Side:ตัวละครหลัก(ลางสังหรณ์ว่าจะตามไม่ทันกลุ่ม)

「แหม~ กลายเป็นเรื่องใหญ่……จริงๆซะแล้วนะเนี่ย」

「แต่ก็นะเป็นคู่ต่อสู้ที่รับมือได้ค่อนข้างง่ายเลยนี่นา พอคิดว่าสามารถรับค่าประสบการณ์กับระดับความชื่นชอบได้มันก็ไม่ได้แย่ไม่ใช่เหรอ?」

「ถึงตอนที่เหตุการณ์ซีนาริโอ้ที่ไม่รู้จักมาจะตกใจก็เถอะแต่สามารถแก้ไขได้อย่างปลอดภัยโล่งอกไปที โล่งอกไปที!」

ห้องเรียนที่ว่างเปล่ากลางดึก เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดที่มารวมตัวกันอยู่ในที่แห่งนั้นกำลังล้อมวงสนทนากันอย่างสบายๆ

เนื้อหาเกี่ยวกับการต่อสู้กับเหล่าสัตว์ประหลาดปูสีดำที่มาโจมตีสถาบันวันก่อน ดูเหมือนกำลังมีความสุขที่ไม่เกิดความเสียหายใหญ่หลวงเพราะผลงานของพวกตนเอง

……ไม่สิ แก้ไขใหม่แล้วกัน พวกเขากำลังมีความสุขที่พวกตนเองสร้างผลงานได้

ถ้าหากตัวละครโปรดปลอดภัย เหล่านักเรียนม็อบตัวประกอบจะเป็นยังไงก็ไม่รับรู้

แค่กำลังมีความสุขกับผลลัพธ์จากการต่อสู้กับเหล่าสัตว์ประหลาดที่ราวกับว่ากำลังเพลิดเพลินกับเกมมุโซที่ต้องโค่นล้มศัตรูตัวเล็กตัวน้อยซึ่งถาโถมเข้ามาจำนวนมาก ได้รับการยกย่องจากเหล่านักเรียนที่ได้เห็นผลงานนั้นเท่านั้น

ข้อพิสูจน์ถึงเรื่องนั้น มีเพียงคนเดียวที่แสดงสีหน้าผิดหวังและเป็นผู้ที่ไม่ได้เข้าร่วมในการสนทนา

เซน่อน แอช……ในช่วงที่เกิดความวุ่นวาย เขาพ่ายแพ้ให้กับรัชซึ่งเป็นผู้ก่อเหตุและอยู่ที่ห้องพยาบาลจนกระทั่งเหตุการณ์คลี่คลาย ไม่มีผลงานอะไรเลยต่างกับผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆ

ดังนั้น จึงต่างกับพวกเขาไม่ได้รับการยกย่องจากเหล่านักเรียนคนอื่นๆ แน่นอนว่าการประเมินนั้นตกลงด้วย

「อ๊า~ เซโตะคุง? เป็นหายนะเลยนะเนี่ย แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะพลาดท่าให้กับลูกกระจ๊อกแบบนั้น ไม่สมกับเป็นเธอที่ถูกเรียกว่าวีรชนเลยไม่ใช่เหรอ」

「แถมยังถูกช่วยเหลือจากไอ้สวะยูโกนั่นที่เคยเอาชนะด้วยใช่ไหมล่ะ? แหม~ รู้สึกยังไงบ้างล่ะ? ถูกดูแลจากอีกฝ่ายที่เคยดูถูกน่ะ!」

「หนวกหู! หุบปากซะ! ไอ้พวกขยะ!!」

ปัจจุบัน การประเมินของเซน่อนและผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆกลับกันอย่างสิ้นเชิง

เซน่อนที่เอาชนะยูโก เคยได้รับการยกย่องจากเหล่านักเรียนที่ได้รับความเดือดร้อนจากเขา แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้นอกจากจะไม่ได้สร้างผลงานแล้วยังถูกยูโกที่เคยเอาชนะไปก่อนหน้านี้ช่วยเอาไว้ด้วย ชื่อเสียงของเขาตกต่ำลงถึงแม้จะเล็กน้อยก็ตาม

กลับกัน เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดที่ยืนหยัดต่อวิกฤตที่มาเยือนสถาบันได้ถูกเรียกว่าวีรชนแทนเขา ชื่อเสียงนั้นกำลังเพิ่มสูงขึ้น

ความต่างนี้ที่ดูเหมือนจะแค่เล็กน้อยที่จริงแล้วมันค่อนข้างมาก ความต่างในช่วงเวลานี้ที่เมื่อช่วงเวลาอรัมภบทจบลงและเริ่มเกมอย่างจริงจังนั้นจะเกิดความแตกต่างอย่างใหญ่หลวงต่อชีวิตสถาบันหลังจากนี้

เซน่อนที่เข้าใจเรื่องนั้นกำลังสาปแช่งความไม่รู้ของตนเองที่ไม่สามารถสร้างผลงานได้ในช่วงเวลาสำคัญนี้ทว่า……โชคร้ายของเขายังไม่จบ

เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆพยายามใช้โอกาสนี้สมรู้ร่วมคิดกันเพื่อกำจัดคู่แข่งและเขี่ยเขาออกไป

「จะว่าไปแล้วมันยังไงกันน้า เซโตะคุง……จะว่ายังไงดีช่วงหลังมานี้ มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นสินะ?」

「ดูเหมือนจะรับเมลต์มาเป็นพวกพ้องไม่ได้แล้วด้วยสิ ทั้งยูโกที่มีพฤติกรรมแปลกๆ ทั้งเหตุการณ์ในครั้งนี้……พอลองคิดดูแล้วเพราะเซโตะคุงทำเรื่องเกินความจำเป็นไม่ใช่ว่าเป็นแบบนั้นหรอกเหรอ~? พวกเราคิดอย่างนั้นนะ」

「อึก……!?」

ไม่สามารถพูดและตอบโต้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ เพราะที่จริงแล้วตัวเซน่อนเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน

เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆไม่รู้ แต่รัชที่กลายเป็นสัตว์เกราะมารแล้วเอาชนะตนเองนั้นได้หายสาบสูญไปแล้ว

ถึงแม้ว่าจะมีโอกาสรู้ว่าเป็นตนเองในเหตุการณ์นั้น แต่เซน่อนไม่มีเหตุผลที่ต้องเผยจุดอ่อนจึงเก็บข้อมูลสำคัญนั้นไว้เป็นความลับกับแค่ตนเองเท่านั้น

「ก็นะ ครั้งนี้น่ะ มันจบลงอย่างปลอดภัยแค่นี้แต่ว่า……ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งมันจะลำบากเอาละน้า~!」

「ก็อย่างที่ว่า……เซโตะคุงช่วยอยู่อย่างสงบเสงี่ยมได้ไหม? เป็นการลงโทษที่ก่อปัญหาให้พวกเรา ห้ามมารบกวนพวกเราสักพัก พวกไอเทมหรือตัวละครที่เซโตะคุงและพวกเราอยากได้ หรือถ้าอีเว้นต์ที่อยากทำเกิดขึ้นละก็ ต้องให้ความสำคัญกับพวกเราก่อนโดยไม่ถามเหตุผลใดๆ!」

「อะ อะไรล่ะนั่น!? ถ้าทำเรื่องแบบนั้นมัน――!!」

เซน่อนตะโกนด้วยเสียงสั่นเทาต่อคำพูดอันไร้ความปราณีของเหล่าผู้กลับชาติมาเกิด

ตามที่กล่าวไปข้างต้น ช่วงเวลานี้ที่เป็นช่วงเริ่มเกมอย่างจริงจังถือเป็นช่วงสำคัญอย่างแท้จริง ขึ้นอยู่กับว่าจะได้อุปกรณ์หรือตัวละครที่กำลังมองหามาครอบครองตรงนี้หรือไม่ ชีวิตในสถาบันนับจากนี้และระดับการเติบโตของพวกตนเองจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

ถ้าความคิดเห็นของตนเองทั้งหมดถูกปิดกั้นในช่วงเวลาแบบนั้นละก็……การออกตัวช้าเช่นนั้นคงจะสร้างความแตกต่างอย่างเหลือเชื่อในภายหลังเป็นแน่

ในการวิ่งแข่งคนล้มเหลวที่ออกตัวช้าแค่คนเดียวไม่มีทางพลิกกลับมาคว้าชัยชนะได้ ทั้งที่อุตส่าห์ได้เกิดใหม่ในโลก【ลูมินัส ฮิสทรี่】แล้วแท้ๆ การออกจากการแข่งขันวีรชนในช่วงแรกเร็วขนาดนี้มันเกินไป

ทว่า เซน่อนในตอนนี้ไม่มีพลังพอที่จะต่อต้านเหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆ

เซน่อนในตอนนี้โดดเดี่ยวอย่างสมบูรณ์และสูญเสียระดับความเชื่อใจจากเหล่านักเรียนไปแล้ว ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว

「เอาน่า ก็ดีแล้วนี่นา! จะได้ไปจู๋จี๋สนิทสนมกับแคลร์ตันผู้เป็นที่รักน่ะ!」

「ใช่ๆ แบบนั้นดีแล้ว! รักษาอาการบาดเจ็บอย่างสบา~ยๆ หลังจากนั้นก็ค่อยมาพยายามกับชีวิตในสถาบันอีกครั้งเนอะ! เซโตะคุง!」

「อุ อู อึกกกก……」

เจตนาของพวกเขาเข้าใจอยู่แล้ว หลังจากที่พวกตนเองมีพลังเพิ่มขึ้นจะเข้ามาท้าประลองกับเซน่อน และตั้งใจจะแย่งแคลร์ไป

ขณะที่สัมผัสได้ถึงเจตนาชั่วร้ายของพวกเขาซึ่งพยายามจะช่วงชิงแม้แต่ตัวละครโปรดที่เป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ของตนเอง เซน่อนร้องไห้อย่างสิ้นหวัง

เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดยกเว้นเขา ยังคงหัวเราะด้วยเสียงเริงร่าให้กับเซน่อนที่เป็นเช่นนั้นต่อไป