Side:ตัวละครหลัก (เรื่องราวของชายที่เคลื่อนไหวโดยคำนวณกำไรและขาดทุน)

「หา……?」

ไอแซคที่เห็นชายซึ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างการต่อสู้กับม้าโครงกระดูกและตนเองด้วยเสียงร้องเช่นนั้นแสดงสีหน้าไม่เข้าใจพร้อมกับเปล่งเสียงแห่งความสงสัยออกมา

ชายหนุ่มผมแดง……ยูโก เคลย์กางแขนทั้งสองข้างยืนอยู่เบื้องหน้าตนเองเพื่อปกป้องสัตว์มาร และขอร้องอย่างเอาเป็นเอาตายต่อเขาที่เป็นเช่นนั้น

「ขอร้องละ! หมอนี่ไม่ใช่คนไม่ดีหรอก! สถานที่แห่งนี้กับหมอนี่ช่วยปล่อยให้ฉันจัดการได้รึเปล่า?」

「……นายบ้ารึเปล่า? รู้รึเปล่าว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่? บอกว่าให้ผมมองข้ามสัตว์มารไปเนี่ยนะ? เหลือจะเชื่อ」

「จริงอยู่ที่หมอนี่อาจจะเป็นสัตว์มาร แต่ว่าเป็นเพื่อนที่ช่วยฉันเอาไว้เมื่อวานน่ะ ฉันมองข้ามวิกฤตของเพื่อนคนนั้นไปไม่ได้หรอก เพราะงั้นขอร้องละ สถานที่แห่งนี้ปล่อยให้ฉันจัดการ ช่วยเก็บดาบทีเถอะ」

「เพื่อน……? ฮะฮะ! พอคิดว่าจะพูดอะไรออกมาแต่เจ้านี่เนี่ยนะ……!!」

ไอแซคยิ้มเยาะคำพูดของยูโกที่ก้มหัวขอร้องตนเอง

สำหรับเขาซึ่งยึดมั่นในการเล่นโซโล่ คำพูดของยูโกที่ให้ความสำคัญกับตัวตนที่เรียกว่าเพื่อนนั้นเป็นสิ่งที่แปลก……แต่นอกจากเรื่องนั้น ในคำพูดของยูโกมันมีส่วนที่คิดได้แค่เพียงว่าโง่สำหรับเขาอยู่ด้วย

ส่วนที่ยูโกซึ่งเป็นตัวละครเกมกำลังพูดเรื่องมิตรภาพเอย ส่วนที่มนุษย์เรียกสัตว์มารว่าเพื่อนในตอนแรกเอย ไอแซคคิดได้แค่เพียงว่าเรื่องเช่นนั้นมันแปลก เขาจ้องมองยูโกพร้อมแสดงรอยยิ้มเหยียดหยาม

(หมายความว่าตัวร้ายเหมือนกัน มีบางอย่างที่สื่อสารกันได้รึเปล่านะ? เอาเถอะ แต่ยังไงซะก็ไม่ได้หมายความว่าจะฟังเรื่องที่หมอนี่พูดอยู่แล้วละนะ!)

สิ่งน่าสนใจที่ยูโกก้มหัวให้ก็ได้เห็นแล้ว แต่ยังไงซะก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องฟังการขอร้องของเขา

การปฏิเสธคำขอร้องของไอ้สวะน่ารังเกียจมันเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว เป้าหมายของตนเองคือไอเทมดรอปที่สามารถรับได้โดยการโค่นสัตว์มารตัวนี้ที่นี่ ไม่มีทางจะล้มเลิกสิ่งนั้น

หากยูโกเข้ามาขวางตนเอง ก็แค่ฟันทิ้งไปแค่นั้นก็พอ

ถึงชะตากรรมของเขาจะเปลี่ยนไปเพราะเซน่อนเพิกเฉยต่อซีนาริโอ้ แต่ถึงแม้จะถูกเก็บกวาดอยู่ตรงนี้มันก็คงจะไม่ได้มีปัญหาอะไรเป็นพิเศษ……ไอแซคคิดเช่นนั้น แต่ทันใดนั้นเองก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ความรู้สึกของเขาที่เป็นเช่นนั้นเปลี่ยนแปลงไปเกิดขึ้น

「พี่! พี่~!!」

「ทำอะไรอยู่น่ะยูโก!? ทำแบบนั้นมันอันตรายนะ!」

「อื๋ม……? นะ นั่นมัน……!?」

ไอแซคได้ยินเสียงตะโกนอย่างเอาเป็นเอาตายมาทางนี้จึงหันไปทางนั้น เมื่อเห็นบุคคลที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันที

ผู้ที่อยู่ตรงนั้นคือฟี่น้องชายของยูโกกับเมลต์ตัวละครยอดนิยมใน『ลูมินัส ฮิสทรี่』ซึ่งไม่สามารถเพิ่มเข้ามาในปาร์ตี้ได้อีกแล้วเพราะการกระทำโดยพลการของเซน่อน และ……เด็กผู้หญิงสุดสวยผมสีส้ม สวมชุดหมีช่าง

แองเจิล แอมเบอร์วิศวกรอุกรณ์เวทที่ไอแซคปรารถนาการพบพานมาตลอดนั่นเอง

ไอแซดดีใจที่ในที่สุดก็ได้พบกับเธอ แต่ก็เกิดความสงสัยขึ้นมาในเวลาเดียวกันว่าทำไมเธอถึงได้เคลื่อนไหวด้วยกันกับทั้งสองคนซึ่งควรจะอยู่ในปาร์ตี้ของยูโก

ขณะจ้องมองพวกแองเจิงที่วิ่งเข้ามาใกล้ทางนี้ ไอแซคสังเกตเห็นว่าเธอมีสร้อยข้อมือสีเงินอยู่ในมือ แม้จะมีข้อสงสัยมากมายแต่ถึงตรงนี้เขาคิดทบทวนอีกครั้งว่าควรจะทำยังไงดี

(ถึงจะไม่รู้เหตุผล แต่ดูเหมือนแองเจิลจะเป็นพวกพ้องของยูโก งั้นถ้าได้รับค่าความชื่นชอบของไอ้สวะยูโก ค่าความชื่นชอบของแองเจิงก็จะเพิ่มขึ้นในเวลาเดียวกันด้วยไม่ใช่รึไง……?)

ไม่ได้คิดว่าอยากให้ยูโกชอบอะไรเป็นพิเศษ และไม่ได้ตั้งใจจะฟังคำขอร้องของเขาแล้วมองข้ามม้าโครงกระดูกไปแต่ว่า……ถ้ามีแองเจิงอยู่ข้างหลังมันเป็นอีกเรื่อง

ถ้าปฏิเสธคำขอของยูโกแล้วโค่นม้าโครงกระดูกตรงนี้ละก็ อาจจะกลายเป็นว่าทำให้เธออารมณ์เสียได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นความปรารถนาของตนเองที่ว่าอยากจะให้เธอมาเป็นวิศวกรส่วนตัวอาจจะไม่เป็นจริง

กลับกันหากสร้างบุญคุณกับยูโกตรงนี้ละก็ น่าจะใช้เหตุผลนั้นส่งคำร้องงานให้แองเจิลได้

แม้จะเกี่ยวพันถึงไอเทมที่อยากได้ แต่ถ้าไม่โค่นม้าโครงกระดูกตรงนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ได้มาครองเลยสักหน่อย หากเคลียร์เควสได้ก็จะสามารถได้มาครองไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

หากพิจารณาถึงประสิทธิภาพไอแซคคิดว่าการโค่นม้าโครงกระดูกตรงนี้น่าจะดีกว่า แต่การปรากฏตัวของแองเจิลทำให้แผนนั้นเปลี่ยนไป

ไม่ใช่แค่ได้ไอเทมมาครองแบบง่ายๆ แต่ได้รับทั้งค่าความชื่นชอบของเธอและได้ทั้งไอเทมมาครองดีกว่าความคิดของเขาเปลี่ยนไปทางนั้น

「……เข้าใจแล้ว ได้สิ จะถอนตัวออกจากการต่อสู้นี้แล้วกัน」

「จะ จริงเหรอ!?」

「อา สัตว์มารตัวนั้นไม่ได้อาศัยช่องว่างโจมตีผมระหว่างที่คุยกับนาย และอยู่นิ่งๆด้วยนี่นะ เรื่องของเจ้านั่นจะฝากไว้กับนายสักพักนะ」

「ขอบคุณ! แต้งกิ้วจริงๆนะ!

ไอแซคเปลี่ยนใจรับฟังคำขอของยูโก แล้วมอบม้าโครงกระดูกให้เขาจัดการ

และในเวลาเดียวกัน เขารับมือกับยูโกที่กล่าวขอบคุณด้วยการจับมือตนเองอย่างเหมาะสม และเดินเข้าไปใกล้แองเจิลซึ่งกำลังเฝ้ามองสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วตบไหล่เธอพร้อมกับพูดขึ้นขณะที่เดินผ่านไป

「ดีใจที่ได้พบกับเธอนะ แอง ถ้ามีโอกาสไว้เรามาค่อยๆคุยกันเถอะ ไว้เจอกันนะ」

ไอแซคสร้างความสงสัยไว้เล็กน้อย และออกจากสถานที่นี้ไปโดยเหลือทิ้งไว้เพียงคำพูดนั้น

เขาได้สวมบทบาทของตนเองในฐานะนักดาบมากฝีมือปริศนา เพื่อเป็นแผนให้แองเจิลสนใจทว่า……?

