แน่นอนว่าเรื่องภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้เขาไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว ความคิดของหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้เขายิ่งไม่มีทางรู้แน่นอน

ช่วงเวลานี้ถังหลินเรียนรู้มาจากเวินลั่วฉิงไม่น้อยเลย สำหรับการสำรวจสีหน้าคนนั้นก็ถือว่าเป็นด้านที่เขาค่อนข้างเชี่ยวชาญ

หลังจากถังหลินพูดประโยคนี้จบแล้ว เห็นความตะลึงจากส่วนลึกนัยน์ตาของคารูจริงๆ ด้วย ในความตะลึงนั้นยังมีความรนแฝงอยู่ด้วย

คนแบบคารูถึงแม้ว่าจะอยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ก็ไม่มีทางเผยอารมณ์ของตัวเองออกมาแน่นอน ดังนั้น ความรู้สึกภายในนัยน์ตาเมื่อกี้ไม่ได้ชัดเจนมากนัก อีกอย่างแค่ผ่านไปพริบเดียว หากไม่ใช่เพราะถังหลินจ้องคารูอยู่ตลอดเวลา หากไม่ใช่เพราะถังหลินฝึกฝนการสำรวจสิ่งเล็กจากเวินลั่วฉิงมา เกรงว่าจะมองออกได้ยากเช่นกัน

ในใจของถังหลิน ณ ตอนนี้มีคำตอบแล้ว ดูเหมือนว่า คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ในเมืองR ต่อต้านพวกเขาไม่ใช่ความคิดของหัวหน้าจริงๆ อีกอย่างมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นฝ่ายที่ต่อต้านกับหัวหน้าเป็นคนสร้างขึ้น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถังหลินก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว

แต่ว่า ถังหลินก็นึกถึงความเป็นไปได้อีกอย่าง ช่วงนี้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ชอบบ้านถังพวกเขามากๆ ดังนั้นแน่นอนว่าเขาก็สืบเรื่องขององค์กรโกสต์ซิตี้มามากมายแล้ว

เขารู้ว่าตอนนี้หัวหน้าไม่ค่อยยุ่งเรื่องงาน คนที่ดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ในตอนนี้คือหัวหน้าน้อย

หรือว่ายัยหัวหน้าน้อยนั้นไม่ถูกกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ หาคารูเป็นคนของหัวหน้าน้อย การลงมือกับพวกเขาเป็นความคิดของหัวหน้าน้อย งั้นเรื่องนี้ก็ลำบากแล้ว

ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนี้ตอนนี้องค์กรโกสต์ซิตี้ก็มีหัวหน้าน้อยที่ควบคุม หัวหน้าน้อยสามารถควบคุมอำนาจทั้งหมดขององค์กรโกสต์ซิตี้

“นายคงจะอยากบอกว่านี่เป็นความคิดของหัวหน้าน้อยสินะ?” ถังหลินยิ้มโค้งที่มุมปากเล็กน้อย บนใบหน้ามีรอยยิ้มแฝง ยิ้มอ่อนราวกับว่าใบหน้าของเขามีหมอกกั้นไว้อยู่ ทำให้คนอื่นมองไม่ออกถึงอารมณ์ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง

“ฉันก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของหัวหน้าน้อยอยู่แล้ว” คารูได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว รีบตอบกลับโดยที่ไม่ลังเลเลย แต่ว่าถังหลินมองออกว่าในตอนที่คารูพูด นัยน์ตาของเขามีความผิดปกติแฝงอยู่

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของถังหลินเพิ่มลึกขึ้น “หากเป็นเช่นนี้……” คำพูดของถังหลินหยุดชะงักไปสักพัก จากนั้นก็เริ่มขยับปืนในมือ บนหน้าผากของคารูมีบาดแผลรอยเลือดเพิ่มขึ้น

หนึ่ง สอง สาม หลังจากสามวินาที คารูล้มลงพื้น

ทันใดนั้นทุกคนต่างก็ตะลึงงันกันไปหมด ใครก็คิดไม่ถึงว่าถังหลินจะฆ่าคารูทิ้งจริงๆ

แต่ว่าที่นี่เป็นสถานที่ของคารู อีกย่าคนที่ถังหลินฆ่าคือผู้รับผิดชอบขององค์กรโกสต์ซิตี้ ถังหลินไม่กลัวพวกองค์กรโกสต์ซิตี้เลยเหรอ?

