แสงจันทร์สลัวด้านหลังผ้าม่านไม่ได้ช่วยให้ห้องของลูเซียนสว่างขึ้นมา แต่กลับทำให้ทั้งห้องเงียบสงัด และดูมืดลงกว่าเดิม

ความมืดภายในห้องกระจายตัวไม่เท่ากัน ราวกับว่าความมืดมีชีวิต แต่เมื่อมองใกล้เข้าไปในความมืด ก็กลับไม่พบอะไร

ลูเซียนนอนอยู่บนเตียง เขาหายใจเป็นจังหวะยาวและราบรื่น ดูเหมือนเขากำลังฝันหวานขณะหลับลึก

‘’ความมืดปรากฏตัว… เขาอยู่บนเตียง…’

‘ดาบของเขา…  สองเล่ม… ห่างจากมือประมาณสิบเซนติเมตร เขาระวังตัวแจ’

‘ลมหายใจ… เสียงหัวใจเต้น… พลังวิญญาณ… ทุกอย่างปกติ มือของเขาอยู่ในผ้าห่ม… บอกยาก… ท่านอนของเขาไม่น่าดู… ไม่เหมือนขุนนางสักนิด…’

‘เขากำลังหลับลึก อาจเป็นเพราะมีองครักษ์มากมายในปราสาททำให้เขารู้สึกปลอดภัย…’

‘เขายังสวมเครื่องรางอยู่ เครื่องรางสามารถเรียกพลังได้เร็วมาก แต่จะได้ผลดีเฉพาะเมื่อเจอกับเวทมนตร์และคำสาปรุนแรง นั่นไม่ช่วยเขาจากการโจมตีทางกายภาพหรือด้วยธาตุ และยังไม่ตอบโต้ผู้โจมตี’

‘เขาอาจจะมีอุปกรณ์เวทมนตร์อื่นๆ อีก แต่ข้าน่าจะถึงตัวเขา ก่อนจะทันได้ใช้อุปกรณ์พวกนั้น…’

‘ข้ามั่นใจเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์… ข้าจัดส่งเขาลงนรกก่อนเขาจะตื่น!’

หลังจากการสังเกตอย่างใกล้ชิด เปตรอฟก็ตัดสินใจลงมือ

ท่ามกลางความมืดด้านข้างเตียงของลูเซียน อยู่ๆ ร่างหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นมา! ร่างนั้นสืบเท้าเข้าหาอย่างหนักแน่น พร้อมกับกริชเปล่งแสงสีเขียวกระซวกเข้าที่คอหอยของลูเซียน!

ตอนนั้นเอง  เปตรอฟไม่กล้าเข้าไปใกล้เกินไป เผื่อลูเซียนจะสัมผัสได้อันตรายด้วยสัญชาตญาณของเขา แม้ว่าลูเซียนจะมีดาบเวทและอุปกรณ์เทพที่สามารถช่วยเขาได้ เปตรอฟก็ไม่เกรงกลัวอุปกรณ์พวกนั้น ท่ามกลางความมืด เขาเชื่อมั่นในพรของตัวเองเต็มร้อย อย่างไรก็ตาม ข้อกังวลเดียวของเขาก็คือ หากอุปกรณ์เทพมีพลังสูงเกินไป วงเวทที่มัตเวียนโคสร้างไว้เพื่อสกัดกั้นเสียงไม่ให้เล็ดลอดออกไปอาจพังทลาย แล้วอัศวินหลวงในปราสาทจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นข้างบนนี้

เปตรอฟเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่คมมีดของเขาเร็วกว่า อย่างไรก็ตาม ทันทีที่กริชของเขาปัดเข้าคอหอยของลูเซียน เขาสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังเวทมนตร์ที่คุ้นเคยถูกปล่อยออกมา เขาไม่อยากเชื่อความคิดแรกที่แว่บขึ้นในหัว แต่มันเป็นเรื่องจริง นี่เป็นเวทมนตร์!

เปตรอฟรู้สึกตกตะลึง เมื่อเห็นร่างของลูเซียนแตกเป็นชิ้นๆ เหมือนกระจกแตก

เวทมนตร์ระดับสอง ‘เวทกระจก’!

