เวลาได้ล่วงเลยมาหนึ่งสัปดาห์แล้วตั้งแต่ตอนที่ฉันออกจากเมืองหลวงของจักรวรรดิ

 

ในที่สุดฉันก็มาถึงเมืองหลวงของดยุคไรน์เฟลด์

 

“ยินดีต้อนรับสู่เอิร์ซ, เมืองหลวงของดยุคไรน์เฟลด์ นี่คือคฤหาสน์ของข้าเองครับ”

 

“พวกเรามาถึงแล้วสินะ”

 

ในตอนที่ฉันลงมาจากรถม้า, ฉันก็ทำการยืดเส้นยืดสาย เบื้องหน้าฉันมีคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่หลังหนึ่ง มันกว้างมากสำหรับใช้เป็นที่อยู่อาศัยแต่สำหรับมุมมองของดยุค, มันอาจจะถูกพิจารณาว่าเป็นคฤหาสน์เล็กๆหลังนึงก็ได้

 

เอาเถอะ, เมื่อเทียบกับดยุคบ้านอื่น, บ้านไรน์เฟลด์ที่ปกครองพื้นที่วันออกเฉียงใต้ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น ขนาดเท่านี้อาจจะเหมาะสมแล้วก็ได้

 

“พวกเราก็เดินทางมาตั้งหลายวัน, พักผ่อนกันก่อนดีไหมครับ?”

 

“นั่นสินะ เหนื่อยจริงๆนั่นแหล่ะ”

 

ฉันใช้เวลาห้าวันกว่าจะขี่ม้าไปถึงบ้ายดยุคไคลเนลต์ ตอนนั้นม้าของฉันแทบทรุดเพราะฉันอยากไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด อย่างไรก็ตาม, ครั้งนี้ฉันไม่ได้รีบร้อนขนาดนั้น นี่คือสาเหตุที่ฉันใช้รถม้าและเลือกเดินทางแบบสบายๆ

 

แต่ถึงกระนั้น, รถม้าที่พวกเราใช้ก็ยังเป็นรุ่นล่าสุดที่สงวนเอาไว้สำหรับราชวงศ์และดยุคดังนั้นพวกเราจึงมาถึงที่นี่ไวกว่ารถม้าธรรมดามาก

 

“ข้าขอโทษนะครับ องค์ชายคงจะเหนื่อยเพราะข้าเอาแต่พูดอยู่ตลอดเวลาสินะครับ”

 

เยอร์เกนพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด

 

ฉันยิ้มกลับไปอย่างเจื่อนๆ ตอนอยู่ในรถม้า, เยอร์เกนพูดไม่หยุดจริงๆ

 

ฉันไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับมันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่เหนื่อย

 

“ถ้าเป็นไปได้ข้าก็อยากจะอาบน้ำซักหน่อย”

 

“ไว้ใจได้เลยครับ มีห้องน้ำขนาดใหญ่อยู่ในคฤหาสน์ของข้า ท่านแม่ของข้าให้ความสำคัญกับห้องน้ำเป็นพิเศษเลยหล่ะเดี๋ยวท่านจะได้เห็นเอง”

 

“ข้าจะรอดูแล้วกันนะ”

 

ในขณะที่พวกเรากำลังพูดคุยกัน, เยอร์เกนก็พาฉันแนะนำข้างในคฤหาสน์

 

อย่างไรก็ตาม, ในตอนที่พวกเราเข้ามาในคฤหาสน์, ชายแก่คนนึงที่น่าจะเป็นพ่อบ้านของเยอร์เกนก็รีบวิ่งเข้ามาหาพวกเรา

 

“เกิดอะไรขึ้น? จะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น”

 

“น, นายท่าน, แย่แล้วครับ! ช่วยทำใจเย็นๆแล้วตั้งใจฟังให้ดีๆนะครับ!”

 

“เจ้านั่นแหล่ะใจเย็นก่อน ไหนบอกข้ามาซิว่าเกิดอะไรขึ้น”

 

เยอร์เกนพูดแบบนั้นเพื่อให้พ่อบ้านใจเย็นลง

 

จากนั้นพ่อบ้านก็สุดหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้วเริ่มพูดด้วยท่าทีที่สงบลง

 

“ม, มีราชวงศ์เสด็จมาครับ”

 

“ข้ารู้แล้ว เขาก็มากับข้านี่ไง”

 

“ม, ไม่ใช่แบบนั้นครับ! ข้าไม่ได้พูดถึงองค์ชายอาร์โนลด์!”

