บทที่ 868 คิดสูตร

บทที่ 868 คิดสูตร

“การผัด ต้ม ทอด นึ่ง ย่าง วิธีทำอาหารธรรมดา ๆ ทั่วไป ใคร ๆ ก็ทำได้ และคราวนี้ถ้าเราอยากจะทำ เราก็จะทำอาหารที่ดี และสวยงามที่สุดโดยธรรมชาติเพื่อให้เทียบกับร้านซุ่นซินได้”

มันเทศถูกกู้ฉวนลู่ซื้อไว้ทั้งหมด หลิวชิงซานขโมยมันเทศของพวกเขา และกู้ฉวนลู่ก็ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ พูดตามเหตุผล กู้เสี่ยวหวานสามารถไปหาเจ้าของร้านซุ่นซินเพื่อหารือสิ่งนี้ได้ แต่นางก็เข้าใจเช่นกันว่า กู้ฉวนลู่ไม่ใช่ตะเกียงประหยัดน้ำมัน แม้ว่านางจะไปตามหามัน แต่มันก็คงไม่เหลือสิ่งใด ทำไมนางถึงไม่ทำอย่างอื่นที่สามารถทุบร้านซุ่นซินลงกับพื้นได้แทนล่ะ

ตามพฤติกรรมการกินของคนสมัยใหม่ กู้เสี่ยวหวานได้ระบุอาหารไว้ทั้งหมดเจ็ดรายการ ซึ่งเป็นเมนูมันเทศทั้งหมด

เมื่อเห็นรายชื่อทั้งเจ็ดในมือของกู้เสี่ยวหวานแล้ว หลี่พ่างจื่อและเกาจื่อก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แต่พวกเขาก็พบกับความยากลำบากในภายหลัง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นมันเทศซึ่งทำให้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้

“พ่อครัวหลี่ พ่อครัวเกา ไม่ต้องกังวล ข้าจะสอนท่านเองว่าควรทำอย่างไร”

เมื่อเห็นท่าทางที่มั่นใจของกู้เสี่ยวหวาน หลี่พ่างจื่อกับเกาจื่อก็รู้สึกโล่งใจและกล่าวว่า “เสี่ยวหวาน บอกมาสิ เราจะทำทุกอย่างตามที่เจ้าพูด”

“เอาล่ะ ข้าคิดสูตรมันเทศได้เจ็ดสูตร ดังนั้นจึงเขียนสูตรทั้งเจ็ดนี้ไว้ ซึ่งบางสูตรก็ผ่านการทดสอบแล้ว และบางสูตรก็ไม่มีเวลาลองทำ เราจะมาลองทำด้วยกันในภายหลัง” กู้เสี่ยวหวานพูด หลี่พ่างจื่อและเกาจื่อก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน

พูดว่าจะทำก็ต้องทำ

อาหารที่ทำจากมันเทศเจ็ดจาน ได้แก่ มันเทศปิ่ง มันเทศเส้นไหม แป้งมันเทศนึ่ง แป้งมันเทศทอด มันเทศแท่งทอด โจ๊กมันเทศ มันเทศเผา

ก่อนที่กู้เสี่ยวหวานจะมาที่นี่ นางได้ลิ้มลองมันเทศปิ่ง มันเทศเคลือบน้ำตาล มันเทศแท่งทอด โจ๊กมันเทศ และมันเทศย่าง ทุกคนในบ้านล้วนบอกว่าอร่อย

ส่วนที่เหลือเป็นแป้งมันเทศนึ่งและแป้งมันเทศทอด เนื่องจากวิธีทำค่อนข้างยุ่งยากและเครื่องปรุงรสไม่ครบ นางจึงไม่ได้ลองทำที่บ้าน ในครั้งนี้กู้เสี่ยวหวานอยากเรียนรู้กับพ่อครัวหลี่และพ่อครัวเกา

แป้งมันเทศนึ่ง ก่อนจะลงมือทำ ต้องล้างมันเทศให้สะอาด หั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ นำไปนึ่งจนสุกจากนั้นนำไปบางส่วน ผสมแป้งข้าวเหนียวกับน้ำตาล นวดและปั้นเป็นลูกเดียว ใส่มันเทศหั่นเต๋าที่เหลือซึ่งนึ่งสุกแล้วไว้ตรงกลาง ปั้นให้เป็นก้อนเล็ก ๆ ทาน้ำมันบนจาน วางแป้งมันเทศลงไปและนำไปนึ่ง

สิ่งนี้ทำได้ง่ายมาก และทันทีที่หลี่พ่างจื่อได้ยินก็เข้าใจอย่างกระจ่าง

ด้านเกาจื่อ กู้เสี่ยวหวานยังได้พูดคุยเกี่ยวกับวิธีการทำมันเทศปิ่ง ซึ่งใช้มันเทศบดแบบเดียวกัน ใส่น้ำตาล แป้ง ไข่ ผสมให้เข้ากัน นวดเป็นลูก และสุดท้ายกดให้แบน ถ้ามีแม่พิมพ์เหมือนในร้านขนมก็จะสามารถสร้างรูปร่างต่าง ๆ ได้ จากนั้นใส่น้ำมันเล็กน้อยในกระทะแล้วทอดให้สุกทั้งสองด้าน มันเทศปิ่งไม่อมน้ำมันจึงไม่ต้องใส่น้ำมันมาก