บนใบหน้าของเหยียนหยูก็มีความตะลึงผ่านไป เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคิดไม่ถึงว่าคุณชายถังจะโหดขนาดนี้

แต่ว่ายัยคารูนี่สมควรตายจริงๆ หลายปีมานี้สามารถพูดได้เลยว่าคารูฆ่าคนในประเทศRไปอย่างนับไม่ถ้วน คารูฆ่าคนนั้นไม่สนเลยว่าจะเป็นคนดีหรือคนร้าย และไม่สนว่าคนพวกนั้นจะบริสุทธิ์หรือเปล่า ในทางกลับกันคารูฆ่าประชาชนที่บริสุทธิ์ไปมากมาย คารูอยากจะครอบครองสิ่งของของพวกเขา ก็ฆ่าพวกเขาทิ้งเลย

คนของราชวงศ์นั้นกลัวพลังขององค์กรโกสต์ซิตี้มาก ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่ไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้สนใจเลย แน่นอนว่าอยากจะสนใจก็ไม่สามารถสนใจได้!!

ผู้ชายที่เย่ซือเฉินส่งมายังคงใบหน้าเย็นชาดั่งหิน ไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย

คนของคารูต่างก็บาดเจ็บหมดแล้ว ขณะนี้ต่างก็เอาตัวไม่รอด ใครก็ไม่สามารถช่วยคารูได้ อีกอย่างเมื่อกี้เขาก็เห็นทักษะของชายที่เงียบสงบแล้ว ในใจก็กลัวอยู่แล้วในตอนแรก ตอนนี้คารูตายแล้ว พวกเขายิ่งไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามอีก

พวกเขาต่างก็มองไปทางคุณผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งขวาของคารู

นัยน์ตาของถังหลินหันไปมองผู้ชายคนนั้น “คุยหน่อยไหม?”

สามารถนั่งข้างๆ กับคารูได้ ตำแหน่งที่อยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้ต้องไม่ต่ำแน่นอน อีกอย่างเมื่อกี้ในตอนที่ถังหลินถามคำถามคารู ก็ได้สังเกตการณ์ตอบสนองของชายผู้นี้แล้ว ถังหลินรู้ สำหรับเรื่องบางอย่างชาผู้นี้เองก็รู้เรื่อง ในเมื่อรู้เรื่องก็แสดงว่าเขาสามารถจัดการกับเรื่องทางประเทศRได้

ถังหลินไม่สามารถลบล้างอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้ไปทั้งหมดได้ในครั้งเดียวได้ อีกอย่างใครๆ ก็รู้ว่าอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้นั้นใหญ่โต ดังนั้นสุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยการเจรจาอยู่ดี

มีภาพในเมื่อกี้แล้ว ถังหลินได้เปรียบเริ่มก่อนอยู่แล้ว อีกอย่างก็ได้ทำเอาทุกคนต่างก็ตกใจกันหมดแล้ว ตอนนี้ถังหลินจุคุย แสดงว่าต้องทำตามความคิดของถังหลินอยู่แล้ว

ผู้ชายดึงสติกลับมา เงยหน้าขึ้นมองคุณชายถัง บนใบหน้ายังมีความตะลึงเล็กน้อยที่ไม่สามารถปกปิดได้ “คุณชายถังช่างสมกับคำร่ำลือจริงๆ ครับ”

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเตือนคารูว่าอย่าประมาท จริงๆ แล้วในใจของเขาก็ไม่ได้เห็นว่าถังหลินเก่งกาจอะไร ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าถังหลินจะฆ่าคารูไปเลย

