ตอนที่46 เข้ายึดแล้วสิ

 

“ครึก ครก ครึก ครก ครึก ครก” กลุ่มจู่โจมที่ประกอบด้วยเบลซ เรย์ลิน ซีฟอส สเกีย และ เหมียนเหมียนแยกตัวออกจากรถบัส

 

เบลซมองไกลๆรถบัสนั้นเปลี่ยนทิศทางไปตามแผนที่วางไว้ในขณะที่ฝูงกิ้งกาเอลลิเกเตอร์แม็กซิกันยักษ์ไล่ตามรถบัสอย่างกับหมาบ้า

 

“ตอนนี้แกนกลางฐานคงเหลือแค่หัวหน้าเขตกับลูกน้องไม่กี่ตัว” เบลซคิดในใจก่อนที่จะลอบเข้าไปใจกลางฐานกับกลุ่ม 

 

“นั้นไง” เบลซเห็นตัวที่เป็นหัวหน้าฝูงมันยังอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนกับลูกน้องอีกสองสามตัว

 

“ประเมิน”

 

“กิ้งก่าจรเข้แม็กซิกันคราม วารี (ขาว)ระดับ11”

 

“กิ้งก่าแมกไม้ขจี พืช>(ขาว)ระดับ12”

 

“กิ้งก่าจรเข้พสุธางดิน (ขาว)ระดับ13”

 

“อสูรกิ้งก่ารุกข์วารี<พืช น้ํา>(เขียวอ่อน)ระดับ10” (TL ทุกข์แปลว่าต้นไม้)

 

“ว่าแล้วจริงด้วยว่าหัวหน้าเขตที่พิทักษ์ฐานหนะต้องไม่ธรรมดาขนาดระดับสิบยังสามารถทําให้พวกสีขาวที่มีธาตุระดับสิบกว่ายอมจํานนได้ตั้งสามตัวถ้ารวมกับอีกสามตัวที่ไล่รถบัสอยู่ก็หกตัวแต่ว่ามันก็คงจะสบายๆสําหรับสีเขียวอ่อนหละนะ” เบลซส่ายหน้าก่อนจะตบหัวเจ้าดาบน้อยเบาๆ

 

“เอาหละเจ้าดาบน้อยนายจัดการกับลูกน้องตัวนึ่งเจ้าตัวสีเขียวนั้นนะ” เบลซชี้ไปทางกิ้งก่าธาตุพืช

 

“กรู้ววว”

 

“เรย์ลิน สเกีย เหมียนเหมียน ช่วยกันจัดการเจ้าตัวธาตุดิน ก็แล้วกัน หัวหน้าเขตกับอีกตัวเป็นของฉัน” เบลซพูดจากนั้นทุ กคนก็เข้าสู่โหมดต่อสู้

 

“วูบบบ วูบบบ วูบบบบ” เบลซวิ่งไปทางกิ้งก่าจรเข้แม็กซิกนครามธาตุน้ําด้วยความเร็วสูงก่อนที่จะเรียกเถาโลหิตออกมาทั้ง7เถาแล้วพุ่งเข้าใส่ทุกส่วนบนร่างกายของมันเหมือนกับหอกมรกตทั้ง7เล่ม

“ฉีก ฉีก ฉีก ฉีก ฉีก ฉีก ฉีก” เถาโลหิตพิษทั้ง7แทงใส่ร่างของมันอย่างไร้ปราณีทั้งหัว ลําตัว ขา หาง กิ้งก่าจรเข้แม็กซิกันครามตายทันทีแม้มันจะรู้ตัวว่าถูกโจมตีแต่ว่ามันไม่สามารถขยับตัวหลบตามความเร็วของเบลซทันและถูกโจมตีจังๆหลายที่โดยมันยังแทบจะไม่ได้ขยับตัวด้วยซ้ํา

 

จากนั้นเถาพิษโลหิตเถาหนึ่งที่แทงเข้าไปในหัวของมันก็ออกมาพร้อมกับคริสตัลน้ําและเลือดสีดําที่เสียจากพิษไหลออกมา

 

“ พุฟ พุฟ พุฟ พุฟ พุฟ พุฟ” เถาพิษโลหิตที่เหลือดึงกระชากออกมาตามเลือดสีแดงปนดําไหลออกมาเรื่อยๆ กลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้งไปทั่ว

 

“โฮก”

 

“โฮกกก”

 

“โฮกกกกกก!”

