บทที่ 38 ถูกโจมตี (3)

“นั่นเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมจริงๆนายน้อย”

“ใช่แล้ว นั่นเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

โรเจอร์สและฟิลิปต่างก็ชื่นชมความพร้อมของลุค

แม้ว่าพ่อมดคนอื่นๆก็สามารถทำแบบนั้นได้ แต่พวกเขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าลุคจะสามารถใช้เวทมนตร์ได้

พวกเขานั้นรู้ว่าลุคไม่ใช่พ่อมด มันจึงทำให้พวกเขาตกตะลึงเป็นอย่างมากเมื่อได้เห็นลุคใช้เวทมนตร์

“ลูกเล่นที่ท่านเพิ่งใช้ไปเมื่อกี้นี้คือเวทมนตร์ใช่ไหม”

“ท่านแม่ทัพ ข้ารับรองได้ว่านายน้อยของเราจะต้องเป็นอัศวินรูนอย่างแน่นอน…”

“ถ้เจ้ามีแรงมากพอจะพูดแบบนั้น งั้นก็จงวิ่งให้เร็วขึ้นซะ!”

ลุคและพรรคพวกกำลังวิ่งลงจากภูเขา

บางทีมันอาจจะมีที่ซ่อนตัวดีๆที่พวกเขาจะสามารถหลบซ่อนได้ เพราะหากพวกอัศวินเงานนั้นตามมาทันนั่นก็จะหมายถึงปัญหาได้เข้ามาหาเขาเรียบร้อยแล้ว

อย่างไรก็ตาม มันก็ยังมีปัญหาที่พวกเขาคิดไม่ถึง

การซ่อนตัวจากศัตรูเป็นอะไรที่ง่ายก็จริง แต่มันจะใช้ความแข็งแกร่งอย่างมากมาก

ฟิลิปและโรเจอร์สเป็นอัศวินผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาจึงได้รับการฝึกฝนให้มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ และโชคดีเช่นกันที่ลุคเพิ่งเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายด้วยคริสตัลเมไจสำเร็จ

แต่การจะสลัดหรือกำจัดพวกอัศวินเงาที่ไล่ตามพวกเขานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายโดยเฉพาะเมื่อพวกมันกำลังขี่ม้าตามมา

อัศวินเงาเหล่านั้นมีความสามารถในการติดตามและค้นหาที่ดีมากและพวกมันก็ยังเป็นมือสังหารต่ำทรามมากเช่นเดียวกัน

“ นั่นไง!”

“บ้าจริงพวกนี้ตื้อมากจริงๆ!”

ขณะที่กลุ่มอัศวินเงายังคงไล่ตามพวกเขาฟิลิปตัวสั่น

โรเจอร์สผลักดันไปข้างหน้าด้วยท่าทางที่มั่นคง

“เราจะซื้อเวลาให้ท่านเอง นายน้อยท่านควรหลีกเลี่ยงพวกมันก่อน”

“อย่างไรก็ตาม…”

“โปรดอย่ากังวล พวกเราไม่ได้อ่อนแอถึงขนาดจะถูกพวกกากๆพวกนี้เล่นงานหรอก”

ลุคนั้นรู้ถึงเรื่องนี้ดี

ถ้าลุคยังอยู่ที่นั่น ทั้งสองคนก็จะถูกบังคับให้ต่อสู้และปกป้องลุคในเวลาเดียวกัน ซึ่งมันจะทำให้พวกเขาต้องรับภาระที่หนักขึ้นเป็นอย่างมาก

‘แน่นอนว่าถ้าข้าใช้โกเลมหรือเวทมนตร์แห่งความมืดสิ่งต่างๆก็จะง่ายขึ้น…’

มีหลายสิ่งที่ต้องทำในอนาคต แต่จะเป็นการดีจริงๆหรอที่จะเปิดเผยสิ่งเหล่านี้ และหากแม้แต่คนรับใช้คนใดคนหนึ่งเกิดสงสัยในสิ่งที่ลุคทำ สิ่งต่างๆก็จะน่ารำคาญมากขึ้น

ท้ายที่สุดลุคจึงตัดสินใจที่จะหนีไปก่อน

“พวกเจ้าทั้งคู่อย่ามาตายเพราะข้าก็แล้วกัน”

“แน่นอนไม่ต้องห่วงพวกเรา!”

หลังจากส่งลุคไป ฟิลิปและโรเจอร์สก็ชักดาบของพวกเขาออกมา

ในเวลาเดียวกันทั้งคู่ก็แสดงออร่าของพวกเขาและวิ่งเข้าใส่มือสังหาร

“ตาย!”

“มึงกล้ามากที่มาหาเรื่องพวกเราตระกูลรากันต์! กูจะให้พวกมึง ชดใช้ในความหยิ่งยะโสที่พวกมึงก่อ ไอ้กากก!”

พวกเขาวิ่งเข้าใส่มือสังหารอย่างป่าเถื่อน ทั้งสองต่อสู้ด้วยดาบของตนโดยไม่หยุดพัก

อัศวินเงาเริ่มจะเลือดไหลจนตายเพราะการโจมตีของพวกเขา

“แคร็ก!”

“อึก!”

“ไอ้บ้าเอ้ยอย่าเข้าไปคนเดียวสิวะ! ไปเป็นกลุ่ม!”

