The Great Geneticist in Apocalypse

 

ตอนที่ 56 ได้กอดแล้วสิ

 

“ฮับ!” เอลลี่ยื่นมือออกไปเก็บผลสัมมาสองสามผลใส่ กระเป๋าเป้

 

“ไปกันต่อ” เบลซพูดแล้วทั้งคู่ก็เดินสํารวจต่อไป

 

“ระวัง!” หลังจากเดินเข้าไปอีกซักพักประสาทสัมผัสของเบลซตื่นตัวเขารู้สึกว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหว

 

“ซิกซิก ซิกซิก” พุ่มไม้รอบๆสั่นไหวไปมาแมงปองตัวหนึ่งเดินออกมาเปลือกของมันเป็นสีฟ้าระยิบระยับตัวยาวประมาณศอกนึ่ง เข็มพิษที่ปลายหางชูช่อเตรียมพร้อมที่จะซัดใส่ศัตรูตลอดเวลา

 

“ประเมิน”

 

“แมงปองคริสตัล<ไร้ธาตุ>(ขาว)ระดับ8”

 

“ระวังด้วยหละเจ้านี้ที่พิษ” เบลซเตือน ในชิพก็มีข้อมูลของมัน มันเป็นสัตว์อสูรที่ไร้ธาตุแต่ว่ามีพิษร้ายแรง ถ้าคนธรรมดาถูกพิษของมันเข้าจะตายภายใน3-5นาทีต้องให้เป็นผู้วิวัฒนาการสีขาวก็ตายภายในสองสามชั่วโมง ส่วนที่สิ่งมีชีวิตสีเขียวอ่อนจะทําให้รู้สึกเจ็บร้อนเฉยๆแต่ไม่ถึงตาย ส่วนสูงกว่านั้นพิษ ระดับต่ําพวกนี้ล้วนไม่มีผล

 

“แคร้ง!” เอลลี่พุ่งเข้าไปสะบัดดาบที่เคลือบด้วยพลังธาตุลมด้วยความเร็วสูงไปยังเปลือกของมัน เกิดรอยสีขาวลึกและรอยปริแตกรอบๆแต่ว่าก็ยังไม่สามารถทะลวงเข้าไปได้ จําเป็นต้องซ้ําอีกรอบถึงจะทําลายเปลือกของมันได้

 

“ซีบ” แมงปองคริสตัลซัดปลายหางออกไปโดยเล็งไปที่เอลลี่

 

“หมับ!” เบลซพุ่งเข้าไปจับเหล็กในที่ปลายหางของมัน มือลุกท่วมไปด้วยเพลิงส้มแดงประกายเขียวอ่อนไหม้ปลายหางเป็นเถ้าถ่าน

 

“กวีซซซซซซซซซซ” แมงปองคริสตัลร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะเอาก้อมโตๆทั้งสองข้างหนีบไปที่ขาทั้งสองข้างของเบลซ

 

“ไม่เจ็บเลยแฮะ” เบลซพึมพัมหลังจากเข้าวิวัฒนาการเป็นสีเขียวอ่อนระดับสีขาวแทบจะไม่ต่างจากสัตว์ทั่วๆไปในสายตาของเขา โครงสร้างทางร่างกายมันต่างกันลิบลับ เขารู้สึกว่าก้ามขนาดยักษ์ที่กําลังหนีบขาเขาอยู่ เหมือนกับกําลังนวดให้ขาของเขามากกว่า

 

“เธอจัดการได้เลยนะ” เบลซบอกกับเอลลี่

 

“อื้อ! แครก แครก ฉีก ฉีก ฉีก” เอลลี่กระหน่ําแทงไปที่หัวของแมงปองคริสตัลสี่ห้าที่ก่อนที่มันจะตาย

 

“มันน่าจะมีตัวอื่นอยู่รอบๆนี้นะ” เบลซพูด

 

“งั้นไปสํารวจต่อเถอะ” เอลลี่พูดก่อนจะรวบรวมความกล้า จับมือเบลซไว้ด้วยความเหนียมอายพลางหลบหน้า

 

เบลซรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย “วันนี้เอลลี่ทําตัวแปลกแต่ก็ดูน่ารักดีแฮะ” เบลชคิดก่อนที่จะไปสํารวจกันต่อ

