คำพูดของนักไวโอลินผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง

「แหม~ กะแล้วได้มีปฏิสัมพันธ์กับเหล่าเด็กๆเนี่ยดีจริงๆนะ~! ได้รับพลังความสดใสมาถึงขนาดนี้เลยละ!」

「……พลังกายของนายมันยังไงกันน่ะ? ฉันเหนื่อยแล้ว……!」

หลังจากนั้นอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ยูโกและมาร์กอสก็มาพักอยู่ที่สวนด้านหลังอาคาร

ได้เวลานอนกลางวันของเหล่าเด็กๆ เมลต์และฟี่เป็นพี่เลี้ยงและอยู่ข้างๆเหล่าเด็กๆ

เนื่องจากผู้ชายสองคนหลังจากนี้จะมีหน้าที่ในการขนสัมภาระที่กำลังจะมาถึง จึงออกมาข้างนอกเร็วนิดหน่อยและอยู่ระหว่างพักเบรค

ตรงข้ามกับยูโกซึ่งมีชีวิตชีวามาร์กอสมีใบหน้าเหนื่อยหน่ายแต่ดูเหมือนจะแสดงสีหน้าสดชื่นตรงไหนสักแห่ง

ยูโกเหลือบมองไปด้านข้างเห็นเขาที่เป็นเช่นนั้นแล้วยิ้ม และพูดคุยกับเขาเพื่อฆ่าเวลา

「ก็ไม่ได้รู้สึกแย่ใช่ไหมล่ะ? ถูกห้อมล้อมไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มของเหล่าเด็กๆแบบนั้นน่ะ」

「ฮึ อย่างงานพี่เลี้ยงเด็กน่ะไม่อยากทำไปมากกว่านี้หรอกนะ! แต่เอาเถอะ การแสดงให้เด็กพวกนั้นเห็นถึงความสง่างามของตระกูลบัลก์ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่」

ไม่ใช่ว่าค่อนข้างติดใจเลยเหรอ เมื่อยูโกหัวเราะอย่างสนุกสนานโดยไม่พูดอะไรและมองด้วยสายตาหยอกล้อเช่นนั้น หลังจากมาร์กอสแสดงสีหน้าขมขื่นออกมาก็เอียงขวดน้ำแล้วดื่มน้ำที่อยู่ในนั้นจนหมดและพยายามหลบหนีการจ้องมองนั้น

หลังจากที่ดื่มน้ำเช่นเดียวกับตนเองแล้วยูโกก็พูดกับเขา

「พูดเรื่องแบบนี้อาจจะรู้สึกไม่ดีก็ได้แต่ว่านะ ฉันน่ะเริ่มชอบนายขึ้นมาแล้ว แต่ตอนที่พบกันมันเลวร้ายที่สุดและสิ่งที่นายทำกับฟี่ฉันก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ละนะ」

「……จู่ๆพูดอะไร? กำลังล้อเลียนฉันอยู่งั้นเหรอ?」

「ไม่ใช่อย่างนั้น นายน่ะ ตอนที่มาหาเรื่องฉัน ถ้าเป็นนายตอนนี้ที่สูญเสียกาลันดีลไปแล้วละก็ชนะได้แน่! ไม่ใช่ว่าพูดแบบนี้เหรอ? นั่นน่ะพอมาคิดตอนนี้แล้วรู้สึกว่ามันซื่อตรงแบบโง่ๆชะมัดเลยละ พวกที่สู้กันวันก่อนน่ะพอคิดว่ามาใช้เมลต์เป็นเหตุผลในการประลอง แต่พอแพ้ก็แพร่กระจายข่าวลือมั่วๆเพราะแพ้ใช่ไหมล่ะ? มันน่ารำคาญจริงๆนะ ตรงจุดนั้นนายไม่ได้ทำแบบนั้นระดับความชื่นชอบเลยเพิ่มขึ้นค่อนข้างมากเลยละนะ」

「การเพิ่มระดับความชื่นชอบมันไม่ได้มีความสุขเลยสักนิด เดิมทีถึงแม้จะถูกนายชอบก็ไม่ได้มีความสุขอะไรเลยด้วยซ้ำ」

「อย่าพูดแบบนั้นสิ ถึงจะตึงเครียดขนาดนั้นก็ไม่มีเรื่องดีๆหรอกนะ? ยิ่งสายตึงเท่าไหร่ก็ยิ่งขาดง่าย ผ่อนคลายและสนุกให้มากกว่านี้สิ ถ้าทำงั้นละก็จุดดีๆของนายน่าจะปรากฏออกมาเบื้องหน้าอย่างแน่นอน」

