บทที่ 254 ของขวัญสำหรับนีนี่

ผู้เป็นพ่อพยักหน้า “ครับ เพื่อนร่วมชั้นของนีนี่เล่น ‘Minecraft’ พอเธอได้ยินแบบนี้เลยอยากเล่นด้วย ผมตรวจสอบบนอินเทอร์เน็ตและพบว่าเกมนี้เป็นเกมตัวต่อซึ่งน่าจะเหมาะสำหรับเด็กมากกว่า แต่บ้านผมไม่มี Coding Pod เลยมาที่ Experience Store ของคุณ คุณพอจะให้เธอลองเล่นได้ไหมครับ”

เฉินโม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ ดูจากการแต่งตัวของคนเป็นพ่อแล้ว เขาอาจจะเป็นชนชั้นแรงงานทั่วไปและดูไม่เหมือนคนที่ชอบเล่นเกมเป็นพิเศษ และไม่เต็มใจที่จะซื้อ Coding Pod

แต่ ‘Minecraft’ สามารถสัมผัสได้ใน Coding Pod เท่านั้น เขาจึงอยากพาลูกสาวไปที่ Experience Store เพื่อเล่น

ดูเหมือนว่าพวกเขาน่าจะมาที่นี่โดยรถประจำทางหรือรถไฟใต้ดิน และจากบ้านมาถึงที่นี่ก็ไม่น่าจะใกล้

เฉินโม่พูด “มี Coding Pod อยู่ที่ชั้นสองครับ ตามผมมาได้เลย”

พ่อประหลาดใจมาก “จริงเหรอ ขอบคุณมากครับ!”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนีนี่อีกครั้ง

เฉินโม่ดูออก ถึงแม้นีนี่จะเป็นเด็กที่รู้ความ แต่ก็ยังชอบความสนุกสนานและเล่นเกมเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ในวัยเดียวกัน

เฉินโม่พาพ่อและลูกสาวไปที่สตูดิโอของเขาบนชั้นสอง

พ่อลังเลเล็กน้อย “นี่คือสตูดิโอของคุณใช่ไหม”

เฉินโม่ยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ คุณนั่งก่อน เดี๋ยวผมเอาน้ำมาให้”

เฉินโม่ให้คนเป็นพ่อนั่งบนโซฟาเดี่ยวข้างๆ เขา แล้วเทน้ำร้อนให้เขาหนึ่งแก้ว

นีนี่ตัวน้อยยืนอยู่ข้างๆ อย่างเชื่อฟัง แต่ดวงตาเล็กๆ ของเธอก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยัง Coding Pod

เฉินโม่ย่อตัวลงและพูดกับนีนี่ว่า “นีนี่สามารถเข้าไปใน Coding Pod เพื่อเล่น ‘Minecraft’ ได้ แต่จำไว้ว่าหนูเล่นได้เพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้นนะ”

นีนี่พยักหน้าอย่างแรง

เฉินโม่ยิ้ม “ไปกันเถอะ ฉันจะปรับข้อมูลให้หนูเอง”

นีนี่เดินเข้าไปหา Coding Pod ด้วยความกระตือรือร้นและนอนลงในนั้น

เฉินโม่ได้ทำการปรับเปลี่ยนเล็กน้อยเพื่อให้ Coding Pod มอบประสบการณ์ที่สะดวกสบายมากขึ้นสำหรับสาวน้อย

ผู้เยาว์สามารถเล่นใน Coding Pod VR ประเภทนี้ได้ แต่เนื่องจากการเล่นเกม VR นั้นทำให้เหนื่อยล้าได้ง่าย ดังนั้นเวลาเล่นเกมจึงควรจำกัดอย่างเข้มงวด ดีที่สุดสำหรับผู้เยาว์ในการคุมเวลาเล่นเกมภายในหนึ่งชั่วโมงและไม่เกินสองชั่วโมง

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเกม VR หลายเกมมีการนองเลือดหรือความรุนแรง โดยหลักการแล้วอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ VR ก็เหมือนกับร้านอินเทอร์เน็ตทั่วไป ผู้เยาว์ไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นแม้ว่าจะมีผู้ปกครองมาด้วยก็ตาม

