ฮีโร่ไม่หวั่นไหว

ขณะที่เผยสภาพอันน่าสงสาร น่าสมเพช น่าอนาถ รัชจ้องมองยูโกด้วยสายตาสิ้นหวังและร้องขอชีวิต

เขากรีดร้องด้วยเสียงสะอื้นขณะแสดงแขนทั้งสองข้างที่ถูกตัดตั้งแต่ข้อศอก

「ดูแขนนี่สิ! ฉันทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว! ทำร้ายผู้คนไม่ได้อีกแล้ว! นี่ ขอร้องล่ะ! ถึงยังไงฉันกับนายก็เป็นเพื่อนที่เรียนในสถาบันเดียวกันไม่ใช่เหรอ! ไม่จำเป็นต้องฆ่าฉันที่ต่อสู้ไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะ? จะไม่ต่อต้านอีกแล้วเพราะงั้นช่วยไว้ชีวิตที……!」

「………」

ยูโกจ้องมองรัชที่อยู่ในสภาพหัวใจแตกสลายโดยสมบูรณ์ ไม่พูดอะไรกับเขาที่เป็นเช่นนั้น

ทว่า ชั่วพริบตานั้นที่ปลายดาบซึ่งอยู่ในมือลดลงเล็กน้อย……รัชที่กำลังก้มหัวลงตะโกนพร้อมยื่นแขนออกมาราวกับว่ารอจังหวะนั้นอยู่

「ไอ้โง่เอ๊ย! ประมาทแล้วเว้ย!! ตายซะ! ยูโก เคลย์!」

แขนขวาที่ควรจะถูกตัดไปแล้ว มีเสียงอันไม่พึงประสงค์ดังขึ้นพร้อมงอกออกมาอีกครั้ง

เช่นเดียวกับปูจริงๆ รัชที่สามารถงอกแขนออกมาใหม่ได้แม้จะสูญเสียแขนไปแล้วนั้น ไม่กล้าใช้ความสามารถนั้นในทันทีเขาแสร้งเล่นละครเพื่อทำให้ยูโกประมาท

ปลายกรงเล็บในแขนขวาที่เพิ่งสร้างขึ้น รัชใช้สิ่งนั้นที่มีแสงสีดำแทงโจมตีใส่ใบหน้าของยูโก

ชนะแล้ว……! รัชเชื่อมั่นเช่นนั้นหรี่ตาลง เผยรอยยิ้มบิดเบี้ยวอันน่ารังเกียจทว่า……ความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดไว้

「……หา?」

แป๊ก เกิดเสียงแตกหัก ในชั่วพริบตารัชเข้าใจผิดว่าสิ่งนั้นคือเสียงแตกหักของหมวกเกราะที่ปกป้องส่วนหัวของยูโก แต่มันมีการตอบสนองบางอย่างแปลกๆ

ขณะคิดเช่นนั้นเมื่อค่อยๆดึงแขนขวาออก……ก็เห็นสภาพที่ก้ามในแขนขวาของตนเองแหลกสลายไปอย่างงดงาม

「……ไม่ว่ายังไงก็สอนไม่ได้สินะ ถึงไม่ได้ตั้งใจจะแสดงความเมตตาตั้งแต่แรก แต่การที่ออกนอกเส้นทางขนาดนี้รู้สึกโล่งใจเลยละ」

「อ๊ะ อ๊ะ อ๊า……!?」

เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว แขนที่เพิ่งงอกออกมาใหม่ยังไม่ได้เติบโตอย่างสมบูรณ์ ความแข็งของเปลือกเองก็ลดต่ำลงจนเทียบไม่ได้กับสภาพที่ดีที่สุด

การโจมที่ไม่สามารถทะลวงผ่านได้แม้จะอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม แขนที่อยู่ในสภาพเช่นนั้นไม่สามารถผ่านได้อยู่แล้ว ยูโกไม่ได้ประมาทเลย เขาเข้าใจเรื่องนั้นและกล้าที่จะรับการโจมตีของรัช

「ถ้าตัดไปคงจะสามารถงอกใหม่ได้แต่ถ้าบดขยี้งอกใหม่ไม่ได้สินะ? จะเอายังไง? จะทิ้งมันด้วยตัวเองไหม? ตอบแทนที่ให้เวลาพักในตอนประลอง จะรอจนกว่าจะงอกใหม่ให้แล้วกัน」

「อุ อู……อ๊าาาาาา!!」

มีแค่เพียงความหมดอาลัยแล้ว เนื่องจากทำอะไรไม่ได้แล้ว สิ่งที่รัชทำได้มีแค่การดิ้นรนอย่างเปล่าประโยชน์

ช่างน่าขบขัน ที่เขาซึ่งหัวเราะเยาะการต่อต้านของมาร์กอสกำลังทำเรื่องเดียวกันกับเรื่องนั้น……ยูโกจับดาบด้วยสองมือแน่น เขาแทงสิ่งนั้นออกไปสุดแรงพร้อมคำรามออกมาโดยไม่แพ้เสียงกรีดร้องของรัช

「โอ้วววววววว!!」

「อั๊กกกก!?」

การแทงที่พุ่งออกไปตรงๆ แทงเข้าที่เปลือกตรงท้องของรัชและทะลุผ่านร่างของเขา

ทั่วร่างแข็งทื่อ สั่นเทาขึ้นทีละนิด เขาจ้องมองยูโกด้วยดวงตาที่เบิกกว้างพร้อมคร่ำครวญออกมา

