“ศิษย์พี่หลงไม่ได้โกหกพวกเราจริงๆ ยาน้ำเทพศักดิ์สิทธิ์นี้ดูเหมือนศิษย์พี่หญิงหลงจะเป็นคนคิดค้นขึ้น สรรพคุณของยามีเพียง 1 ใน 10 ส่วนของยาเทพศักดิ์สิทธิ์ แต่สรรพคุณก็ดีมากด้วย พวกข้ากัดฟันก็พอซื้อได้”

“ไม่รู้ว่าใครไปล่วงเกินศิษย์พี่หลงเข้า”

“ศิษย์พี่หลงมากฝีมือนาดนี้ อีกทั้งของรางวัลที่นางแจกชวนให้ใจเต้นนัก”

“ว่ากันว่ามีคนทยอยไปแจ้งเบาะแสกับนางไม่น้อย ทุกคนต่างก็ได้รางวัลกันหมด น่าเสียดายที่พวกเราไม่มีข่าวคราวอะไรแม้แต่น้อย”

“ข่าวใหม่ๆ ศิษย์พี่หลงจะแสดงการปรุงยา พวกเจ้ายังจะมัวคุยกันอีก รีบไปแย่งที่นั่งกันเร็วเข้า”

“นี่มันข่าวใหญ่ รีบไปกันเร็ว”

“หลงหลิวหลี คิดจะทำอะไรกันแน่?” เยว่ฮุยเดาเจตนาของหลิวหลีไม่ออก คนผู้นี้ทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น ยากจะคาดเดา

“ไม่ว่านางคิดจะทำอะไร พวกเราก็ต้องไปดูสักหน่อย อย่างไรเสียยาเทพศักดิ์สิทธิ์ก็เย้ายวนใจมากทีเดียว”

“คิดไม่ถึงว่าหลงหลิวหลีจะปรุงยาต่อหน้าคนจำนวนมาก ไม่รู้ว่านางจะทำอะไร แต่ยาเทพศักดิ์สิทธิ์ ก็ดึงดูดมากทีเดียว” หลัวหลานเอ่ย

“ใช่ ไม่รู้ว่าหลงหลิวหลีจะมาไม้ไหนอีก” ปิงซินกล่าว

“นังหนู ทำไมอยู่ดีๆถึงได้คิดจะปรุงยาต่อหน้าผู้คนล่ะ” เอ๋าเลี่ยงุนงง เขาพบว่านังหนูผู้นี้ไม่ทำอะไรเหมือนคนปกติทั่วไป อย่างเรื่องการปรุงยา เทพนักปรุงยาทั่วไปคงไม่ชอบให้คนมุงดู

“ช่วงนี้ข้าเบื่อเลยอยากปรุงยาเล่น” หลิวหลีพูดอย่างไม่ใส่ใจ

คาดว่าคงจะมีแต่นังหนูที่เห็นเรื่องปรุงยาเป็นเพียงเรื่องทั่วไป ทำราวไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องโตใดๆ แต่เขารู้สึกว่านังหนูไม่ได้คิดเช่นนี้ นางคงมีเป้าหมายอะไรแน่

“น้องหญิง เจ้าคิดจะทำอะไร อย่าบอกว่าเจ้าเบื่อ เด็กสองคนบาดเจ็บจนตอนนี้ยังไม่ฟื้น เจ้าไม่มีทางเบื่อจนอยากปรุงยาเล่นแน่” ในฐานะที่เป็นสามีของหลิวหลี หนานกงเวิ่นเทียนย่อมเข้าใจในตัวภรรยาของเขาเป็นอย่างดี

