ตอนที่ 599 จิตวิญญาณของม่านพลัง (1)

เถ้าแก่เนี้ยออไชร์ ขอขอบคุณ สำหรับข้อมูลของท่าน เจี้ยนเฉินป้องมือเข้าด้วยกันด้วยความขอบคุณ แต่ที่การประมูลปีนี้ โรงประมูลใดได้ไป ? มีโรงประมูลมากมายในเมืองนี้

บางทีนายท่านอาจจะไม่ค่อยคุ้นเคยกับเมืองทหารรับจ้างเท่าที่ข้าคิดไว้ ท่านจึงไม่รู้เรื่องนี้ ออไชร์ตอบด้วยเสียงหัวเราะเล็กน้อย แล้วโปรดให้ข้าผู้นี้อธิบาย มีโรงประมูลมากมายภายในเมืองทหารรับจ้าง แต่เหล่านี้เป็นโรงประมูลของเอกชนทั้งหมด มีเพียงโรงประมูลเดียวที่ควบคุมโดยทางเมือง หากนายท่านทำการสอบถาม นายท่านจะได้ทราบเกี่ยวกับสถานที่เกือบจะทันที

มันเป็นวิธีการที่โรงประมูลนี้ใช้และสิ่งที่ขายแตกต่างจากที่อื่น ๆ ด้วยเมืองทหารรับจ้างเองที่ดำเนินการประมูลทุกปี มันจะมีวัตถุที่หาได้ยากจำนวนมากแม้แต่สมบัติสวรรค์หมื่นปี พวกมันถูกขายในโรงประมูลนี้เสมอ

สมบัติสวรรค์หมื่นปีที่นายท่านต้องการจะปรากฏอยู่ในโรงประมูลเสมอ แต่ทุกครั้งที่พวกมันปรากฏขึ้นมา มันก็เป็นเรื่องที่ต้องประมูลแข่งกัน ถ้านายท่านยืนกรานที่จะซื้อแล้ว นายท่านจะต้องเตรียมเงินเหรียญม่วงให้มากพอเพื่อที่จะซื้อมัน

อันที่จริง ต้องขอขอบคุณสำหรับคำเตือนของท่าน เจี้ยนเฉินตอบขอบคุณ

เถ้าแก่เนี้ยศาลาขายยายิ้มพลางกล่าวว่า นายท่าน ท่านสุภาพมากเกินไป หากท่านอยากตอบแทน การอุดหนุนในอนาคตของนายท่านก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้ข้าผู้นี้มีความสุข นางตอบกลับ ก่อนคืนบัตรสีม่วงให้กับเจี้ยนเฉิน หลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการซื้อ นางส่งมอบเข็มขัดมิติให้กับเจี้ยนเฉิน นายท่าน นี่คือบัตรสีม่วงของท่าน และสมบัติสวรรค์อยู่ในเข็มขัดมิตินี้ โปรดเก็บไว้อย่างดี

อย่างเชื่อฟัง เอาบัตรสีม่วงกลับเข้าไปในแหวนมิติของตัวเอง เจี้ยนเฉินจึงดึงเข็มขัดมิติและตรวจสอบภายในเพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างอยู่ที่นั่น ด้วยรอยยิ้ม เขาเก็บไว้ในแหวนมิติของเขาและออกจากศาลา หลังจากอำลาออไชร์

เดินไปที่หน้าต่าง ออไชร์มองขณะที่เจี้ยนเฉินที่เดินอยู่ด้านล่างและไกลออกไป กับคิ้วขมวดคิ้วนางเริ่มพูดพึมพำกับตัวเองว่า เขาเป็นใครกัน ? แปลกที่รู้สึกว่าคุ้นหน้าเขายิ่งนัก ราวกับว่าข้าเคยเห็นเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งก่อนหน้านี้ แต่ข้าไม่เคยออกจากเมืองทหารรับจ้าง นอกจากนั้นจำนวนคนที่ข้ารู้จักก็น้อยมาก ข้าอาจเคยได้พบกับเด็กหนุ่มเช่นนี้มาก่อน …