 

หลังจากนั้นเบลซกับเอลลี่ก็เข้าไปสํารวจต่อแล้วก็เจอโพรงขนาดใหญ่พอที่จะเดินเข้าไปได้พวกเขาเห็นแมงปองคริสตัลสองสามตัวเข้าๆออกๆบริเวณปากโพรง

 

เบลซและเอลลี่เคลื่อนไหวเบาไปแอบในพุ่มไม้แล้วสอดส่องทันที

“เราจะเข้าไปกันดีมั้ย” เอลลี่ถาม

 

“ก็ต้องเข้าไปนั้นแหละอาจจะได้เจอของดีๆข้างในก็ได้” เบลซพูดจากเซ้นส์ของตัวเค้าเองบอกได้เลยว่าข้างในยังมีอะไรแน่ๆ และมันก็ไม่ค่อยดีที่จะมาอยู่ใกล้ๆกับฐานของเค้า เค้าจะต้องลองเข้าไปดูว่ามีอะไร

 

“จะว่าไปวันนี้เหมือนพวกมันเลื่อนระดับจากเมื่อวานพอสมควรระวังตัวด้วยหละ” เบลซกระซิบ

 

“อื้อ!”

 

“เถาโลหิต” เบลซเรียกเถาพิษโลหิตออกมาก่อนจะควบคุม ให้มันมุดไปใต้ดินตรงกับตําแหน่งของแมงปองคริสตัลทั้งสามตัวพอดี

 

“ฉีก ฉีก ฉีก” เถาพิษโลหิตแทงขึ้นมาจากพื้นดินไปยังหัวของพวกมันสามตัวแน่นอนว่าเถาพิษโลหิตระดับเขียวอ่อนซุ่ม โจมตีระดับขาวสามตัวพวกมันตายในทันที

 

เบลซและเอลลี่ช่วยกันเก็บคริสตัลและเลาะเปลือกที่เหมือนกับเกราะคริสตัลมาเก็บไว้

 

ในช่องเก็บของแล้วก็เข้าไปสํารวจในถ้ําต่อ “รอตรงนี้แปปนึงนะ” เบลซพูดพลางตบไหลเอลลี่

 

“จ๊ะ” เอลลี่ตอบเสียงใสและจริงจังก่อนจะมองรอบๆอย่างระมัดระวัง

 

ในขณะเดียวกันเบลซหยิบคริสตัลไฟที่มีประกายสีเขียวอ่อนออกมาก่อนจะ “ดูดซับ”

 

“ท่านดูดซับคริสตัลไฟ(เขียวอ่อน) ได้ค่าวิวัฒนาการ+9และ

 

หลังจากที่ส่องไปทําให้เบลซเห็นว่ายังมีทางข้างหน้าอยู่อีก และแสงยังส่องไปไม่ถึงปลายถ้ํา

 

“ทีนี้เราจะสํารวจหรือไม่สํารวจดี?” เบลซคิดตอนนี้พวกเขามีกันแค่สองคนถ้าเกิดว่ามีพวกแมงปองหรือสัตว์อสูรอะไรก็แล้วแต่ ที่มีจํานวนเยอะเค้าอาจจะไม่รอดได้ถ้าหนีไม่ทันและมันก็เป็นความเสี่ยงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

 

“แต่ว่าถ้าเกิดว่ามีไม่กี่ตัวพาเพื่อนมาเยอะๆก็ไม่คุ้มเสียอีก แถมถ้ําก็แคบสู้พร้อมกันหลายๆคนไม่ได้” เบลซพิจารณาในใจ

 

“วันนี้เป็นวันที่สองของยุคมืดพวกสัตว์อสูรธรรมดาน่าจะเพิ่มระดับจะ1-5มาเป็นราวๆ1-7 ส่วนพวกตัวที่มีธาตุหรือพิเศษหน่อย ก็น่าจะยังไม่เกิน15 ถ้าไม่ไหวจริงๆก็น่าจะหนีได้ งั้นลองไปดูก่อนนิดหน่อยก็ไม่เสียหาย” หลังจากคิดไปคิดมารวมถึงเหตุผลและสถานะการณ์เข้าด้วยกันแล้วเบลซถึงตัดสินใจได้ “งั้น เราไปกันต่อดีว่าแต่ว่าต้องระวังหน่อยนะ”

