เกคิเกคิ! ความตื่นเต้นพลุ่งพล่านวรยุทธ์สไตล์ฉัน!!

「เฮอะ! ทั้งที่ใช้ทั้งมือทั้งขาไม่ได้แท้ๆพูดอะไรอยู่น่ะ!? ไม่ว่าจะดิ้นรนยังไงความพ่ายแพ้ของแกมันก็กำหนดไว้แล้ว! ว่าต้องจมลงต่อหน้าวิชาดาบของฉัน!」

เหล่ารัชทั้งหกคนร้องตะโกนและปลดปล่อยเหล่าคาไมทาจิออกมา

ทว่า ยูโกไม่รีบร้อน ใจเย็น เคลื่อนไหวให้น้อยที่สุดและมองทะลุการโจมตีนั้น รอจังหวะเวลา

หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง สี่ครั้ง ห้าครั้ง……ยูโกเฝ้ามองสภาพที่เหล่ารัชกวัดแกว่งดาบ และชาร์จพลังเวทเตรียมโจมตีครั้งต่อไป เมื่อการโจมตีครั้งที่หกพุ่งมาทางนี้ก็เคลื่อนที่ไปด้านหน้า

「ฮึ……!!」

ไม่ใช่การเพิ่มพลังทำลายในการโจมตี แต่เป็นการควบคุมพลังเวทเพื่อใช้พุ่งออกตัว

เมื่อรัชคนที่หกกวัดแกว่งดาบยูโกก็วิ่งออกตัวเกือบจะในเวลาเดียวกัน ยูโกพุ่งออกไปโดยสวนกันกับคมดาบสายลม แล้วเข้าประชิดตัวรัชที่โจมตีคนแรกและกำลังจะถึงคิวโจมตีครั้งต่อไปในทันที

「เฮอะ! คิดว่าจะทำอะไรซะอีกก็แค่เร่งความเร็วขึ้นนิดหน่อยเองเรอะ! ถึงจะทำเรื่องแบบนั้นไปก็เปล่าประโยชน์! พวกฉันที่เหลือจะฟันแกเป็นชิ้นๆ!!」

รัชที่จะรับการโจมตีของยูโกหลังจากนี้ตะโกนอย่างมั่นใจ

เขาที่รู้สึกแบบนี้คงเป็นร่างแยกล่ะมั้งแต่เรื่องแบบนั้นจะยังไงก็ช่างยูโกคิดเช่นนั้น ในระหว่างที่เหล่ารัชห้าคนที่เหลือแสดงการเคลื่อนไหวเพื่อปลดปล่อยการโจมตีมาทางนี้รวดเดียวเขาก็……เล็ก เฉียบคม แทง

「ห๊ะ……? แอ็ก!?」

บางที ร่างแยกของรัชที่รับการโจมตีคงไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

เตะหรือต่อย สติของเขาที่ตั้งใจเตรียมป้องกันสองอย่างนั้นถูกตัดขาดในพริบตาด้วยการโจมตีของยูโก

「หน่ะ!? บ้าน่า!?」

เร็ว เฉียบคมและรุนแรง

ยูโกเอาชนะหนึ่งในพวกตนเองได้ในพริบตาโดยที่ไม่ได้เผยช่องว่างในการสะสมพลังเวทไว้ที่ขาหรือหมัดเลยเหล่ารัชกวัดแกว่งดาบเพื่อสกัดกั้นยูโก แต่เขาที่คาดการณ์เรื่องนั้นไว้ก็แสดงการพุ่งออกตัวอันงดงามอีกครั้งและหลบเลี่ยงการโจมตีนั้นแล้วรักษาระยะห่างได้

ฮือฮา ความโกลาหลแพร่กระจายในหมู่นักเรียนที่เห็นการรุกและรับซึ่งกินเวลาเพียงไม่กี่วิ

ขณะที่เหล่ารัชซึ่งลดจำนวนลงจากหกเป็นห้าแสดงท่าทีกระวนกระวายใจ ยูโกที่ถอนหายใจเล็กน้อยก็พูดกับพวกเขา

「โทษทีนะ ก็อย่างที่นายพูดนั่นแหละเพราะฉันใช้ทั้งขาทั้งมือไม่ได้ เลยขอใช้“เข่า”ละ」

「คึก……!」

รัชส่งเสียงครวญครางอย่างหงุดหงิดต่อคำพูดของยูโกที่พูดขึ้นขณะตบเข่าของตนเองดัง ตุบตุบ

แค่ทีเดียว การโจมตีที่ปล่อยออกมาของเขาบดขยี้หนึ่งในร่างแยกของตนเองด้วยสิ่งนั้นมันคือการโจมตีด้วยการแทงเข่า

เฉียบคม ว่องไว วิ่งออกตัว ปิดระยะในรวดเดียวด้วยการกระโดดระยะสั้นโดยไม่มีการผ่อนแรงและแทงเข่าไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย

การโจมตีด้วยเข่าที่ปกคลุมไปด้วยเกราะเหล็กมันคือระดับที่ไม่อาจจินตนาการได้ แต่ถึงกระนั้นยูโกก็ลดระดับลงและออมมือเล็กน้อยแล้ว ขณะมองดูเหล่ารัชที่ลดลงเหลือห้าคนก็พูดอย่างรู้สึกผิดต่อเขา

