นิยาย Armipotent – จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ

บทที่ 72 การค้นพบ(อีกครั้ง)

ถังเส้หยางค้นพบความลับครั้งใหญ่ในการฝึกฝนเมื่อตอนเช้าอันที่จริงมันก็ ไม่เพียงแต่จะเพิ่มค่าคุณสมบัติสตามิน่าของเขาเท่านั้น แต่มันยังเพิ่มค่าคุณสมบัติความแข็งแกร่งของเขาอีกด้วย

หลังจากอาบน้ําเสร็จ เขาก็ดื่มกาแฟหนึ่งถ้วยและเริ่มพูดคุยถึงการค้นพบนี้กับซาเนียส

“มันจะต้องเกี่ยวข้องกับเทคนิคการหายใจของคุณแน่ๆ” ถึงเส้หยางสรุปทันทีหลังจากจิบกาแฟของเขา

เขาได้ถามจางเหมิงเหยาและคนอื่นๆแล้วว่าพวกเขามีค่าคุณสมบัติเพิ่มขึ้นหรือไม่แต่มันก็ยังไม่มีใครมีค่าคุณสม บัติเพิ่มขึ้น

“เจ้ายังมองข้ามปัจจัยหลักไปประการแรกคนของเจ้าไม่ได้ทําอะไรเลยเมื่อเทียบกับเจ้าพวกเขาเค่วิ่งวนไปรอบๆ ประการที่สอง คนส่วนใหญ่นั้นมีพรสวรรค์ที่ด้อยกว่าเจ้าประการที่สามความเชื่อม โยงระหว่างเราข้าคือเจ้าวิญญาณที่ทําสัญญานั้นจะใช้ได้เฉพาะกับเจ้าของเท่านั้น!”

ซาเนียสอธิบายความเป็นไปได้เพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการทํางานของสถานะการฝึกอบรม

“แต่พรุ่งนี้เราก็ลองดูได้! ให้คนของเจ้ามาลอง…” ซาเนียสหยุดกลางทาง

“แต่อย่าสอนเทคนิคการหายใจของข้าให้กัยทุกคน จงให้แค่คนที่เจ้าไว้ใจเท่านั้น! ถ้าเทคนิคการหายใจเป็นกุญแจเหมือนที่เจ้าพูดงั้นเจ้าก็จะต้องเก็บมันไว้เป็นไพ่ในมือของเจ้า!”

ในขณะที่ทั้งคู่กําลังคุยกัน จางเหมิงเหยาก็ออกมาจากห้องน้ํา เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ําสีขาวในขณะที่ผมของเธอยังเปียกอยู่เธอนั่งถัดจากถังเส้าหยาง

“นายกําลังพูดกับใครน่ะ? ออริจิ้นหรอ?”

“ไม่ ฉันกําลังคุยอยู่กับซาเนียส ฉันค้นพบความลับครั้งใหญ่เมื่อเช้านี้…” ถังเส้าหยางบอกการค้นพบของเขากับจางเหมิงเหยา

ถ้ามีคนถามว่าเขาไว้ใจใครมากที่สุดมันก็มีสองชื่อเท่านั้นที่เขานึกขึ้นได้ อย่างแรกคือลู่อันและคนที่สองคือจางเหมิงเหยาดังนั้นเขาจึงไม่รีรอที่จะบอกการค้นพบของเขากับผู้หญิงของเขา

“จริงหรอ ฉันควรเข้าร่วมการออกกําลังกายตอนเช้าด้วยไหมฉันสามารถขอให้เว่ยซีเป็นผู้นําการออกกําลังกายของทาริเออร์ได้!” จางเหมิงเหยาสนใจที่จะลองใช้วิธีการนี้

“อืม เราสามารถลองทดสอบดูพรุ่งนี้เช้าได้บางทีเราอาจจะลองใช้มันกับไพลด์ด้วยเช่นกันมันจะน่าสนใจมากถ้าเราสามารถทําให้เจ้าวานรนั่นเป็นอาวุธได้!”

ซาเนียสอนุญาตก่อนที่ถึงเส้าหยางจะขอความยินยอมจากเขานักดาบอสูรรู้ดีว่าถึงเส้หยางให้ความเคาระเขาแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงวิญญาณเท่านั้น

“แล้วข้าล่ะ ข้าควรเข้าร่วมการฝึกด้วยไหม?” คารานเข้าร่วมการสนทนาในทันที

“นายไม่มีร่างกาย การฝึกจึงไม่มีประโยชน์สําหรับนาย”

ขณะที่วิญญาณทั้งสองกําลังสนทนากันจางเหมิงเหยาก็แบ่งปันการค้นพบของเธอด้วยเช่นกัน“อันที่จริงคนในครัวก็ได้สร้างสกิลใหม่ด้วยการทําอาหาร”

ค่าคุณสมบัติและสกิล ทั้งคู่มีความ สําคัญเท่าเทียมกัน ถังเส้หยางรู้สึก ประหลาดใจไม่แพ้กันเมื่อได้ยินเรื่องนี้เขารอคอยอย่างใจจดใจจ่อให้เหมิงเหยาอธิบายเพิ่มเติม

