Side:ตัวละครหลัก (เรื่องราวของชายที่ยึดมั่นกับการเล่นโซโล่)

「เอา~ละ มาโค่นมอนสเตอร์แบบเร็วๆ รับรางวัลและค่าความชื่นชอบกันเลยเถอะ!」

ค่ำคืน ณ จุดที่ห่างจากฟาร์มที่พวกยูโกใช้เป็นฐานเล็กน้อย ไอแซคชายหนุ่มในชุดดำกำลังรออะไรบางอย่างอยู่

เพราะรูปลักษณ์เช่นนั้นจึงดูเหมือนจะทำให้กลมกลืนไปกับความมืดยามราตรี แต่เขาในตอนนี้ได้ใช้ประโยชน์จากสกิล【ลอบเร้น】ทำให้ลบร่องรอยให้หายไปได้เกือบจะสมบูรณ์

ขณะยืดเส้นยืดสายและเอ่ยคำพูดที่มองโลกในแง่ดีสุดๆ เขาซึ่งกำลังรออะไรบางอย่างอยู่คนเดียวเช่นนั้นก็หันไปยังทิศทางที่หน่วยรักษาความปลอดภัยกำลังประจำการอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย และพึมพำออกมา

「เหนื่อยหน่อยนะ คงประมาณนั้นสิน้า~ เอาเถอะ เพราะผมจะทำให้มันจบเองทั้งหมด มันก็ไร้ความหมายอยู่ดีนั่นแหละ!」

บางทีป่านนี้ พวกหน่วยรักษาความปลอดภัยคงจะรู้กันแล้วว่าคนร้ายในคดีโจมตีม้าที่เกิดขึ้นใกล้ๆไม่ใช่โครงกระดูกนั่น และกำลังรีบสร้างแนวป้องกันแล้ว

น่าจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างแล้วว่าม้าโครงกระดูกนั่นเองก็เป็นหนึ่งในเหยื่อด้วย

ในซีนาริโอ้ของ『ลูมินัส ฮิสทรี่』ในกรณีที่ไม่ได้โค่นม้าโครงกระดูกในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ จะได้รับรู้ว่าเมื่อไม่ได้อาบแสงอาทิตย์มันจะเชื่องอย่างมากแทบจะไม่ต่างจากม้าธรรมดาเลย ความจริงนั้นจะถูกเปิดเผย

กลับกันในกรณีที่ปิดฉากม้าโครงกระดูก ผู้โจมตีที่มาเยือนหลังจากนั้นจะเข้าโจมตีฟาร์มกับหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เคียง และจะได้รู้ในวันหลังว่าเกิดความเสียหายขึ้นอย่างมาก……มันจะนำไปสู่เส้นทางนั้น

โดยสรุปก็คือ หากโค่นไปโดยที่คิดว่าโครงกระดูกคือคนร้ายที่ฆ่าม้า หน่วยรักษาความปลอดภัยจะตัดสินว่าได้ปราบปรามสัตว์มารอันตรายไปแล้วและจะถอนกำลังออกไป เพราะเหตุนั้นจึงเป็นเหตุให้การตอบสนองต่อผู้โจมตีที่แท้จริงล่าช้า

อย่างพวกค่าความชื่นชอบของตัวละครหลักลดลงเพราะเรื่องนั้น ไม่มีข้อเสียเช่นนั้นอยู่เลย หากจะให้พูดละก็คงจะมีแค่ส่วนที่รู้สึกผิดในภายหลังกระมัง

สำหรับไอแซคนั้นเพราะพวกตัวประกอบที่ไม่รู้จักทั้งชื่อทั้งหน้าจะเป็นยังไงก็ช่าง จึงไม่มีความรู้สึกผิดในภายหลัง

เพราะงั้นถึงแม้จะโค่นม้าโครงกระดูกไปตรงนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรทว่า……เมื่อได้เผชิญหน้ากับแองเจิลการเคลื่อนไหวจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

「มอนสเตอร์ที่ต้องต่อสู้ตรงนี้ มันเข้ากันได้ไม่ดีกับผมในตอนนี้นิดหน่อยแต่ว่า……เอาเถอะ คงไม่เป็นไรหรอก」

ไอแซคที่เคยเล่นเกมมาก่อน รู้ดีอยู่แล้วว่าคนร้ายที่แท้จริงในคดีนี้เป็นใคร

บูลโกเลม……นั่นคือชื่อของสัตว์เกราะมารในครั้งนี้ ที่เหล่าผู้เล่นซึ่งมุ่งไปยังเส้นทางซีนาริโอ้กูดเอนดิ้งจะต้องพบเจอ

สัตว์มารตั้งต้นคือมิโนทอร์และโกเลม ตามที่เข้าใจได้จากเรื่องนี้ มันคือมอนสเตอร์สมองกล้ามที่โดดเด่นด้านกายภาพ

บูลโกเลมที่มีทั้งพลังโจมตีและพลังกายสูง พร้อมด้วยพลังป้องกันเป็นตัวตนที่เรียกได้ว่าศัตรูตัวฉกาจในช่วงต้นเกม ทำให้เหล่าผู้เล่นประสบความยากลำบากมาแล้วมากมาย

ไอแซคที่เหมือนจะซ่อนอะไรไว้เองก็เป็นหนึ่งในคนที่ถูกทำให้ประสบความยากลำบากเช่นกัน สไตล์การเล่นของเขาและความเข้ากันได้กับบูลโกเลมมันเกือบจะย่ำแย่จนถึงที่สุด