ในร้านจิ่นฝูมีแม่พิมพ์อยู่แล้ว หลังจากได้ยินสิ่งที่กู้เสี่ยวหวานพูด เกาจื่อก็หยิบแม่พิมพ์ขนมที่เขาใช้ในวันธรรมดาออกมาทันที ใส่มันเทศปิ่งที่นวดแล้วลงในแม่พิมพ์ และเมื่อนำออกมา มันเทศปิ่งมีรูปร่างไม่ธรรมดา แต่เป็นรูปดอกไม้ วงกลม รูปสี่เหลี่ยม ซึ่งดูน่าสนใจยิ่งนัก

หากสามารถทำแม่พิมพ์เป็นรูปกระต่ายน้อยน่ารัก เสือน้อย และหมีน้อยได้ก็คงดี

เมื่อกู้เสี่ยวหวานคิดถึงความคิดนี้ ยิ่งนางคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไรก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น โดยคิดว่าหลังจากออกไปข้างนอก นางต้องไปที่ถนนเพื่อหาช่างฝีมือดีเพื่อทำแม่พิมพ์นั้นออกมา

เด็ก ๆ ชอบกินมันเทศปิ่งนี้ ถ้าทำในรูปแบบของสัตว์ที่เด็ก ๆ ชอบ เกรงว่าพวกเขาคงจะชอบมันยิ่งขึ้น

ยิ่งกู้เสี่ยวหวานคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไร นางก็ยิ่งมีพลังมากขึ้นเท่านั้น ด้านนี้นางเพิ่งสอนวิธีทำมันเทศปิ่งให้เกาจื่อ จากนั้นนางกับกู้หนิงผิงก็พูดคุยกันถึงวิธีทำแม่พิมพ์

กู้เสี่ยวหวานกลับไปที่ห้องรับรอง วาดภาพสองสามภาพ จากนั้นจึงอธิบายขนาด และกู้หนิงผิงก็นำสิ่งของต่าง ๆ ไปหาช่างที่ทำแม่พิมพ์

กู้เสี่ยวหวานเสนอราคาสูงเพื่อให้ช่างทำแม่พิมพ์สามารถสร้างได้มากเท่าที่เขาจะทำได้

เนื่องจากหลี่พ่างจื่อและเกาจื่อเป็นพ่อครัวมากประสบการณ์ พวกเขาจึงสามารถทำอาหารทุกอย่างที่เคยเห็นและเคยกินออกมาได้

นอกจากนี้ ขั้นตอนของการทำสิ่งนี้ไม่ยุ่งยาก

ด้วยความพยายามของกู้เสี่ยวหวาน จึงสามารถทำแป้งมันเทศนึ่งได้ และหลังจากทำเสร็จแล้วพวกเขาก็นำไปนึ่งในซึ้ง

เช่นเดียวกับมันเทศปิ่งที่กำลังทอดอย่างช้า ๆ

เนื่องจากตอนนี้มันเทศเพิ่งนึ่งเสร็จ และต้องใช้มันเทศบดในการทำอาหารสองจานนี้ และมันก็พร้อมในเวลาอันสั้น

ทั้งสองฝ่ายลงมือทำอาหารพร้อมกัน กู้เสี่ยวหวานเป็นผู้นำในการชิม จากนั้นสีหน้าของทั้งสองก็เปลี่ยนไปในทันที

แป้งมันเทศนึ่งหอมหวานและมีรสชาติอร่อย มันเทศปิ่งผิวด้านนอกมีความกรุบกรอบ ด้านในเป็นมันเทศบดหวานละมุน ซึ่งเป็นความหวานที่เป็นเอกลักษณ์ของมันเทศเท่านั้น เนื้อแป้งด้านนอกมีรสชาติหวานหอมอร่อย

ทั้งหลี่พ่างจื่อและเกาจื่อแทบรอไม่ไหวที่จะชิมมัน ทันทีที่พวกเขากัดลงไป ก็ได้แต่หัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า เสี่ยวหวาน อาหารนี้อร่อย มันอร่อยกว่าทองนึ่งนั่นอีก”

กู้เสี่ยวหวานคลี่ยิ้ม มีของว่างสองอย่างเตรียมไว้ที่นี่ กู้เสี่ยวหวานเห็นว่าโจ๊กมันเทศในหม้อเพิ่งเดือด และคงจะต้องใช้เวลาอีกนาน

“เสี่ยวหวาน เราจะทำอะไรต่อดี?” หลี่พ่างจื่อและเกาจื่อได้ลิ้มรสอาหารอันโอชะจากมันเทศนี้แล้วดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น แค่สองจานนี้ก็สร้างความปั่นป่วนได้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงอาหารทั้งเจ็ดอย่างเลย

ยิ่งหลี่พ่างจื่อและเกาจื่อคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น พวกเขาคาดว่าพรุ่งนี้จะมีแขกจำนวนมากมาที่ร้าน และพวกเขาคงจะต้องยุ่งอยู่ในห้องครัวเป็นแน่

แต่ยิ่งยุ่งก็ยิ่งมีความสุข

หลี่พ่างจื่อและเกาจื่อยิ้มจนเห็นรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้า

กู้เสี่ยวหวานไม่ได้ปิดบังกับพวกเขา และบอกว่าวิธีทำมันเทศเส้นไหมทำอย่างไร

หั่นมันเทศที่ล้างแล้วเป็นชิ้น ๆ ใส่มันเทศในกระทะที่น้ำมันร้อนได้ที่ ทอดจนเปลือกด้านนอกของมันเทศกรอบ จากนั้นตักขึ้นจากกระทะ