“ไม่แสดงฝีมือปรุงยาให้คนเห็นสักหน่อย คนอื่นจะคิดว่าข้าพูดเกินจริง” หลิวหลีพูด นางจะให้คนที่คอยชมได้มั่นใจขึ้น จากสิ่งตอบแทนที่ทรงคุณค่าจะต้องมีผู้กล้าแสดงตัวรับภารกิจแน่นอน จากสภาพของเด็กทั้งสองคนในตอนนี้ นางจะไม่ร้อนใจได้อย่างไร แต่นางรู้ดีว่าเด็กสองคนจะไม่เป็นอะไร แม้แต่หูชิงที่ไม่ได้สติอยู่นั้นก็ไม่มีอันตรายถึงชีวิต เพียงแต่อันตรายนี้ทำให้นางโมโห นางทำนายได้ว่าเป็นใคร แต่เพราะขั้นตอนช้าเกินไป ยังไม่ได้ในสิ่งที่นางคาดไว้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นางจึงเติมไฟเข้าไปเสียหน่อย

“น้องหญิง เจ้าไม่ชอบที่สถานการณ์ตอนนี้ช้าเกินไป จึงอยากจะเติมไฟใช่ไหม” หนานกงเวิ่นเทียนพูดเสริม แสดงพลังอะไรกัน เห็นๆกันอยู่ว่าหลิวหลีไม่พอใจในความเชื่องช้าที่เกิดขึ้น

“ท่านพี่เข้าใจข้าจริงๆ” หลิวหลียิ้มออกมาอย่างพอใจ

“ทำไมศิษย์พี่หลงถึงอยากปรุงยา? หรือนางกลัวพวกข้าไม่เชื่อว่านางปรุงยาได้?”

“ไม่กระมัง ว่ากันว่านางเคยออกไปข้างนอกกับเจ้าสำนักเพื่อปรุงยาให้สหายของเจ้าสำนัก อีกทั้งเทพนักปรุงยาหลงก็เคยเหลอหลุดปาก บอกว่า ศิษย์พี่หลงมีพรสวรรค์ในการปรุงยามากนัก”

“คาดว่าเพราะพวกข้าสนใจแต่รางวัล ไม่สนใจรายละเอียดของภารกิจ จริงๆแล้วเทพนักปรุงยาเทพเป็นมิตรนัก แค่มีความรู้ในการปรุงยาเพียงเล็กน้อย เทพนักปรุงยาหลงก็ไม่ได้ผูกมิตรยากขนาดนั้นหรอก”

“ว่ากันว่าศิษย์พี่หลงปรุงยาด้วยมือเปล่าตอนออกไปทำภารกิจ อยู่ๆข้าก็อยากเห็นการปรุงยาด้วยมือเปล่าของนาง เรื่องนี้เทพนักปรุงยาหลงก็อาจจะทำไม่ได้ด้วยซ้ำ”

“ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมชมการปรุงยา เป้าหมายในครั้งนี้มีอยู่ 2 อย่าง อย่างแรกคือเป็นการบอกทุกคนว่าข้าปรุงยาได้จริงๆ ไม่ใช่ข่าวลือ อย่างที่สอง ทุกคนคงรู้แล้วว่าหลานชายของข้าทั้งสองคนได้บาดเจ็บสาหัส ข้าจึงแจกรางวัลให้ ข้าก็ต้องมีความสามารถในระดับหนึ่งใช่หรือไม่?”

เมื่อหลิวหลีพูดจบ ในมือก็ปรากฏเพลิงสีเขียวขึ้นในมือ แสดงให้เห็นการปรุงยาด้วยมือเปล่าทันที ท่าทางของมือทำให้ทุกคนที่เห็นหลงใหล คนผู้นี้ทำได้อย่างไร ทำไมถึงได้สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เพิ่งบรรลุได้ไม่นานก็มีทักษะการปรุงยาที่ดีเช่นนี้ เทพนักปรุงยาหลงก็อาจจะทำเช่นนี้ไม่ได้