「เมื่อก่อน ฉันรู้สึกว่าวิธีต่อสู้ของฮีโร่ที่ชอบมันโคตรเท่เลยฝึกวิชาต่อสู้ที่เป็นพื้นฐานเอาไว้น่ะ แต่ก็นะ จริงๆแล้วมันเป็นแค่ระดับเศษเสี้ยวเพราะเคยถูกบอกว่าห้ามเอาไปใช้ในการทะเลาะวิวาทเด็ดขาดเลยปิดผนึกมันไว้น่ะ แต่เดิมทีแล้วฉันก็ไม่เคยทะเลาะวิวาทหรอกนะ」

「วิชาต่อสู้นั่นมันอะไร……!? วิธีสู้แบบนั้นไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะ! เป็นวิชาของสำนักไหนกัน!?」

「หือ? เพราะเป็นการนำองค์ประกอบของฮีโร่หลายๆแบบมาเพิ่มเข้ากับพื้นฐานที่ฝึกฝนมาตามปกติ ถ้าจะพูดแบบเหมาะสมก็……“สไตล์ฉัน”ยังไงล่ะ เอาละ การพูดคุยพอแค่นี้มาต่อกันเลยเถอะ!」

「คึก แม่งเอ๊ย! อย่าได้ใจนักนะะะ!!」

รัชปล่อยคมดาบสายลมทั้งหมดห้าคนใส่ยูโกที่แสดงการตั้งท่านั้นอีกครั้ง……ทว่าสิ่งนั้นเป็นการเคลื่อนไหวที่ผิดอย่างสมบูรณ์

การที่ห้าคนโจมตีพร้อมกันรวดเดียวหมายความว่าทุกคนจำเป็นต้องเตรียมพร้อมการโจมตีครั้งต่อไปในเวลาเดียวกัน หมายความว่าเหล่าร่างแยกไม่สามารถแบ่งกันคุ้มกันซึ่งกันและกันได้เหมือนก่อนหน้านี้

ยูโกไม่ปล่อยช่องว่างนั้นหลุดรอดไป เขาออกวิ่งด้วยการเสริมแกร่งพลังออกตัวอีกครั้งเขาปิดระยะในทันที และเข้าท้าทายรัชคนหนึ่ง

「จะใช้วิธีเดิมครั้งที่สองงั้นเหรอ! แค่ไม่รับการแทงเข่าก็……อั๊ก!?」

รัชป้องกันแล้วเฝ้าระวังการแทงเข่าอันเฉียบคมที่จะถูกปลดปล่อยออกมาในพริบตาทว่ายูโกในครั้งนี้ไม่ได้ใช้การแทงเข่า เนื่องจากกำลังจดจ่ออยู่ที่ใบหน้าดังนั้นจึงซัดหน้าแข้งเบาๆไปที่ช่วงท้องซึ่งไร้การป้องกัน

จากนั้นซัดข้อศอกเข้าใส่คู่ต่อสู้ที่สูญเสียการทรงตัว เขาเอาชนะรัชคนที่สองได้ด้วยการโจมตีอันน่าทึ่งและเข้าซัดร่างแยกคนต่อไปทั้งๆอย่างนั้น

「โอร่าโอร่าโอร่าโอร่า! ยังหรอกยังลุยได้อีกนะ!!」

「อะไรกันไอ้เจ้านี่……? มันอะไรกันฟะ!?」

รัชกรีดร้องราวกับเห็นภาพฝันร้ายที่ร่างแยกของตนเองถูกโค่นล้มลงในพริบตา

ทำไมกัน ในสภาพที่สวมชุดเกราะหนักทั้งตัวแสดงการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วขนาดนี้ได้ยังไงกัน? เขาที่ควรจะอาศัยดาบสมบัติในการต่อสู้ทำไมถึงใช้วิชาต่อสู้ได้อย่างเชี่ยวชาญถึงเพียงนี้กัน?

ไม่เข้าใจเลย รัชหน้าซีดที่ทำความเข้าใจไม่ได้ ตะโกนเพื่อถามคำถามที่ค้างคาใจต่อยูโกที่รู้ตัวอีกทีก็ล้มเหล่าร่างแยกของตนเองไปแล้ว

「อะไรกันฟะแกน่ะ!? ทำไมสวมเกราะหนักแบบนั้นแล้วเคลื่อนไหวได้ขนาดนั้นกัน!?」

「ถึงจะถามว่าทำไมก็เถอะนะ……โทษทีแต่ฉัน“ไม่เคยคิดว่าเจ้านี่หนัก”เลยนะ สวมใส่แล้วเคลื่อนไหวได้ง่ายกว่าด้วย แต่เจ้านี่เนี่ยมันหนักขนาดนั้นจริงๆเหรอ?」

————-‐———————————

『ゲキゲキ！刺激的な俺流戦法』(เกคิเกคิ! ความตื่นเต้นพลุ่งพล่านวรยุทธ์สไตล์ฉัน!!)=มาจากขบวนการหมัดสรรพสัตว์เกคิเรนเจอร์ รูปแบบการต่อสู้และคำประกาศชัยชนะ(น็อคเอาท์!)ของยูโกมีต้นแบบมาจากเกคิไวโอเล็ต