ไดอารีบุปผาจันทรา ตอนที่ 5

วันที่ยี่สิบห้า

วันก่อนต้องขออภัยจริงๆค่ะ

จะเขียนบันทึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงหลายวันมานี้อีกครั้งค่ะ

วันก่อน มีสัตว์อสูรปริศนาโผล่มาภายในสถาบันจำนวนมาก สถาบันตกอยู่ในความโกลาหลเลยค่ะ

สัตว์อสูรคล้ายปูขนาดเล็กถึงจะไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น แต่การโจมตีอย่างกะทันหันและจำนวนนั้นทำเอาทั้งนักเรียนทั้งเหล่าอาจารย์ตกอยู่ในความสับสน เกิดความเสียหายมากมายเลยค่ะ

ท่านเซน่อนเองก็เผชิญกับความเสียหายนั้น และอยู่ในสภาพหมดสติ……โชคดี ที่ไม่ถึงแก่ชีวิต เนื่องจากได้รับการรักษาที่ห้องพยาบาลตั้งแต่เนิ่นๆจึงฟื้นคืนสติได้ในทันทีค่ะ

ดูเหมือนว่าผู้ที่พาท่านเซน่อนมาส่งห้องพยาบาลคือท่านยูโกผู้นั้น เกี่ยวกับเรื่องนี้ต้องขอขอบคุณอย่างสุดซึ้งค่ะ

เหล่าสัตว์เกราะมารเองก็ถูกเหล่านักเรียนส่วนหนึ่งคอยชี้นำและดำเนินปฏิบัติการทำลายล้างจนประสบความสำเร็จในการตอบโต้ได้อย่างปลอดภัย เหตุการณ์จึงยุติลงในเวลาไม่นาน

……แต่ว่าผู้บาดเจ็บรวมทั้งความเสียหายทางสถาบันนั้นมีมาก ตรงนั้นไม่สามารถมองข้ามไปได้ค่ะ  

ท่านรัชผู้นั้นเองก็หายตัวไปในระหว่างเหตุการณ์นี้ แสดงให้เห็นว่าความเสียในความวุ่นวายครั้งนี้มากมายขนาดไหน

คงจะช็อคเอามากๆเรื่องที่หมดสติกับเรื่องที่สูญเสียเพื่อนไปล่ะมั้ง ท่านเซน่อนเลยขังตัวเองอยู่ในห้องอีกแล้วค่ะ

ถึงแม้ฉันจะเรียกก็ไม่ฟังกันเลย และยังคงทำอะไรเสี่ยงๆด้วยตัวคนเดียวเรื่อยๆค่ะ

เหล่านักเรียนที่เคยสรรเสริญว่าเขาผู้ซึ่งเอาชนะท่านยูโกในการประลองเป็นวีรชน ตอนนี้ก็กำลังให้ความสนใจเหล่าท่านที่เป็นผู้นำในการแก้ไขเหตุการณ์ค่ะ

สถานการณ์นั้นเองก็คงจะเป็นสิ่งที่ไล่ต้อนหัวใจของเขาอีกครั้งเช่นกันค่ะ

ท่านเซน่อนในตอนนี้ร่องรอยในช่วงที่เคยอ่อนโยนได้จางหายไปแล้ว และกำลังแสวงหาเกียรติยศที่สูญเสียไปอย่างเอาเป็นเอาตายค่ะ

หากการคอยสนับสนุนท่านผู้นั้นซึ่งมีบางอย่างที่อันตรายคือการตอบแทนบุญคุณ แคลร์จะคอยรับใช้ท่านจนถึงที่สุดค่ะ

เพราะงั้นกรุณาอย่าไล่ต้อนตัวเองมากไปกว่านี้เลยค่ะ แคลร์ขอแค่ได้ใช้เวลาอย่างสงบสุขกับคุณแค่นั้นก็เพียงพอแล้วค่ะ……

วันที่ยี่สิบหก

ท่านเซน่อนมุ่งหน้าไปที่ภูเขายัมยัมเพื่อเข้าร่วมคำร้องค่ะ โดยที่ไม่ได้บอกอะไรกับฉันเลยค่ะ……

หวังว่านี่จะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีแต่ในทางกลับกันพอเห็นเขาที่ไม่ได้พูดคุยกับฉันอย่างเต็มที่ในช่วงไม่กี่วันมานี้ มันก็รู้สึกไม่สบายใจเอามากๆค่ะ

เรื่องความภาคภูมิใจของสุภาพบุรุษและเรื่องที่รู้สึกว่าไม่อยากเผยสภาพน่าสมเพชของตัวเองให้เด็กผู้หญิงที่ชอบเห็น เรื่องนั้นฉันเองก็เข้าใจอยู่ค่ะ

แต่ว่า รู้สึกเหมือนว่าท่านเซน่อนในตอนนี้จะยึดติดกับอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น