 

กิ้งก่าแมกไม้ขจี กิ้งก่าจรเข้พสุธา อสูรกิ้งก่ารุกข์วารี ที่เหลือต่างคํารามด้วยความโกรธเกรี้ยวก่อนที่จะพุ่งเข้าหาเบลซด้วยความเร็วสูง

 

“โกร็วววว โครม! โกรัวว!” ชีฟอสคํารามลั่นก่อนจะพุ่งชาร์จใส่ทิ้งก่าแมกไม้ขจี จนกิ้งก่ายักษ์สีเขียวกระเด็นออกไปแล้วซีฟอสก็คํารามลั่นเป็นการประกาศศักดาและคําท้าสู้ ของมัน

 

“โฮกกกก” ก้าก่าแมกไม้ขจีก็หันกลับมามันคํารามกลับและทั้งสองตัวเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และวิ่งเข้าหากัน

 

อีกข้างหนึ่งในขณะเดียวกัน

 

“วูบบบ วูบบบบ ฉีบ ฉีบ” เรย์ลินและสเกียโผล่มาข้างๆ ก่าจรเข้พสุธา สเกียใช้กรงเล็บของมันเฉือนข้อเท้าหน้าข้างขวาไปได้ในขณะที่เรย์ลินปรากฏตัวออกมาทางด้านซ้าย มีเลาะกระดูกแทงเข้าไปยังเบ้าตาเลือดกระเฉาะออกมาเล็กน้อย 

 

“” เหมียนเหมียนตามมาด้านหลังลําแสงสีชมพูยิ่งไปที่โคนหางของมันส่วนหนึ่งกลายเป็นขนมปุยฝ้ายและถูกเหมียนเหมียนกระชากตัดออกมาจากลําตัวของมัน

 

“โฮกกกกกก” กิ้งก่าจรเข้พสุธาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดประสิทธิภาพในการต่อสู้ของมันลดลงเป็นอย่างมาก

 

“โฮกกกกกกกก” สุดท้ายอสูรกิ้งก่ารุกข์วารีเข้ามาถึงตัวเบลซได้และตะปบกรงเล็บใส่เต็มแรง

“แคร้ง” กรงเล็บปะทะเข้ากับเถาพิษโลหิตสองสามเถาการโจมตีของมันไม่สามารถทําอะไรเถาพิษโลหิตได้ “แคร้ง แคร้ง แคร้ง” ที่นี้เบลซเอาเถาพิษโลหิตสามเถาแทงไปยังหัวของมันปลายเถากระทบกับเกล็ดและกระเด้งออกไม่สามารถทําอะไรได้เหมือนกัน แต่ด้วยแรงปะทะทําให้เบลซกระเด็นถอยหลังไปประมาณ 5 เมตร

 

“ว่าแล้วจริงๆด้วย ระดับสีของเราตอนนี้เท่ากัน แต่ว่าแรงและพลังป้องกันจากเกล็ดของมันก็ยังมากกว่าเราอยู่ดี” เบลซคํานวนในใจเขาคงต้องโจมตีพลางหาจุดอ่อนของมันอย่างเช่น..ใต้ท้อง!

 

“แครก ฉีก” เถาพิษโลหิตเถาสุดท้ายเบลซเอาไปแอบไว้ใต้ดินและแทงขึ้นมาพิษกัดกร่อนซึมเข้าไปตามบาดแผลทันที

 

“โฮกกกกกก” อสูรกิ้งก่ารุกข์วารีร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแม้ว่าแผลของมันจะตื่นแต่ว่าพิษกัดกร่อนนั้นลามไปบริเวณรอบๆและเริ่มลามไปยังส่วนอื่นๆที่อยู่ใกล้เคียง

 

“ซึบ” เบลซเอาเถาฟิษโลหิตที่พึ่งโจมตีสําเร็จมาดูแวบนึงเขาเห็นว่ารอยเลือดที่ติดอยู่ที่ปลายเถามันแค่ราวๆคืบนึ่งเท่านั้น

 

“ใต้ท้องมันอะไรกันอยู่รึปล่าวเนี่ยทําไมแทงเข้าไปแค่นิดเดียวชักจะไม่ดีแล้วแฮะ” เบลซคิดถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปหมายความว่าเขาต้องใช้เวลานานมากค่อยๆใช้พิษกัดกร่อนที่ละนิดที่ละนิดเพราเขาไม่สามารถสร้างบาดแผลสาหัสให้มันได้ดูแล้วเขาเองมากกว่าที่จะหมดแรงก่อนล้มมันได้

 

ทางฝั่งรถบัส

 

