บทที่ 835 ความสุขของครอบครัวกู้ฉวนลู่

บทที่ 835 ความสุขของครอบครัวกู้ฉวนลู่

“ท่านแม่ ข้าเจอแล้ว” ใบหน้าของกู้ซินเถาเต็มไปด้วยความเขินอาย และดูเหมือนนางจะนึกถึงช่วงเวลาที่สนิทสนมระหว่างตนเองกับเจียงหย่วน นางกลัวว่าซุนซื่อจะรู้ ดังนั้นนางจึงปิดปากด้วยผ้าเช็ดหน้าทันที

แต่การทำท่าทางเช่นนี้มันเหมือนกับการปกปิดอย่างโง่เขลา

ซุนซื่อเป็นคนที่มีประสบการณ์มาก่อน ดังนั้นจะไม่รู้ว่ากู้ซินเถาทำสิ่งใดมาได้อย่างไร เมื่อมองที่ดวงตาของกู้ซินเถาอย่างใกล้ชิดก็พบว่ามีดอกเหมยบานอยู่ในนั้น เป็นไปได้หรือไม่ว่า…

หัวใจของซุนซื่อปั่นป่วน และกระซิบข้างหูของซินเถาแผ่วเบา “ซินเถา… เจ้ากับนายน้อยเจียง”

ซุนซื่อไม่ได้เอ่ยออกมา แต่นางก็มีท่าทีเข้าใจว่าลูกสาวและเจียงหย่วนทำสิ่งใดกันมาเมื่อครู่

กู้ซินเถาพยักหน้าอย่างเขินอาย นางมองไปที่กู้ฉวนลู่ที่กำลังเดินมาและพูดอย่างเขินอาย “ท่านแม่ ข้าจะบอกท่านในภายหลัง”

“ฮ่า ๆๆๆ พวกเจ้าสองแม่ลูกมีอะไรจะพูดลับหลังข้าหรือ” กู้ฉวนลู่เดินเข้ามา และเมื่อได้ยินคำพูดของกู้ซินเถาก็หัวเราะเสียงดัง และเอ่ยถามด้วยความอ่อนโยน

เป็นเวลานานแล้วที่กู้ซินเถาไม่เห็นกู้ฉวนลู่อ่อนโยนเช่นนี้

นอกจากนี้ยังมีซุนซื่อซึ่งไม่คุ้นเคยกับการกระทำนี้อย่างยิ่ง

ในอดีต ซุนซื่อและกู้ฉวนลู่อาจกล่าวได้ว่าอยู่ในระดับเดียวกัน และความสัมพันธ์ระหว่างสามีและภรรยาก็ดีมาก

ในหมู่บ้านอู๋ซี กู้ฉวนลู่เป็นบัณฑิตเพียงคนเดียว และเขายังคงทำงานเป็นคนทำบัญชีในร้านอาหารดี ๆ ในเมืองนี้

นางรู้สึกว่าตัวเองเลือกคนสามีได้ดี ต่อมานางให้กำเนิดบุตรสาวและบุตรชายให้แก่เขา สามีและภรรยามีความรักใคร่กันมานานกว่าสิบปี

แต่หลังจากที่นางถูกคุมขังถึงสองครั้ง และก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าชายตรงหน้า ชายที่เป็นสามีของนางไม่เคยไยดีต่อนางเลยแม้แต่น้อย

นางถูกขังไว้ในห้องขัง และเขาไม่เคยไปเยี่ยมนางเลยสักครั้ง ไม่ได้ดูแลนางและปล่อยให้นางดูแลตัวเองในห้องขัง

คู่สามีภรรยาเช่นนี้ ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?

ซุนซื่อรู้สึกละอายใจและผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า ความผิดหวังที่นำมาซึ่งความสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง

ความสัมพันธ์ของทั้งสองภายนอกดูเหมือนรักใคร่กันดี แต่ในช่วงเวลาวิกฤต กู้ฉวนลู่มักจะคิดถึงแต่ตัวเองเสมอ

ตอนนี้เมื่อเห็นกู้ฉวนลู่พูดคุยกับสองแม่ลูกในท่าทางอบอุ่น กู้ซินเถาก็รู้สึกดีขึ้นมา

แต่ซุนซื่อกลับรู้สึกว่าสิ่งนี้มันแปลกประหลาด

หลังจากถูกปล่อยออกมาจากห้องขัง ทั้งสองไม่เคยรวมหลับนอนด้วยกันอีกเลย และรู้สึกราวกับว่าพวกเขาหมดเสน่หาซึ่งกันและกันไปนานแล้ว

ซุนซื่อรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย และก้มศีรษะลงโดยไม่มองกู้ฉวนลู่

เมื่อเห็นกู้ฉวนลู่มีความสุขมาก กู้ซินเถาก็มีความสุขเช่นกัน เมื่อคิดว่าพ่อของนางเป็นคนแจ้งข่าวเกี่ยวกับเจียวหย่วนวันนี้

นอกจากดีใจแล้วยังภูมิใจอีกด้วย

เพราะนางคิดว่าเมื่อตัวเองมีประโยชน์ ผู้เป็นพ่อจะมองนางดีขึ้น

ตราบใดที่นางแต่งงานเข้าตระกูลเจียงได้ ในอนาคตท่านพ่อก็จะมาอ้อนวอนให้พี่ชายอย่างแน่นอน

ในเวลานั้น นางจะอยู่ในตระกูลกู้และกลายเป็นคนสำคัญ

สำหรับกู้ฉวนลู่ เรื่องเกี่ยวกับกู้ซินเถาและเจียงหย่วน เขาเดาได้โดยมองไปที่การแสดงออกของกู้ซินเถา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องถามออกมา