……

หลังจากขึ้นไปบนสัตว์อสูรระดับ 3 สำหรับเจี้ยนเฉินแล้ว เจ้าเสือน้อยได้คลานไปมาด้วยรอยยิ้มสดใสและมีชีวิตชีวา ลูกเสือนั้นจะได้กินสมบัติสวรรค์อย่างมีความสุข

สมบัติสวรรค์สำหรับเสือน้อยนับเป็นอาหารอันโอชะที่หาได้ยากและแสนอร่อย เป็นวัตถุที่อร่อยและมีความสุขที่สุดในโลก

มองไปที่ลูกเสือด้วยความรัก เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ลูกเสืออยู่ในความดูแลของเจี้ยนเฉิน มันได้เข้าไปในจิตใจของเขา เมื่อเห็นลูกเสือมีความสุข มันทำให้เขารู้สึกมีความสุขเท่าเทียมกัน

เมื่อถามคนในเมือง เจี้ยนเฉินได้พบกับการประมูลที่ออไชร์กล่าวถึง

ที่ศูนย์กลางของเมืองทหารรับจ้าง มันเป็นโรงประมูลขนาดใหญ่ที่มีความสูงประมาณ 30 เมตร สถาปัตยกรรมของมันยิ่งใหญ่และน่าประทับใจ เมื่อเทียบกับเมืองอันยิ่งใหญ่ ที่อยู่ในนั้น โรงประมูลนี้มีความแตกต่างกันมากเช่นหัวของสัตว์ร้าย

ทันใดนั้น ขณะที่เจี้ยนเฉินกำลังจะก้าวไปอีกก้าวหนึ่ง เสียงของจือหยิงก็ดังเข้ามาในใจของเขา อ่า ! นายท่าน ! นี่คือละอองดาว!นายท่านเราได้พบกับละอองดาวแล้ว !

ด้วยคำพูดของจือหยิง ฉิงโซวกล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น นายท่านเร็ว ๆ เข้า ! นำละอองดาวไปกับท่าน มันเป็นของล้ำค่าที่จำเป็นสำหรับหลอมกระบี่ !

จากคำพูดของจือหยิงและฉิงโซว เจี้ยนเฉินรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มอันร่าเริงที่ปรากฏบนริมฝีปากของเขา เขารู้ดีว่าเพื่อที่จะใช้กระบี่สีม่วง-ฟ้า เขาต้องการวัตถุดิบที่เฉพาะเจาะจงและตราบเท่าที่เขามีวัตถุดิบ เขาจะก้าวเข้าใกล้การหลอมกระบี่อีกขั้นหนึ่ง

ตื่นเต้นกับจิตวิญญาณทั้งสอง เจี้ยนเฉินเริ่มตั้งคำถามกับทั้งสองว่า จือหยิง ฉิงสั่ว ละอองดาวนี้อยู่ที่ไหน? เขาไม่รู้ว่าละอองดาวมีลักษณะเป็นอย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะจิตวิญญาณทั้งสอง เขาจะไม่สามารถแยกแยะมันได้จากของอื่น ๆ ในเมืองได้ด้วยตัวเขาเอง

ทันทีที่ความรู้สึกแปลก ๆ แต่ลึกลับเริ่มดึงความคิดของเขา ขณะพูด ในขณะนี้เขารู้สึกว่ามีมนต์แปลก ๆ เหมือนกับการเชื่อมต่อบางอย่างที่ดึงดูดเขาไปยังสถานที่เฉพาะเจาะจงมาก

เมื่อดวงตาของเจี้ยนเฉินโผล่ขึ้นเหนือโรงประมูลที่ดำเนินการโดยเมืองทหารรับจ้าง เขามีการตอบสนองจากภายในศีรษะของเขา อาจรู้สึกได้ด้วยความรู้สึกนี้ เขาสามารถคาดการณ์หรือประมาณได้ว่าละอองดาวจะอยู่ในโรงประมูลนี้

นายท่าน ท่านต้องนำละอองดาวมา ! ตราบเท่าที่ละอองดาวถูกเพิ่มลงในกระบี่ เมื่อถูกหลอม คุณภาพของใบมีดจะขึ้นไปถึงระดับที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง มันอยู่ไกลจากการเป็นอาวุธสำหรับพระเจ้า แต่ก็ยังถือว่าเป็นอาวุธวิเศษสุด ๆ เสียงที่ตื่นเต้นของฉิงสั่วสะท้อนออกมาจากจิตใจของเจี้ยนเฉิน

