คู่หูขุนนางผู้ถูกเกลียดชัง ออกศึก!

ยูโกปลดปล่อยประกายแสงสีแดงและสวมเกราะสีดำทั่วร่าง

ในช่วงเวลานั้นมาร์กอสได้เริ่มเปิดฉากโจมตีไปที่ไคจินปูก่อนแต่ทว่า ต้องคร่ำครวญออกมาอย่างอดไม่ได้ต่อความแข็งของเปลือกอีกฝ่ายซึ่งไม่อาจเจาะทะลวงด้วยกรรไกรอันแหลมคมได้เลย

「อึก……!?」

「คึคึ เมื่อกี้ได้ทำอะไรรึเปล่า?」

ไคจินปูเหวี่ยงก้ามสวนกลับแม้จะป้องกันการโจมตีด้วยเกราะแขนได้ แต่มาร์กอสก็ถูกซัดปลิวไปด้านหลัง

ยูโกพุ่งเข้าไปหาไคจินแทนที่เขา ใส่พลังเวทไปที่หมัดและชกเข้าไปที่ใบหน้านั้น

「โอ้ววช๊าาา!」

「ฟุก!?」

แม้ไคจินปูที่ถูกชกเข้าที่ใบหน้าซึ่งเป็นส่วนที่ค่อนข้างเปราะบางจะเซไปมาไม่กี่ก้าวพร้อมส่งเสียงครวญคราง แต่ก็ไม่ได้รับดาเมจมากมายขนาดนั้น

ถ้างั้นก็ ยูโกสลับไปใช้การต่อสู้ด้วยเพลงหมัดสไตล์ฉันโดยมุ่งเน้นไปที่เข่าและข้อศอก ทว่าหนามที่งอกออกมาทั่วร่างของไคจินปูเข้ามาขวางไว้

「เจ็บชะมัด~!! ไอ้เจ้าหนามนี่เกะกะจังฟะ!!!」

「คุฮิฮิ!! โง่รึไงน่ะ! ทั้งที่คนชกจะได้รับดาเมจแท้ๆแต่กลับเข้ามาสู้ในระยะประชิด อั๊ก!?」

ไคจินปูหัวเราเยาะยูโกที่บิดเบี้ยวต่อความเจ็บปวดของหนามซึ่งทิ่มแทงเข้าที่ขาและแขนทว่า เขาซึ่งประมาทถูกหมัดชกเข้าที่ช่องท้องโดยอาศัยช่องว่างนั้นจนตัวงอเป็นรูปตัวくและส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด

แม้ว่าหมัดจะเจ็บปวดด้วยหนามและความแข็งของเปลือก แต่ยูโกก็พูดกับอีกฝ่ายด้วยเสียงทุ่มต่ำ

「เรื่องเจ็บปวดน่ะไม่ผิดหรอก แต่ไม่มีใครบอกสักหน่อยว่าชกไม่ได้ ถ้าอยากได้จะหนึ่งหรือสองหมัดของฉันก็เอามันไปได้เลยนะ? หากเทียบกับชีวิตของเด็กๆละก็ถือว่าถูกมากเลยละ」

「ไอ้เด็กเวรนี่……!!」

ไคจินปูที่ได้รับดาเมจโดยไม่คาดคิดส่งเสียงคร่ำครวญแห่งความขุ่นเคืองต่อยูโกขณะพ่นฟองออกจากปาก

มาร์กอสที่ลุกขึ้นยืนได้อีกครั้งใช้เกราะแขนผลักการโจมตีของเขาที่โจมตีเข้ามาออกไป ขณะเตรียมพร้อมโดยไม่ประมาทก็พูดกับยูโก

「ทำเรื่องค่อนข้างระห่ำชะมัด แต่ว่าต้องขอบคุณนายดูท่าจะสร้างดาเมจได้แล้วละนะ」

「ยังห่างไกลจากขั้นต่ำสุดละ แต่ว่ารู้จุดอ่อนแล้ว」

「……หน้าเหรอ」

ยูโกพยักหน้าต่อคำพูดของมาร์กอส

ในบรรดาส่วนต่างๆของร่างกายเป็นเปลือกที่มีการป้องกันต่ำที่สุด ดังนั้นสถานที่ซึ่งมีความเป็นไปได้ที่จะทำอันตรายถึงชีวิตมีแค่ตรงนั้น

ทว่า อีกฝ่ายคงรู้เรื่องนั้นอยู่แล้ว ไม่ว่ายังไงก็คงจะคิดถึงการปกป้องใบหน้าอยู่แล้วเป็นแน่

จะผ่านการป้องกันนั้นยังไง? กุญแจแห่งชัยชนะอยู่ตรงนั้น

「ทำอะไรด้วยท่าพิลึกแบบพิเศษได้รึเปล่า? ไม่มีวิธีผ่านการป้องกันนั่นไปได้เลยงั้นเหรอ?」