“อื้อ” เอลลี่พยักหน้าแล้วค่อยๆเดินตามเบลซไป

 

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในถ้ําต่อ ด้วยระดับที่สูงและขั้นวิวัฒนาการสีเขียวอ่อนทําให้เบลซเดินจัดการแมงป่องที่เขาเห็นตามทางได้สบาย โดยให้เอลลี่เป็นคนโจมตีปลิดชีพจะได้แบ่งแต้มเลื่อนระดับให้เอลลี่มากหน่อยพวกแมงปองคริสตัลธรรมดาไม่ค่อยมีผลในการเลื่อนระดับของเบลซแล้ว

 

“จะว่าไปในที่แบบนี้ จําได้ว่าเมื่อคืนเราได้ทักษะระดับเขียวอ่อนมาหนิ ใช่!ทําไมเราถึงพึ่งนึกได้ตอนนี้!” เบลซอดไม่ได้ที่จะต้องกุมขมับถ้าเกิดเขาดูดซับทักษะภูตเงาเพลิงมาก็จะสามารถเข้าไปสํารวจได้ง่ายขึ้น

 

“รอตรงนี้แปปนึงนะ” เบลชพูดพลางตบไหลเอลลี่

 

“จ๊ะ” เอลลี่ตอบเสียงใสและจริงจังก่อนจะมองรอบๆอย่างระมัดระวัง

 

ในขณะเดียวกันเบลซหยิบคริสตัลไฟที่มีประกายสีเขียวอ่อนออกมาก่อนจะ “ดูดซับ”

 

“ท่านดูดซับคริสตัลไฟ(เขียวอ่อน) ได้ค่าวิวัฒนาการ+9และทักษะ<ภูตเงาเพลิง>”

 

“ระบบ”

 

ชื่อ เบลซ แร็คน่าร์ เหรียญชีวิต94เหรียญ

 

ระดับ13

 

สิ่งมีชีวิตระดับ เขียวอ่อน(61/100) 4ธาตุบวกค่าสถานะ75%

 

พลังธาตุ <ไฟ น้ํา สายฟ้า พิษ>

 

อาชีพ ไม่มี

 

อาชีพเสริม นักตัดแต่งยีน

 

ฉายา

 

<นายแห่งอสูรอเวจี+5> <มนุษย์คนแรกผู้สังหารสัตว์อสูรสองธาตุ+2>

 

Strength(แรงกาย) : 38[(15)+11.5]

 

Agility(ความว่องไว) : 34.25[(13)+11.5]

 

Vitality(พละกําลัง) : 30.75[(11)+11.5]

 

Stamina(ความทรหด) : 33/36[(14)+11.5]

 

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 44.25/46.5[(20)+11.5]

 

ทักษะ

 

<อควาคัตเตอร์(ขาว)> <ประเมิน(ขาว)> <พิษหัวใจขาว/ เขียว>

 

<ภูติเงาเพลิง> ทําให้ร่างกายปกคลุมไปด้วยออร่าแห่งไฟ เมื่อหยุดเคลื่อนที่พลังลึกลับจะทําให้คุณกลมกลืนไปกับพื้นที่รอบๆ ใช้Spirituality 2 แต้มทุก1นาที เมื่อโจมตีครั้งแรกด้วยธาตุไฟ จะยกเลิกการซ่อนตัวและทําให้แรงขึ้นอีกเท่าตัว

 

สัตว์อสูรสงคราม

 

ซีฟอส(เจ้าดาบน้อย)

 

ยูทาห์แร็พเตอร์เพลิงอเวจี(ลูก)(กําลังวิวัฒนาการ) ระดับ12

 

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว

 

พลังธาตุ เพลิง ระดับขาว

 

Strength(แรงกาย) : 22

 

Agility(ความว่องไว) : 24

 

Vitality(พละกําลัง) : 36

 

Stamina(ความทรหด) : 21/22

 

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 8/8

 

ทักษะ

 

<เพลิงอเวจี> ใช้เพลิงจากนรกได้เพลิงแรงขึ้น7596)