「ทำ ไมกัน……? ฉัน แข็งแกร่งกว่าแก……!!」

「……อา ใช่แล้วละ รัช นายแข็งแกร่งกว่าฉัน แต่ว่านะ……ไม่ใช่คู่มือของ“พวกเรา”」

รัชที่ได้รับความแข็งแกร่งมาโดยใช้ชีวิตของผู้คนจำนวนมากเป็นแท่นเหยียบ กับยูโกที่แข็งแกร่งขึ้นโดยรับพลังจากความรู้สึกของผู้คนมากมาย ระหว่างทั้งสองคนไม่ว่ายังไงก็มีช่องว่างที่ไม่สามารถเชื่อมโยงกันได้อยู่

ยูโกคือฮีโร่คือผู้ที่ไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง บุคคลที่กำลังต่อสู้กับตนเองคือผู้ที่กำลังต่อสู้พร้อมกับความรู้สึกของผู้คนมากมายที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา รัชไม่สามารถสังเกตถึงเรื่องนั้นได้จนท้ายที่สุด

「ฉันแข็งแกร่ง……! ฉันแข็งแกร่งที่สุด……! ความแข็งแกร่งนั่นแหละคือความยุติธรรม ผู้ที่แข็งแกร่งไม่ว่าจะทำอะไรก็จะได้รับการให้อภัย! เพราะงั้นฉันน่ะ――!!」

「มันจบแล้วรัช การอาละวาดของนายฉันจะหยุดมันเอง」

ยูโกถ่ายเทพลังเวทไปยังดาบที่อยู่ในมือ ทั้งๆที่แทงทะลุร่างกายของรัชอยู่

ดาบที่ปลดปล่อยประกายสีม่วงออกมาถ่ายเทพลังเวทเข้าสู่ภายในร่างกายของรัชที่กำลังถูกแทงด้วยใบดาบ ทำให้เกิดการระเบิดที่ทำลายเปลือกจากภายในตามมา

「คาลามิตี้ แครช!! โอ้ววววววว!!」

「อั๊ก! อ๊าก! คึก อ๊ากกก!!」

แทงดาบเข้าลึกพร้อมคำรามใส่พลังใจ และดึงออกทั้งๆแบบนั้น……ยูโกหันหลังกลับ

ด้านหลังเขารัชที่มีประกายไฟพวยพุ่งออกจากปากแผลกำลังชูแขนขึ้นบนอากาศราวกับพยายามไขว้คว้า ในที่สุดการเคลื่อนไหวนั้นก็หยุดลงและล้มไปด้านหลังนอนเป็นตัวอักษร大ในขณะที่ส่งเสียงร้องในช่วงสุดท้ายของชีวิตออกมา

「ทั้งที่แข็งแกร่งแท้ๆ ฉันควรจะแข็งแกร่งแท้ๆ……เรื่องโกหกแบบนี้มันอ๊าากกกกก!!」

ระเบิด ระเบิด และระเบิด

หลังจากเกิดการระเบิดขนาดเล็กอย่างต่อเนื่อง ร่างรัชก็ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีม่วงและเกิดการระเบิดครั้งใหญ่

เมื่อเห็นร่างอันกล้าหาญของยูโกที่หันหลังให้แสงนั้น ฟี่ก็เข้าใจได้ว่าการต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้ว……และยิ้มออกมาในขณะที่ได้ยินเสียงเชียร์ของเหล่าเด็กๆ

「สุดยอดจริงๆเลย พี่น่ะ……! คือฮีโร่……ของผม ของทุกคน!」

พี่ชายที่พลิกสถานการณ์สิ้นหวัง ปกป้องสิ่งสำคัญเอาไว้ได้ ยูโกยกนิ้วโป้งให้เพื่อตอบรับเขาที่แสดงคำพูดยกย่องอย่างถึงที่สุด

ฟี่ซึ่งยกนิ้วโป้งตอบแบบเดียวกับพี่ชาย ได้แสดงรอยยิ้มอันเปร่งประกายที่ปัดเป่าความกลัวออกไปพร้อมแสดงความยินดีกับพี่ชายที่ต่อสู้จบแล้ว

———————————————-

『เกราะม่วง』

ชื่ออย่างเป็นทางการปัจจุบันยังไม่มี

เป็นผลลัพธ์จากการที่อนุภาคโลหะละเอียดของบลาสเตอร์ได้ดูดซับพลังเวทของเมลต์แล้วถูกเสริมความแข็งแกร่งขึ้น แลกเปลี่ยนกับการที่น้ำหนักเพิ่มขึ้นจะขึ้นชื่อด้านความแข็งที่รูปแบบปกติไม่สามารถเทียบได้

รูปร่างโดยรวมจะมีความหนักแน่นเพิ่มขึ้น และสีของเกราะจะเปลี่ยนไปโดยมีสีม่วงเป็นพื้นฐาน

ในกรณีที่เปลี่ยนเป็นรูปแบบนี้ ใบดาบสีทองที่แปลงจากส่วนกรรไกรกิก้าซิสเซอส์ของมาร์กอสจะถูกติดตั้งไว้ที่ส่วนปลายใบดาบที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วย

เนื่องจากเป็นรูปแบบที่ใส่พลังเวทในส่วนของทั้งสามคนเข้าไปเป็นแกนหลัก ทำให้พลังและพลังป้องกันนั้นเหนือกว่ารูปแบบปกติมาก แต่เนื่องจากน้ำหนักที่มากอย่างผิดปกติทำให้ความเร็วในการเคลื่อนที่ตกลงไป

อีกทั้ง เพราะอนุภาคโลหะละเอียดส่วนใหญ่ถูกนำไปใช้ในการสร้างเกราะ ทำให้เปลี่ยนแปลงรูปร่างของแขนและขาได้ไม่ดีนัก เป็นรูปแบบที่ใช้สำหรับต่อสู้ในระยะประชิดด้วยดาบและต้านทานการโจมตีของคู่ต่อสู้

ต้นแบบคือ คูกะไททันฟอร์ม(ไรซิ่ง)