เพราะหัวหน้าไม่เคยปริปากยอมรับว่าเป็นองค์หญิงด้วยตัวเองมาก่อน ดังนั้นงานเลี้ยงที่เฉิงโหรวโหรวเคยร่วมก็ล้วนมีไป๋หยิงคอยจัดแจงให้ ซึ่งด้วยฐานะของไป๋หยิงจึงไม่อาจเข้าร่วมงานระดับสูงจริงๆ

และแขกที่มาร่วมงานเลี้ยงตระกูลเย่ในค่ำคืนนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ เป็นคนที่มีสถานะสูง ดังนั้นพวกเขาไม่รู้จักเฉิงโหรวโหรว มันก็ถือว่าปกติ

ดังนั้นทุกคนรู้เพียงว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นองค์หญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เท่านั้น และคนส่วนมากก็รู้ว่าองค์กรโกสต์ซิตี้เก่งกาจมาก จึงไม่มีใครกล้าดูถูกฐานะองค์หญิง บวกกับท่าทีที่คุณย่าเย่มีต่อเฉิงโหรวโหรว แขกจึงมีท่าทีต่อเฉิงโหรวโหรวไมเลวเช่นกัน

ยังมีคุณนายสูงศักดิ์บางรายเข้ามาตีสนิทเฉิงโหรวโหรวด้วย คิดอยากให้เฉิงโหรวโหรวชื่นชอบ เพราะไม่ว่าจะเป็นองค์กรโกสต์ซิตี้หรือตระกูลเย่ ขอเพียงสามารถร่วมมือกันได้ นับว่าเป็นผลประโยชน์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เดิมทีเฉิงโหรวโหรวรู้สึกกังวลใจและกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ตอนนี้เห็นท่าทางที่ทุกคนมีต่อเธอ เธอก็อดย่ามใจไม่ได้ เริ่มตัวลอยขึ้นมา！！

ตอนเธอใช้ฐานะองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้เข้าร่วมงานเลี้ยง ตอนนั้นก็มีคนอื่นมาชื่นชมเธอ ยกยอปอปั้นเธอ ทว่าเฉิงโหรวโหรวก็รู้ว่า พวกนั้นเป็นงานเลี้ยงระดับกลางไปจนถึงระดับล่าง ซึ่งคนร่วมงานล้วนเป็นคุณหนูจำพวกไร้ประโยชน์

สถานการณ์ตอนนี้แตกต่างกันลิบลับ สถานะของตระกูลเย่ในเมืองAนั้นไม่มีใครเทียบเทียม แขกเหรื่อที่มาร่วมงานเลี้ยงตระกูลเย่ ต่างก็เป็นบุคคลระดับสูง ทั้งยังเป็นนายหญิงของแท้จากตระกูลต่างๆอีกด้วย

ได้ยินคนลักษณะนี้ชื่นชมตัวเอง เฉิงโหรวโหรวก็รู้สึกมีหน้ามีตาอย่างเต็มเปี่ยม

“ได้ยินองค์กรโกสต์ซิตี้รับตัวองค์หญิงกลับมาตั้งนานแล้ว วันนี้ได้เจอตัวจริงเสียที หน้าตาสวยจริงๆ”คุณนายหลี่มองเฉิงโหรวโหรวด้วยใบหน้าประดับรอยยิ้มระคนความจริงจัง

“ขอบคุณค่ะ” เฉิงโหรวโหรวดีใจจนดอกไม้บานสะพรั่งในใจแล้ว ทว่าก่อนหน้านี้คุณย่าเย่เคยกำชับเธอไว้แล้ว และเคยสอนเธอเรื่องต่างๆเล็กน้อย คุณย่าเย่ยังบอกเธอว่าอย่าพูดจาไปเรื่อยเปื่อย

เวลานี้คุณย่าเย่มีธุระต้องขอตัวก่อน เฉิงโหรวโหรวยังคงจำคำสั่งเสีย ซึ่งเธอก็ไม่ได้พูดเรื่อยเปื่อยแต่อย่างใด

“ฉันได้ยินว่าหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ยังไม่เคยแต่งงาน ไม่มีลูกคนอื่น มีเพียงองค์หญิงที่เป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ คาดว่าหัวหน้าคงรักและทะนุถนอมองค์หญิงมากเลยใช่ไหมค่ะ” คุณนายหลี่ยิ้มเข้มข้นขึ้นหลายส่วน ทว่าแววตาที่คุณนายหลี่มองเป็นการหยั่งเชิงเสียมากกว่า