 

“เจ้าบอกว่าราชวงศ์เขาก็สับสนสิ นับจากนี้ไปเรียกข้าว่าจอมพลก็ได้”

 

จู่ๆเสียงที่ทำให้ฉันอยากคุกเข่าลงตรงนั้นเลยก็เข้ามาในหูของฉันอย่างกระทันหัน

 

มันไม่ได้คุกคามแต่มันเป็นเสียงที่ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าไม่สามารถต่อต้านได้, เสียงของผู้ปกครองโดยกำเนิด

 

เจ้าของเสียงนั้น, ที่ถ้ามีคนบอกว่าเธอเกิดมาเพื่อบงการผู้อื่นฉันก็คงจะเชื่อจนสุดใจ, กำลังเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆ

 

ผมสีบลอนด์อร่ามและดวงตาสีม่วง ส่วนสูงที่จัดว่าสูงสำหรับผู้หญิง ชุดเครื่องแบบทหารที่ดูงดงามและรัดรูปซึ่งบ่งบอกได้ถึงรสนิยมที่ดี เธอคือความงดงามที่สามารถดึงดูดผู้มองได้อย่างง่ายดาย แต่ว่าเธอสวมผ้าคลุมสีน้ำเงินเอาไว้ข้างหลังด้วย โดยคนที่สามารถสวมผ้าคลุมนี้ได้นั้นมีแค่จอมพลสามคนของจักรวรรดิเท่านั้น

 

ชื่อของผู้หญิงคนนี้ที่เหมือนกับคริสต้าเวอร์ชันผู้ใหญ่บวกกับความงดงามอันน่าหลงใหล, ความกล้าหาญ, และพลังก็คือลีเซล็อตต์ เลคส์ แอดเลอร์

 

เธอคือเจ้าหญิงลำดับหนึ่งของจักรวรรดิเช่นเดียวกับแม่ทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเรา

 

“ท่านพี่ลีเซ….! มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับเนี่ย!?”

 

“นั่นคือวิธีทักทายพี่สาวที่ไม่ได้เจอกันนานหรอ? ไหนลองพูดใหม่ซิ”

 

“เอ่อ….”

 

“พูดใหม่”

 

“…..ไม่เจอกันนานเลยนะครับ ท่านพี่ลีเซ ข้าดีใจที่ท่านพี่มีสุขภาพแข็งแรงดี”

 

“ดีมาก”

 

โดยไม่ต้องมีคำแก้ตัวใดๆ, ฉันลังเลที่จะทำการทักทายอีกครั้ง

 

บางทีเธอคงจะพอใจแล้ว, ท่านพี่ลีเซเข้ามาหาฉันด้วยรอยยิ้ม

 

“ไม่เจอกันนานเลยนะ, อัล ข้าเองก็ดีใจที่เจ้ายังแข็งแรงดี คริสต้าเป็นยังไงบ้างหล่ะ?”

 

จู่ๆเธอก็เริ่มพูดคุยกับฉัน นิสัยของเธอไม่เคยเปลี่ยนเลยสินะ

 

เยอร์เกนตกตะลึงและตอนนี้กำลังคุกเข่าอยู่

 

โดยปกติแล้ว, ท่านพี่ควรจะทักทายเขาก่อนเพราะเขาเป็นเจ้าของบ้านไม่ใช่หรอ?

 

ช่างเถอะ, พูดกับพี่สาวคนนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ มันไม่ใช่ว่าเธอไม่สนใจคนอื่น, เธอก็แค่รู้สึกไม่อยากทำแบบนั้น ถึงยังไงคนๆนี้ก็เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลหล่ะนะ

 

“คริสต้าสบายดีครับ ช่วงนี้เธอมีเพื่อนอายุไล่เลี่ยกันและเริ่มยิ้มออกมาบ่อยขึ้นด้วย”

 

“งั้นหรอ ขอโทษด้วยนะที่ข้ามักจะฝากให้เจ้าดูแลเธอตลอดเลย”

 

“ไม่หรอกครับ, เด็กคนนั้นก็เป็นน้องสาวของข้าเหมือนกัน และเอาจริงๆคนที่ดูแลเธอคือท่านแม่ต่างหากหล่ะครับ”

 

“อืม แล้วท่านแม่สบายดีไหม?”

 

“ครับ เธอก็เหมือนเดิมแหล่ะ”

 

หลังจากที่ฟังรายงาน, ท่านพี่ลีเซก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

 

และในที่สุด, เธอก็หันไปหาเยอร์เกน

 

“เยอร์เกน, ขอโทษด้วยนะที่ข้าบุกเข้ามาในช่วงที่เจ้าไม่อยู่”

 

“ไม่หรอกครับ, ข้าต่างหากหล่ะที่ต้องขอโทษที่มาต้อนรับท่านไม่ได้”

 

“ท่านพี่ลีเซ ข้าขอถามอีกครั้งนะ, ท่านพี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงหรอครับ?”

