ตอนที่ 2042 – การต่อสู้กับโม่เฉิง (2)

กระบี่ของโม่เฉิงเปล่งประกายและด้วยการตวัด เขาพยายามตัดแขนข้างที่ถือกระบี่ของเจี้ยนเฉินตรง ๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพยายามที่จะตัดมือของเจี้ยนเฉิน เขารู้สึกเพียงว่ามีที่คีบอันทรงพลังยึดกระบี่ของเขาไว้ อันที่จริงเขาไม่สามารถควบคุมวัตถุเซียนขั้นสูงสุดในมือของเขา

นั่นไม่ใช่ทั้งหมด ด้วยความตกใจ เขาจึงพยายามตัดมือของเจี้ยนเฉินเต็มกำลัง

ดวงตาของโม่เฉิงหรี่แคบลงในตอนนี้ ความทนทานของร่างของเจี้ยนเฉินทำให้เขาตกใจ

เจี้ยนเฉินพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วมาก เขาจับกระบี่ของโม่เฉิงด้วยมือขวาของเขาทันที ในขณะที่มือซ้ายของเขาลอยออกมา เขาสร้างกระบี่ด้วยมือของเขาและแทงไปทางโม่เฉิงด้วยภาพที่พร่ามัว

ควับ !

เจี้ยนเฉินเคลื่อนไหวเร็วเกินไปจนทำให้ขั้นเหนือเทพจำนวนมากไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ทุกการโจมตีของเขาเกินขั้นเหนือเทพและถึงขั้นราชาเทพ มีเพียงอัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่อย่างโม่เฉิงเท่านั้นที่สามารถเปรียบเทียบกับเขาที่เป็นขั้นเหนือเทพได้ อย่างไรก็ตามเพียงเสี้ยววินาที นิ้วของเจี้ยนเฉินก็มาถึงตรงหน้าโม่เฉิง

ที่ด้านหลัง ดวงตาของชายชราที่มาพร้อมกับโม่เฉิงส่องประกายทันที เขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างใกล้ชิดและเขาก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

สีหน้าของโม่เฉิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ความสงบของเขาในที่สุดก็กลายเป็นเคร่งเครียด เขาร้องออกมา เขาไม่รั้งรออีกต่อไป เขาปลดปล่อยทั้งกฎแห่งกระบี่และกฎแห่งการทำลายล้าง พลังของกฎทั้งสองหมุนรอบตัวเขาขณะที่เขาเหยียดนิ้วทำให้พลังของกฎพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินเหมือนกับลูกธนู

ด้วยเสียงอันดัง ปราณกระบี่ควบแน่นที่มือซ้ายของเจี้ยนเฉินปะทะเข้ากับกฎของโม่เฉิง พลังงานทั้งคู่ต่างดูดกลืนกันและกัน ขณะที่พวกมันปล่อยแผ่นผืนปราณกระบี่กระจัดกระจายออกไปรอบ ๆ เหมือนดอกไม้ไฟที่ส่องประกาย

ความเข้าใจกฎแห่งกระบี่พวกเขาอยู่ในระดับเดียวกัน พวกเขาทั้งสองมาถึงขีดจำกัดของความสำเร็จขั้นต้นของจิตวิญญาณกระบี่ ทั้งคู่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลจากความสำเร็จขั้นกลางของจิตวิญญาณกระบี่ เป็นผลให้ไม่มีใครได้เปรียบในการปะทะกันด้านกฎแห่งกระบี่

อย่างไรก็ตาม โม่เฉิงเข้าใจกฎสองประเภท หลังจากที่กฎแห่งกระบี่แตกสลายกันไป กฎการทำลายล้างของเขายังคงดำเนินต่อไปโดยไม่ทำให้มันพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินช้าลง มันเหมือนลำแสงสีดำซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพลังของโม่เฉิงจากการฝึกฝนของเขา

ทันทีที่การทำลายล้างแทรกซึมไปรอบ ๆ เพื่อทำลายทุกอย่าง พลังงานดั้งเดิมในบริเวณโดยรอบทั้งหมดกระจายหายไปในขณะที่ขั้นเหนือเทพทั้งหมดที่เฝ้าดูอยู่ตกตะลึงอย่างยิ่ง

สีหน้าของเจี้ยนเฉินยังคงเหมือนเดิม เขากำซ้ายมือของเขาให้เป็นกำปั้น ขณะที่พลังบรรพกาลเคลื่อนผ่านร่างกายของเขา เขาไม่เพียงแต่ผลักดันการป้องกันให้ถึงขีดจำกัดเท่านั้น แต่พลังบรรพกาลบางส่วนก็โผล่ออกมาจากร่างของเขา ห่อหุ้มกำปั้นของเขาราวกับแสงอันดำมืด นอกจากนี้ยังแสดงตัวตนของการทำลายล้าง

การแสดงตัวตนนี้แตกต่างจากกฎแห่งการทำลายล้าง เนื่องจากมีพลังและความรุนแรงมากยิ่งกว่า !