ละอองดาวเป็นวัตถุดิบที่ใช้สำหรับอาวุธระดับอมตะ ข้าไม่เคยคิดเลยว่ามันจะปรากฏตัวที่นี่ นายท่าน ไม่ว่าท่านจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมากเพียงใด ท่านต้องซื้อพวกมันมา ! จือหยิงพูดอย่างเร่งด่วน ดูเหมือนว่าละอองดาวเป็นสิ่งที่สำคัญมาก

เมื่อเห็นเพียงว่า จือหยิงและฉิงสั่วให้ความสำคัญกับละอองดาว เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจริงจัง ดวงตาของเขาจับต้องไปที่โรงประมูลและลงจากหลังสัตว์อสูรของเขา เพื่อเข้าสู่โรงประมูล

ละอองดาวนี้อาจอยู่ในโรงประมูล แต่ทว่าโรงประมูลก็ยังไม่ได้เริ่มทำการประมูลใด ๆ และทำให้ผู้ชมไม่สามารถเข้าชมได้ มันจะเป็นอย่างน้อยอีกสองวัน ก่อนที่มันจะเริ่มต้น มันอาจจะมีละอองดาวจะปรากฏขึ้นแล้ว

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินใช้เวลาที่เหลือเดินอยู่บนถนน จากร้านขายยาแห่งหนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เขาซื้อสมบัติสวรรค์อีกและใช้เงินไปถึง 2,000,000 เหรียญ

เขาหมดเงินไปเยอะแต่มันไม่ได้มีผลต่อจิตใจของเขา แต่การเติบโตของเจ้าเสือน้อยมีความสำคัญมากกว่าเงิน และเนื่องจากลูกเสือจำเป็นต้องใช้เวลาจำนวนมากในการเติบโต สมบัติสวรรค์จึงเป็นหนทางเดียวในการเร่งขั้นตอนนี้

เจี้ยนเฉินไม่ได้ขาดแคลนเงิน เพราะเขาเอาเหรียญม่วงจากแหวนมิติของเซียนสวรรค์ที่เขาฆ่าไปพร้อมกับของที่มีค่าอื่น ๆ และยังคงมีเงินจากพระคลังแห่งอาณาจักรปิงหยางและอาณาจักรอินทรีสวรรค์ และเขาก็ยังไม่ขาดแคลนแกนอสูร ด้วยสิ่งเหล่านี้เพียงอย่างเดียว ก็เพียงพอที่จะทำให้เจี้ยนเฉินกลายเป็นคลังเคลื่อนที่

จนถึงค่ำเท่านั้น เจี้ยนเฉินก็หยุดความสนุกสนานในการซื้อสินค้า เขานั่งลงที่โรงเตี้ยมแห่งหนึ่งเพื่อรอการประมูลในอีกสองวันต่อจากนี้

สงสัยว่ามันจะเป็นสมบัติสวรรค์ที่อายุหลายพันปีที่โรงประมูลนี้ รวมถึงละอองดาวที่จำเป็นในการหลอมกระบี่สีม่วง-ฟ้า นั่นหมายความว่าการประมูลที่กำลังจะมาถึงจะเป็นงานที่เจี้ยนเฉินไม่สามารถพลาดได้ และนั่นหมายความว่าเจี้ยนเฉินจะต้องเลื่อนการเดินทางไปหุบเขายั่งยืนไปอีก 2 วัน

หลังจากเย็นวันนั้น ในห้องของเขา เจี้ยนเฉินนั่งอยู่บนเตียงในท่ามกลางความเคร่งเครียด เขาพยายามอย่างสุดกำลังที่จะทำความเข้าใจกับพลังของโลก พร้อมกับชิ้นส่วนของทักษะการต่อสู้ระดับเซียน เพื่อที่เขาจะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎโดยเร็วที่สุด ที่อยู่ข้างตัวเขาเป็นเสือน้อยที่กินสมบัติสวรรค์และหลับไปเพื่อย่อยพลังงาน