ดาบคู่ซึ่งเป็นอาวุธที่ไอแซคใช้นั้นแม้ว่าพลังทำลายในครั้งเดียวจะต่ำ แต่เป็นอาวุธที่ใช้ต่อสู้ด้วยจำนวนครั้ง โจมตีอย่างต่อเนื่องเพื่อชดเชยเรื่องนั้น

บูลโกเลมที่โดดเด่นในด้านกายภาพการโจมตีเบาๆแทบจะไม่ส่งผลเลย แม้ว่าจะฟันด้วยพลังทั้งหมดแต่ดาเมจก็อย่างที่รู้กัน

เพราะงั้นสำหรับเขาแล้วจึงไม่อยากต่อสู้กับบอสตัวนี้แต่ว่า……เอาเถอะ ถึงจะสู้กันก็มั่นใจว่าไม่แพ้อยู่แล้ว

(เพราะสิทธิพิเศษการเกิดใหม่ทำให้ได้รับความถนัดด้านอาวุธกับสเตตัสสูงกว่าปกติละนะ คงจะเอาชนะได้ง่ายๆยิ่งกว่าในเกม)

จะขอพูดอีกครั้ง พวกไอแซคผู้กลับชาติมาเกิดนั้นจะได้รับสิทธิพิเศษในการเพิ่มความถนัดในด้านอาวุธที่ต้องการให้เป็นแรงค์สูงสุดและสเตตัสเริ่มต้นที่สูง

แม้จะเล่นตามปกติไม่ว่ายังไงก็เป็นคู่ต่อสู้ที่เอาชนะได้ หากเป็นตนเองในตอนนี้ที่ฝึกฝนมาและแข็งแกร่งยิ่งกว่านั้นละก็ คงจะโค่นได้โดยไม่ลำบากขนาดนั้น

ด้วยเหตุที่ว่ามานี้ไอแซคจึงมาประจำตำแหน่งในทิศทางที่บูลโกเลมจะมา และรอคอยการปรากฏตัวของศัตรูด้วยตัวคนเดียว

สิ่งที่คิดในระหว่างนั้นคือเรื่องหลังจากที่โค่นสัตว์เกราะมารแล้ว และฉากที่ตนเองถูกยกย่องว่าเป็นวีรชน  

หากปราบปรามบูลโกเลมซึ่งเป็นสัตว์เกราะมารน่าหวาดกลัวเพียงลำพัง และลากศพนั้นกลับไปหาหน่วยรักษาความปลอดภัยละก็ พวกเขาคงจะตกใจอย่างแน่นอน

ทั้งยูโกที่ไม่รู้ทำไมถึงมาปรากฏตัว ทั้งแองเจิลที่ติดตามเขาต้องตกใจไม่ผิดแน่ และน่าจะมองมาที่ตนเองซึ่งประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ด้วยสายตาอิจฉาและเคารพนับถือ

หากเป็นแบบนี้ค่าความชื่นชอบของแองเจิลก็จะพุ่งสูงขึ้น และคงจะสนใจตนเองแล้วเข้ามาคุยด้วยเป็นแน่

จากนั้นก็ส่งคำร้องสร้างอาวุธด้วยรางวัลที่ได้รับมา สานสัมพันธ์อันลึกซึ้งจากตรงนั้น แล้วขอให้ช่วยดูแลร่างกายของตนเองด้วยหน้าอกขนาดใหญ่อันงดงามซึ่งซ่อนอยู่ภายใต้ชุดหมีช่างนั่นแบบนั้นแล้วก็แบบนี้――。

「ฮิฟุ  ฮิฟุฟุฟุฟุ……!!」

ไอแซคหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงน่าขนลุกสุดๆ โดยพื้นฐานแล้วก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเซน่อนเลย

อยากจะดูดีมีความปรารถนาจะเป็นวีรชน ซื่อตรงต่อความต้องการ……นั่นคือธาตุแท้ที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยของมนุษย์ที่ชื่อว่าอาริโต อิซาโอะ

ในขณะที่หลงระเริงไปกับภาพลวงตาเช่นนั้นและหัวเราะอย่างต่อเนื่อง เขารับรู้ได้ถึงสัญญาณที่กำลังเข้ามาใกล้พร้อมกับเสียงดังกึกก้อง จึงหันไปมองทางนั้น

ในที่สุดบูลโกเลมก็มาแล้วเหรอ……เขาชักดาบคู่ที่เก็บไว้ข้างหลัง ตั้งท่าต่อสู้ในขณะที่คิดเช่นนั้น

(ก่อนอื่นหลังจากสร้างความเสียหายหนักๆด้วยการโจมตีแบบประหลาดใจทางด้านหลังก็เข้าต่อสู้แล้วกัน อีกฝ่ายเป็นพวกสมองกล้ามเพราะงั้น ต้องเคลื่อนที่ไปมาอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รับการโจมตี――อะเร๊ะ?)

ไอแซคจำลองการต่อสู้ในหัวแต่รู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลอะไรบางอย่างจากตรงนั้น

เสียงกึกก้องรับรู้ได้ถึงบูลโกเลมที่เข้ามาใกล้ทว่า……ไม่ใช่ว่ามันรู้สึกดังเกินไปหรอกหรือ?

เพราะเป็นการเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายตัวจริงเช่นนี้เป็นครั้งแรก บางทีคงจะเป็นการจินตนาการไปเอง

แต่ทว่า ไอแซครู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดีอะไรบางอย่างและเมื่อมองเห็นสัตว์เกราะมารที่เข้ามาใกล้ทางนี้จริงๆก็――?

「……หา?」

　――สังเกตเห็นว่ามีบูลโกเลม“สามตัว”วิ่งเกาะกลุ่มเป็นขบวนอยู่ตรงนั้น