“สมบูรณ์แบบ” เทพนักปรุงยาหลงแอบมองอยู่ในมุมอับ ยังต้องเอ่ยปากชมอย่างอดไม่ได้ ฝีมือของคนรุ่นหลังผู้นี้สมบูรณ์แบบเกินไป อีกทั้งเป็นคนที่ไม่เข้าใจในการปรุงยาชมการแสดงเท่านั้น พวกเขาจึงไม่เห็นว่าหลิวหลีแบ่งจิตไปควบคุมเพลิงเทพหลายสิบอันนั้นด้วย แถมความแรงของไฟยังไม่เท่ากัน หลิวหลีดูเหมือนจะพัฒนามากขึ้น เขาเทียบนางไม่ได้แล้ว

หลิวหลีโบกเพื่อเก็บเพลิง แล้วยาเทพศักดิ์สิทธิ์สีเขียวหยกเม็ดหนึ่งปรากฎขึ้นต่อหน้าทุกคน พลังชีวิตที่หนาแน่นทำให้ผู้คนรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นเมื่อได้สูดดม ล้ำค่าเหลือเกิน

“พระเจ้า กลิ่นยานี้ ข้ารู้สึกว่าพอข้าได้ดมแล้ว ปราการขอบเขตพลังก็เบาบางลง”

“พอเลย เจ้าเป็นคนที่ศิษย์พี่หลงเชิญมาช่วยขายหรือ คิดไม่ถึงว่าชื่นชมขนาดนี้ แต่ถ้าได้ใช้จริงๆ ผลต้องไม่เลวแน่”

“ไม่มีใครประหลาดใจกับสัดส่วนความสำเร็จในการปรุงยาของศิษย์พี่หลงเลยหรือ ปรุงยาแค่ครั้งเดียวก็สำเร็จ ไม่มีครั้งที่สอง”

“พอพูดเช่นนี้ ศิษย์พี่หลงคงจะไม่เคยล้มเหลวมาก่อนน่ะสิ”

เมื่อคนผู้นี้เอ่ยปาก ทุกคนก็สบตากัน เหมือนล่วงรู้ความจริงอันน่าอัศจรรย์เข้า

“พวกเจ้าเห็นหรือไม่ เหมือนศิษย์พี่หลงยังมีพลังเหลืออยู่”

ปกติแล้วเมื่อเทพนักปรุงยาปรุงยาเสร็จก็ต้องเข้าฌานเพื่อฟื้นฟูร่างกายเป็นเวลานาน แต่รู้สึกเหมือนศิษย์พี่ นางจะไม่ค่อยสิ้นเปลืองพลังไปเท่าไหร่นัก

เยว่ฮุยสนอกสนใจฝีมือการปรุงยาของหลิวหลีมาก เขาควรจะคิดเรื่องส่งตัวเมิ่งเตี๋ยให้อีกฝ่ายดีหรือไม่ เพราะถึงพวกเขาจะบำเพ็ญคู่กันอย่างไรก็ไม่ได้ผลเท่ายาเทพศักดิ์สิทธิ์ของหลิวหลี อีกทั้งในระยะนี้เหมือนการบำเพ็ญคู่ของเขากับเมิ่งเตี๋ยจะไม่ได้ผลอีกแล้ว

เมิ่งเตี๋ยหน้าซีด ทำไมนางถึงรู้สึกว่าหลงหลิวหลีตั้งใจปรุงยาให้เยว่ฮุยกับนางดู ดูจากสีหน้าของเยว่ฮุยแล้ว ในฐานะที่เป็นคนร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขามาหลายปี ทำไมนางจะไม่เข้าใจว่าเยว่ฮุยกำลังคิดอะไรอยู่ เขาเป็นคนเห็นแก่ผลประโยชน์อันดับแรก คาดว่าคงกำลังชั่งใจระหว่างตนกับยาเทพศักดิ์สิทธิ์อยู่แน่ ทันใดนั้นเมิ่งเตี๋ยก็รู้สึกว่าตนช่างอเนจอนาถนัก นางคิดมาตลอดว่าตนติดตามชายถูกคนแล้ว ดังนั้นเยว่ฮุยบอกอะไรนางก็ทำตาม ตอนนี้ดดูไปแล้ว นางชักจะอิจฉาหลัวหลานกับปิงซินขึ้นมานิดหน่อยแล้ว ถึงแม้จวินหาวจะไม่เคยทำตัวแปลกๆใส่พวกเขาสองคน แต่ทั้งสองก็ได้ใช้ชีวิตอย่างสบายใจ พลังบำเพ็ญเพียรก็ไม่ได้แย่ไปกว่านาง นางทุ่มเทไปมากมายขนาดนี้แต่กลับได้ความอ้างว่างความว่างเปล่ามาแทน

