บทที่ 35 การพัฒนาเหมือง (4)

“นายน้อย! นายน้อย?! นายน้อย?!”

ลุคที่กำลังอ่านหนังสือเวทมนตร์ที่ยืมมาจากมิวท์เริ่มขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงเรียกของฟิลิปที่ดังไม่หยุดหย่อน

“มีอะไรเซอร์ฟิลิป? ทำไมเจ้าถึงมายืนครวญครางเปแนเด็กแบบนี้กัน?”

“ข้าจะไม่ร้องครวญครางได้ยังไง? เมื่อไหร่ท่านจะทำตามสัญญาที่บอกว่าจะซื้อกิกันท์ให้ข้ากันละ?”

ย้อนกลับไปที่เมืองลาเมอร์ ลุคได้ให้คำมั่นสัญญากับฟิลิปที่เวทีสนามประลองกิกันทื เขาบอกกับฟิลิปว่า ถ้าเขาชนะกิกันท์ของฝั่งเคานต์โมนาร์ช ลุคก็จะซื้อกิกันท์ตัวใหม่ให้ฟิลิป

ด้วยคำพูดเหล่านั้นฟิลิปชนะการแข่งขัน แต่ลุคกลับยุ่งกับเรื่องอื่นๆ มากจนไม่สามารถทำตามที่สัญญาได้สักที

ท้ายที่สุดฟิลิปผู้เบื่อหน่ายกับการรอคอย จึงพยายามเรียกร้องความเป็นธรรมด้วยวิธีของเขาเอง

“ท่านจะทำแบบนี้ไม่ได้ ผู้คนจะคิดยังไงกัน หากพบว่าลูกหลานของนักรบผู้ยิ่งใหญ่รากันต์เป็นคนไม่รักษาสัญญา ข้าสาบานได้เลยว่าพวกเขาจะต้องชี้นิ้วใส่ท่านแน่นอน”

“ข้าควรจะเปลี่ยนไอ้สารเลวนี่ให้กลายเป็นเดธไนท์ดีไหมนะ”

แต่ผู้เชี่ยวชาญที่พูดมากไร้สาระยังเป็นอะไรที่มีประโยชน์กว่าเดธไนท์ที่โง่เง่า

ในทางกลับกันลุคได้ตัดสินใจที่จะสอดแนมหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัสและการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นกับที่นั่นในช่วง 500 ปีที่ผ่านมา

“ตกลง งั้นเรามาทำสัญญาซื้อกิกันท์กันเลย”

“อ๊ะ?!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ฟิลปก็รีบวิ่งไปหาลุคทันที

แต่เมื่อเซอร์โรเจอร์ได้ทราบข่าวเกี่ยวกับการซื้อกิกันท์

“นายท่าน นี่ท่านจะซื้อกิกันท์ตัวใหม่อย่างนั้นหรอ?”

“ก็ฟิลิปต้องการนี่นา”

เมื่อเห็นลุคพูดแบบนั้นฟิลิปก็เริ่มมองไปที่โรเจอร์อย่างหวาดกลัว

และราวกับว่าโรเจอร์มีแสงสว่างในดวงตาของเขา เขาหันไปหาลุคแล้วพูดว่า

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปกับท่านเอง”

“นายพลอัศวินจะไปด้วยอย่างนั้นหรอ?”

“ใช่ เนื่องจากช่วงนี้มีมอนสเตอร์ออกมาให้เห็นเป็นจำนวนมาก มันจึงไม่ใช่เรื่องดีเลยที่จะออกไปโดยไม่มีอัศวินคุ้มกัน ดังนั้นข้าคิดว่าข้าควรไปเองดีกว่า”

เมื่อโรเจอร์พูดแบบนั้น เขาก็มองไปที่ฟิลิปด้ยหน้าตาที่น่าเกลียด

“นอกจากนี้ข้ายังมีความรู้เรื่องกิกันท์ค่อนข้างมาก หากท่านพาฟิลิปไปด้วย ท่านจะต้องได้กิกันท์ห่วยๆที่มีข้อบกพร่องที่น่ารำคาญและมีประสิทธิภาพต่ำอย่างแน่นอน”

“ไม่นะ นี่ท่านยังมองข้าเป็นมนุษย์อยู่ไหมเนี่ย…”

เสียงสะอื้นเล็กๆหลุดออกมาจากปากของฟิลิป แต่ในไม่ช้าเขาก็หยุดเมื่อเห็นโรเจอร์กำหมัดแน่น

หลังจากเห็นอย่างนั้นลุคก็ตัดสินใจพาโรเจอร์ไปด้วย

เขารู้ว่าการไม่ซื้อกิกันท์ก็เป็นทางเลือกหนึ่งเช่นกัน แต่มันจะเป็นการดีที่สุดที่จะซื้อมาเพื่อปิดปากของฟิลิป

