The Great Geneticist in Apocalypse

ตอนที่59 จบวันที่สองแล้วสิ

 

“ทักษะของเหมียนเหมียนจะโกงไปแล้วสิ” เบลซพึมพํากับตัวเอง

 

ทักษะบ้าอะไรทําให้สิ่งมีชีวิตสีขาวโจมตีสีเขียวอ่อนแบบยังสมบูรณ์ได้!

 

ไม่เหมือนกับเรย์ลินที่โจมตีรอยแตกระหว่างเปลือกที่เบลซฟาดง้าวลงไป แม้จะโจมตีซ้ำด้วยพลังธาตุเต็มแรงแล้วแถมเป็นตรงหัวด้วยก็ยังไม่สามารถฆ่ามันได้

 

“กวีซ!!” พญาแมงปองคริสตัลเหมันต์ร้องออกมาด้วยความโกรธมันจ้องไปที่เหมียนเหมียนด้วยความโกรธแค้นก่อนจะพยายามพุ่งเข้าหา

 

“ควับ ครับ” เมิ่งหยิงหยิงควบคุมหญ้ามาช่วยเถาพิษโลหิตล็อคตัวมันอีกครั้งขณะที่กุมขมับตัวเอง ระดับของเธอยังต่ำอยู่ถึงจะใช้ทักษะได้ผลแต่ว่ามันก็กินพลังจิตวิญญาณของเธออย่างรวดเร็ว

 

เหมียนเหมียนวิ่งหนีพญาแมงปองคริสตัลเหมันต์กลับมาหาเอมิเลียทันที่ก่อนจะสลบไปเนื่องจากใช้Spiritualityรอบเดียวเกือบหมด

 

ในจังหวะเดียวกันนั้นเองเบลซตั้งท่าอีกครั้งก่อนที่จะฟาดง้าวประกายเพลิงไปอีกรอบ

 

“แคร้ง” พญาแมงปองคริสตัลเหมันต์ยกก้ามข้างหนึ่งมารับง้าวไว้ก้ามของมันนอกจากจะมีออร่าสีน้ำตาลอ่อนแล้วยังเคลือบไอเย็นสีขาวอีกชั้นที่เย็นเฉียบ พลังธาตุน้ำแข็ง

 

“ฟูวววว” ไอน้ำเล็กน้อยกระจายออกมาจากการปะทะกัน เบลซโจมตีต่อเนื่อง จ้าวประกายเพลิงกวัดแกว่งไปมาแต่พญาแมงปองคริสตัลเหมันต์ก็ยังใช้กามทั้งสองข้างป้องกันเอาไว้ได้ ถึงแม้ว่าจะขยับไม่สะดวกเนื่องจากการรัดพันของเถาพิษโลหิตแต่ว่าการขยับองศาแคบๆในการป้องกันตัวเองนั้นยังทําได้สบาย

 

“กวีซซซ!” พญาแมงปองคริสตัลเหมันต์คํารามไอเย็นกระจายไปรอบๆก่อนจะรวมเป็นคมน้ำแข็งนับร้อย

 

แน่นอนว่าเบลซนั้นรู้ทันทีว่ามันคือทักษะอะไร

 

ทักษะระดับเขียวอ่อน <ร้อยคมเหมันต์>

 

“ชิบหายแล้วหลบเร็ว!” เบลซตะโกนนี้เป็นทักษะที่จะซัดคมไอเย็นนับร้อยโจมตีใส่ศัตรู

 

“ถ้าแบบนี้ถอยไปไม่ทันแน่อย่างนี้ต้องฆ่ามันอย่างเดียว!” เบลซคิดได้ฉับพลันเลยทุ่มการโจมตีทั้งหมดไว้ในครั้งนี้

 

“ฟืบ ฟืบ ฟืบฟืบๆ” เถาพิษโลหิตทั้งเจ็ดคลายออกทั้งหมดไปรวมอยู่ที่ช่วงบนของพญาแมงปองคริสตัลเหมันต์กดมันลงกับพื้น

 

“ครับ” เบลซเปลี่ยนท่าจับง้าวเป็นท่าแทงลงง้าวประกายเพลิงลุกท่วมไปด้วยเพลิงอัสนี้ส้มเหลือและประกายเขียวอ่อนสลับม่วงลุกโชติช่วงสูงนับเมตรก่อนจะเล็งไปที่หัวของพญาแมงปองคริสตัลเหมันต์

 

“พิวๆ พิวๆ พิวๆ” ในขณะเดียวกันพญาแมงปองคริสตัลเหมันต์พร้อมที่จะปล่อยร้อยคมเหมันต์แล้ว คมน้ำแข็งเย็นยะเยือกกําลังพุ่งออกไปนับสิบ

 