ดังนั้นหากเด็กๆ ต้องการเล่นเกม VR ก็สามารถเล่นได้ใน Coding Pod ที่บ้านของตนเองเท่านั้น

นีนี่ไม่มี Coding Pod ที่บ้าน พ่อของเธอจึงคิดจะพาเธอไปที่ Experience Store

เฉินโม่ถามผ่านหน้าต่าง Coding Pod ว่า “นีนี่ กำลังจะเริ่มแล้วนะ หนูเห็นไอคอนนั่นไหม เลือกเพื่อเข้าเกมเลย”

Coding Pod VR มีสองโหมดคือโหมดสบายๆ และโหมดดื่มด่ำอย่างเต็มที่ ซึ่งโหมดหลังจะดีกว่าแต่อาจไม่เหมาะสำหรับผู้เยาว์ เฉินโม่จึงตัดสินใจให้นีนี่เล่นในโหมดสบายๆ

เฉินโม่ใช้สายเคเบิลเพื่อสตรีมการเล่นเกมไปยังแล็ปท็อปของเขา จากนั้นวางแล็ปท็อปไว้ข้างหน้าผู้เป็นพ่อ

“ขอบคุณครับ!” พ่อดูนีนี่เล่นเกมอย่างมีความสุข

หลังจากดูบทช่วยสอนสำหรับมือใหม่ นีนี่อดใจรอไม่ไหวที่จะเข้าสู่โหมดสร้างสรรค์ เห็นได้ชัดว่า เพื่อนร่วมชั้นของเธอได้บอกบางอย่างเกี่ยวกับวิธีการเล่นเกมให้เธอฟัง

นีนี่พบที่ดินราบผืนหนึ่งและเริ่มสร้างบ้าน

บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เห็นได้ชัดว่านีนี่กำลังควบคุมเจ้าหญิงตัวน้อยในชุดกระโปรงกำลังนำท่อนไม้มากองบนพื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย

ก่อนอื่นวาดสี่เหลี่ยมด้วยตัวต่อไม้บนพื้น จากนั้นซ้อนตัวต่อไม้ชั้นที่สองซ้อนทับด้านบน

จากนั้นนีนี่คิดอยู่ครู่หนึ่งและหาที่ทำประตู

เมื่อสร้างถึงชั้นที่สี่ นีนี่ไม่สามารถขึ้นไปถึงด้านบนได้อีกต่อไป แต่เห็นได้ชัดว่าเธอยังต้องการสร้างบ้านให้สูงขึ้นอีกเล็กน้อย

สิ่งนี้ทำให้นีนี่ชะงักเล็กน้อย แต่เธอก็พบวิธีแก้ปัญหาอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็คือการวางตัวต่อไม้ไว้ใต้เท้าตัวเองเพื่อยกตัวให้สูงขึ้น แล้วสร้างบ้านถึงชั้นที่สี่

จากนั้นนีนี่ก็ย้ายเข้าไปข้างในบ้านเพื่อสร้างหลังคา

หลังจากปิดหลังคาแล้ว บ้านทั้งหลังก็มืดลง นีนี่ก็เริ่มเจาะรูที่ผนัง แล้วติดกระจกลงไป

พ่อเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของนีนี่บนหน้าจอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข

มีหลายครั้งที่นีนี่เจอปัญหาหนักหนาสาหัส แต่พ่อก็ยังไม่ยอมเตือนเธอ แต่ปล่อยให้เธอหาทางแก้ปัญหาด้วยตัวเอง

ในไม่ช้าเวลาหนึ่งชั่วโมงก็หมดลง

บ้านของนีนี่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เป็นบ้านเล็กๆ ที่ทำจากไม้ทั้งหลัง มีประตู หน้าต่าง และเตียงอยู่ข้างใน นีนี่ได้ตกแต่งเพิ่มเติมบนหลังคาเป็นพิเศษเพื่อให้บ้านมีสันและดูสวยงามมากขึ้น