 

แผนการในตอนแรกคือจะส่งจดหมายไปหาเธอหลังจากที่พวกเรามาถึงคฤหาสน์

 

ดังนั้นการที่เธอมาอยู่ที่นี่แล้วจึงเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ

 

ที่นี่ไม่ได้อยู่ไกลจากชายแดนตะวันออกขนาดนั้น, เมื่อเทียบกับเมืองหลวงของจักรวรรดิ

 

แน่นอนว่ามันไม่ได้ไกลมากโดยเฉพาะถ้าพวกเรากำลังพูดถึงพี่สาวของฉัน แต่ไม่ว่ายังไง, พี่สาวของฉันก็เป็นถึงจอมพลที่มีหน้าที่ดูแลทั้งชายแดนตะวันออก เธอไม่น่าจะเป็นคนที่สามารถเดินทางไปไหนได้ง่ายๆ

 

“ข้าได้ยินว่าเจ้ากำลังมาที่นี่ในตอนที่ทำการฝึกทหารใหม่ข้าก็เลยแวะมาเยี่ยมเจ้า”

 

“ท่านพี่ได้ยินมาว่าพวกเรากำลังจะมาหรอ……”

 

เธอมีเครือข่ายข้อมูลแบบไหนกันเนี่ย?

 

ไม่ใช่แค่ข่าวไปถึงหูของเธอเร็วเท่านั้นแต่ความสามารถในการรวบรวมข้อมูลยังสูงด้วย

 

“ตอนนี้, ข้าบอกเหตุผลของข้าไปแล้ว คงถึงเวลาที่เจ้าต้องบอกเหตุผลที่มาที่นี่กับเยอร์เกนแล้วมั้ง?”

 

“เอ่อ…..คือว่า……..”

 

ซวยแล้วไง นี่เราพึ่งขุดหลุมฝังศพตัวเองรึเปล่า?

 

ควรบอกความจริงกับเธอไหมนะ?

 

ในตอนที่ฉันกำลังลังเลอยู่, ท่านพี่ลีเซก็ยิ้มออกมาอย่างกระทันหัน

 

“เจ้าไม่ต้องพูดก็ได้ ท่านพ่อเป็นคนส่งเจ้ามาใช่ไหม?”

 

“….ท่านพี่เข้าใจข้าดีจังเลยนะครับ”

 

“ก็พวกเรากำลังพูดถึงท่านพ่อกันอยู่นี่นะ ข้ารู้ดีว่าเขาเป็นคนยังไง”

 

พอถอนหายใจออกมาด้วยความประหลาดใจ, ท่านพี่ลีเซก็หันไปหาเยอร์เกน

 

เยอร์เกนดูกระอักกระอ่วนแต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้คิดจะปกปิดอะไรจากเธอเลย

 

“เจ้านี่ไม่หัดเรียนรู้บ้างเลยนะ, เยอร์เกน แถมครั้งนี้ยังลากน้องชายของข้ามาเกี่ยวข้องด้วยอีก, นี่เจ้าตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?”

 

“ก็เหมือนเดิมหล่ะครับ, ท่านลีเซล็อตต์”

 

“เข้าใจหล่ะ ถ้างั้นคำตอบของข้าก็ยังเหมือนเดิม ข้าจะไม่แต่งงานกับเจ้า ข้าจะไม่แต่งงานกับใครก็ตามที่ไม่สามารถตายพร้อมกับข้าได้”

 

“ข้ารู้เรื่องนั้นดีครับ, แต่ถึงอย่างนั้น, ข้าก็จะ…….!”

 

“พอได้แล้ว ข้าไม่ได้เจออัลมาตั้งนาน, ข้าอยากจะคุยกับเขาซักหน่อยเพราะฉะนั้นขอยืมห้องของเจ้าซักห้องนึงนะ”

 

“….ครับ”

 

ด้วยการหันผ้าคลุมให้, ท่านพี่ลีเซก็เริ่มเดินเหมือนกับว่ามันเป็นคฤหาสน์ของเธอเอง

 

แผ่นหลังของเธอกำลังบอกให้ฉันตามไปแต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถทำตามเธอได้

 

“ท่านพี่ลีเซ ข้ายังเหนื่อยมาจากการเดินทางไกลอยู่, ขอข้าไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนได้ไหมครับ?”

 

“ข้าไม่สนใจเรื่องนั้นหรอก”

 

“แต่ข้าสนครับ”

 

“เจ้าพูดอะไรเหมือนผู้หญิงเลยนะ เอาเถอะ, ก็ได้ ข้าเองก็อยากล้างเนื้อล้างตัวให้สดชื่นเหมือนกัน จะว่าไป, เราก็ไม่ได้เข้าด้วยกันมาตั้งนานแล้วนะ”

 

“ครับ…..?”