ตอนนี้เขารู้ตัวแล้วว่าก่อนหน้านี้ดูถูกความสามารถของถังหลินไป

“คุณชายถังอยากคุยอะไรครับ? อยากคุยยังไงครับ” ผู้ชายพยายามกดทับความตกใจที่อยู่ภายในใจ พยายามให้ตัวเองรักษาความสงบ แต่ว่าภาพเมื่อกี้ช่างน่าตกใจจริงๆ เขาไม่สามารถทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

ตอนนี้คารูนอนอยู่ที่พื้น ผู้ชายไม่มีทางที่จะไม่กลัวได้ เขาเองก็ไม่สามารถไม่กังวลได้ว่า หากเขาเจรจากับถังหลินไม่สำเร็จ ถังหลินก็จะฆ่าเขาเช่นกัน

ถังหลินสามารถฆ่าคารูได้ แน่นอนว่าก็กล้าฆ่าเขาเช่นกัน!!

“ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกนายถึงต้องทำร้ายพวกเรา ฉันเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนสั่งการพวกนาย พวกนี้ต่างก็เป็นเรื่องภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้พวกนาย ฉันไม่มีความสนใจ” ถังหลินมองไปทางผู้ชายข้างหน้า ค่อยๆ ยิ้มโค้งที่มุมปาก เรื่องราวมาถึงตอนนี้แล้วถังหลินเข้าใจหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ผู้ชายได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอึ้งไปเลย นัยน์ตาคู่หนึ่งกะพริบตาเบาๆ ถึงแม้จะไม่ได้พูดอะไร ทว่าการตอบสนองของเขาได้บ่งบอกเรื่องราวทั้งหมดแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าถังหลินพูดถูกแล้ว

คนที่อยู่ทางประเทศRทำร้ายพวกเขาไม่ใช่เพราะช่วยยัยเจ้าหญิงนั่นแก้แค้นอะไร นี่ก็ไม่ใช่ความคิดของหัวหน้าในองค์กรโกสต์ซิตี้ ในทางกลับกันคือมีคนอยากต่อต้านกับหัวหน้า แล้วใช่เรื่องที่เย่ซือเฉินดูถูกเจ้าหญิงเป็นเครื่องมือ

“คุณชายถังหมายความว่าอะไรครับ พูดตรงๆ เลยครับ” ผู้ชายไม่ได้คัดค้านความหมายของถังหลิน นัยน์ตาของเขาหันไป มองไปทางคารู “ผมอยากร่วมงานกับคุณชายถังมากๆ ครับ”

ภายในเวลาสั้นๆ ผู้ชายคนนี้นึกคิดไปเยอะมาก ถังหลินไม่ธรรมดา บวกกับเย่ซือเฉินอีกคน เป็นโทษด้วยไม่ได้จริงๆ สู้ร่วมมือกับพวกเขาจะดีกว่า

“ร่วมงาน?” ถังหลินยิ้มอย่างเย็นชา “คนของพวกนายทำร้ายพวกเราติดต่อกัน ตอนนี้จะมาเจรจาร่วมงานกับฉัน?”

ถังหลินไม่ได้มีความหมายที่จะร่วมงานกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย อย่าว่าแต่คนพวกนี้เป็นคนที่คัดค้านกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้เลย ถึงแม้ว่าหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้มาขอร่วมงานกับเขา ก็ใช่ว่าเขาจะตอบตกลง

แน่นอน ถังหลินเองก็รู้ หัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้นั่นก็ไม่มีทางมาของร่วมงานกับพวกเขาอยู่แล้ว ได้ยินว่าหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ได้ดูแลเรื่องขององค์กรโกสต์ซิตี้มานานมากแล้ว

“คุณชายถังหมายความว่าอะไรครับ?” ผู้ชายตะลึงงัน สีหน้าเปลี่ยนไป ในเมื่อไม่ได้มาคุยเรื่องร่วมงาน งั้นหมายความว่าอะไร?

