ในช่วงที่อัลอยู่ที่ดินแดนของดยุคไรน์เฟลด์

 

ข้างในเมืองหลวงของจักรวรรดิก็ดูยุ่งขึ้นสำหรับฟีเน่

 

“เหวออ!!?? ข, ข้าควรทำยังไงดี! ข้าควรทำยังไงดี!? คุณยูริยะ!”

 

“เข้มแข็งเข้าไว้หน่า”

 

“เปิดร้านแล้วค่า—!”

 

ในเวลาเดียวกับที่บริษัทอะจินสาขาเมืองหลวงจักรวรรดิประกาศเปิดร้าน, ฝูงชนที่ต่อแถวยาวเหยียดก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามาข้างใน

 

เป้าหมายของพวกเขาคือ ‘น้ำตบเสริมความงาม’, สินค้าตัวใหม่ที่ออกโดยบริษัทอะจิน

 

แค่ตัวสินค้าก็ถือว่ามีคุณภาพดีอยู่แล้วแต่บริษัทอะจินยังเพิ่มวลีเด็ดเข้าไปอีก

 

“ทุกคนคะ! น้ำตบเสริมความงามของเรา, สินค้าที่เจ้าหญิงนกนางนวลสีน้ำเงินใช้เองกับตัวในตอนนี้ได้วางขายแล้วค่ะ! วันนี้เรามี ‘น้ำตบนกนางนวล’ ขายแค่ 300 ขวดเท่านั้น, เชิญมาจับจ่ายใช้สอยกันได้เลยค่า!!”

 

คนขายมนุษย์สัตว์กำลังโฆษณาสินค้าอย่างน่ารัก

 

สิ่งที่อยู่ข้างในขวดนั้นดูเหมือนกับน้ำบริสุทธิ์

 

มีผู้คนมากมายผสมปนเปกันอยู่ในร้านแต่สายตาของลูกค้าทุกคนนั้นได้มองตรงไปที่ฟีเน่

 

“นั่นมันท่านฟีเน่ตัวจริงนี่! ข้าขอขวดนึง!”

 

“เธอคือตัวตนในอุดมคติของข้าเลย! ข้าขอสาม!”

 

“เอามาห้า!”

 

“น่ารำคาญจริง! ส่งมาให้ข้าสิบขวดเลย!”

 

น้ำตบที่ถูกใช้โดยผู้หญิงที่สวยที่สุดในจักรวรรดิ

 

นี่คือถ้อยคำที่เหมือนกับปรุงแต่งด้วยเวทมนตร์ซึ่งมีฤทธิ์ดึงดูดผู้หญิงจากเมืองหลวงของจักรวรรดิ ลูกค้าต่างก็แห่กันเข้ามาในร้านเพื่อคว้าน้ำตบและที่มีวางขายอยู่แค่สามร้อยขวดก็ขายหมดอย่างรวดเร็ว

 

แค่วลีเด็ดอาจจะไม่ได้ส่งผลถึงขนาดนี้แต่ตัวฟีเน่เองกำลังโบกมือให้ลูกค้าจากชั้นสองของร้านด้วย

 

การที่ฟีเน่ตัวจริงมาอยู่ที่นี่นั้นส่งผลอย่างรุนแรงและภายในเวลาไม่กี่วันหลังจากที่เปิดตัว, น้ำตบนกนางนวลก็กลายเป็นสินค้าขายดีในเมืองหลวงของจักรวรรดิ

 

“เหนื่อยหน่อยนะ, ฟีเน่”

 

“น, นี่มันน่าประหลาดใจจริงๆ……”

 

ยูริยะฉีกยิ้มตลอดเวลาเพราะกลยุทธ์ของเธอประสบความสำเร็จ

 

ในอีกด้านนึง, ฟีเน่ก็อดรู้สึกกังวลกับลูกค้าผู้หญิงทุกคนที่วิ่งเข้ามาซื้อสินค้าเหมือนอัศวินที่กำลังลุยเข้าไปในค่ายของศัตรูไม่ได้

 

“ขนาดร้านยังไม่เปิด, ทุกคนก็จ้องมาที่ข้าแล้ว……ข้าสงสัยจังว่าจะทำยังไงดีถ้าทุกคนมาหาข้า……”

 

“ขอโทษด้วยนะ, แต่ทำใจให้ชินซะเถอะ เดี๋ยวข้าจะชดเชยให้ทีหลัง”

 

“ค่ะ! ข้าจะทำเต็มที่!”

 

ภาพของฟีเน่ที่กำลังกำมือเล็กๆของเธอนั้นยังดูงดงามแม้กระทั่งจากมุมมองของผู้หญิงอย่างยูริยะ

 

ในตอนที่ลูกค้าผู้ชายเห็นภาพนี้, พวกเขาเองก็อยากจะวิ่งเข้ามาข้างในร้านเหมือนกันแต่พวกเขาก็ต้องยอมแพ้เพราะยูริยะไม่อนุญาตให้ลูกค้าที่ไม่ใช่ผู้หญิงเข้ามาในร้านในวันนี้

 

แม้ว่าจะมีลูกค้าบางคนที่พยายามบุกเข้ามา, พวกเขาทุกคนก็ถูกไล่ออกไปด้วยฝีมือของคนเฝ้าหน้าร้านกึ่งมนุษย์ที่น่าภาคภูมิใจของบริษัทอะจิน

 

ซึ่งผลลัพธ์ก็คือ, เริ่มมีคำพูดแพร่กระจายออกไปในเมืองหลวงของจักรวรรดิว่าความรุนแรงจะไม่ได้รับการยกโทษในร้านของพวกเขา

 

และหลังจากที่เห็นสถานการณ์ที่ผ่านมานี้, ยูริยะก็ตัดสินใจที่จะเคลื่อนไหวขั้นต่อไป

 

“ฟีเน่ พรุ่งนี้พวกเราจะขยับไปสู่กลยุทธ์ขั้นต่อไปแล้วนะ”

 

“กลยุทธ์ขั้นต่อไปหรอคะ? ข้าต้องทำยังไงบ้าง?”

 

“ก็เหมือนเดิมนั่นแหล่ะ สำหรับตอนนี้, เจ้าแค่โบกมือและแสดงเสน่ห์ของเจ้าก็พอ แล้วเดี๋ยวข้าจะเพิ่มการคุ้มกันให้เจ้าอีกเท่านึงด้วย”

 

“เท่านึงเลยหรอคะ…..?”

 

ฟีเน่หันไปมองรอบๆ

 

แค่ตอนนี้รอบตัวเธอก็มีบอดี้การ์ดกึ่งมนุษย์ที่ดูแข็งแรงอยู่สามคนแล้ว ถ้าจะเพิ่มอีกเท่านึงเธอก็จะมีการ์ดทั้งหมดหกคนอยู่รอบตัวเธอ

 

พอนึกภาพตัวเองถูกล้อมรอบด้วยคนหกคน, ฟีเน่ก็เริ่มวิตกกังวล

 

“พ, พวกเขาจะบังข้ามิดเลยนะคะ……!”

 

“ไม่เป็นไรหรอก ให้ลูกค้าเห็นแวบๆก็พอแล้ว แค่รู้ว่าเจ้าหญิงนกนางนวลสีน้ำเงินอยู่ที่นี่พวกผู้ชายก็จะกรูกันเข้ามาเองหล่ะ”

 

“ง, งั้นหรอคะ?”

 

“ใช่ พวกเราจะสูบเงินจากพวกผู้ชายโง่มาให้หมด หึหึหึ, ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกนั้นแตะต้องเจ้าแม้แต่ปลายผม”

 

“ช, ช่วยอย่าทำเกินเลยไปนะคะ…..”

 

“ข้ารู้หรอกหน่า ข้าจะจัดการตามสมควร ใช่แล้ว, ตามสมควร”

 

พอพูดจบยูริยะก็เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา

 

เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น, ฟีเน่ก็รู้สึกว่าเธอดูเหมือนอัลเลยแต่เธอก็ไม่ได้พูดออกมา

 

วันต่อมา ฟีเน่เริ่มคิดว่าแผนการร้ายของยูริยะอาจจะร้ายกว่าของอัลด้วยซ้ำ

 

“ทุกคนนน! บริษัทอะจิน, สาขาเมืองหลวงของจักรวรรดิเปิดให้บริการแล้วค่า!”

 

ในตอนที่คนขายมนุษย์สัตว์สวมคอสตูมน่ารักๆประกาศออกมา, ลูกค้าผู้ชายจำนวนมหาศาลก็แห่เข้ามาในร้าน

 

ฟีเน่โบกมือให้พวกลูกค้าผู้ชายด้วยรอยยิ้มเขินอาย

 

“โอ้วว!!! นั่นมันท่านฟีเน่!! ท่านฟีเน่ตัวจริง!! เธอน่ารักกว่าภาพในใบปลิวซะอีก!!”

 

“เธอสวยจังเลย!! เปล่งประกายสุดๆ! เธอคือแส่งที่ส่องลงมาหาพวกเรา!”

 

“ข้าต้องสลักภาพนี้เอาไว้ในดวงตาของข้า! ข้าจะไม่มีวันลืมจนกระทั่งวันที่ข้าตาย!”

 

ก่อนหน้านี้บริษัทอะจินได้โฆษณาโดยใช้ภาพหน้าตรงของฟีเน่และโปสเตอร์พร้อมกับใบปลิวเวทมนตร์ที่นักเวทย์ผลิตขึ้นมาเป็นจำนวนมาก, ใบปลิวพวกนี้จะแสดงภาพของฟีเน่ให้พวกเขาเห็นในช่วงสั้นๆ

 

แค่โอกาสที่จะได้เจอเจ้าหญิงนกนางนวลสีน้ำเงินตัวจริงก็ดึงดูดลูกค้าผู้ชายให้มาเข้าร้านได้มากพอแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม, บางคนไม่ได้อ่านใบปลิวละเอียด

 

“ท่านฟีเน่! ช่วยมองมาทางนี้หน่อยครับ! ท่านฟีเน่!”

 

“ไอ้เวร! ถ้าไม่ได้มาซื้ออะไรก็ไสหัวออกไปซะ!”

 

“เงียบไปเลย! ข้าไม่ได้อยากมาซื้ออะไรซักหน่อย!”

 

ชายหนุ่มที่พูดเสียงดังถูกกึ่งมนุษย์เฝ้าร้านตัวใหญ่จับตัวเอาไว้แล้วโยนออกไปนอกร้าน

 

“จ, เจ้าทำบ้าอะไรเนี่ย!?”

 

“เรียนลูกค้าที่เคารพ ได้อ่านเนื้อหาในใบปลิวรึเปล่าครับ?”

 

“หา!? เนื้อหาอะไร!?”

 

พอเห็นปฏิกิริยาของลูกค้า, พนักงานดูแลความเรียบร้อยก็ถอนหายใจแล้วชี้ไปตรงท่อนล่างสุดของโปสเตอร์

 

มีข้อความตัวใหญ่ที่เขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่า [ทางเราขอปฏิเสธท่านลูกค้าที่ไม่ประสงค์จะซื้อสินค้า, ในกรณีที่ไม่ยินยอมปฏิบัติตามจะถูกลงโทษ]

 

สีหน้าของชายหนุ่มที่ไม่ได้อ่านใบปลิวละเอียดซีดเผือดแต่มันก็สายเกินไปแล้ว

 

เขาถูกพนักงานดูแลความเรียบร้อยพาไปที่หลังร้าน

 

“ค, คุณยูริยะ”

 

“ไม่เป็นไร พวกเราไม่ได้ทำร้ายเขาหรอก พวกเราแค่ให้เขาซื้ออะไรซักอย่าง, แค่นั้นแหล่ะ แต่ถ้าพวกเขาไม่มีเงินพวกเขาก็จะต้องจ่ายด้วยแรงแทน”

 

“ง, งั้นหรอคะ…….”