 

เธอพึ่งพูดอะไรออกมาเนี่ย พี่สาวคนนี้นี่

 

ไม่มีทางที่ฉันจะเข้าไปอาบกับท่านพี่อยู่แล้ว!

 

“ม, ไม่เอาครับ, ช่วยเว้นไว้ซักเรื่องเถอะนะครับ……!”

 

“ไม่ต้องอายหน่า เดี๋ยวข้าขัดหลังให้เอง”

 

“ข้า, ข้าจะเข้าไปกับดยุคไรน์เฟลดครับ! พวกเราสนิทกันมากในระหว่างทางมาที่นี่ข้าก็เลยอยากจะคุยกับเขาอีกซักหน่อย!”

 

มันเจ็บปวดที่ต้องพูดแบบนี้แต่มันไม่มีทางอื่นที่จะปฏิเสธพี่สาวของฉันแล้ว

 

บางทีเขาคงเดาความคิดของฉันได้, เยอร์เกนเองก็สนับสนุนฉัน

 

“ท่านลีเซล็อตต์ ข้าจะขัดหลังองค์ชายอาร์โนลด์ให้เองครับเพราะฉะนั้นวางใจได้”

 

“ก็ได้”

 

“ถ้างั้น, ท่านพี่ลีเซช่วยไปรอข้างใน……”

 

“ช่วยไม่ได้หล่ะนะ เข้าไปอาบกันหมดนี่แหล่ะ”

 

“หา!?”

 

“ถ้าแยกกันไปอาบมันคงเป็นปัญหาได้ใช่ไหมหล่ะ? อะไรกัน? ไม่เป็นไรหรอกหน่า ข้าไม่ได้มีร่างกายที่จะทำให้รู้สึกอายในตอนที่ถูกมองซักหน่อย”

 

“แหะๆ!!”

 

เขาต้องจินตนาการถึงมันโดยไม่ได้ตั้งใจแน่ๆ

 

เยอร์เกนเลือดกำเดาไหลพรากและล้มฟุบไปกับพื้น

 

เมื่อเห็นแบบนี้, ท่านพี่ลีเซก็ยิ้มอย่างขำขัน

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า, ยังเป็นเจ้าไก่อ่อนไม่เปลี่ยนเลยนะ, เยอร์เกน”

 

“นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ควรหัวเราะนะครับ! ช่วยไปรอในห้องเถอะ! ได้ใช่ไหมครับ, ท่านพี่?”

 

“อะไรเล่า? เจ้าไม่อยากเข้าไปอาบน้ำกับพี่สาวหรอ?”

 

“ใช่ครับ, ข้าไม่อยากเพราะฉะนั้นช่วยไปรอในห้องเถอะ!”

 

“งั้นหรอ ถ้างั้นก็ช่วยไม่ได้หล่ะนะ พวกเจ้าสองคนไปสนุกกันเองก็แล้วกัน”

 

พอพูดจบ, ท่านพี่ลีเซก็ขึ้นบันไดไปด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

 

นี่มันเข้าขั้นอันตรายจริงๆนะเนี่ย เธอกำลังจะฆ่าดยุค คดีฆาตกรรมที่จอมพลของจักรวรรดิ, เช่นเดียวกับองค์หญิงลำดับนึงกระทำ, โดยทำให้ดยุคเลือดกำเดาไหลจนตายนี่มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ เธอจะทำให้เขาขาดเลือดตายจริงๆแน่

 

“ดยุค, ไหวไหม?”

 

“ข, ข้าไม่เป็นไรครับ…..แต่ว่า, สมกับเป็นท่านลีเซล็อตต์เลยนะครับ เธอห้าวหาญมากจริงๆ……”

 

“คงเพราะเธอโยนส่วนที่เป็นผู้หญิงทิ้งไปหมดแล้วมั้ง…….”

 

“ไม่หรอกครับ, เธอก็แค่แกล้งข้าเหมือนปกตินั่นแหล่ะ…..แต่ก็เพราะแบบนี้หล่ะครับองค์หญิงถึงน่ารัก……”

 

“สำหรับเจ้า, ถ้าเป็นพี่สาวข้าจะอะไรก็ได้สินะ……”

 

พอตระหนักได้ว่าสองคนนี้เพี้ยนพอๆกัน, ฉันก็ถอนหายใจออกมา, จากนั้นฉันก็เข้าไปอาบน้ำกับเยอร์เกนทั้งแบบนั้นเพื่อขจัดความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล