ตอนที่ 1554 – การอยู่รอดในอนาคต

ทุกคนประหลาดใจกับสิ่งที่เสี่ยวหลิงพูด ในความเป็นจริงไม่มีใครรู้ถึงความแข็งแกร่งของยอดนักสู้ของเผ่าพันธุ์ทั้งสี่ตั้งแต่สมัยโบราณเพราะขอบเขตการบ่มเพาะที่เหนือกว่าเซียนจักรพรรดินั้นไม่เคยได้รับการสืบทอด ใครก็ตามที่มาถึงขอบเขตดั้งเดิมไม่ว่าจะเป็นขั้นรับมอบ ขั้นย้อนกลับหรือขั้นแลกเปลี่ยนล้วนแต่เป็นที่รู้กันดีว่าเป็นผู้ที่เหนือกว่าเซียนจักรพรรดิ อย่าลืมว่ามีจอมยุทธเพียงสี่คนเท่านั้นที่เป็นเช่นนั้นในโลกนี้

จนถึงปัจจุบันมีเพียงพลังที่แน่นอนของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลเท่านั้นที่ถูกเปิดเผยในบรรดายอดนักสู้ทั้งสี่ ทุกคนยังไม่ชัดเจนว่า โมเทียนหยุน, เอ่อหยิน และพลังที่แท้จริงของพยัคฆ์ปีกเทวะนั้นเป็นอย่างไร พวกเขาสามารถอนุมานอย่างคร่าวได้จากข้อมูลจำนวนน้อยนิดที่พวกเขาได้เรียนรู้จากเสี่ยวหลิง

อย่างไรก็ตามการอนุมานของพวกเขายังทำให้พวกเขาถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ

“ทุกคน จอมยุทธจากต่างโลกได้ถอยออกไป แต่อุโมงค์ยังไม่ปิดสนิท พวกเขาสามารถโจมตีทวีปของเราได้ทุกเมื่อ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดหากเจ้าไม่ออกจากโถงศักดิ์สิทธิ์ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเจ้าพร้อมตลอดเวลาเพื่อเพิ่มพลังงานให้กับโถงศักดิ์สิทธิ์ เราสามารถป้องกันสถานที่แห่งนี้ได้โดยใช้โถงศักดิ์สิทธิ์มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อป้องกันจอมยุทธจากต่างโลกเข้ามาในโลกของเรา” เทียนเจี้ยนกล่าวกับผู้คนรอบตัวเขา เขาจ้องมองไปที่จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมอย่างช้า ๆ ด้วยสายตาที่แน่วแน่ แต่หัวใจของเขาอดไม่ได้ที่จะระเบิดคลื่นพลังอันมหาศาล

ซ่างกวนมู่เอ๋อ, เจียงหยาง หมิงเยว่ พยัคฆ์ปีกเทวะและเถี่ยต้าเคยเป็นผู้เยาว์ของเขาในอดีตและอ่อนแอกว่าเขามาก เขายังช่วยพวกเขาและให้ความคุ้มครองพวกเขา กระนั้นตอนนี้เขาโผล่ออกมาจากการกักตนราวกับว่าหลายปีผ่านไปในโลกภายนอก ทุกคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้เยาว์ของเขา ในความเป็นจริง คนที่เขาเคยให้การปกป้องในครั้งหนึ่งได้ไปถึงขอบเขตดั้งเดิม

ฮุสตันเคยเป็นเซียนราชาขั้นสูงสุดกับเขา จอมยุทธที่ยืนอยู่ที่ที่จุดสุดยอดของทวีปเทียนหยวนพร้อมกับเขา ถึงตอนนี้ฮุสตันที่อายุใกล้เคียงกับเขาได้มาถึงขอบเขตดั้งเดิมแล้วซึ่งทำให้เทียนเจี้ยนประหลาดใจ

โถงศักดิ์สิทธิ์สูงสุดปิดทางเข้าอุโมงค์ แต่เพียงแค่เทียนเจี้ยนและโถงศักดิ์สิทธิ์ไม่เพียงพอที่จะป้องกันการบุกรุก ผู้คนจากต่างโลกไม่อาจโจมตีผ่านโถงศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่พวกเขามีพลังที่จะผลักมันออกไป เป็นผลให้โถงศักดิ์สิทธิ์ต้องการการสนับสนุนจากจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมและจอมยุทธขอบเขตเซียนเพื่อให้ค่ายกลของมันยังคงทำงานอยู่ มีเพียงทุกคนมีส่วนร่วมเท่านั้นที่พวกเขาสามารถป้องกันจอมยุทธจากต่างโลกได้