“พวกนานทำร้ายพวกเราติดต่อกันหลายครั้ง บัญชีนี้แน่นอนว่าต้องมาคิดดีๆ อยู่แล้ว ฉันรอพวกนายให้คำอธิบายกับพวกเราอยู่” ถังหลินไม่ได้พูดถึงเงื่อนไข และไม่ได้พูดไร้สาระกับพวกเขา

ผู้ชายคนนั้นตะลึงงันไปอีกครั้ง เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะหมายความว่าแบบนี้ เรื่องนั้นพวกเขาเป็นฝ่ายไม่ถูกต้องจริงๆ ตอนแรกเขาคิดไว้ว่าขอแค่ถังหลินพูดเงื่อนไข ขอแค่ไม่เกินไป ขอแค่อยู่ในขอบเขตความสามารถของเขา เขาก็จะตอบตกลง

แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะไม่เป็นไปไปแผนการ ถังหลินเหมือนให้เขาเป็นผู้เริ่มก่อน แต่ว่ากลับทำให้เรื่องราวยิ่งรุนแรงมากขึ้น เพราะว่าไม่ว่าจะทำดีหรือว่าเชดเชย พวกเขาต่างก็ไม่รู้ความคิดของถังหลิน จึงไม่มีมาตรฐาน

ให้เงื่อนไขที่ต่ำไป ถังหลินต้องไม่เห็นด้วยแน่นอน ให้เงื่อนไขที่สูงไป เกินขอบเขตอำนาจของเขา เขาก็ไม่สามารถตัดสินใจได้

“เรื่องนี้พวกเราไม่ถูกต้องเองครับ คารูชอบทำงานหยาบคายรุนแรง ฉันขออภัยคุณชายถัง ณ ที่นี้ด้วย” ผู้ชายค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า ท่าทีก็ดีขึ้นเยอะมาก

ถังหลินมองไปทางเขา นัยน์ตามีความเย็นชา ค่อยๆ พูดออกมาทีละคำว่า “นายเข้าใจความหมายของฉัน ดังนั้นอย่ามาพูดความรู้สึกผิดพวกนี้ ฉันให้เวลานายหนึ่งวัน หลังจากหนึ่งวันหากพวกนายไม่มีความจริงใจ ก็อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ”

ผู้ชายค่อนข้างกลุ้มใจ นัยน์ตามีความโหดร้ายแฝงอยู่ แต่ว่าบนใบหน้าก็ยังมีรอยยิ้ม “ครับ ครับ เอาตามความคิดของคุณชายถังทั้งหมดเลยครับ”

ผู้ชายตอบตกลงแล้ว แต่ว่าในใจมีการตัดสินใจอย่างอื่นอย่างเห็นได้ชัดเจน ครั้งนี้คารูประมาทเกินไป แต่ว่าครั้งนี้ส่งถังหลินออกไปแล้ว ถังหลินจะหาพวกเขาเจออีกก็ไม่ง่ายขนาดนั้นเลย ดังนั้น เขาจึงไม่กลัวว่าถังหลินจะมาคิดบัญชีกับเขาทีหลัง

ขอแค่ตอนนี้สามารถไล่ถังหลินออกไปได้ เรื่องข้างหลังเขาไม่อยากยุ่งหรอก

เขามั่นใจแล้วว่าหลังจากนี้ถังหลินไม่สามารถทำอะไรเขาได้แน่นอน ถังหลินหาเขาไม่เจอ ก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้ สุดท้ายถังหลินก็ได้แต่ระเบิดกับทางองค์กรโกสต์ซิตี้โดยตรง และนี่ก็เป็นความคิดของเขาพอดี สมใจเขาพอดี

ถังหลินฉลาดเพียงไหน ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้แสดงออกมาชัดเจนมาก แต่ว่าถังหลินมองความในใจของเขาออกหมดแล้ว ถังหลินมองไปทางเขา เผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมาตรงมุมปาก ดูเหมือนว่ายัยคนนี้อยากจะเล่นกลกับเขาด้วย