ข่าวองค์หญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้อยู่บ้านตระกูลเย่นั้นแพร่กันสนั่นหวั่นไหว เพราะคุณชายสามเย่เป็นเหตุ ตอนนี้จึงมีคนรู้จักองค์หญิงคนนี้มากขึ้น

คุณนายหลี่แค่ถามปู่ถามให้กับคำถามต่อมาเท่านั้น

“หัวหน้าประกาศสถานะองค์หญิงเมื่อไหร่คะ？พวกเรารู้แล้วจะได้ไปร่วมยินดีองค์หญิงด้วยค่ะ” มุมปากคุณนายหลี่ยกขึ้นไม่หยุด ใบหน้าก็ยิ้มอย่างจริงใจมาก

เฉิงโหรวโหรวอึ้ง พลางเม้มปาก ผ่านวันที่ตรวจดีเอ็นเอมาเกือบสองเดือนแล้ว

ตอนที่ทำการตรวจดีเอ็นเอ หัวหน้าเฉยชาต่อเธอมาก ไม่เคยมองเธอดีๆสักครั้ง หลังตรวจดีเอ็นเอเสร็จหัวหน้าก็จากไป ต่อมาก็ไม่แยแสเธอเลย

ท่าทีของหัวหน้า ถึงเฉิงโหรวโหรวจะโง่ดักดานเพียงใด แต่เธอก็ดูออกว่าหัวหน้าไม่อยากยอมรับเธอ จึงไม่ยินดียอมรับสถานะของเธอ

และเธอรู้ภายหลังว่าตัวเองไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า ไป๋หยิงเป็นคนสร้างฉากตบตาเรื่องผลตรวจดีเอ็นเอขึ้นมา

ดังนั้นเฉิงโหรวโหรวยิ่งไม่กล้าฝันเฟื่อง

ดังนั้น ตอนนี้คุณนายหลี่ตั้งคำถามนี้ขึ้นมา เฉิงโหรวโหรวก็ระงับความหงุดหงิดในใจไม่ได้ ใบหน้าจึงแลดูเปลี่ยนไป

“หัวหน้าจะประกาศสถานะองค์หญิงไหมคะ?” คุณนายหลี่เห็นท่าทางของเฉิงโหรวโหรว ดวงตาทั้งคู่ก็เกิดประกายระยิบระยับ ดูเหมือนองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้มีปริศนาจริงๆ และปริศนาก็ไม่ได้น้อยๆด้วย

“แน่นอนค่ะ” เฉิงโหรวโหรวได้สติ จึงตอบอย่างเก้ๆกังๆหนึ่งประโยค “หัวหน้าเอ็นดูฉันมากค่ะ เพื่อฉันแล้ว หัวหน้าให้คนเปิดศึกกับเย่ซือเฉินและตระกูลถังที่ประเทศRด้วยค่ะ”

เรื่องนี้ทำให้เฉิงโหรวโหรวภาคภูมิใจที่สุด และเป็นเพราะจุดนี้เธอจึงมั่นใจในตัวเอง ดังนั้นน้ำเสียงของเฉิงโหรวโหรวจึงโอ้อวดหลายส่วน

คุณนายหลี่กลับรู้สึกอึ้ง มองเฉิงโหรวโหรวด้วยแววตาสับสนและซับซ้อนหลายส่วน “หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้เปิดศึกกับคุณชายสามเย่ที่ประเทศR？”

คุณนายหลี่ไม่เคยติดตามเรื่องในประเทศRมาก่อน ถึงแม้จะติดตาม คุณนายหลี่ก็ไม่รู้ว่าคุณชายสามเย่จะมีอำนาจแผ่ขยายไปถึงประเทศ Rแล้ว

“ใช่ค่ะ เพราะเรื่องก่อนหน้านี้หัวหน้าจะแก้เผ็ดให้ฉันค่ะ แต่ตอนนี้คุยไกล่เกลี่ยแล้วค่ะ เพราะฉันไปขอร้องหัวหน้าเอง ฉันกับเย่ซือเฉินจะแต่งงานกันแล้ว หัวหน้าย่อมไม่ทำให้เย่ซือเฉินลำบากใจหรอกค่ะ” ตอนนี้เฉิงโหรวโหรวลืมเรื่องที่คุณย่าเย่กำชับเสียสนิทใจ ตอนนี้เธออยากโอ้อวดอย่างเดียว

“ออค่ะ ดูเหมือนหัวหน้าจะรักองค์หญิงจริงๆเลยนะคะ” คุณนายหลี่พยักหน้าหงึกๆ เพียงแต่สีหน้าซับซ้อนมาก คุณนายหลี่เห็นคุณย่าเย่เดินมาทางนี้ เลยไม่ได้ถามอะไรมาก รีบหันหลังจากไปทันที