เทียนเจี้ยนไม่จำเป็นต้องอธิบายสิ่งนี้ พวกเขารู้อยู่แล้วว่าทำไม พวกเขาจึงไม่คัดค้านคำแนะนำของเทียนเจี้ยน พวกเขาทั้งหมดตกลงที่จะอยู่ข้างหลังและป้องกันโถงศักดิ์สิทธิ์

“มีจิตวิญญาณราชันย์ที่ทรงพลังยิ่งกว่าในโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง เหตุผลที่เขายังมาไม่ได้ในเวลานี้เป็นเพราะอุโมงค์ไม่สามารถทนต่อพลังของเขาได้ เมื่อมันมีความเสถียรเพียงพอ จิตวิญญาณราชันย์จะผ่านเข้ามาและโจมตีโถงศักดิ์สิทธิ์และโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งนั้นมีพลังงานดั้งเดิม ดังนั้นแม้ว่า จิตวิญญาณราชันย์จะใช้พลังงานทั้งหมดของเขาจนหมด เขาก็สามารถฟื้นตัวได้ในเวลาอันสั้น ในทางกลับกันมันเป็นเรื่องยากมากที่เราจะฟื้นกำลัง เป็นผลให้เราต้องประหยัดพลังงานดั้งเดิมของเรารวมทั้งใช้ทรัพยากรทั้งหมดที่เรามีรวมถึงแกนอสูรทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงระดับ ซากของจอมยุทธขอบเขตเซียนและเหรียญผลึกพิเศษจากเผ่าพันธุ์ทะเล เราจำเป็นต้องใช้ทุกสิ่งที่สามารถให้พลังงานแก่เรา เฉพาะกับทุกทรัพยากรที่มีอยู่เราจะสามารถใช้งานได้นานขึ้น เราสามารถคิดวิธีกำจัดภัยคุกคามจากต่างโลกได้อย่างสมบูรณ์หลังจากนั้น” ฮุสตันกล่าว เขาเคร่งขรึมมาก เขาฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บในวัตถุมิติและเปลี่ยนชุดเสื้อคลุมใหม่

“ได้มีการกล่าวไว้ว่าความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณราชันย์ นั้นเทียบเท่ากับจอมยุทธที่เป็นขอบเขตเทพ แม้ว่าเราจะมีเวลาหลายร้อยปีในการรวบรวมพลัง แต่มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะกำจัดกองกำลังที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ และหากพวกเราสูญเสียพลังของโถงศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่อง เราจะใช้เวลาเพียงไม่กี่ทศวรรษกับพลังทั้งหมดจากสี่เผ่าพันธุ์หรือไม่กี่ปี เราจะรับมือกับจิตวิญญาณราชันย์นี้ได้อย่างไร ? ”

” ในสมัยโบราณ โมเทียนหยุนเข้าสู่โลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งและทำการสังหารหมู่โดยการสังหารจอมยุทธจากขอบเขตดั้งเดิมหลายคนจากต่างโลก ดังนั้นพวกเขาจึงต้องสูญเสียอย่างยิ่งใหญ่ ในท้ายที่สุดเขาผนึกอุโมงค์ระหว่างสองโลก ดังนั้นเราจึงได้ตกลงกับพวกเขามานานแล้ว ควบคู่ไปกับการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้เราเป็นเหมือนน้ำกับไฟในตอนนี้ หากเราไม่สามารถปกป้องสถานที่แห่งนี้ได้ โลกของเราก็จะถูกทำลาย เราอาจจะถูกสังหารด้วยเช่นกัน ทุกคนกลายเป็นหนักใจ ความสุขของพวกเขาจากการต่อต้านการบุกสำเร็จหายไปในทันที พวกเขาทุกคนเข้าใจว่าทวีปเทียนหยวนสามารถป้องกันทางเข้าด้วยโถงศักดิ์สิทธิ์ แต่พวกเขาอาจจะอยู่ได้ไม่กี่สิบปี เวลาเพียงไม่กี่สิบปีก็ไม่มีเวลาพอที่จะให้พวกเขาได้หายใจ พวกเขาจะอยู่รอดได้อย่างไรในอนาคต ?