แน่นอนว่าเรื่องภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้เขาไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว ความคิดของหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้เขายิ่งไม่มีทางรู้แน่นอน

ช่วงเวลานี้ถังหลินเรียนรู้มาจากเวินลั่วฉิงไม่น้อยเลย สำหรับการสำรวจสีหน้าคนนั้นก็ถือว่าเป็นด้านที่เขาค่อนข้างเชี่ยวชาญ

หลังจากถังหลินพูดประโยคนี้จบแล้ว เห็นความตะลึงจากส่วนลึกนัยน์ตาของคารูจริงๆ ด้วย ในความตะลึงนั้นยังมีความรนแฝงอยู่ด้วย

คนแบบคารูถึงแม้ว่าจะอยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ก็ไม่มีทางเผยอารมณ์ของตัวเองออกมาแน่นอน ดังนั้น ความรู้สึกภายในนัยน์ตาเมื่อกี้ไม่ได้ชัดเจนมากนัก อีกอย่างแค่ผ่านไปพริบเดียว หากไม่ใช่เพราะถังหลินจ้องคารูอยู่ตลอดเวลา หากไม่ใช่เพราะถังหลินฝึกฝนการสำรวจสิ่งเล็กจากเวินลั่วฉิงมา เกรงว่าจะมองออกได้ยากเช่นกัน

ในใจของถังหลิน ณ ตอนนี้มีคำตอบแล้ว ดูเหมือนว่า คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ในเมืองR ต่อต้านพวกเขาไม่ใช่ความคิดของหัวหน้าจริงๆ อีกอย่างมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นฝ่ายที่ต่อต้านกับหัวหน้าเป็นคนสร้างขึ้น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถังหลินก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว

แต่ว่า ถังหลินก็นึกถึงความเป็นไปได้อีกอย่าง ช่วงนี้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ชอบบ้านถังพวกเขามากๆ ดังนั้นแน่นอนว่าเขาก็สืบเรื่องขององค์กรโกสต์ซิตี้มามากมายแล้ว

เขารู้ว่าตอนนี้หัวหน้าไม่ค่อยยุ่งเรื่องงาน คนที่ดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ในตอนนี้คือหัวหน้าน้อย

หรือว่ายัยหัวหน้าน้อยนั้นไม่ถูกกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ หาคารูเป็นคนของหัวหน้าน้อย การลงมือกับพวกเขาเป็นความคิดของหัวหน้าน้อย งั้นเรื่องนี้ก็ลำบากแล้ว

ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนี้ตอนนี้องค์กรโกสต์ซิตี้ก็มีหัวหน้าน้อยที่ควบคุม หัวหน้าน้อยสามารถควบคุมอำนาจทั้งหมดขององค์กรโกสต์ซิตี้

“นายคงจะอยากบอกว่านี่เป็นความคิดของหัวหน้าน้อยสินะ?” ถังหลินยิ้มโค้งที่มุมปากเล็กน้อย บนใบหน้ามีรอยยิ้มแฝง ยิ้มอ่อนราวกับว่าใบหน้าของเขามีหมอกกั้นไว้อยู่ ทำให้คนอื่นมองไม่ออกถึงอารมณ์ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง

“ฉันก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของหัวหน้าน้อยอยู่แล้ว” คารูได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว รีบตอบกลับโดยที่ไม่ลังเลเลย แต่ว่าถังหลินมองออกว่าในตอนที่คารูพูด นัยน์ตาของเขามีความผิดปกติแฝงอยู่

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของถังหลินเพิ่มลึกขึ้น “หากเป็นเช่นนี้……” คำพูดของถังหลินหยุดชะงักไปสักพัก จากนั้นก็เริ่มขยับปืนในมือ บนหน้าผากของคารูมีบาดแผลรอยเลือดเพิ่มขึ้น

หนึ่ง สอง สาม หลังจากสามวินาที คารูล้มลงพื้น

ทันใดนั้นทุกคนต่างก็ตะลึงงันกันไปหมด ใครก็คิดไม่ถึงว่าถังหลินจะฆ่าคารูทิ้งจริงๆ

แต่ว่าที่นี่เป็นสถานที่ของคารู อีกย่าคนที่ถังหลินฆ่าคือผู้รับผิดชอบขององค์กรโกสต์ซิตี้ ถังหลินไม่กลัวพวกองค์กรโกสต์ซิตี้เลยเหรอ?