“พวกมันมากันแล้ว” เพิ่งหยิ่งหยิงพูดด้วยความระทึกขณะที่เห็นกิ้งก่ายักษ์กลหลายสิบตัววิ่งไล่รถบัสที่เธอกําลังวิ่งอยู่ 

 

“ฟิวว” จางมู่ยิงลูกศรสีเขียวออกไปมันเคลือบด้วย ยาชาศรปราณที่คมกริบบวกกับความแม่นยําของจางม่ ศรปราณแทงเข้าไปตรงช่องว่างระหว่างเกล็ดตรงขาหน้าของมันพ

อดี

 

“ฉีก! โฮกกกกก” กิ้งก่าเอลลิเกเตอร์แม็กซิกันตัวนั้นคํารามด้วยความเจ็บปวดก่อนที่มันจะรู้สึกว่าขาหน้าที่โดนยิงมันเกร็งจนไม่สามารถขยับได้ มันเดินกระโผงกระเผกก่อนที่จะถูกทิ้งห่างจากกลุ่มไปในที่สุด

 

“ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก” กิ้งก่าเอลลิเกเตอร์แม็กซิก นตัวหนึ่งเร่งความเร็วขึ้นแล้วกระโจนเข้าใส่รถบัสกรงเล็บทั้งสองและฟันอันแหลมคมต่างก็เล็งไปที่ท้ายรถบัส

 

“แครก แครก แครก” แต่ก็ไม่สําเร็จเพราะรอบรถบัสเต็มไปด้วยเกราะหนามศิลาที่ชินสร้างเอาไว้ เกล็ดของมันเกิดรอยสีขาวและหนามศิลาที่ปริแตกบางส่วนจากการปะทะ

 

เรียกได้ว่าความแข็งของเกล็ดและศิลาของชินพอๆกัน 

 

“ฟิว ฟิว” ปราณศรเคลือบยาพิษที่ทําให้เป็นอัมพาตชั่วคราวสองดอกปักเข้าไประหว่างเกล็ดของมันก่อนที่จะขยับไม่ได้และถูกทิ้งจากกลุ่มไปอีกตัว

 

“ไฟร์เออร์บอล” เอมิเลียบังคับพวงมาลัยมือเดียวอีกมือสีขาวผ่องอีกข้างยื่นออกมาจากหน้าต่างรถบัสและเล็งไปที่กิ้งก่าแมกไม้ขจี

 

บอลเพลิงขนาดใหญ่เป็นสามเท่าของลูกบาสเก็ตบอลพุ่งไปทางหัวมันด้วยความเร็วปานกลางค่อนไปทางสูง

 

“ตูมมมม โฮกกกก!” แม้ว่ากิ้งก่าแมกไม้ขจีจะพยายามโยกหัวหลบแต่ก็ยังโดนระหว่างต้นขากับลําคออยู่ดี บอลเพลิงเผาไหม้เกล็ดสีเขียวใบไม้ของมันเป็นแผลสาหัสจนมันไม่สามารถไล่ตามต่อได้

 

“ พยายามเข้านะทุกคนต้องล่อมันจนกว่าพวกเบลซจะ ยึดฐานได้” จางม่พูดพลางยิ่งศรปราณไปอีกดอก

 

กลับมาด้านทีมจู่โจม

 

“โกรัววววว” ซีฟอสคํารามลั่นมันสู้กับกิ้งก่าแมกไม้ขจีมาซักพักนึงแล้วเนื่องจากอีกฝ่ายเป็นพลังธาตุพืชการโจมตีธาตุพืชของมันล้วนไม่มีผลเพราะซีฟอสใช้เพลิงอเวจีครอบทั้งตัวทุกการโจมตีที่เข้ามาต่างโดนเพลิงอเวจีสีม่วงเข้มแผดเผากลายเป็นเถ้าไปหมด เลยทําให้มันค่อนข้างได้เปรียบมันกรงเล็บที่ท่วมด้วยเพลิงอเวจีกระซวกเข้าไปสามารถทําลายการป้องกันของเกล็ดสร้างบาดแผลให้กิ้งก่าแมกไม้ขจีได้อยู่หลาครั้ง 

 

“โฮกกกกกกก” กิ้งก่าแมกไม้ขจีคํารามด้วยความเจ็บปวดครั้งนี้มันจะใช้การโจมตีแบบทุ่มพลังหมดตัวเพราะมันไม่สามารถทําอะไรซีฟอสได้เลย

 

ทางด้านเบลซและเรย์ลิน

 

โปรดติดตามตอนต่อไป ดูซีรีย์