ในอีกหลายปีที่เราจะจากไป เราต้องยกระดับจอมยุทธที่มีพลังมากพอที่จะยืนหยัดต่อสู้กับจิตวิญญาณราชันย์ได้” เทียนเจี้ยนกล่าวด้วยเสียงหนักขณะที่เขาจ้องมองทุกคนอย่างช้า ๆ

ทุกคนรู้สึกกดดันอย่างหนักหน่วง เหตุผลที่ความแข็งแกร่งของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขาได้รับมรดกมาหรือว่าพวกเขามีสมบัติสวรรค์ที่ท้าทายบางอย่าง อย่างไรก็ตาม ฮุสตันและพยัคฆ์ขาวได้ใช้มรดกไปแล้ว มันเป็นไปไม่ได้สำหรับความแข็งแกร่งของพวกเขาที่จะก้าวกระโดดเป็นครั้งที่สอง

เจียงหยาง หมิงเย่วเพิ่งมาถึงขั้นย้อนกลับในระยะเวลาอันสั้นเนื่องจากจิตวิญญาณน้ำแข็งอายุหนึ่งหมื่นปี อย่างไรก็ตาม มันมีเพียง 3 ก้อนและแต่ละก้อนใช้เวลาหนึ่งล้านปีในการควบแน่น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับอีกหนึ่งที่จะควบแน่นขึ้นมา

สำหรับซางกวน มู๋เอ๋อ นางได้รับพรจากโลกเพราะนางเป็นแม่ของเด็กที่ครอบครองร่างบรรพกาลแต่กำเนิด ความแข็งแกร่งของนางเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมาก แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะมีพลังมากพอที่จะต่อสู้กับกับ จิตวิญญาณราชันย์ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพราะยิ่งการฝึกฝนของนางสูงขึ้นนางยิ่งก้าวหน้าช้าลง

“ความแข็งแกร่งของข้าจะไม่เพิ่มขึ้นในระยะเวลาอันสั้น มีทรัพยากรไม่มากพอที่จะสนับสนุนการบ่มเพาะของข้า แต่มีศพของเทพเจ้าสงครามคนก่อนที่ถูกผนึกไว้ในทวีปแห่งความสูญเปล่า ตราประทับนี้ต้องการขนสัตว์อสูรที่เก็บไว้ในโถงศักดิ์สิทธิ์สูงสุดเพื่อเปิด ผู้อาวุโสเทียนเจี้ยน โปรดมอบขนสัตว์อสูรให้แก่เถี่ยต้าเพื่อที่เขาจะได้เปิดผนึกตราประทับนี้ เขาอาจจะได้รับประโยชน์จากมัน” เสียงของเจี้ยนเฉินดังออกมา เขาเดินเคียงบ่าเคียงไหล่กับเถี่ยต้า เสื้อคลุมของเขาที่เปื้อนเลือดปลิวไสว

“ข้าจะไปนำมาให้เดี๋ยวนี้” ตาของเทียนเจี้ยนลุกขึ้นและโดยไม่ลังเลเลยเขารีบไปนำเอาขนสัตว์อสูรผืนสุดท้ายออกมาทันที

เทียนเจี้ยนเดินออกไปที่คลัง อย่างไรก็ตาม จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมยังคงอยู่ที่เดิม พวกเขาไม่ได้ไปกับเขา

“ลุงเซียว ในที่สุดท่านก็ออกมาจากการกักตน ข้าค้นหาท่านทั่วทั้งโลก” เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเขามองไปที่ฮุสตัน

ฮุสตันถอนหายใจอย่างเบา ๆ ” ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ข้าบ่มเพาะในส่วนลึกของรังมรณะในสภาพที่ไม่รู้สึกตัวและไร้จิตสำนึก ข้าไม่รู้สึกเลย ความแข็งแกร่งของข้าเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่มันก็น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เห็นหน้าลูกชายของข้าเป็นครั้งสุดท้าย” ใบหน้าของฮุสตันเต็มไปด้วยความเสียใจและเศร้าโศก ดวงตาของเขาดูเหมือนว่างเปล่าเล็กน้อยเช่นกัน

เมื่อเขาออกมาจากรังมรณะ เขาได้แผ่จิตวิญญาณของเขาไปยังหุบเขายั่งยืน เขาเห็นหลุมศพของเซียวมี่ มีกี่คนในโลกที่ต้องทนรับความเจ็บปวดจากการดูลูกชายของพวกเขาจากไป ?