แม้ว่าพรแห่งความมืดจะสามารถต้านทานเวทมนตร์ระดับล่างได้ แต่นี่เป็นเพียงเวทมนตร์สำหรับป้องกัน เมื่อพลังถูกใช้ในการโจมตี ก็จะถูกสกัดด้วยพลังจากพร

ท่ามกลางแสงจันทร์ กระจกแตกออกเป็นเศษเล็กเศษน้อยสะท้อนแสง ราวกับความฝันอันสวยงาม

“นักเวทงั้นหรือ?!” หัวใจของเปตรอฟแทบหยุดเต้น แต่ทันทีที่รู้ตัวว่าข้อมูลที่รู้มาผิดพลาด ในวินาทีต่อมา เขาก็พร้อมจะกลับเข้าสู่ความมืดคืนสภาพเดิม!

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจะสายไปเสียแล้ว เขาเห็นร่างจริงๆ ของลูเซียนปรากฏขึ้นข้างเตียงนอน แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องสว่างจะกลางหน้าอกของเขา

ทันใดนั้น ทั้งห้องก็สว่างไปด้วยแสงแผดเผาสว่างไสว

ความมืดที่เปตรอฟพึ่งพาอาศัยมาตลอดก็พลันสลายไป และร่างของเขาก็ถูกเปิดเผย

อาคมเทพระดับสาม ‘เวทลำแสงแผดเผา’!

เปตรอฟกัดฟันทนพิษความเจ็บปวดแสนสาหัส แต่ไม่มีเสียงร้องครวญครางออกมา เขาพยายามอย่างดีที่สุดที่จะหลบให้พ้นแสงดังกล่าว แต่ความเจ็บปวดนั้นก็ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ช้ามาก

โดยไม่ลังเล เปตรอฟเรียกใช้พลังจากแหวนเวทมนตร์บนนิ้วก้อยเล็กๆ ของมือซ้ายของเขา

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ควันสีดำเริ่มพวยพุ่งออกมาจากแหวน ลูเซียนร่าย ‘เวทจัดลำดับธาตุ’ ในทันที!

ตู้ม!

แหวนเริ่มแตกออก และพลังภายในแหวนก็เสียสมดุล เมื่อแหวนระเบิด พลังก็เข้าปกคลุมตัวเปตรอฟทั่วตัวและระเบิดจนเลือดสีน้ำตาลอ่อนของเขากระจายไปทั่ว

ด้วยพลังวิญญาณอันโดดเด่นในฐานะนักเวทระดับสามของลูเซียน ขณะเขาร่าย ‘เวทจัดลำดับธาตุ’ หากศัตรููไม่มีอะไรมาป้องกัน พลังของลูเซียนก็สูงพอที่จะทำลายอุปกรณ์แร่แปรธาตุระดับสี่

เมื่อเห็นแหวนระเบิดออก ลูเซียนก็ผิดหวังเล็กน้อย รางวัลจากชัยชนะที่จะได้ก็หายไป ไม่น่าแปลกใจที่นักเวทที่มีพลังร้ายกาจทุกคนต่างใช้ ‘เวทแยกสลาย’ เวทมนตร์ระดับเก้า ด้วยความระมัดระวัง เนื่องจากอุปกรณ์เวทมนตร์และอุปกรณ์เทพของศัตรูส่วนใหญ่ที่อยู่ต่ำกว่าระดับชั้นตำนานจะถูกพลังทำลาย ทำให้ไม่เหลืออะไรเป็นของแถมจากการต่อสู้

นอกจากนี้ ‘เวทแยกสลาย’ ยังเป็นเวทมนตร์ที่ส่งผลต่อพื้นที่โดยรอบ หากยังพรรคพวกฝั่งเดียวกันอยู่ใกล้ๆ ผู้ร่ายเวทต้องใช้เวทมนตร์บทนี้ด้วยความระมัดระวังสูงสุด ดังนั้น หากเปรียบเทียบแล้ว ‘เวทจัดลำดับธาตุ’ ของลูเซียนสามารถใช้ได้ง่ายกว่ามาก

เปตรอฟยังคงดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น พยายามกระเสือกกระสนเข้าไปที่เงาตรงมุมห้อง แน่นอน ลูเซียนจะไม่ปล่อยให้ศัตรูมีโอกาส เขาเรียกใช้พลังจากเครื่องราง ‘มงกุฎสุริยัน’ ลูกไฟที่เรียกออกมาก็พุ่งชนเปตรอฟในทันที

ก่อนหน้านั้นหนึ่งวินาที เปตรอฟไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรีบใช้พลังไม้ตายที่ต้องห้าม ‘พลังกลืนกินความมืด’ อย่างไรก็ตาม ลูกไฟก็ทำลายความหวังสุดท้ายของเขา