“ความชํานาญในการทําอาหาร มันคือสกิลที่พวกเขาได้รับมาจากการทําอาหารนายรู้สึกใช่ไหมว่าช่วงนี้อาหารของเราอร่อยขึ้นเรื่อยๆ?” จางเหมิงเหยาถามชายของเธอด้วยรอยยิ้มหยา

เมื่อจางเหมิงเหยาพูดถึงเรื่องนี้ถังเฝ้หยางก็นึกถึงอาหารที่เขากินไปเมื่อเช้าในทันที

“สกิลเองก็สามารถเรียนรู้ได้เช่นกันหรอ!”ถึงเส้าหยางลูบคางของเขา

เขาคิดว่าสกิลนั้นจะมาจากระบบเพียงอย่างเดียวคุณเลือกคลาส และคุณก็จะได้รับสกิลพิเศษมาจากคลาสและถ้าคุณโชคดี พรสวรรค์ที่คุณมีก็อาจจะมอบสกิลพิเศษให้คุณแบบจางเหมิงเหยา

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ควรเปลี่ยนเมนูการฝึกของเจ้า! ข้าจะสอนวิธีใช้ดาบให้เจ้า!”ซาเนียสเข้าร่วมการสนทนาเขาพูดในหัวของถังเส้าหยาง

“บางที่เจ้าก็อาจจะสามารถใช้สกิลของข้าได้โดยไม่ต้องเปิดใช้งาน [ผสานวิญญาณ”

ยิ่งถังเส้าหยางพูดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้นเส้นทางที่เขาจะแข็งแกร่งขึ้นนั้นกําลังเปิดกว้างรอเขาอยู่

หลังจากคุยกันเรื่องสกิลและค่าคุณสมบัติแล้วพวกเขาก็พูดถึงการเติบโตของฐานทัพของพวกเขา

“ตอนนี้เรามีคนเพียงพอแล้วส่วนการจัดการและการรักษาความปลอดภัยเองก็ถือว่าดีแต่เรามีปัญหาสองประการ!”

“ประการแรกคือแหล่งอาหารตลอดเวลาที่ผ่านมานี้เราก็เอาแต่รวบรวมอาหารจากร้านค้าร้าง,บ้าน ฯลฯ แต่เราไม่มีแหล่งอาหารถาวรเลยเราจะสามารถอยู่อย่างนี้ไปได้อีกแค่สองถึงสามเดือน เท่านั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเรายังรับคนเข้ามาในฐานมากขึ้นเรื่อยๆเราต้องการทรัพยากรถาวรสําหรับอาหารการกิน!”

จางเหมิงเหยาอธิบายปัญหาแรกอย่างละเอียดพวกเขาไม่จําเป็นต้องพูดถึงรายละเอียดในตอนนี้ท้ายที่สุดแล้วปัจจัยพื้นฐานในการเอาตัวรอดนั้นก็เป็นสิ่งที่สําคัญที่สุด

“โอ้ เราสามารถสร้างฟาร์มได้นี่เราสามารถใช้ GC ในคลังของเราเพื่อซื้อที่ดินใกล้ฐานของเราและซื้อเมล็ดพันธุ์จากร้านค้าทั่วไปได้ ส่วนเรื่องปศุสัตว์ฉันก็ยังไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้เราจะทําการปศุสัตว์ได้อย่างไร…”

ถึงเส้าหยางมีวิธีแก้ปัญหาที่แน่นอนสําหรับปัญหานี้

ใบหน้าของจางเหมิงเหยาสว่างขึ้นถ้าเป็นเช่นนั้นปัญหาของพวกเขาได้รัการแก้ไขอย่างง่ายดายเธอสามารถค้นหาผู้รอดชีวิตเพื่อพามาดูแลฟาร์มได้

“งั้นเรื่องอาหารตอนนี้ก็ได้รับการแก้ไขแล้วปัญหาประการที่สองคือทีมแพทย์ เราต้องการทีมแพทย์สําหรับผู้ที่มีค่าคุณสมบัติพลังชีวิตสูงพวกเขาก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือทางการแพทย์เพื่อ รักษาอาการบาดเจ็บแต่มันก็ไม่ใช่สําหรับผู้ที่มีเลเวลต่ําอย่างเด็กและผู้สูงอายุพวกเขาต้องการความช่วยเหลือทางการแพทย์เพราะฉะนั้นเราจึงต้องการทีมแพทย์เพื่อรักษาสุขภาพของประชาชนของเรา!”

จางเหมิงเหยาพูดถูกพวกเขาต้องการทีมแพทย์หรือแม้แต่แผนกการแพทย์จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่พบสกิลการรักษาหรือสิ่งที่คล้ายคลึงกันเลย

สําหรับสิ่งนี้ ถังเส้าหยางก็ไม่รู้จริงๆว่าเขาจะแก้ปัญหายังไงดี
“แล้วผู้รอดชีวิตล่ะเรามีพยาบาลหรือหมอบ้างไหม?”