 

ฟีเน่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

พอเห็นฟีเน่เป็นแบบนี้, ยูริยะก็ยิ้ม

 

“อ, อะไรหรอคะ?”

 

“เปล่าหรอก, ข้าก็แค่คิดว่าเจ้านี่ใจดีจังเลยนะ ปกติ, คงไม่มีใครเป็นห่วงผู้ชายแบบนั้นหรอก”

 

“จ, จริงหรอคะ?”

 

“ก็นะ แต่ข้าคิดว่าเจ้าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วหล่ะ ที่นี่มีข้าเป็นตัวร้ายแล้ว, เด็กดีอย่างเจ้าอยู่ที่นี่อาจจะเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเราก็ได้”

 

“ข้าคิดว่าคุณยูริยะก็เป็นคนดีนะคะ!”

 

“คิดงั้นหรอ? ข้าที่คิดแค่ว่าจะรีดเงินจากคนพวกนั้นยังไงเนี่ยนะ?”

 

“ปิดไม่ได้หรอกนะคะ! ข้ารู้ คุณยูริยะเน้นย้ำให้ติดใบปลิวทุกใบในจุดที่คนรวยอาศัยอยู่และท่านก็คอยเลี้ยงอาหารให้คนที่อยู่เขตนอกด้วย ข้ารู้ว่าท่านทำเรื่องพวกนี้เยอะเลย”

 

มันไม่สำคัญว่าจะทำอะไรถ้ามีเงินแต่นโยบายของยูริยะนั้นไม่ได้พุ่งเป้าไปที่คนจน

 

มีกึ่งมนุษย์ที่ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสังคมมนุษย์ได้มารวมตัวกันที่บริษัทอะจิน ในขณะเดียวกัน, ก็มีกึ่งมนุษย์ยากจนอีกหลายคนที่อาศัยอยู่เขตนอกดังนั้นหลังจากที่เห็นแบบนี้, ยูริยะก็เลยตัดสินใจเปิดโรงทานให้พวกเขาที่นั่น

 

และเธอก็ทำมาตั้งแต่ตอนที่สาขาเมืองหลวงยังไม่เปิด

 

ยูริยะใช้เงินในกระเป๋าของตัวเองเพื่อทำเรื่องแบบนั้นโดยไม่หวังผลกำไร

 

“รู้ได้ยังไงเนี่ย?”

 

ยูริยะพึมพำด้วยความสงสัยแต่ฟีเน่ทำได้แค่ยิ้มในขณะที่มองพนักงานดูแลความเรียบร้อย

 

เนื่องจากความปลอดภัยที่ร้านนั้นจะบอกว่าอยู่ระดับเดียวกับปราสาทก็คงไม่ได้, พนักงานดูแลความเรียบร้อยจึงตัวติดกับฟีเน่อยู่ตลอด

 

ฟีเน่คุยกับพวกเขาและก็ได้ยินเรื่องต่างๆมาจากพวกเขา

 

“เจ้าบอกสินะ”

 

“ขอโทษด้วยครับ….ข้าทำไปโดยไม่ได้คิด”

 

“เห้อ….”

 

“ทุกคนเคารพคุณยูริยะนะคะ! พวกเขาบอกความยอดเยี่ยมของคุณให้ข้าฟัง! คุณเริ่มบริษัทอะจินก็เพราะมีกึ่งมนุษย์จำนวนมากในทวีปที่ถูกมนุษย์เกลียดเพราะข่าวลือแย่ๆเกี่ยวกับพวกเขา! ข้ารู้สึกประทับใจมากที่คุณสร้างสถานที่สำหรับกึ่งมนุษย์ที่โดดเดี่ยวขึ้นมาและถึงแม้ว่าจะแค่เล็กน้อย, แต่คุณก็ช่วยทำให้ชื่อเสียงของพวกเขาดีขึ้นนะคะ!”