หากกฎแห่งการทำลายล้างเป็นสัตว์อสูรที่ดุร้ายแล้ว ตัวตนของพลังบรรพกาลที่ปล่อยออกมานั้นก็เป็นสัตว์อสูรร้ายที่กระหายเลือดและบ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์

บูม !

กำปั้นของเจี้ยนเฉินถูกเหวี่ยงออกมาจนราวกับว่ามันไม่สามารถหยุดยั้งได้ โดยแยกกฎแห่งการทำลายล้างของโม่เฉิงออกไปในคราวเดียวก่อนที่จะดำเนินการต่อไปโดยไม่ได้ทำให้อ่อนแอลงเลย มันกระแทกหน้าอกของโม่เฉิงอย่างหนัก

พลังในกำปั้นนั้นยอดเยี่ยมมากจนทำให้เสื้อผ้าของโม่เฉิงฉีกขาดโดยตรง มันเผยให้เห็นเสื้อเกราะที่โม่เฉิงสวมอยู่ข้างใน

ในขณะนี้เสื้อเกราะกระพริบแสง เนื่องจากมีชั้นพลังงานปกคลุมมันอยู่ มันได้สร้างแนวป้องกันต่าง ๆ เพื่อปกป้องโม่เฉิงและสกัดกั้นพลังจากกำปั้นของเจี้ยนเฉิน

“วัตถุเซียนขั้นสูงสุด!” ดวงตาของเจี้ยนเฉินหรี่ลง เขามองดูเสื้อเกราะและรู้ว่ามันเป็นวัตถุเซียนขั้นสูงสุด การป้องกันของมันยอดเยี่ยมมาก

วัตถุเซียนขั้นสูงสุดสำหรับการป้องกันมีราคาแพงและมีค่ามากในโลกแห่งเซียน มันเป็นจุดที่วัตถุเซียนขั้นสูงสุดสำหรับการโจมตีเปรียบเทียบไม่ได้แม้แต่น้อย

แม้ว่าโม่เฉิงจะได้รับการปกป้องด้วยเกราะ แต่โดยทั่วไปการโจมตีของเจี้ยนเฉินก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้แม้แต่นิดเดียว แต่อย่าลืมว่าเจี้ยนเฉินยังคงครอบครองร่างบรรพกาล เขาทรงพลังมากจนมีพลังมหาศาลในการชกซึ่งยังคงทำให้โม่เฉิงเดินโซเซไปข้างหลัง

มือขวาของเจี้ยนเฉินจับกระบี่ของโม่เฉิงอย่างแน่นหนา ขณะที่ดึงมันเข้าหาเขาซึ่งทำให้โม่เฉิงหยุดนิ่ง

เจี้ยนเฉินพุ่งขึ้นมาถึงตรงหน้าโม่เฉิงด้วยการก้าวเท้าเพียงก้าวเดียว เขาเหวี่ยงมือซ้ายที่เลือดยังคงไหลไปที่โม่เฉิง

โม่เฉิงเคร่งเครียดมากขึ้นในขณะที่พลังงานรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ร่างเขา กฎแห่งการทำลายล้างและกฎแห่งกระบี่ทั้งสองอย่างควบแน่นในขณะที่เจี้ยนเฉินพุ่งเข้าหา

วัตถุเซียนขั้นสูงสุดของเขาถูกจับด้วยมือขวาของเจี้ยนเฉิน ดังนั้นมันจึงไม่สามารถหลุดไปได้ โม่เฉิงทำได้แค่รับการโจมตีในระยะประชิดของเจี้ยนเฉินอย่างไม่เต็มใจ

ปัง! ปัง! ปัง!

ด้วยเสียงดังตุ้บหลาย ๆ ครั้ง เจี้ยนเฉินสลับไปมาระหว่างการชกกับการฟาดฝ่ามือกระแทกเข้ากับโม่เฉิงครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าโม่เฉิงจะมีกฎที่ที่แตกต่างกันสองประเภท แต่เจี้ยนเฉินก็ยังสามารถกำหราบเขาได้ด้วยความได้เปรียบของร่างบรรพกาล

เจี้ยนเฉินเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมาก จัดการปล่อยหมัดแล้วหมัดเล่า ฟาดฝ่ามือแล้วฝ่ามือเล่า เขาใช้กฎแห่งกระบี่ของเขาเพื่อลบล้างกฎแห่งกระบี่ของโม่เฉิง ในขณะที่เขาใช้ร่างบรรพกาลและพลังบรรพกาลเพื่อหยุดกฎการทำลายล้างของโม่เฉิงและพลังของการบ่มเพาะของเขา เขาได้เปรียบในการโจมตีแต่ละครั้งและได้จู่โจมไปหลายครั้งไปยังโม่เฉิง

