี้แล้ว เวินลั่วฉิงก็ไม่อาจพูดอะไรได้อีก จึงทำได้เพียงก้าวเท้าเดินจากไป ในตอนที่เธอออกมาจากห้องโถง เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ห้องโถงอีกครั้ง เนื่องจากในตอนนี้ท่านย่าถังนอนอยู่บนโซฟาเลยมองไม่เห็น

เวินลั่วฉิงมองเห็นเพียงแผ่นหลังของท่านปู่ถัง เธอพบว่าแผ่นหลังที่เหยียดตรงของคุณตาตอนนี้ได้งอลงอย่างเห็นได้ชัด แผ่นหลังนั้นดูแล้วเหมือนกับคุณยาย……ดูน่าสงสาร

เวินลั่วฉิงยังเห็นอีกว่าเส้นผมสีขาวของท่านปู่ถังได้ค่อย ๆ ลอยร่วงหล่นลงมาหลายเส้น

เวินลั่วฉิงที่ยืนอยู่ตรงประตูกลับตะลึงงันไม่ขยับเขยื้อนอยู่ครึ่งค่อนวัน

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ แม้กระทั่งตัวสร้างความสุขของบ้านอย่างจื่อซีก็ยังรักษาไม่ได้?

จื่อซีมองไม่เห็นความผิดปกติอะไร เวินลั่วฉิงกลับมองเห็นได้อย่างชัดเจน ปกติแล้วเวลาที่ท่านปู่ถังและท่านย่าถังเห็นจื่อซีล้วนแทบอยากจะกอดจื่อซีเอาไว้ไม่ปล่อย แทบอยากจะติดจื่อซีเอาไว้ที่ข้างกายของพวกเขาตลอดเวลา วันนี้กลับให้จื่อซีไปเล่นของเล่นคนเดียวแบบนี้

ท่านย่าถังไม่พูดกับจื่อซีเลยสักคำ!!

เวินลั่วฉิงคิดว่าจะต้องมีปัญหาอะไรแน่ แถมยังเป็นปัญหาที่ร้ายแรงมาก

แต่ท่านปู่ถังและท่านย่าถังไม่พูดเลยสักนิด ครั้งนี้เธอเองก็คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

เวินลั่วฉิงรู้ว่าจะต้องไม่ใช่เรื่องของเธออย่างแน่นอน เพราะยังไงตอนนี้เรื่องของเธอก็ได้คลี่คลายจนหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้เป็นเมื่อวานในตอนที่ท่านปู่ถังและท่านย่าถัง รู้เรื่องที่โจ๋วอันหนานทำกับเธอ ถึงแม้จะโกรธมาก แต่ก็ไม่ได้เป็นเหมือนอย่างในตอนนี้แน่

เวินลั่วฉิงอยู่แสนนาน ท่านปู่ถังที่อยู่ในห้องกลับนั่งอยู่บนโซฟาโดยรักษาท่าเดิมเอาไว้ไม่ ขยับเขยื้อนเลยสักนิด และนอกจากนี้ท่านย่าถังก็นอนอยู่ที่บนโซฟาไม่ได้ลุกขึ้นมา

เวินลั่วฉิงคิดแล้วคิดอีก จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

ณ เมือง A ตอนนี้สาขาองค์กรโกสต์ซิตี้เต็มไปด้วยความสุขความปลื้มปีติยินดี

เจิ้งฉงได้รับข่าวมาว่า ทางประเทศ R องค์กรโกสต์ซิตี้โจมตีเย่ซือเฉินและถังหลินอย่างต่อเนื่อง

“ดังนั้น หัวหน้ายังคงปกป้องเจ้าหญิงมาก เพียงแต่ว่าทางประเทศ Z มีการควบคุมอย่างเข้มงวด จะทำอะไรโดยพลการไม่ได้ ดังนั้นหัวหน้าเลยสั่งให้คนที่อยู่ประเทศ R ลงมือกับเย่ซือเฉินและถังหลิน เห็นได้ชัดว่าหัวหน้ากำลังระบายอารมณ์ให้เจ้าหญิงอยู่” หลังจากที่เจิ้งฉงได้รับข่าวนี้ก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก หลังจากที่พวกเขาหาตัวเฉิงโหรวโหรวพบ หัวหน้าก็เย็นชากับเฉิงโหรวโหรวเสมอมา หัวหน้าไม่เคยไปพบเฉิงโหรวโหรว แถมยังไม่ไปสนใจเฉิงโหรวโหรวเลยสักครั้ง เจิ้งฉงยังคิดเลยว่าตัวเองเดิมพันผิดไปซะแล้ว

คิดไม่ถึงว่าเขาจะได้รับข่าวดีแบบนี้

“ถ้าเป็นแบบนี้ หลังจากนี้เรื่องของพวกเราก็จะดำเนินการได้ง่ายขึ้น” ไป๋หยิงยิ่งดีใจเป็นพิเศษ: “ขอเพียงหัวหน้าปกป้องเจ้าหญิง พวกเราก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องกลัวตระกูลถัง ยิ่งไม่ต้องกลัวคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอีกแล้ว”

“แน่นอน ก็แค่ตระกูลถัง ก็แค่คุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะเป็นคู่ต่อสู้ขององค์กรโกสต์ซิตี้ได้ยังไง แค่คำพูดประโยคเดียวของหัวหน้า องค์กรโกสต์ซิตี้ทำลายล้างตระกูลถัง กำจัดคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ก็ไม่ต่างอะไรกับฆ่ามดเล็ก ๆ ตัวหนึ่ง” เจิ้งฉงหัวเราออกมาอย่างอดไม่ได้ บนใบหน้าเต้มไปด้วยความได้ใจ

“ในเมื่อหัวหน้าปกป้องเจ้าหญิงแบบนี้ งั้นงานแต่งระหว่างเจ้าหญิงกับเย่ซือเฉินจะต้องเป็นไปได้แน่ ตอนนี้ฉันมีแผนการที่ดีมากอย่างหนึ่ง” ไป๋หยิงหรี่ตาลง ขอเพียงจัดการเวินลั่วฉิงได้ เธอก็จะดีใจเป็นพิเศษ