บนใบหน้าของเหยียนหยูก็มีความตะลึงผ่านไป เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคิดไม่ถึงว่าคุณชายถังจะโหดขนาดนี้

แต่ว่ายัยคารูนี่สมควรตายจริงๆ หลายปีมานี้สามารถพูดได้เลยว่าคารูฆ่าคนในประเทศRไปอย่างนับไม่ถ้วน คารูฆ่าคนนั้นไม่สนเลยว่าจะเป็นคนดีหรือคนร้าย และไม่สนว่าคนพวกนั้นจะบริสุทธิ์หรือเปล่า ในทางกลับกันคารูฆ่าประชาชนที่บริสุทธิ์ไปมากมาย คารูอยากจะครอบครองสิ่งของของพวกเขา ก็ฆ่าพวกเขาทิ้งเลย

คนของราชวงศ์นั้นกลัวพลังขององค์กรโกสต์ซิตี้มาก ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่ไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้สนใจเลย แน่นอนว่าอยากจะสนใจก็ไม่สามารถสนใจได้!!

ผู้ชายที่เย่ซือเฉินส่งมายังคงใบหน้าเย็นชาดั่งหิน ไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย

คนของคารูต่างก็บาดเจ็บหมดแล้ว ขณะนี้ต่างก็เอาตัวไม่รอด ใครก็ไม่สามารถช่วยคารูได้ อีกอย่างเมื่อกี้เขาก็เห็นทักษะของชายที่เงียบสงบแล้ว ในใจก็กลัวอยู่แล้วในตอนแรก ตอนนี้คารูตายแล้ว พวกเขายิ่งไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามอีก

พวกเขาต่างก็มองไปทางคุณผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งขวาของคารู

นัยน์ตาของถังหลินหันไปมองผู้ชายคนนั้น “คุยหน่อยไหม?”

สามารถนั่งข้างๆ กับคารูได้ ตำแหน่งที่อยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้ต้องไม่ต่ำแน่นอน อีกอย่างเมื่อกี้ในตอนที่ถังหลินถามคำถามคารู ก็ได้สังเกตการณ์ตอบสนองของชายผู้นี้แล้ว ถังหลินรู้ สำหรับเรื่องบางอย่างชาผู้นี้เองก็รู้เรื่อง ในเมื่อรู้เรื่องก็แสดงว่าเขาสามารถจัดการกับเรื่องทางประเทศRได้

ถังหลินไม่สามารถลบล้างอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้ไปทั้งหมดได้ในครั้งเดียวได้ อีกอย่างใครๆ ก็รู้ว่าอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้นั้นใหญ่โต ดังนั้นสุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยการเจรจาอยู่ดี

มีภาพในเมื่อกี้แล้ว ถังหลินได้เปรียบเริ่มก่อนอยู่แล้ว อีกอย่างก็ได้ทำเอาทุกคนต่างก็ตกใจกันหมดแล้ว ตอนนี้ถังหลินจุคุย แสดงว่าต้องทำตามความคิดของถังหลินอยู่แล้ว

ผู้ชายดึงสติกลับมา เงยหน้าขึ้นมองคุณชายถัง บนใบหน้ายังมีความตะลึงเล็กน้อยที่ไม่สามารถปกปิดได้ “คุณชายถังช่างสมกับคำร่ำลือจริงๆ ครับ”

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเตือนคารูว่าอย่าประมาท จริงๆ แล้วในใจของเขาก็ไม่ได้เห็นว่าถังหลินเก่งกาจอะไร ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าถังหลินจะฆ่าคารูไปเลย