“เรามีหมอสามคนและพยาบาลสิบคนแต่พวกเขาก็จากไปเมื่อฝูงซอมบี้โจมตี ดังนั้นตอนนี้เราจึงมีพยาบาลแค่สองคน”จางเหมิงเหยาตรวจสอบผู้รอดชีวิตทั้งหมดแล้วและฐานก็มีพยาบาลเพียง
สองคน

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่มีปัญหาของถังเส้าหยางเธอก็เสนอวิธีแก้ปัญหา “เรา ไม่มี แต่เราสามารถมองหาได้! โรงพยาบาล SH นั้นเป็นโรงพยาบาลที่ใหญ่ ที่สุดในเมืองพยาบาลคนหนึ่งกล่าวว่า โรงพยาบาลมีหอพักสําหรับแพทย์และพยาบาลดังนั้นเราจึงสามารถไปที่นั่น และตามหาพวกเขาได้หากพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรืออย่างน้อยนี่เป็นทางเลือกเดียวที่เรามีในตอนนี้”

ถังเส้าหยางเห็นด้วยกับแผนทีมแพทย์มีความสําคัญอย่างมากสําหรับฐานทัพและประชาชนของเขา

“ดีมาก แล้วมันอยู่ที่ไหน..” ถึงเส้าหยางหยุดชั่วคราวขณะที่จําได้ว่าไปหยวนเคยเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล SH ดังนั้นไปหยวนและแฟนสาวพยาบาลของเขาจึงสามารถเป็นไกด์ได้

“มาเตรียมทีมออกสํารวจโรงพยาบาลกันเถอะเธอจัดทีมมาแล้วฉันจะเป็นคนนําพวกเขาไปหาทาสยี่สิบคนและทาริเออร์อีกยี่สิบคนสําหรับทีม!”ถึงเส้าหยางตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเช้าวันรุ่งขึ้น

ถังเส้าหยาง,ลู่อันและจางเหมิงเหยาวิ่งไปพร้อมกับท่อนซุงขนาดใหญ่ที่ผูก ไว้ที่เอวของพวกเขาพวกเขา

ถังเส้าหยางได้เพิ่มท่อนซุงเข้าไปอีกหนึ่งท่อนดังนั้นตอนนี้มันจึงมีท่อนซุง สองท่อนผูกติดอยู่กับเขาในขณะเดียวกันลู่อันและจางเหมิงเหยาก็มีท่อนซุงแค่คนละหนึ่งท่อนและตอนนี้ถึงเส้าหยางก็ยังได้สอนเทคนิคการหายใจของซาเนียสให้ทั้งสองแล้วด้วย

ถังเส้าหยางจบรอบการฝึกของเขาได้อย่างง่ายดายจางเหมิงเหยาเองก็ทําได้ดีแต่ลู่อันนั้นมีช่วงเวลาที่ยากลําบากในการฝึกในบรรดาสามคนนั้นเขาก็เป็นคนที่มีความแข็งแกร่งต่ําที่สุด

หลังจากจบการฝึก พวกเขาก็ยังฝึกเทคนิคการหายใจต่อไปเช่นเดียวกับถังเส้หยางเมื่อวานนี้ตอนนี้จางเหมิงเหยาและลู่อันก็สัมผัสได้ว่าลมหายของ

พวกเขากําลังใจร้อนผ่าว นอกจากนี้พวกเขาก็ยังรู้สึกถึงความอบอุ่นที่หน้าอกของพวกเขา

[ คุณได้เข้าสู่สภาวะการฝึกเป็นเวลา 01:02:34 น.ค่าสตามิน่าของคุณเพิ่มขึ้น 3! ]

การแจ้งเตือนของหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัวของจางเหมิงเหยาเธอลืมตาขึ้นด้วยความประหลาดใจวิธีการนี้ได้ผลจริงๆ

[ คุณได้เข้าสู่สภาวะการฝึกเป็นเวลา 01:10:02 น.ค่าสตามิน่าของคุณเพิ่มขึ้น 2! ]

ในเวลาเดียวกัน ลู่อันก็ได้ยินการแจ้งเตือนและลืมตาขึ้นอย่างประหลาดใจเช่นกัน

เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาก็พบกับดวงตาของจางเหมิงเหยาจากการแลกเปลี่ยนสายตากันสั้นๆทั้งสองก็สามารถบอกได้ว่าวิธีการนี้ใช้ได้ผลพวกเขารักษาความเงียบเพื่อไม่ให้รบกวนถึงเส้าหยาง

ถังเส้าหยางเปิดตาของเขาในเวลาเดียวกันเขาก็ได้ยินการแจ้งเตือนเดียวกัน

[ คุณได้เข้าสู่สภาวะการฝึกเป็นเวลา 01:02:01 น. ค่าสตามิน่าของคุณเพิ่ม ขึ้น 2!]

มันเพิ่มขึ้นไม่มากเท่าเมื่อวานนี้แต่มันก็ยังดีกว่าไม่เพิ่มเลย

จากนั้นเขาก็หันไปทางจางเหมิงเหยาและลู่อัน“เป็นยังไงบ้าง?”

“มันได้ผล!” ทั้งสองตอบพร้อมกันด้วยรอยยิ้มกว้าง