ไส้ตะเกียงเทียนภายในห้องดับนานแล้วปล่อยให้ห้องทั้งห้องมืดมืดสนิท แม้ว่ามือข้างหนึ่งอยู่หน้าหน้า แต่นิ้วมือไม่สามารถมองเห็นได้ แต่ภายในความมืดนี้ ห้องเงียบสงบเป็นพิเศษเพื่อให้แม้แต่เข็มตกพื้นก็จะได้ยิน

ในท้องฟ้าเหนือเมืองทหารรับจ้าง มีกำแพงขนาดใหญ่ที่แผ่กระจายไปทั่วทั้งเมือง ด้วยกระเพื่อมครั้งหนึ่ง ไม่นานหลังจากนั้นเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งก็แทบจะไม่ได้ยินจากท้องฟ้า

นี่เป็นกลิ่นของนายท่าน ! แต่ไม่ใช่ว่าท่านออกจากโลกใบนี้ไปแล้ว ? ทำไมข้าถึงได้กลิ่นหอมของเขา เจ้านายกลับมาแล้วหรือ ?

เสียงใสชัดเจนเกิดขึ้น ในท้องฟ้าที่มืดทั่วเมือง แต่ถึงแม้จะมีเมืองเงียบสงบ เงียบ ทว่าเสียงนั้นก็ไม่ได้เดินทางไปไกล

ใช่ นี่เป็นกลิ่นของเจ้านาย แต่มันจางมาก เจ้านายกลับมาจริงหรือ ? เสียงที่เปล่งออกมาจ้องผ่านท้องฟ้า จากเสียง อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงที่ตื่นเต้นอาจจะได้ยินไม่นานนัก คลื่นแห่งความตื่นเต้นเร่งเข้ามาในเมืองและทำให้ทุกคนรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย แต่ไม่มีใครสามารถระบุเหตุผลได้

ข้าพบแล้ว ! ที่นี่ ! กลิ่นของนายท่านมาจากที่นี่ ! นายท่าน ท่านต้องกลับมาแล้ว นี่เป็นวิธีการทดสอบข้า เฮ้ เฮ้ จมูกของข้าช่างดีนัก ไม่ว่ากลิ่นของนายท่านจะจางเพียงใดก็ตาม ข้าก็สามารถหามันได้ตลอดเวลา เสียงพูดออกมาใกล้ ๆ กับเมืองนี้ เดินทางไปที่โรงเตี้ยมที่เจี้ยนเฉินเข้ามา และค่อย ๆ เข้าไปในอาคาร

จากภายในห้องของเขา หูของเจี้ยนเฉินกระตุกเล็กน้อย และทำให้ตาของเขาเปิดออกทันที ในขณะเดียวกันแสงสลักสองดวงก็บินออกมาจากดวงตาของเขาและส่องสว่างเทียนในห้องเพื่อเปิดไฟห้อง

ดวงตาของเจี้ยนเฉินกวาดไปทั่วห้องอย่างระมัดระวัง ความมืดไม่ได้เป็นปัญหากับเขา เพราะเขามองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน

ใครพูด ? เจี้ยนเฉินถามอย่างจริงจัง เขาได้ยินเสียงที่ชัดเจนก่อนหน้านี้ แต่เมื่อเขามองกลับพบว่าไม่มีใครอยู่เลย นั่นทำให้เขาต้องระมัดระวังมากขึ้น

แม้ว่าเมืองทหารรับจ้างจะปลอดภัยมาก เขาก็ไม่สามารถลดปราการป้องกันได้

มันจางมาก ! กลิ่นของนายท่านอยู่ที่นี่ คราวนี้เสียงแปลก ๆ อาจได้ยินมาจากห้องเดียวกับที่เจี้ยนเฉินพักอยู่ มันได้ยินชัดเจนมาก แต่ไม่ว่าเจี้ยนเฉินจะมองไปรอบ ๆ มากแค่ไหน เขาก็มองไม่เห็นว่ามันเป็นมนุษย์หรือผีที่กำลังพูด

Related