ตอนนี้เขารู้ตัวแล้วว่าก่อนหน้านี้ดูถูกความสามารถของถังหลินไป

“คุณชายถังอยากคุยอะไรครับ? อยากคุยยังไงครับ” ผู้ชายพยายามกดทับความตกใจที่อยู่ภายในใจ พยายามให้ตัวเองรักษาความสงบ แต่ว่าภาพเมื่อกี้ช่างน่าตกใจจริงๆ เขาไม่สามารถทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

ตอนนี้คารูนอนอยู่ที่พื้น ผู้ชายไม่มีทางที่จะไม่กลัวได้ เขาเองก็ไม่สามารถไม่กังวลได้ว่า หากเขาเจรจากับถังหลินไม่สำเร็จ ถังหลินก็จะฆ่าเขาเช่นกัน

ถังหลินสามารถฆ่าคารูได้ แน่นอนว่าก็กล้าฆ่าเขาเช่นกัน!!

“ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกนายถึงต้องทำร้ายพวกเรา ฉันเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนสั่งการพวกนาย พวกนี้ต่างก็เป็นเรื่องภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้พวกนาย ฉันไม่มีความสนใจ” ถังหลินมองไปทางผู้ชายข้างหน้า ค่อยๆ ยิ้มโค้งที่มุมปาก เรื่องราวมาถึงตอนนี้แล้วถังหลินเข้าใจหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

ผู้ชายได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอึ้งไปเลย นัยน์ตาคู่หนึ่งกะพริบตาเบาๆ ถึงแม้จะไม่ได้พูดอะไร ทว่าการตอบสนองของเขาได้บ่งบอกเรื่องราวทั้งหมดแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าถังหลินพูดถูกแล้ว

คนที่อยู่ทางประเทศRทำร้ายพวกเขาไม่ใช่เพราะช่วยยัยเจ้าหญิงนั่นแก้แค้นอะไร นี่ก็ไม่ใช่ความคิดของหัวหน้าในองค์กรโกสต์ซิตี้ ในทางกลับกันคือมีคนอยากต่อต้านกับหัวหน้า แล้วใช่เรื่องที่เย่ซือเฉินดูถูกเจ้าหญิงเป็นเครื่องมือ

“คุณชายถังหมายความว่าอะไรครับ พูดตรงๆ เลยครับ” ผู้ชายไม่ได้คัดค้านความหมายของถังหลิน นัยน์ตาของเขาหันไป มองไปทางคารู “ผมอยากร่วมงานกับคุณชายถังมากๆ ครับ”

ภายในเวลาสั้นๆ ผู้ชายคนนี้นึกคิดไปเยอะมาก ถังหลินไม่ธรรมดา บวกกับเย่ซือเฉินอีกคน เป็นโทษด้วยไม่ได้จริงๆ สู้ร่วมมือกับพวกเขาจะดีกว่า

“ร่วมงาน?” ถังหลินยิ้มอย่างเย็นชา “คนของพวกนายทำร้ายพวกเราติดต่อกัน ตอนนี้จะมาเจรจาร่วมงานกับฉัน?”

ถังหลินไม่ได้มีความหมายที่จะร่วมงานกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย อย่าว่าแต่คนพวกนี้เป็นคนที่คัดค้านกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้เลย ถึงแม้ว่าหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้มาขอร่วมงานกับเขา ก็ใช่ว่าเขาจะตอบตกลง

แน่นอน ถังหลินเองก็รู้ หัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้นั่นก็ไม่มีทางมาของร่วมงานกับพวกเขาอยู่แล้ว ได้ยินว่าหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ได้ดูแลเรื่องขององค์กรโกสต์ซิตี้มานานมากแล้ว

“คุณชายถังหมายความว่าอะไรครับ?” ผู้ชายตะลึงงัน สีหน้าเปลี่ยนไป ในเมื่อไม่ได้มาคุยเรื่องร่วมงาน งั้นหมายความว่าอะไร?