“แคร้ง! แคร้ง! ปัก! ปัก! ปัก! ปัก!” คมเหมันต์จํานวนมากพุ่งไปยังทิศทางของพวกเบลซทันทีแน่นอนว่าเบลซได้ตะโกนเตือนไว้ก่อนแล้วทําให้คนที่บอบบางอย่างเมิ่งหยิงหยิงหรือเอมิเลียถูกพาไปหลบหลังต้นไม้ก่อนส่วนที่เหลือก็หมอบหลังกําแพงศิลาเตี้ยๆของชินที่สร้างขึ้นมาอย่างกระทันหัน ถึงจะโดนเฉียวๆบ้างแต่ก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก

 

“ฉับ ฉับ ฉับ” คมเหมันต์5-6คมพุ่งเข้าหาเบลซ ด้วยความเร็วของเค้ามันพอที่จะโยกหลบสองสามคมแล้วรอบอีกสองสามอันที่เหลือแต่ว่าคมเหมันต์ที่ปะทะกับง้าวได้แฉลบออกไปโดนเบลซเฉี่ยวๆสามที ที่ต้นขา แขน แล้วก็ ลําตัว

 

“ฉึก!” หลังจากที่ปล่อยคมเหมันต์ไปหลายสิบคมก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่เบลซแทงง้าวซ้ำเข้าไปที่หัวของพญาแมงปองคริสตัลเหมันต์ทําให้มันตายทันทีและคมเหมันต์ที่ยังลอยอยู่กลางอากาศก็ตกลงสู่พื้นและสลายไปอย่างรวดเร็ว

 

“พญาแมงปองคริสตัลเหมันต์<น้ำแข็ง ดิน> (เขียวอ่อน)ถูกสังหารได้รับเหรียญชีวิต 19เหรียญ และดรอปทักษะ<ร้อยคมเหมันต์>”

 

“พวกนายเป็นอะไรไหม?” เบลซถามพลางปาดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก

 

“ยังอยู่ดีอยู่” ชินตอบเพื่อนๆค่อยๆออกมาจาก ที่กําบัง พวกเขาหันกลับมาดูความหนาของไม้และกําแพงศิลาหายไปกว่าครึ่งถ้าเกิดว่าปล่อยให้พญาแมงปองคริสตัลเหมันต์ยิงคมเหมันต์ออกมาจนหมดต้นไม้และกําแพงศิลาไม่สามารถต้านทานได้แน่

 

“เอาหละมาเก็บของกันเถอะ” เมิ่งหยิงหยิงทําท่าร่าเริงก่อนจะพุ่งไปเลาะเปลือกของพวกแมงปองคริสตัล

 

“เราแบกกลับไปทําที่ฐานก็ได้” เบลซพูดพวกเขามีสเกี่ยอยู่สามารถช่วยแบกได้หลายตัวและที่เหลือพวกเขาก็แบกกลับฐานกันเองที่นี่ก็ไม่ได้อยู่ไกลจากฐานมากด้วย

 

“โอเค” เพื่อนๆตอบก่อนจะช่วยกันแบกพวกมันกลับไป

 

ที่ ฐาน

 

“กลับมาแล้วหรอ” ริน อิฟฟรา อิโนะ เนี่ยนโหย่วโหย่ว และ อี้หนาน

 

เบลซและเพื่อนเดินกลับมาถึงฐานพวกเขาก็วางซากของแมงปองคริสตัลลงและเริ่มทําการชําแหละพวกมัน

 

“ว้ายยย” รินกรดและสะบัดมือหลังจากที่กําลังชําแหละมันอยู่ เพื่อนๆเห็นว่าเธอสบัดอะไรขาวๆออกมา

 

“อะไรๆ!?” เพื่อนวิ่งเข้าไปดูขณะที่เบลซพุ่งไปเก็บวัตถุสีขาวออกมาเบลซแบมีมาดู

 

“ลูกแมงปอง?” เบลซมองลูกแมงปองสีขาวปลายหางมีเหล็กในสีแดงตัวใหญ่ประมาณคืบที่กําลังดิ้นอยู่ในฝ่ามือพลางคิด “พลังชีวิตเยอะมากนะหรือว่าแค่โชคดีกันถึงยังไม่ตาย”

 

“ประเมิน”

 

“แมงปองคริสตัลเหมันต์ ระดับ1<น้ำแข็ง> (ทารก)”

 

“พวกนายลองเช็คที่ท้องของตัวอื่นๆด้วยว่ามีรึปล่าว” เบลซบอกเพื่อนๆ

 

หลังจากที่ช่วยกันเช็คพวกเค้าได้เจอกับทารก แมงปองคริสตัลธรรมดาอีกหลายตัวแต่ว่าที่ยังไม่ตายมีแค่สิบกว่าตัวเท่านั้น ส่วนแมงปองคริสตัลเหมันต์เจออีกเพียงแค่ตัวเดียวในท้องของนางพญาแมงปองคริสตัลเหมันต์ตัวเดียวเท่านั้น