“ท่านพ่อ นี่เป็นความลับระหว่างเราสองแม่ลูก ท่านพ่อโปรดอย่าแอบฟัง” กู้ซินเถาจับแขนของซุนซื่อและพูดด้วยรอยยิ้มเขินอาย ลักษณะที่งดงามและน่าหลงใหลทำให้กู้ฉวนลู่พอใจมาก

สำหรับลูกสาวคนนี้เจริญรอยตามผู้เป็นแม่ของนางจริง ๆ

ไม่สิ สวยกว่าแม่ด้วยซ้ำ

กู้ฉวนลู่ยิ้มและหันไปมองซุนซื่อ หลังจากที่นางออกมาจากห้องขัง ผิวพรรณของนางดูเปล่งปลั่งขึ้นเพราะการบำรุงที่ดี ผิวจึงเรียบเนียน

แม้ว่าเวลายิ้มจะปรากฏริ้วรอยบนใบหน้าดูไม่สมกับวัยเลยก็ตาม แต่เวลากลางคืนเมื่อไฟดับลงมันจะไปต่างอะไร?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ กู้ฉวนลู่ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ตกลง ๆ แม่กับลูกสาวกำลังมีความลับกัน แต่เมื่อถึงเวลาพักผ่อน เจ้าต้องคืนแม่ของเจ้าให้ข้า”

ในขณะที่พูด เขามองไปที่ซุนซื่อที่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

หลังจากพูดไม่กี่คำ กู้ซินเถาก็คลี่ยิ้มกว้าง

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของกู้ฉวนลู่และซุนซื่อ นางก็เข้าใจได้ทันที

ตอนนี้นางกับเจียงหย่วนมีความสัมพันธ์สนิทสนมใกล้ชิด แม้ว่าพวกเขายังไม่ถึงวัยแต่งงาน แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เริ่มขึ้นแล้ว

เมื่อเห็นกู้ฉวนลู่มองไปที่ซุนซื่อด้วยความเสน่หา กู้ซินเถาจะไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาหมายถึงได้อย่างไร

ซุนซื่อก็เหมือนกัน เมื่อได้ยินคำพูดของกู้ฉวนลู่ นางก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจและเห็นใบหน้าของกู้ฉวนลู่เต็มไปด้วยความเสน่หา

นี่คือสายตาที่เขาใช้มองนางเมื่อตอนที่ยังรักกัน และตอนนี้นางก็ได้กลับมาเห็นมันอีกครั้ง

ซุนซื่อไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี

เพราะลูกสาวของนางมีความหวัง เขาจึงปฏิบัติต่อนางแตกต่างออกไป?

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา แม้ว่าซุนซื่อจะกลับมา หากแต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรกับกู้ฉวนลู่ แม้แต่ตอนนอน เขาก็ใช้ข้ออ้างว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างในร้านอาหารต้องทำ และนอนที่นั่นเป็นบางครั้ง

แม้ว่าเขาจะกลับมา แต่เขาก็ยังอยู่ห่างจากนางสามฉื่อ นับประสาอะไรกับการนอนบนเตียงเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม นางคุ้นเคยกับการแสดงออกของกู้ฉวนลู่ต่อหน้านางเป็นอย่างดี

เมื่อไม่ได้รับความรักหล่อเลี้ยงมานาน ทันใดนั้นก็ทำให้ซุนซื่อก็กระตือรือร้นและเขินอาย

เมื่อทั้งสองแม่ลูกเข้ามาในห้อง ซุนซื่อก็ถามด้วยความตื่นเต้น หากแต่ก็เต็มไปด้วยความกังวล

นางบอกกับกู้ซินเถาว่า “ซินเถา เรื่องระหว่างเจ้ากับเจียงหย่วน เจ้าก็ใกล้จะถึงวัยแต่งงานแล้ว ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการแต่งงานกับเจียงหย่วน ดังนั้นข้าจะไม่สนใจเรื่องนี้ แต่ข้าอยากเตือนว่าอย่าทุ่มเทจนหมดตัวก่อนถึงวันแต่งงาน เพราะครอบครัวที่ร่ำรวยเกลียดสิ่งนี้ที่สุด”

ครอบครัวที่ร่ำรวยต้องการแต่งงานกับหญิงสาวที่ไร้เดียงสา

ในคืนวันแต่งงาน ในห้องของเจ้าสาว เจ้าสาวจะต้องมีลั่วหง*[1] ถ้านางมอบตัวก่อนเวลาและไม่มีลั่วหง เจ้าสาวจะเกิดความอับอาย

ดังนั้นจึงไม่ควรชิงสุกก่อนห่าม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตระกูลที่ร่ำรวยเช่นตระกูลเจียง ไม่รู้ว่าพวกเขามีกฎกี่ข้อ

หลังจากที่กู้ซินเถาได้ยินคำอธิบายของซุนซื่อ นางก็หวาดกลัวจนเหงื่อแตกพลั่ก

นางรีบพูดว่า “ท่านแม่ ไม่ต้องกังวล ข้าจะระวังเรื่องนี้อย่างแน่นอน”

ดูเหมือนว่าถ้าต้องการผูกมัดเจียงหย่วน นางไม่สามารถใช้ร่างกายได้อีกต่อไป ดังนั้นจึงต้องคิดวิธีอื่น

ในช่วงเวลานี้ ครอบครัวกู้มีช่วงเวลาที่ดี

กู้ฉวนลู่นำเงินเดือนส่วนใหญ่ของเขามอบให้ซุนซื่อ ขอให้ซุนซื่อพากู้ซินเถาไปตัดเสื้อผ้าและซื้อเครื่องประดับที่ดี

*[1] การฉีกขาดของเยื่อพรหมจรรย์