“ทุกท่าน ข้ายังสามารถปรุงยาได้อีกครั้ง”

สีหน้าของทุกคนแข็งค้างไป ใครไปยั่วยุให้คนโรคจิตอย่างศิษย์พี่หลงออกมาสร้างเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจพวกเขา คิดไม่ถึงว่านางจะปรุงยาสองรอบติดต่อกันโดยไม่ต้องหยุดพักได้ ใครกันแน่ที่ลงมือทำร้ายหลานชายของนางจะต้องหาตัวให้เจอให้ได้ ไม่เช่นนั้นพวกเขามีลางสังหรณ์ว่าศิษย์พี่หลงจะต้องออกมาทำร้ายพวกเขาบ่อยๆแน่

“ศิษย์พี่หลง ท่านคงไม่ได้แค่อยากปรุงยาแน่ มีเรื่องอะไรท่านพูดมาเถอะ พวกข้าจะช่วยเอง” มีคนตะโกนออกมา

“อืม ขอบคุณทุกท่านมาก ก็มีอยู่เรื่องหนึ่ง ทุกท่านคงรู้เรื่องที่หลานชายของข้าถูกคนลอบทำร้าย ทุกท่านคงเห็นแล้วว่าหากจับตัวคนร้ายไม่ได้ ใจข้าก็คงไม่สงบ ข้าหลงหลิวหลีไม่ได้คุยโว ข้าก็มีฝีมือในการปรุงยาอยู่บ้าง ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป หากพวกท่านมีใครที่สามารถให้เบาะแสข่าวคราวได้ ข้าจะขอมอบยาเทพศักดิ์สิทธิ์ให้ไปเลย 1 เม็ด หลิวหลีไร้ความสามารถ ไม่มีสิ่งใดจะให้ มีก็แต่ยาเทพศักดิ์สิทธิ์นี้เท่านั้น” หลิวหลีพูดจบโค้งคำนับด้วยความเคารพ

เอ๋าเลี่ยเข้าใจทันที หลิวหลีทำเพื่อลูกชายทั้งสองของเขาจริงๆ

“ศิษย์พี่หลง วางใจได้ พวกข้าไม่ปล่อยคนสกปรกโสมมพรรค์นั้นไปเช่นกัน ต่อให้ไม่ใช่เพราะยาเทพศักดิ์สิทธิ์ พวกข้าก็จะต้องเปิดโปงคนชั่วแน่ ไม่อย่างนั้นพวกข้าก็กลัวว่าจะถูกลอบทำร้ายไปด้วยเช่นกัน”

“เช่นนั้นข้าต้องขอขอบคุณทุกท่าน หากทุกท่านมีข้อมูลสามารถส่งมาที่ป้ายชื่อประจำตัวของข้าได้ ข้าจะปฏิบัติต่อทุกท่านเป็นอย่างดีแน่” หลิวหลีพูดพลางพยักหน้า บรรลุตามความต้องการของนางแล้ว แต่ทว่าหลิวหลีก็ยังสงสัย นางเหมือนจะสูญเสียพลังไปไม่เท่าไหร่นัก นี่เป็นเพราะเหตุใด? นางไม่เพียงแต่สามารถปรุงยาได้สองครั้ง นางคำนวณว่านางน่าจะปรุงยาได้อย่างน้อยถึง 5 ครั้ง

…………………………..