「มีมันก็มีอยู่ แต่ว่านะ……ท่านี้ฉันในตอนนี้ทำคนเดียวไม่ได้น่ะ……」

มีท่าที่ทะลวงการป้องกันของไคจินปู และโจมตีอย่างรุนแรงเข้าจุดสำคัญอยู่

ทว่า การควบคุมพลังเวทอย่างแม่นยำเพื่อการนั้นตนเองในตอนนี้ไม่สามารถทำได้ดังนั้นจึงทำคนเดียวไม่ได้ มาร์กอสทำสีหน้าเจ็บปวดเล็กน้อยและพูดกับยูโกที่กำลังพึมพำเช่นนั้น

「……ถึงจะทำคนเดียวไม่ได้แต่ถ้าสองคนทำได้สินะ」

「เอ๊ะ? อา ก็นะ……」

「……บอกมาซะ  ฉันควรทำอะไร?」

รับมือกับการโจมตีของไคจินปูที่โจมตีเข้ามา ผลักดันกลับไป ใช้หมัดชกเป็นครั้งคราวเพื่อสร้างดาเมจ……ทั้งสองคนพูดคุยกันขณะทำเช่นนั้น

สเป็คในฐานะสัตว์เกราะมารของชายคนนี้ ถึงเปลือกที่แข็งเป็นพิเศษและพลังป้องกันอันยอดเยี่ยมจะน่าทึ่งมาก แต่ด้านการเคลื่อนไหวเป็นมือใหม่โดยสมบูรณ์

หรือก็คือ หากโจมตีอย่างมีประสิทธิภาพก็จะเป็นคู่ต่อสู้ที่เอาชนะได้โดยไม่มีปัญหาอะไร มาร์กอสถามว่าเพื่อการนั้นจำเป็นต้องทำอะไร หลังจากใช้กิก้าซิสเซอส์ผลักอีกฝ่ายกระเด็นด้วยการพุ่งชนก็พูดต่อ

「ถึงจะเสียดาย แต่ฉันในตอนนี้ไม่สามารถปิดฉากมันได้ เรื่องตัดสินขอยกให้นายจัดการ เพราะงั้นต้องทำยังไงถึงจะเอาชนะมันได้ บอกเรื่องนั้นมาซะ!」

「มาร์กอส นี่นาย……!」

「……ในฐานะขุนนางการปกป้องประชาชนผู้บริสุทธิ์มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ถึงแม้นั่นจะเป็นศัตรูคู่แค้นที่เกลียดชังแต่ถ้าเพื่อสิ่งนั้นก็มีแต่ต้องร่วมมือด้วยอย่าเลี่ยงไม่ได้เท่านั้น」

แม้จะพูดเช่นนั้นแบบส่งๆ แต่มาร์กอสไม่ได้แสดงสีหน้าหรือน้ำเสียงที่ให้ความรู้สึกเกลียดชังเลยเขาจ้องมองไคจินปูแล้วตั้งแขนขึ้น

เขาเหลือบมองยูโกจากด้านข้าง เมื่อเห็นร่องรอยหนามที่สลักบนหมัดและขาของบลาสเตอร์ ก็พูดขึ้นราวกับตะโกนด้วยความหงุดหงิด

「บอกมาเร็วเข้าเซ่! ถึงแกจะทำเท่ไปมากกว่านี้ก็มีแค่ทำให้หงุดหงิดขึ้นเท่านั้นแหละ! รีบโค่นสัตว์เกราะมารนั่นแล้วทำให้มันจบได้แล้วเฟ้ย!」

「……นั่นสินะ! ถ้างั้นเรียกว่าท่าไม้ตายผสานของคู่หูขุนผู้ถูกเกลียดชังเป็นไง!」

「พล่ามอยู่ได้หนวกหูเว้ย! พวกแกขวางทางฉัน……โอ้วว!?」

ไคจินปูเข้าโจมตีทั้งสองคนพร้อมใช้ท่าพุ่งชนเพื่อแทงด้วยหนามที่มีอยู่ทั่วร่าง มาร์กอสซึ่งโน้มตัวลงต่ำสามารถรับร่างกายของอีกฝ่ายเอาไว้ได้เป็นอย่างดีและปัดป้องออกไปด้วยส่วนเกราะของกิก้าซิสเซอส์ ไคจินพุ่งกระเด็นไปทั้งๆแบบนั้น

สิ่งที่เขาซึ่งลุกขึ้นยืนโซเซเห็นคือภาพที่ยูโกปลดปล่อยท่าไม้ตายอันทรงพลังออกมาโดยไม่ปล่อยให้ช่องว่างนั้นหลุดรอดไป

ไคจินปูเห็นสภาพนั้นที่ถีบตัวกระโดดขณะชี้ขาซ้ายซึ่งหุ้มด้วยพลังเวทมาทางนี้ จึงตั้งแขนทั้งสองข้างไขว้ป้องกันไว้ตรงหน้าด้วยความตื่นตระหนก