ความกล้าหาญและความดุร้ายของทั้งสองเปรียบเสมือนสิงโตสองตัวที่ต่อสู้กับฝูงหมาขี้เรื้อนขนาดใหญ่

มือสังหารเริ่มกระสับกระส่ายและพยายามทำงานร่วมกันกับเพื่อนร่วมงานของพวกเขา แต่ผลลัพธ์กลับทำให้มีผู้เสียชีวิตและผู้บาดเจ็บเพิ่มขึ้นอีกหลายสิบคนเท่านั้น

พวกมันทั้งหมดพยายามอย่างมากที่จะกำจัดโรเจอร์สและฟิลิป

หลังจากวิ่งไปหนึ่งชั่วโมง

ลุคซึ่งอยู่ค่อนข้างไกลแล้วเดินเข้าไปในเส้นทางที่นำไปสู่หน้าผา

“ถ้าข้าควรจะรออยู่ที่นี่จนกว่าทุกอย่างก็จะดีขึ้น”

ลุคเหลือบมองกลับไปและพึมพำกับตัวเอง

ขณะนั้นเองที่เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้น

“ฮ่าๆ ยังเร็วเกินไปไหมที่จะรู้สึกโล่งใจ?”

ทิเกลและอัศวินเงาคนอื่นๆเริ่มปรากฏตัวขึ้นทีละคน

พวกเขาแบ่งแยกกันออกเป็นสองกลุ่มคือกลุ่มที่ ล่าตามลุค และกลุ่มที่ดักรอลุค อันที่จริงก็มันเป็นเหมือนกับหลุมดักกระต่าย

ลุคเลียริมฝีปากของเขาหลังจากเห็นมือสังหารหลายสิบคนและกลุ่มกิกันท์ทั้งห้าตัว

“พวกเจ้าพยายามที่จะจับข้าจริงๆเหรอ? เจ้าไม่คิดว่ามันมากไปหน่อยเหรอ”

“หุหุหุ แม้แต่โคบอลก็ทำได้ดีที่สุดเมื่อพยายามจับออร์ค”

“ถูกแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะพยายามทำอะไร เจ้าต้องทำให้ดีที่สุด”

ขณะที่ลุคผงกหัวและเห็นด้วยทิเกลก็ขมวดคิ้ว

เป้าหมายของเขาควรจะลุกลี้ลุกลนหรือประหม่าเมื่อได้เห็นพวกเขา แต่เหตุใดเป้าหมายของพวกเขาจึงสงบนิ่ง

“เจ้าไม่ได้บ้าไปแล้วใช่ไหม”

“ไม่เลยนั่นก็เพราะ…”

ลุคหยุดพูดกลางคันและวาดตราประทับในอากาศด้วยมือ

หลังจากนั้นไม่นานเวทมนตร์อัญเชิญก็เริ่มถูกกระตุ้น

และในที่สุดเงาขนาดยักษ์ก็ปรากฏตัวรายล้อมทั้งสองข้างของลุค

พวกมันนั้นมีความสูง 5 เมตร

“เนื่องจากคนรับใช้ของข้ามองไม่เห็นข้าอีกต่อไป ข้าจึงใช้พลังของข้าเองได้แล้ว”

“นั่น…นั่น…!”

อัศวินเงาตกใจ

ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าเป้าหมายของพวกเขาสามารถใช้เวทมนตร์ได้ แต่พวกเขาก็ไม่คิดว่าลุคจะสามารถสร้างโกเลมได้ถึง 10 ตัว

“หึ นั่นมันก็แค่ตุ๊กตาโกเลมโง่ๆ ! ฝั่งเรามีกิกันท์อยู่นะ!”

ทิเกลตะโกนขึ้นเพื่อพยายามสงบสติอารมณ์ของคนที่ลุกลี้ลุกลนและคำพูดของเขาก็ไม่ได้โกหกหรือผิดเช่นกัน

กิกันท์เป็นอาวุธสงครามที่แข็งแกร่ง แต่เทียบกับโกเลมแล้ว โกเลมก็เป็นเพียงแค่วัตถุโบราณ  มันเหมือนกับมอนสเตอร์โง่ๆตัวหนึ่งเท่านั้น

และตามที่กัปตันของพวกเขาพูด พวกเขานั้นมึกิกันท์อยู่ด้วย

พลังของกิกันท์นั้นสามารถจัดการบดขยี้ได้หมดไม่ว่าจะเป็นหินหรือไม้

“บดขยี้พวกมันซะ! และใครก็ตามที่สามารถเอาไอ้เด็กหน้าโง่นั้นมาได้ ข้าก็จะตบรางวัลให้กับมันเอง!”

“โอโฮ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของทิเกล อัศวินเงาทั้งหมดพุ่งไปข้างหน้าลุค เหล่ากิกันท์เองก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน

แม้ว่าเหล่าอัศวินเงาจะวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างบ้าระห่ำ แต่ลุคก็ยังคงยิ้ม

“หึ พวกโง่!”

เคร้ง?!

ขณะนั้นเองที่ลุคเริ่มร่ายเวทมนตร์หุ่นเชิดของเขา หนึ่งในโกเลมก็เริ่มทุบพื้น

“บ้าไปแล้ว…!‘

ทิเกลขำอย่างสนุกสนานเมื่อเขาเห็นโกเลมของลุคเริ่มทุบพื้นอย่างมั่วซั่วโดยไม่คิดแม้แต่จะป้องกันหรือโจมตีพวกเขา

แต่ในไม่ช้าสีหน้าเยาะเย้ยของเขา ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยว

คึคึคึ!

เสียงคำรามและเสียงแตกขนาดใหญ่ดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่ จากนั้นพื้นก็เริ่มแตกและตกลงมา….