แน่นอนว่าจากมุมมองของผู้ใหญ่ บ้านหลังเล็กๆ หลังนี้เรียบง่ายมาก แต่สำหรับเด็กอายุสิบสองสิบสามปีต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการสร้างมันขึ้นมา

เฉินโม่เคาะ Coding Pod “นีนี่น้อย หมดเวลาแล้วนะ”

“อื้ม!” นีนี่ตอบ

แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการออกไป แต่นีนี่ก็ออกจากเกมหลังจากไปดูบ้านของเธอเป็นครั้งสุดท้าย

เมื่อออกมาจากห้องเล่นเกม เห็นได้ชัดว่านีนี่ยังคงตื่นเต้นอยู่ เธอวิ่งไปหาพ่อของตนเอง “พ่อคะ หนูได้สร้างบ้านที่สวยมากๆ ในเกมด้วย!”

พ่อยิ้มและลูบหัวของเธอ “อืม พ่อเห็นแล้ว นีนี่เก่งมาก โตขึ้นนีนี่จะเป็นสถาปนิกที่ยอดเยี่ยมแน่นอน!”

นีนี่ยังคงไม่พอใจเล็กน้อย “ถ้าหนูมีเวลามากกว่านี้ หนูน่าจะสร้างบ้านหลังนี้ให้สวยกว่านี้ได้”

พ่อยิ้ม “นีนี่เด็กดี พวกเราควรไปกันได้แล้ว”

นีนี่พยักหน้าและยืนข้างพ่อของเธออย่างเชื่อฟัง

พ่อพูดกับเฉินโม่ว่า “ขอบคุณมากครับสำหรับวันนี้ เด็กคนนี้เล่าเรื่อง ‘Minecraft’ ให้ผมฟังตลอดระหว่างทาง เธอคงจะเสียใจไปพักใหญ่ถ้าวันนี้เธอไม่ได้เล่น”

เฉินโม่ยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ เป็นเกียรติของผมมากที่มีคนชอบเกมที่ผมสร้างขึ้น”

คนเป็นพ่อพูด “งั้นเราไม่รบกวนคุณแล้ว”

“ครับ ผมจะไปส่งพวกคุณ”

เฉินโม่พาพ่อและลูกสาวลงไปชั้นล่างของ Experience Store

“คุณรับสิ่งนี้ไว้เถอะครับ ในนี้มี ‘Minecraft’ เวอร์ชันมือถืออยู่” เฉินโม่ยื่นแท็บเล็ตให้คนเป็นพ่อ

พ่อตกใจรีบปฏิเสธ “ผมรับไม่ได้หรอกครับ มันแพงเกินไป อีกอย่างวันนี้ผมขอโทษที่รบกวนการทำงานของคุณ แล้วผมจะรับของของคุณอีกครั้งได้ยังไง”

เฉินโม่พูด “นี่คือของขวัญสำหรับนีนี่ครับ อีกอย่าง ‘Minecraft’ จะเปิดตัวบนมือถือและคอมพิวเตอร์ในเร็วๆ นี้ ก่อนหน้านั้นให้นีนี่เล่นกับแท็บเล็ตก่อน ไว้เปิดตัวเวอร์ชันคอมพิวเตอร์และมือถือเมื่อไรคุณค่อยเอามาคืนก็ได้ครับ”

เห็นได้ชัดว่านีนี่ต้องการมันมาก แต่เธอไม่พูดอะไรและจ้องมองไปที่พ่อของเธอตาปริบๆ

คนเป็นพ่ออดใจอ่อนไม่ได้ “ถ้าอย่างนั้น ขอบคุณมากครับ ไว้ผมจะส่งคืนให้”

เฉินโม่ยื่นแท็บเล็ตให้นีนี่ “อย่าลืมเชื่อฟังพ่อของหนูนะ อย่าเล่นนานเกินไป เข้าใจไหม”

นีนี่รับแท็บเล็ตมากอดไว้ราวกับกอดทารก “อื้ม นีนี่เข้าใจแล้ว!”

……………………