「บลาสเตอร์ ควงสว่านคิกกก!!」

「อึก โอ๊ะ โอ้วว!?」

เพิ่มการเคลื่อนที่แบบหมุนกลางอากาศ ไคจินปูรับลูกเตะที่ถูกเพิ่มพลังทำลายด้วยการเคลื่อนที่ราวกับสว่านหมุนเข้าที่ใจกลางแขนทั้งสองข้าง และคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดต่อน้ำหนักและความเฉียบคมนั้น

ทว่า หากถูกเจาะทะลวงการป้องกันนี้คงต้องรับการโจมตีที่หุ้มด้วยพลังเวทเข้าที่ใบหน้าซึ่งเป็นจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวเป็นแน่เมื่อปลุกใจตนเองเช่นนั้น จึงทุ่มเทพลังทั้งหมดเพื่อป้องกันสิ่งนั้น

「อึก โอ้ววววว!!」

หุ้มพลังเวทไว้ที่แขนทั้งสองข้างเต็มที่ และผลักร่างของยูโกกระเด็นออกไป

ถึงเปลือกแขนจะแตกและร้าวแต่ก็ดีกว่าได้รับบาดเจ็บถึงชีวิต

ด้วยการป้องกันเมื่อกี้ทำให้สามารถควบคุมกระแสการต่อสู้ได้แล้ว ที่เหลือก็แค่ใช้ประโยชน์จากแรงผลักนี้ตัดสินแพ้ชนะ

……เขากำลังคิดเช่นนั้นแต่ทว่า――？

「มาร์กอส ฝากด้วย!!」

「บ้าเอ๊ย! หน้าที่แบบนี้เองเรอะ!!」

「หน่ะ!?」

ยูโกที่ถูกผลักกระเด็นไปยังอยู่กลางอากาศ

ไคจินปูเห็นสภาพเขาลอยอยู่กลางอากาศทั้งๆที่รักษาสมดุลไว้ได้อย่างงดงาม ยูโกไม่ได้ถูกตนเองผลักกระเด็นไป แต่ใช้ประโยชน์จากการต่อต้านของตนเองทำให้ลอยขึ้นไปชั่วพริบตานั้นที่เข้าใจได้เช่นนั้น เขาก็ถีบเข้าที่กิก้าซิสเซอร์ที่มาร์กอสซึ่งกระโดดขึ้นมาอยู่ด้านหลังยื่นออกมา และพุ่งเข้ามาทางนี้อีกครั้ง

「ขอประกาศชื่อท่าอีกครั้งละ!!」

「อ๊ะ!? เหวอ! อ๊าา!?」

ไคจินปูพยายามยกแขนขึ้นเพื่อป้องกัน แต่นึกออกว่าเปลือกตรงนั้นใช้ประโยชน์ไม่ได้อีกต่อไปแล้วจึงกรีดร้องออกมาอย่างน่าสมเพช

เดิมทีแขนไม่มีแรงอยู่แล้ว ไม่รู้เลยว่าในสถานการณ์ที่การป้องกันใช้ไม่ได้ควรทำยังไงดี ครั้งนี้ยูโกยื่นขาขวาออกมาและโจมตีเข้าไปที่ใบหน้าอันแข็งทื่อนั้น

「บลาสเตอร์ ควงสว่านกลับด้านคิกกกก!!」

「อ๊ากกกกก!?」

เปรี๊ยะ เกิดเสียงแตกหักบางอย่างขึ้น

เปลือกที่หุ้มใบหน้าแตกหัก ขณะที่ใบหน้าของชายซึ่งออกมาจากตรงนั้นแสดงสีหน้าเจ็บปวด ก็กระแทกเข้ากับพื้นด้านหลังทั้งๆแบบนั้น

ขลุกๆ ในขณะที่เขาไถลไปกับพื้นเปลือกทั่วร่างก็พังทลายและถูกลบหายไป ดวงตาขาวโพลนลุกขึ้นยืนไม่ได้ทั้งๆแบบนั้น……พ่นฟองออกมาเหมือนตอนเป็นไคจินแล้วหมดสติไป

「ไอ้เจ้ายูโก เคลย์……! ทำกับฉันคนนี้เป็นแท่นเหยียบเนี่ยนะ……!!」

เพราะไม่สามารถกลับตัวกลางอากาศและเคลื่อนที่เพื่อกระโดดเตะอีกฝ่ายได้อีกครั้ง เพื่อการนั้นจึงให้ช่วยเป็นกำแพง มาร์กอสคร่ำครวญด้วยความอับอายขณะนึกถึงคำขอของยูโก

ถ้าเรื่องนี้ทำให้ท่าไม้ตายล้มเหลวก็กำลังคิดอยู่เลยว่าจะตัดหัวนั้นด้วยกรรไกรเองทว่า เพราะผลลัพธ์จากความพยายามของตนเองทำให้ล้มบุคคลน่าสงสัยหรือสัตว์เกราะมารได้อย่างปลอดภัย

ถึงจะน่าเสียดายแต่ในส่วนนี้คงต้องยอมรับว่าเป็นผลงานของหมอนั่น……ในขณะที่คิดเช่นนั้นฟี่และเมลต์ก็ออกมาจากอาคาร