สภาพที่ท่านผู้นั้นพึมพำคำว่า……วีรชน ตัวละครหลัก ฉันเคยเห็นอยู่หลายครั้งค่ะ

สีหน้าของเขาในตอนนั้นน่ากลัวมาก จนแม้แต่ฉันเองก็ลังเลที่จะเข้าไปคุยด้วยค่ะ

พอคิดดูแล้วเรื่องนี้อาจจะเป็นเพราะฉันก็ได้ค่ะ

การที่จะมีฉันอยู่เคียงข้างได้นั้นต้องมีพลังที่คู่ควร เพื่อที่จะเดินไปยังอนาคตร่วมกับฉัน ต้องแสดงให้ใครต่อใครยอมรับในพลังนั้นค่ะ

บางทีท่านเซน่อนอาจจะยึดติดกับเกียรติยศและฉายาที่เรียกว่าวีรชนเพื่อสิ่งนั้นก็ได้ค่ะ……เวลาที่คิดว่าผู้ที่ทำให้เขาบ้าคลั่งอาจจะเป็นฉัน ความหนาวเย็นก็แล่นผ่านค่ะ

อาจจะมีอะไรบางอย่างด้านลบ ที่ทำให้ชายซึ่งมีฉันรับใช้อยู่เคียงข้างบ้าคลั่งก็ได้ค่ะ

เมื่อมองดูท่านยูโกที่กำลังใช้เวลาในแต่ละวันอย่างสงบสุขด้วยกันกับท่านเมลต์และฟี่คุงตั้งแต่แยกจากฉัน มันก็อดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้นค่ะ

ท่านยูโกถูกขับไล่ออกจากตระกูลเคลย์ การหมั้นหมายถูกยกเลิก ฉันคิดว่าจะเป็นอิสระแล้วเพราะเรื่องนั้นแต่ว่า……สถานะที่เรียกว่าขุนนางในตอนนี้เองก็กำลังผูกมัดฉันอยู่ค่ะ

หากท่านเซน่อนไม่แสดงพลังที่คู่ควรออกมาให้เห็นละก็ พ่อจะมองหาว่าที่คู่หมั้นคนใหม่ และคงจะมอบฉันให้กับบุคคลนั้น

เพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องนั้น จึงมีแต่ต้องพิสูจน์พลังอย่างต่อเนื่อง ท่านเซน่อนที่ไม่มีภูมิหลังทางครอบครัวมีแต่ต้องทำเช่นนั้นค่ะ

พอได้ใช้เวลาอย่างเหงาๆตัวคนเดียวแล้ว ก็รู้สึกตัวว่าท่านเซน่อนในตอนนี้คล้ายกับท่านยูโกในอดีตค่ะ

กำลังแสวงหาเกียรติยศเพื่อฉันหรือกำลังแสวงหาฉันเพื่อเกียรติยศ……พอมองเขาที่เคลื่อนไหวด้วยสายตาอันบ้าคลั่งแล้ว ไม่รู้เลยค่ะ

เชื่อว่ามันเป็นอย่างแรกค่ะ ทั้งหมดคือการกระทำเพื่อเดินมุ่งไปยังอนาคตด้วยกันกับฉัน แคลร์เชื่ออย่างนั้นค่ะ

เพราะงั้นได้โปรด หากกลับมาแล้วกรุณาช่วยพูดคุยกับฉันด้วยเถอะค่ะ มาหารือด้วยกันว่าหลังจากนี้จะเดินไปข้างหน้าด้วยกันสองคนยังไงค่ะ

เพราะแคลร์จะอยู่ข้างคุณจนถึงที่สุดค่ะ……ท่านเซน่อน……

วันที่ยี่สิบเจ็ด

เรื่องราวไม่น่าเชื่อถาโถมเข้ามาแล้วค่ะ

ว่ากันว่าท่านเซน่อนเข้าไปพัวพันกับคดีในระหว่างทำงานที่ภูเขายัมยัมค่ะ

ต่อสู้กับสัตว์เกราะมาร พ่ายแพ้ และได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกครั้งตอนนี้กำลังเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลค่ะ

โชคดีที่ครั้งนี้เองก็ไม่ถึงแก่ชีวิตแต่ว่า……ความพ่ายแพ้ในสภาพที่กำลังตื่นตระหนกจะส่งผลกระทบต่อหัวใจของท่านเซน่อนขนาดไหน ไม่อาจจินตนาการได้เลยค่ะ

นอกจากนี้……มันยากที่จะเชื่อแต่มีรายงานเข้ามาว่าท่านเซน่อนได้ฟันคนตาย

เหล่านักเรียนเองก็ตกตะลึงกับเรื่องอื้อฉาวนั้น และดูเหมือนว่าความรู้สึกเคารพที่มีต่อเขาจะปลิวหายไปอย่างสมบูรณ์ค่ะ

หวังว่าจะมีอะไรบางอย่างผิดพลาด หวังว่าจะไม่มีผู้เสียชีวิต และสรุปได้ว่าเรื่องนี้เองก็เป็แค่ข่าวลือที่เสริมเติมแต่ง

ได้โปรดขอร้องละค่ะ พระเจ้า ได้โปรดทำให้ความปรารถนาอันเห็นแก่ตัวเป็นจริงด้วยเถอะค่ะ……!