อย่างไรก็ตาม โม่เฉิงครอบครองวัตถุเซียนขั้นสูงสุด ดังนั้นเขาจึงยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บแม้จะถูกโจมตีจากเจี้ยนเฉิน

ในทางกลับกัน มือซ้ายและขวาของเจี้ยนเฉินทั้งคู่ก็กลายเป็นโชกเลือด

อย่าลืมว่า มือของเขาก็ยังคงเป็นเลือดเนื้อ แม้ว่าร่างบรรพกาลนั้นทรงพลังมาก แต่เขาก็ยังคงได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของโม่เฉิง

ขั้นเหนือเทพหลายคนในสวนสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์พยายามที่จะมองดูการต่อสู้ของเจี้ยนเฉินและโม่เฉิงให้ชัดเจน แม้จะใช้การรับรู้ของจิตวิญญาณของพวกเขา พวกเขาก็สามารถจับได้เพียงแค่ว่าโม่เฉิงไม่ได้รับบาดเจ็บ ในขณะที่มือของเจี้ยนเฉินได้รับบาดเจ็บ

อย่างไรก็ตาม ราชาเทพสามารถมองเห็นทุกสิ่งได้อย่างชัดเจน ผลลัพธ์นี้ทำให้พวกเขาทุกคนประหลาดใจและทำให้พวกเขาตกตะลึงในทันที พวกเขาพยายามที่จะยอมรับมัน

โม่เฉิงเป็นขั้นเหนือเทพช่วงสูงสุดในอันดับหนึ่งบนป้ายทำเนียบขั้นเหนือเทพ ชื่อของเขามีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกแห่งเซียนและเขามีพลังมากจนเขาเป็นผู้ทรงอำนาจที่สุดในบรรดาขั้นเหนือเทพทั่วโลกแห่งเซียน

อย่างไรก็ตาม โม่เฉิงผู้ซึ่งได้รับการยอมรับจากสาธารณชนว่าเป็นผู้ทรงอำนาจที่สุดได้ถูกกำหราบโดยคนที่มีการบ่มเพาะระดับเดียวกันนั่นคือขั้นเหนือเทพนิรนาม สิ่งนี้ทำให้ทุกคนตกใจ

ราชาเทพเหล่านี้ทุกคนเข้าใจว่าที่โม่เฉิงยังคงไม่เป็นอันตรายเพราะเขามีวัตถุเซียนขั้นสูงสุดสำหรับการป้องกันไม่ใช่เพราะพลังของเขาเอง

โม่เฉิงครอบครองวัตถุเซียนขั้นสูงสุดทั้งการโจมตีและการป้องกันสูงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม คู่ต่อสู้ของเขาผู้เป็นขั้นเหนือเทพนิรนามยังไม่ได้ใช้วัตถุเซียนสักอย่างเลย

“ขั้นเหนือเทพคนนี้เป็นใครกัน ? เขามาจากไหน ? ” ทุกคนตกใจมาก หลายคนพยายามที่จะเดาตัวตนของเจี้ยนเฉิน ความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นยอดเยี่ยมมากจนทำให้เกิดความตกใจอย่างรุนแรงต่อราชาเทพทั้งหมด

โม่เฉิงสามารถฆ่าราชาเทพช่วงต้นในขณะที่เป็นขั้นเหนือเทพช่วงปลายซึ่งน่าประหลาดใจมากพอที่จะทำให้เขาโด่งดังไปทั่วโลกแห่งเซียน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พวกเขาค้นพบขั้นเหนือเทพที่ทรงพลังมากกว่าโม่เฉิง !

“ย้าก ! ”

โม่เฉิงตะโกนออกมาในขณะที่ตัวตนของเขาระเบิดขึ้นไปสู่ท้องฟ้า ในขณะนี้เขารู้สึกโกรธอย่างมาก แม้ว่าเขาจะปะทะกับเจี้ยนเฉินหลายครั้งในตอนนี้ แต่เขาก็ถูกกำหราบราบคาบ หากไม่ใช่เพราะวัตถุเซียนขั้นสูงสุด อาการบาดเจ็บของเขาจะยิ่งแย่ไปกว่าของเจี้ยนเฉิน

เขาไม่อาจที่จะยอมรับผลลัพธ์เช่นนี้ได้

กฎแห่งการทำลายล้างและกฎแห่งกระบี่รวมตัวกันในเวลาเดียวกัน โม่เฉิงระเบิดมันออกมาด้วยพลังทั้งหมดของเขา โดยรวบรวมไว้ในมือซ้ายเพื่อถ่ายเทไปยังกระบี่ที่เจี้ยนเฉินยึดไว้