เป็นความรู้ที่ยืมมาน่ะ ต่อคำพูดของยูโกที่พูดเสริมและขยิบตา มาร์กอสประทับใจเล็กน้อยแล้วหลบสายตา

สายที่ตึง……ตนเองในตอนนี้อาจจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ เขาคิดภายในใจ

(พอคิดดูแล้วมันก็ใช่ ฉันแม้จะภาคภูมิใจแต่ก็ควรจะทำความคุ้นเคยกับพลังของตัวเองก่อน ตั้งแต่พ่ายแพ้ในการประลองกับหมอนี่ก็รู้สึกมองไม่เห็นตัวเองขึ้นเรื่อยๆ……)

ในวันนั้นที่พ่ายแพ้ในการประลองกับยูโกซึ่งสูญเสียกาลันดีล จำได้ว่าถูกโจมตีด้วยความรู้สึกที่พื้นตรงจุดที่ตนเองยืนอยู่ส่งเสียงราวกับกำลังจะพังทลาย

ตนเองอ่อนแอถึงเพียงนี้เลยงั้นหรือ ไม่อยากยอมรับความน่าสมเพชของตนเองที่พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิงในการต่อสู้ที่คิดว่าเอาชนะได้ ผลลัพธ์จากจิตใจที่แข่งขันกับยูโกซึ่งยังคงแผดเผามาตลอด ทำให้มีเพียงแค่ความรู้สึกถึงสภาพเลวร้ายน่าอับอายมากยิ่งขึ้น

คดีในอุโมงค์เองก็ใช่ ทั้งการตอบโต้กับสาวน้อย ทั้งการต่อสู้กับอารัคโร่ เอาความปรารถนาในชื่อเสียงมาก่อนและทำพฤติกรรมแย่ๆลงไป

ในฐานะอัศวินวิถีเวทที่ปกป้องผู้คน ในฐานะคนแห่งตระกูลบัลก์อันทรงเกียรติ ตนเองได้แสดงท่าทีอันหยิ่งผยองออกไปไม่ใช่หรือ ถ้าเป็นตอนนี้ก็คิดได้แบบนั้น

「หัวใจที่ผ่อนคลายและสนุกสนาน เหรอ……」

「ใช่ๆ! เป็นเรื่องสำคัญเลยนะหัวใจที่สนุกสนาน! ผู้คนจะไม่ถูกดึงดูดโดยคนที่ไม่ผ่อนคลาย เงื่อนไขของฮีโร่ข้อที่แปด เป็นตัวตนที่ถูกรักโดยเหล่าเด็กๆ! นี่สำคัญเลยเพราะงั้นจดเอาไว้ละ!」

「……อะไรล่ะนั่น ถ้าฉันเป็นสายที่ตึง นายก็เป็นสายที่หย่อนเลยละนะ」

เมื่อได้ยินคำพูดของยูโกซึ่งดูไร้ความกังวลยังไงไม่รู้มุมปากของมาร์กอสก็ยิ้มออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

เขาซึ่งได้เผชิญหน้ากับตนเองรู้สึกมีความสุขที่สามารถนำหัวใจที่ผ่อนคลายกลับมาได้เล็กน้อย และในขณะที่โอบล้อมได้ด้วยความรู้สึกขอบคุณที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ต่อยูโกซึ่งช่วยให้โอกาสนั้น ก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากทางประตูหน้า

「หือ……? อะไรน่ะ? มีอะไรรึเปล่า?」

「คนส่งของอาจจะมาก็ได้ ตอนนี้ก็ลองไปดูก่อนแล้วกัน」

ทั้งสองคนได้ยินเหมือนเสียงพูดคุยกันของใครสักคน คิดว่าอาจจะเป็นคนส่งของที่มาเร็วกว่าเวลาที่คาดการณ์ไว้ จึงเลิกพักแล้วมุ่งหน้าไปที่ประตูหน้า

ทว่า ผู้ที่อยู่ตรงนั้นไม่ใช่คนส่งของ เป็นชายที่เนื้อตัวสกปรกซึ่งไม่ว่าจะมองยังไงก็รู้สึกได้เพียงแค่ความน่าสงสัยจากตรงไหนสักแห่ง

———————————————-

-ชื่อตอน คำพูดของนักไวโอลินผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง=คุเรไน โอโทยะ คำแนะนำของยูโกที่ให้ต่อมาร์กอสในครั้งนี้อ้างอิงมาจากคาเมนไรเดอร์คิบะคำพูดของคนๆนี้

-เงื่อนไขของฮีโร่

1.

2.

3.

4.

5.เป็นตัวตนที่ต่อสู้ไปพร้อมกันและร่วมมือกันกับพวกพ้อง

6.

7.

8.เป็นตัวตนที่ถูกรักโดยเหล่าเด็กๆ