กริชของเปตรอฟตกลงบนพื้น

เมื่อร่าย ‘เวทเพลิงพิฆาต’ พลังเทพในห้องก็ปล่อยออกมาถึงขีดสุด แต่พลังยังไม่มากพอที่จะทำลายปราการเวทมนตร์ที่มองไม่เห็น ตามที่ลูเซียนคาดการณ์ไว้ อัศวินหลวงในปราสาทไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรเลย

เนื่องจากพวกอัศวินประเมินว่าอุปกรณ์เทพของลูเซียนอยู่ในระดับสี่หรือห้า ฉะนั้นเพื่อความปลอดภัย มัตเวียนโคจึงสร้างปราการเวทมนตร์ระดับห้า

ไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องของลูเซียน มัตเวียนโคต้องตกตะลึง จนเขาเสียสมาธิไปเสี้ยววินาที ทำให้ร่างของเขาปรากฏตัวลอยอยู่กลางอากาศนอกหน้าต่างของห้องลูเซียน ข้างๆ กับอีวานอฟสกี!

ระยะเวลาเรียกพลังสำหรับการร่ายเวทของลูเซียนผ่านไปแล้ว เขาจึงรีบจ้องไปที่มัตเวียนโคที่ลอยอยู่กลางอากาศในทันที และขังเขาไว้ด้วยพลังวิญญาณ ดวงตาของลูเซียนเปล่งประกายด้วยแสงขมุกขมัว เขาพร้อมแล้วสำหรับการปะทะอีกรอบ!

ทันทีที่พวกเขาเริ่มสอดแนมลูเซียน ก็ทำให้ลูเซียนรู้ได้ทันทีว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไร

คลื่นพลังเวทมนตร์กระจายตัวออกไป มัตเวียนโคซึ่งร่ายเวท ‘จิตกล’ และ ‘เกราะเวทมนตร์’ คุ้มครองตัวเอง ก็เห็นว่าปราการเวทมนตร์ที่มองไม่เห็นแตกสลายลงอย่างไร้เสียง

ในวินาทีนั้น มัตเวียนโครู้สึกว่าลูเซียนเป็นคนดี อย่างไรก็ตาม เขาก็รู้ตัวโดยเร็วว่าลูเซียนได้ร่าย ‘เวทลวงใจคน’ ใส่เขา แต่ทำให้เขามึนหัวเล็กน้อย

มัตเวียนโคไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ‘เวทลวงใจคน’ จะมีพลังมากถึงเพียงนี้ แม้ว่าอาคมของเขาจะสามารถต้านพลังเวทมนตร์ส่วนใหญ่ของลูเซียนไว้ได้แต่ก็เพียงเสี้ยววินาทีสั้นๆ เท่านั้น เขายังไม่สามารถรวบรวมสมาธิกับพลังวิญญาณของตัวเองได้

โชคดีที่มัตเวียนโคยังสามารถใช้อุปกรณ์เวทมนตร์ หลังจากเห็นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น มัตเวียนโคเรียกใช้พลังจากรองเท้าเวทมนตร์โดยไม่ลังเลและหายตัวไปในอากาศ

เวทมนตร์ระดับสาม ‘เทเลพอร์ตระยะสั้น’!

มัตเวียนโคได้เห็นวิธีการต่อสู้ของลูเซียนด้วยตาตัวเอง ทั้งความเร็วและการโจมตีต่อเนื่องที่ไม่ปล่อยให้ศัตรูมีโอกาสตอบโต้ จึงทำให้มัตเวียนโคตัดสินใจหนีในทันที

ลูเซียนกำลังอยู่ระหว่างรอพลังเพื่อร่าย ‘เวทจัดลำดับธาตุ’ ฉะนั้น เขาจึงไม่ทันได้ทำลายรองเท้าของมัตเวียนโค อย่างไรก็ตาม ลูเซียนก็มีอุปกรณ์เวทมนตร์ทรงพลังมากมาย และตอนนั้นเอง เขาเรียกใช้พลังจากแหวน ‘เวทธาตุ’ อย่างใจเย็น

ด้านนอกหน้าต่าง หมอกควันสีเหลืองอมเขียวถูกปล่อยออกมา และหมอกก็ลอยห้อมล้อมอาคารทั้งหลัง

ท่ามกลางหมอกควัน มีต้นสนต้นสูงใหญ่หลายต้นถูกถอนทำลาย ไม่เว้นแม้กระทั่งกระต่ายที่ซ่อนตัวอยู่ในป่า ราวกับว่าคงไม่มีอะไรรอดชีวิตในหมอกควันพิษนี้

เวทมนตร์ระดับห้า ‘เมฆพิษแกสตัน’!