และแล้วลุค,โรเจอร์และฟิลิปก็เดินทางไปทางเหนือ

ในตอนแรกพวกเขาคิดที่จะเดินทางโดยใช้เรือ อย่างไรก็ตามเนื่องจากภัยแล้งที่ผ่านมาเรือในแม่น้ำสายใหญ่จึงถูกระงับการเดินทางเพราะฉะนั้นการเดินทางทางบกจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

“เพราะระดับแม่น้ำที่ลดลงแท้ๆ เราถึงไม่สามารถใช้เรือได้”

ขณะที่ฟิลิปบ่นเหนื่อยเกี่ยวกับการขี่ม้า โรเจอร์ก็โต้กลับมาที่เขาในทันที

“เรืออาจจะเกยตื้นได้ แต่อัศวินที่เกลียดการขี่ม้า? หึ! ผู้คนจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“ก็คงจะพูดว่าข้าเป็นคนขี่ม้า จะว่าไปนายท่านกำลังจะไปซื้อกิกันท์ แล้วการซื้อมือถือล่ะ ตอนนี้โทรศัพท์มือถือกำลังเป็นที่นิยมในหมู่ขุนนางมากๆเลยนะท่าน”

“ข้าไม่ต้องการมัน ข้าไม่ชอบเสียเงินไปกับสิ่งของไร้ค่า”

รถที่เคลื่อนที่ด้วยเครื่องจักรไอน้ำนั้นเป็นยานพาหนะที่ไม่ได้แตกต่างจากเกวียนในการขนส่งมากนัก

นอกจากนี้ความเร็วของมันยังเร็วพอๆกับรถม้าซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงถูกมองว่าหรูหรามากกว่ายานพาหนะ

“ถ้าข้าจะซื้ออะไรสักอย่าง ข้าก็จะซื้อของที่มีน้ำหนักมากๆเช่นกิกันท์ที่สามารถบรรทุกและขนของทีละหลายๆชิ้นได้”

รถพ่วงที่กำลังเคลื่อนที่ไปในทิศทางตรงกันข้ามเองก็เป็นรถที่ใช้ไอน้ำเช่นกัน มันมีคนห้าคนกำลังถือผ้าชิ้นใหญ่ห่อของที่บรรทุกมา พร้อมกับชายและหญิงที่แต่งตัวเหมือนพ่อค้านั่งล้อมมัน

“มันคืออะไร?”

“มันเป็นธงที่ข้าก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน”

ทั้งสามคนขับรถออกข้างทางเพื่อให้รถพ่วงผ่านไป

รถพ่วงหยุดลงชั่วขณะและชายที่ดูโง่ๆก็ทักทายพวกเขา

“สวัสดี พวกท่านกำลังเดินทางไปที่ไหนกัน?”

“….แล้วเจ้าละ?”

โรเจอร์ถามเป็นตัวแทนของพวกเขา

“พวกเราเป็นพ่อค้าเร่ของหอการค้าปีศาจ พวกเราเดินทางไปทั่วพื้นที่ชนบทเพื่อซื้อหรือขายสินค้าพิเศษ”

“หอการค้าปีศาจ? ข้าไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นั่นเป็นเพราะเราเพิ่งเปิดเมื่อไม่นานมานี้”

ชายคนนั้นพูดขณะมองไปที่ลุค

“เจ้ามาจากดินแดนใดกัน?”

“ข้าไม่ได้มาจากสถานที่ที่มีชื่อเสียงมาก และข้าก็ไม่สามารถพูดได้ว่าสถานที่ใดมีชื่อเสียงมากในทุกวันนี้”

“หืม.. ขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ใช่แล้ว เนื่องจากพวกข้ามีงานยุ่งงั้นพวกข้าจะขอไปก่อนนะ”

ฟิลิปดูผิดหวัง หลังจากนั้นลุคและฟิลิปก็เดินทางต่ออย่างรวดเร็ว

เมื่อคนหนึ่งในรถพ่วงเห็นชายทั้งสามคนจากไปแล้ว เขาก็ได้พูดกับพ่อมดที่อยู่ในรถพ่วงว่า…

“กัปตันทิเกล นั่นคือ…”

“เราจะบรรลุ ‘เป้าหมาย’ ของเราที่รากันต์อย่างแน่นอน แต่เขาแตกต่างจากที่เราได้ยิน”

ทิเกลหยิบกระดาษออกมาจากมือของเขา บนกระดาษแผ่นนั้นมีคำอธิบายเกี่ยวกับลุคแห่งรากัน ลอร์ดหนุ่มแห่งรากันต์บันทึกอยู่….