 

พวกเขาเอาผ้ามาปูแล้วก็เอาพวกมันมาวางไว้บนผ้าแล้วเบลซและกลุ่มได้ชําแหละจนเสร็จในขณะที่อิฟฟราและคนอื่นๆก็ช่วยเอาเปลือกของมันไปเก็บ

 

“สรุปว่าเราได้เนื้อ เปลือก คริสตัลธรรมดา 6 คริสตัลธาตุน้ำแข็ง 1 คริสตัลสองธาตุ<น้ำแข็ง ดิน> แล้วก็ลูกแมงปองอีก เราจะทําอะไรกับลูกมองปองดี”

 

“ฉันว่าก็ฆ่ามันทิ้งไปเลยก็ได้มั้งยังไงเราก็น่าจะเลี้ยงมันหรือว่า เอามาทําอย่างอื่นไม่ได้” เรย์ลิ่นเสนอ

 

“อึ่มๆ” คนอื่นๆก็พยักหน้า

 

“เออ โทษทีนะแต่จริงๆแล้วฉันคิดจะเลี้ยงมันหนะ” เบลซพูดพลางม้วนผมเล่น

 

“เอิ่มมม แล้วนายเลี้ยงยังไง?” ชินถาม

 

“ก็หักเหล็กในทิ้งซะแล้วก็ขุนให้โตนอกจากเนื้อที่ให้เป็นอาหารแล้วเรายังจะได้เปลือกของมันมาทําเป็นเกราะด้วยไม่เสียหายหนิ”

 

“แล้วใครจะดูแลพวกมัน?” คนอื่นๆถาม

 

“ตอนเด็กๆใครก็ได้นั้นแหละแต่ว่าพอโตขึ้นมาหน่อยตอนนั้นพวกเราก็แข็งแกร่งพอจะเลี้ยงพวกมันได้สบายๆแล้ว” เบลซคิดกว่าพวกมันจะโตคนอื่นๆก็คนวิวัฒนาการเป็นสีเขียวอ่อนกันหมดแล้วถึงตอนนั้นใครจะเลี้ยงก็ได้ขอแค่มีคอกที่แข็งแรงและใหญ่พอ

 

“งั้นก็ได้” จากการอธิบายของเบลซเพื่อนๆก็เห็นด้วยและตกลงกันว่าจะเลี้ยงพวกลูกแมงปองนี้ลานหลังบ้านของผู้ชายในการเลี้ยงให้ชินเป็นคนสร้างกําแพงศิลาล้อมเอาไว้แต่ตอนนี้พวกมันยังเป็นทารกเลยทําเป็นกรงศิลาขนาดเล็กก่อนข้างในใส่ผ้าไว้ผืนนึงเพื่อความอบอุ่นและทําที่ใส่ตะเกียงเล็กไว้ให้ใส่ฟื้นไว้จุดไฟให้ความอบอุ่นตอนกลางคืน

 

เบลซหักเหล็กในของพวกมันทิ้งและในเนื้อของแมงปองคริสตัลชิ้นเล็กๆเป็นอาหารก่อนจะจากไป

 

เมิ่งหยิงหยิงทําอาหารเย็นเสร็จแล้วทุกคนก็มันกินข้าวด้วยกันที่โต๊ะ รอบนี้เป็นสเต็กจากเนื้อของแมงปองคริสตัลที่หามาได้มันเต็มไปด้วยพลังงานและความอร่อย

 

วันนี้พวกเขาได้อะไรหลายๆอย่างไม่ว่าจะเป็นผลไม้อย่างส้มและบลูเบอรรี่ซึ่งเมิ่งหยิงหยิงและรินได้ใส่พลังธาตุพืชปลูกพวกมันเรียบร้อย

 

เวลาที่เหลือตอนกลางคืนทุกคนก็ไปทําอย่างอื่นบ้างก็ไปซ้อม บ้างก็พักผ่อน บ้างก็ออกไปหาพืชผักในเขตบาเรียเพื่อเอาไปปลูกเพิ่ม

 

วันที่สองนี้ก็เหมือนจะจบลงด้วยดี ขณะที่เบลซจะออกไปจากเขตบาเรียอีกครั้งในการตามหาต้นกุหลาบชําระล้าง

 

“นายจะไปไหนหนะ?” เอลลี่ที่เดินผ่านมาถามจริงๆแล้วเธอว่าจะไปซ้อมดาบแต่เธอเห็นว่าเบลซไม่ได้เดินตรงไปที่โรงฝึกหรือว่าร้านและบ้าน ด้วยความสงสัยเธอเลยเดินเข้าไปถาม

 

“อ๋อ ฉันจะออกไปข้างนอกหนะ” เบลซพูด

 

“ให้ฉันไปด้วย!” เอลลี่พูดพลางแก้มปอง