「……เป็นคนตีสนิทเกินไปแบบแปลกๆจังนะ หมอนั่น มาเรียกชื่อเล่นอีกฝ่ายในตอนที่เจอกันครั้งแรกเนี่ย……」

แผนการนั้นผิดแผนไปอย่างงดงาม แองเจิงแสดงท่าทีถอยห่างอย่างเห็นได้ชัด

ไม่ใช่ทั้งยูโกทั้งเมลต์ เธอสงสัยในท่าทีของไอแซคที่เรียกตนเองได้อย่างถูกต้อง แต่เอาเถอะตอนนี้เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่างเธอเปลี่ยนความคิดใหม่ และร้องเรียกยูโกที่กำลังพยายามสื่อสารกับม้าโครงกระดูกกับสกัล

「พอเอาบลาสเตอร์มาส่งก็……นี่มันสถานการณแบบไหนเนี่ย? นายทั้งที่ไม่มีอุปกรณ์เวทแท้ๆทำเรื่องบ้าบิ่นจริงนะ ยูโก」

「ใช่แล้วละ! ก็อาจจะมีเหตุผลอยู่แต่การไปปรากฏตัวต่อหน้าสัตว์มารโดยที่ไม่มีอาวุธมันตรายเกินไปแล้ว!」

「……ไม่หรอก เพราะไม่มีอาวุธนั่นแหละ ฉันเลยต้องมาอยู่ตรงหน้าของหมอนี่ เพราะในฐานะเพื่อนเพื่อให้เชื่อในตัวฉันไม่ใช่แค่คำพูดแต่มันจำเป็นต้องมีการกระทำด้วยละนะ」

「………」

ขณะที่พูดเช่นนั้นกับแองเจิงและเมลต์ ยูโกหันไปทางสกัลซึ่งรูปร่างเปลี่ยนไปเป็นโครงกระดูกตามชื่อนั้น แตกต่างกับเมื่อคืนอีกครั้ง

สกัลที่ได้รับสายตาและคำพูดนั้น จ้องมองเขากลับโดยไม่ขยับเขยื้อน

「ตามมาสิ สกัล ไปคุยกันที่ฟาร์มสักหน่อยเถอะ ไม่เป็นไร มีเรื่องที่จะคุยสินะ」

「……ฮิฮี่」

สกัลตอบกลับยอมรับด้วยการร้องเบาๆ แล้วเดินตามหลังยูโกที่นำทางไป

เหล่าพวกพ้องเองก็ตกใจกับท่าทีนั้น แม้จะมองหน้ากันแต่ก็ตามหลังเขาไปและมุ่งไปที่ฟาร์มด้วยท่าทางเช่นนั้น

「……อะ เอ่อ~ หัวหน้า? การต่อสู้มันเริ่มต้นขึ้นเองแล้วสิ้นสุดไปเองแต่ว่า……?」

「อะ อื๋~ม……?」

อีกด้าน หน่วยรักษาความปลอดภัยที่เฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเงียบๆ รู้สึกสับสนที่เหล่านักเรียนดำเนินเหตุการณ์ไปเอง

ตั้งแต่การปรากฏตัวของไอแซคหัวหน้าหน่วยตระหนักดีว่าได้ตามหลังโดยสิ้นเชิงเพราะแข็งทื่อไม่เข้าใจเหตุการณ์อะไรเลยสักอย่าง หลังจากครวญครางกับคำพูดของลูกน้องก็ได้ออกคำสั่งต่อพวกเขาเพื่อคงภาพลักษณ์เอาไว้

「ตะ ตอนนี้เฝ้าจับตาดูเหล่านักเรียนกับสัตว์มารตัวนั้นเอาไว้ คนอื่นๆคอยเตรียมพร้อมเอาไว้เพราะจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้ เฝ้าระวังไว้! โอเคนะ!?」

ออกคำสั่งเช่นนั้น หัวหน้าหน่วยพยักหน้าพร้อมจ้องมองเหล่าลูกน้องเคลื่อนไหวตามนั้นทว่า……ช่างน่าเสียดายรูปลักษณ์นั้นมันเป็นสภาพตัวประกอบที่รับหน้าที่ตัวแก็กภายในซีนาริโอ้อย่างเห็นได้ชัด

———-‐————————————

-ช่วงนี้ร้อนมากๆไม่เปิดแอร์แทบจะอยู่ไม่ได้เลย ไม่อยากจะเห็นบิลค่าไฟเดือนนี้เลยฮ่า