 

“จริงๆเล้ย…..เจ้าพูดเหมือนกับข้าเป็นคุณหญิงที่แสนอ่อนโยนเลยนะ”

 

“แต่มันเป็นความจริงนี่คะ”

 

ยูริยะเตะขาของพนักงานดูแลความเรียบร้อยเบาๆ

 

และการพูดคุยก็จบลงตรงนี้

 

เธอบอกว่าเธอจะไปดูแลการขายและลงไปที่ชั้นล่าง

 

“เธอโกรธหรอคะ?”

 

“ข้าคิดว่าเธอแค่เขินนะครับ”

 

“งั้นหรอคะ คุณยูริยะเป็นคนที่น่ารักจังเลยนะคะว่าไหม”

 

ในขณะที่กำลังพูดเรื่องที่จะทำให้ยูริยะโกรธแน่ๆ, ฟีเน่ก็โบกมือให้ลูกค้าที่อยู่ข้างล่างต่อ

 

หลังจากผ่านไปด้วยสภาพนี้, ก็มาถึงเวลาที่ผู้คนซื้อของๆพวกเขาเสร็จ, ฟีเน่กลับไปพักที่หลังร้าน

 

ถึงยังไงถ้าเธอยังอยู่ที่เดิม, ลูกค้าก็จะเข้ามาเรื่อยๆ

 

“เห้อ, เหนื่อยจังเลย”

 

“ทำงานได้ดีมาก”

 

ยูริยะส่งแก้วชาให้ฟีเน่ในขณะที่ขอบคุณเธอ

 

ในมือของเธอมีกระดาษแผ่นนึงที่บันทึกยอดขายของวันนี้เอาไว้

 

จำนวนเงินที่เขียนเอาไว้นั้นเป็นจำนวนที่ยูริยะไม่เคยเห็นมาก่อนแม้ว่าเธอจะทำธุรกิจมานานแล้วก็ตาม

 

“ดูเหมือนข้าจะเข้าใจพลังของเจ้าหญิงนกนางนวลสีน้ำเงินผิดไปสินะ ข้าคิดว่าคงต้องทบทวนเรื่องนี้ใหม่แล้วหล่ะ”

 

“ได้น้อยไปหรอคะ!?”

 

“ตรงข้ามต่างหากหล่ะ, ตรงข้ามเลย ถ้าข้าไม่เริ่มสต็อคสินค้าใหม่ตอนนี้, สินค้าของพวกเราจะขาดตลาดแน่นอน”

 

“อ่อ, แบบนี้นี่เอง! แค่นี้ข้าก็ดีใจแล้วค่ะ!”

 

ฟีเน่ดื่มชาด้วยความพึงพอใจที่วันนี้ตัวเธอมีประโยชน์

 

อย่างไรก็ตาม, ด้วยความกระทันหัน, เซบาสก็ปรากฎตัวขึ้นในห้อง

 

พนักงานดูแลความเรียบร้อยเตรียมเคลื่อนไหวในทันทีแต่ยูริยะก็บอกให้พวกเขาหยุด

 

“หยุดก่อน! นั่นพ่อบ้านขององค์ชายอาร์โนลด์”

 

“ท่านเซบาส? มีอะไรรึเปล่าคะ? ไหงจู่ๆถึงมาปรากฎตัวที่นี่”

 

“แย่แล้วครับ! ช่วยกลับไปที่ปราสาทเดี๋ยวนี้เลยครับ!”

 

“เอ๋…..”

 

“องค์หญิงคริสต้าถูกลักพาตัว ตอนนี้, ท่านเอลน่ากำลังไล่ตามพวกมันอยู่แต่มีความเป็นไปได้ว่าท่านฟีเน่อาจจะตกเป็นเป้าด้วย เพราะฉะนั้นรีบไปกันเถอะครับ”

 

มันเป็นรายงานที่โหดร้ายพอจะทำลายอารมณ์ที่กำลังดีของฟีเน่