“พวกนานทำร้ายพวกเราติดต่อกันหลายครั้ง บัญชีนี้แน่นอนว่าต้องมาคิดดีๆ อยู่แล้ว ฉันรอพวกนายให้คำอธิบายกับพวกเราอยู่” ถังหลินไม่ได้พูดถึงเงื่อนไข และไม่ได้พูดไร้สาระกับพวกเขา

ผู้ชายคนนั้นตะลึงงันไปอีกครั้ง เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะหมายความว่าแบบนี้ เรื่องนั้นพวกเขาเป็นฝ่ายไม่ถูกต้องจริงๆ ตอนแรกเขาคิดไว้ว่าขอแค่ถังหลินพูดเงื่อนไข ขอแค่ไม่เกินไป ขอแค่อยู่ในขอบเขตความสามารถของเขา เขาก็จะตอบตกลง

แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะไม่เป็นไปไปแผนการ ถังหลินเหมือนให้เขาเป็นผู้เริ่มก่อน แต่ว่ากลับทำให้เรื่องราวยิ่งรุนแรงมากขึ้น เพราะว่าไม่ว่าจะทำดีหรือว่าเชดเชย พวกเขาต่างก็ไม่รู้ความคิดของถังหลิน จึงไม่มีมาตรฐาน

ให้เงื่อนไขที่ต่ำไป ถังหลินต้องไม่เห็นด้วยแน่นอน ให้เงื่อนไขที่สูงไป เกินขอบเขตอำนาจของเขา เขาก็ไม่สามารถตัดสินใจได้

“เรื่องนี้พวกเราไม่ถูกต้องเองครับ คารูชอบทำงานหยาบคายรุนแรง ฉันขออภัยคุณชายถัง ณ ที่นี้ด้วย” ผู้ชายค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า ท่าทีก็ดีขึ้นเยอะมาก

ถังหลินมองไปทางเขา นัยน์ตามีความเย็นชา ค่อยๆ พูดออกมาทีละคำว่า “นายเข้าใจความหมายของฉัน ดังนั้นอย่ามาพูดความรู้สึกผิดพวกนี้ ฉันให้เวลานายหนึ่งวัน หลังจากหนึ่งวันหากพวกนายไม่มีความจริงใจ ก็อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ”

ผู้ชายค่อนข้างกลุ้มใจ นัยน์ตามีความโหดร้ายแฝงอยู่ แต่ว่าบนใบหน้าก็ยังมีรอยยิ้ม “ครับ ครับ เอาตามความคิดของคุณชายถังทั้งหมดเลยครับ”

ผู้ชายตอบตกลงแล้ว แต่ว่าในใจมีการตัดสินใจอย่างอื่นอย่างเห็นได้ชัดเจน ครั้งนี้คารูประมาทเกินไป แต่ว่าครั้งนี้ส่งถังหลินออกไปแล้ว ถังหลินจะหาพวกเขาเจออีกก็ไม่ง่ายขนาดนั้นเลย ดังนั้น เขาจึงไม่กลัวว่าถังหลินจะมาคิดบัญชีกับเขาทีหลัง

ขอแค่ตอนนี้สามารถไล่ถังหลินออกไปได้ เรื่องข้างหลังเขาไม่อยากยุ่งหรอก

เขามั่นใจแล้วว่าหลังจากนี้ถังหลินไม่สามารถทำอะไรเขาได้แน่นอน ถังหลินหาเขาไม่เจอ ก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้ สุดท้ายถังหลินก็ได้แต่ระเบิดกับทางองค์กรโกสต์ซิตี้โดยตรง และนี่ก็เป็นความคิดของเขาพอดี สมใจเขาพอดี

ถังหลินฉลาดเพียงไหน ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้แสดงออกมาชัดเจนมาก แต่ว่าถังหลินมองความในใจของเขาออกหมดแล้ว ถังหลินมองไปทางเขา เผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมาตรงมุมปาก ดูเหมือนว่ายัยคนนี้อยากจะเล่นกลกับเขาด้วย