 

พืชปรสิตดอกเถาพิษโลหิต ระดับ10

 

สิ่งมีชีวิตระดับ เขียวอ่อน (สามธาตุ+สถานะ50%)

 

พลังธาตุ <พืช โลหิต พิษ> ระดับเขียวอ่อน

 

Strength(แรงกาย) : 1.5(1)

 

Agility(ความว่องไว) : 1.5(1)

 

Vitality(พละกําลัง) : 70.5(47)

 

Stamina(ความทรหด) : 1.5(1)

 

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 1.5(1)

ทักษะ

 

<พึ่งพาอาศัย> +4.5(3×50%)

 

<แบ่งพลังธาตุพืช> <ดูดโลหิต> <พิษกัดกร่อน>

 

“เอาหละได้มาแล้ว!” เบลซพูดอย่างดีใจก่อนจะลองใช้ทักษะดู

“วูซซซ” ร่างของเบลซปกคลุมไปด้วยแสงจางๆสีส้มแดง ก่อนจะหายตัวไป

 

“เบลซ !นายหายไปไหน?! เบลซซซ!” เอลลี่ตะโกนหาด้วยท่าทางตกใจและร้อนรน

 

“ช่ว! ให้ตายสิเงียบๆหน่อยสิเธอ ขอโทษด้วยละกันนะที่ฉันลืมบอกอะ”

 

เบลซกระโจนออกมาปิดปากเอลลีก่อนจะพูดเบา

 

“นายทําฉันกลัวนะ” เอลลี่พูดด้วยท่าทางแง่งอนปนน่าสงสาร

 

“ขอโทษนะ แต่รอบนี้ฉันจะขอลองทักษะหน่อยนะ” เบลซ พูดด้วยเสียงเบาๆนุ่มๆ

 

“ได้แต่นายต้องปลอบฉันก่อน” เอลลี่พูดเธอมองเบลซด้วยตากลมโตที่น่าหลงใหล

 

“ให้ตายเถอะจะสวยเกินไปแล้ว เราก็เขินเป็นนะเฮ้ย!” เบลซอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงก่อนจะหลบตาเล็กน้อยแล้วถามว่า “แล้วจะปลอบยังไงหละ”

 

“กะ กอดฉันหน่อยได้ไหม?” เอลลี่พูดพลางทําหน้าเขินอาย

 

“เขินจะตายอยู่แล้ว คุณเธอจะมาต้องการความอบอุ่นอะไรตอนนี้” หน้าของเขาตัวแดงกว่าเดิมก่อนจะพูดอย่างสั่นๆว่า “กะ-ก็ได้”

 

“อิ่ม หมับ” เอลลี่พยักหน้าก่อนจะกอดเบลซใบหน้าสัมผัสถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากอกของเบลซ ความจริงตั้งแต่เกิดหายนะนี้ขึ้นมันทําให้เธอกดดันมากและความรู้สึกนี้ก็มีมาตั้งแต่แรกแล้ว เธอรู้ตัวตั้งนานแล้วแต่ว่าเธอนั้นไม่กล้าเอง และเธอก็ไม่อยากเก็บมันไว้อีกต่อไป เมื่อความรู้สึกที่กลัวว่าอาจจะไม่มีโอกาสอีกในอนาคตกับเพื่อนๆของเธอหลายๆคนที่กําลังจะเป็นคู่แข่งอีก ความรู้สึกที่เก็บเอาไว้ของเธอมันระเบิดออกมา ในอนาคตที่ไม่แน่นอน อย่างน้อยๆตอนนี้เธออยากจะเก็บมันไว้เป็นความทรงจําดีๆก็พอ

 

เบลซใช้มือทั้งสองข้างโอบกอดเอลลี่ไว้แม้แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น จริงๆแล้วมันเป็นความรู้สึกที่บริสุทธิ์ที่ตัวของเขาเองก็บอกไม่ถูกแต่ว่า มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยได้รับ

 

อาจจะเป็นเพราะว่าเขาเป็นเด็กกําพร้าก็ได้นี้เป็นความรู้สึกที่พิเศษมากๆสําหรับตัวเค้าเอง