บทที่ 924 มีเรื่องปิดบัง

บทที่ 924 มีเรื่องปิดบัง

เสี่ยวเถาลอบมองเข้าไปในดวงตาของหลิวเทียนฉืออย่างระมัดระวัง เมื่อไม่เห็นความสุขในนั้น จึงเอ่ยว่า “คุณหนูเป็นหนึ่งในสาวงามที่สวยที่สุดในเมืองหลวง แต่ฮ่องเต้นั้นมีตาก็หามีแววไม่ เหตุใดถึงไม่เลือกคุณหนู ข้า…”

ยังไม่ทันที่เสี่ยวเถาจะเอ่ยจบ นางก็รู้สึกชาวาบไปทั่วร่าง

เมื่อมองไปที่หลิวเทียนฉืออีกครั้งก็เห็นสายตาตำหนิอย่างรุนแรงส่งมา “ไม่เป็นไรหากจะเอ่ยเรื่องนี้กับข้า หากมันไปถึงหูของบุคคลที่สาม มาคอยดูว่าข้าจะลอกผิวหนังของเจ้าอย่างไร!”

สิ่งที่หลิวเทียนฉือพูดไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

ประโยคคุกรุ่นไปด้วยความโกรธ ทำให้เสี่ยวเถาคุกเข่าลงพลางร้องห่มร้องไห้อ้อนวอน “ข้าสมควรตาย ข้าน้อยสมควรตาย คุณหนูไม่ต้องกังวล ข้าไม่มีทางพูดเรื่องนี้ให้ใครได้ยินอย่างแน่นอน หากมีผู้ใดล่วงรู้เข้า ขอให้ข้าคนนี้ถูกฟ้าผ่าตาย ข้าน้อยสมควรตาย ข้าน้อยสมควรตาย”

เดิมที่เสี่ยวเถาคิดว่าสิ่งที่ตนเอ่ยออกมานั้นเป็นเพราะหลิวเทียนฉือไม่ได้รับความยุติธรรม แต่ไม่คาดคิดว่าเจตนาดีของคนตน เมื่อเข้าหูของหลิวเทียนจือแล้วจะเป็นการถากถาง เยาะเน้ย และบอกว่านางไม่ได้ดีไปกว่าใคร

ไม่ว่าครอบครัวจะมีภูมิหลังที่ดีอย่างไร หรือมีนิสัยดีกว่า รูปโฉมงดงามหากแต่ไม่มีผู้ใดต้องการ มันหมายความว่าอย่างไรกัน

นั่นไม่ได้หมายความนางดูดีแต่ไร้ประโยชน์หรอกหรือ?

หลิวเทียนฉือรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านกับถ้อยคำของเสี่ยวเถา ดังนั้นนางจึงไม่สนใจที่เสี่ยวเถากำลังเรียกร้องความยุติธรรม ดวงตาของนางเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยจากผู้อื่นเมื่อนางไม่ถูกเลือก

นางคิดว่าตนเองเป็นหญิงที่น่าจะถูกเลือกมากที่สุด แต่สุดท้ายแล้วก็เป็นฝ่ายที่ถูกปัดทิ้งอันดับแรก

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หัวใจของหลิวเทียนฉือรู้สึกราวกับหัวใจถูกกรีดด้วยมีด หัวใจของนางเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด

นอกจากนี้ เสี่ยวเถาเป็นคนตรงไปตรงมา ถ้าตระกูลเจียงรู้เรื่องนี้เข้า คงจะด่าทอตระกูลหลิวจนไม่กล้าโงหัวขึ้นมา

หลิวเทียนฉือจ้องมองเสี่ยวเถาอย่างดุดัน ใบหน้าของนางบวมแดงเนื่องจากการทำโทษตนเอง หลิวเทียนฉือยังคงรู้สึกโกรธ จึงยกเท้ายันหน้าอกเสี่ยวเถาไปหนึ่งที “ไสหัวไปให้พ้น!”

เสี่ยวเถากล้ำกลืนฝืนทนกลั้นความเจ็บปวด นางตะเกียกกตะกายลุกขึ้นจากพื้นทันทีและวิ่งหนีเตลิ่ดออกไป

เสี่ยวเหอ สาวใช้ข้างกายอีกคนของหลิวเทียนจือมองความอับอายของเสี่ยวเถาด้วยร้อยยิ้มชั่วร้าย

………