หากไม่มีการเตรียมพร้อมรับมือ เป้าหมายอาจไม่รอดชีวิตจากหมอกควันพิษ แม้สูดหายใจเข้าไปเพียงเล็กน้อย!

การเทเลพอร์ตของมัตเวียนโคไม่ได้ช่วยให้เขาหนีไปไกลพอที่จะพ้นจากหมอกพิษ เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง ร่างของเขาก็ถูกล้อมรอบด้วยแก๊สพิษสีเหลืองอมเขียว

ในฐานะนักเวท มัตเวียนโคมีไหวพริบสูงจะรู้ว่าควรทำอะไรในตอนนี้ เขากั้นหายใจในทันทีและร่าย ‘ฟองกรองอากาศ’

มัตเวียนโคตัดสินใจช่วยชีวิตตัวเองให้รอดก่อน แล้วจึงร่าย ‘เวทสลายควัน’ เนื่องจากการขับไล่หมอกควันทั้งหมดอาจต้องใช้เวลา

อย่างไรก็ตาม เขาต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นฟองกรองอากาศถูกสีของหมอกควันพิษสีเหลืองอมเขียวแทรกซึมทีละนิดๆ

“ให้ตายเถอะ!” มัตเวียนโคไม่รู้เลยว่าลูเซียนมีอุปกรณ์เวทมนตร์ระดับกลางกี่ชิ้นกันแน่ เนื่องจากเขารู้ว่า ‘เวทฟองกรองอากาศ’ สามารถรับมือกับพิษที่สร้างโดยเวทมนตร์ต่ำกว่าระดับสี่ ตอนนี้ เขาก็รับรู้ถึงอันตรายของหมอกพิษดังกล่าวได้ในทันที

ตอนนั้นเอง มัตเวียนโคก็สังเกตเห็นว่าผิวหนังของเขาเริ่มเป็นแผลพุพอง!

เขาไม่อยากเชื่อว่าหมอกควันพิษจะส่งผลต่อร่างกายของเขาได้ในทันที!

“เวทมนตร์เฉพาะ…?!” สมองของมัตเวียนโคเริ่มทำงานช้าลง ด้วยความพยายามสุดแรง เขารวบรวมสติสัมปชัญญะที่เหลือ และเรียกใช้พลังจากเสื้อคลุมเวทมนตร์ ‘เวทแปรสภาพเป็นแก๊ส’

เขาตั้งใจจะแปรสภาพตัวเองเป็นแก๊สชั่วขณะเพื่อกำจัดหมอกควันพิษ แต่ต้องแลกกับการที่ไม่สามารถได้ร่ายเวทมนตร์อะไรได้ระหว่างนั้น ทำได้เพียงลอยอยู่เฉยๆ

ไม่มีทางที่ลูเซียนจะปล่อยให้ความตั้งใจของเขาสำเร็จ เขาร้าย ‘เวทจัดลำดับภาพ’ อีกครั้ง เสื้อคลุมเวทมนตร์ของมัตเวียนโคก็มีรูโหว่เกิดขึ้นมากมาย!

“อะไรกัน…” นี่เป็นความคิดสุดท้ายของมัตเวียนโค ก่อนจะกลายสภาพเป็นน้ำหนอง

เนื่องจากลูเซียนร่าย ‘เวทลวงใจคน’ ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่วินาที

ตอนนั้นเอง มือขนาดใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นจากสนามแรงก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ พยายามจะคว้าตัวมัตเวียนโค แต่ก็สายเกินไป

นอกจากนี้ กระแสลมแรงก็พัดหมอกควันพิษสีเหลืองอมเขียวกระจัดกระจายไปหมดสิ้น หลังจากนั้น ชายคนหนึ่งก็ลอยออกมาจากหน้าต่างห้องของเคานต์ เขาดูท่าทางมีน้ำโหราวกับว่าเขาโกรธจัดที่ไม่สามารถช่วยมัตเวียนโคไว้ได้

ลูเซียนสัมผัสได้ถึงความเดือดดาลอันแรงกล้า ความโกรธของชายผู้นี้รุนแรงเสมือนคลื่นน้ำทะเลที่เดือดพล่าน

ชายผู้นี้มีผมสีเทาและริ้วรอยลึกบนใบหน้า เขาคือเซเมนอฟ ข้ารับใช้ของเคานต์วิตต์!

“นักเวทชั้นอาวุโส?!” ลูเซียนถึงกับตกตะลึง

…………………………