ตอนที่ 2078 : เป้าหมายของทุกคน

โชคร้ายเขาเกินจุดที่จะกลับตัวได้แล้ว ยิ่งกว่านั้นด้วยบุคลิกของเขาแล้ว เขาไม่มีทางยอมให้ตัวเองต้องเปลี่ยนคำพูด ไม่ว่าจะเพราะเจี้ยนเฉินได้ฆ่าไป่ฉีและคนอื่น ๆ ไปหรือเพราะหยุนซินที่ควรจะเป็นชายาของเขา เขาไม่มีทางยอมให้ตัวเองปล่อยเจี้ยนเฉินไปได้

“ปรมาจารย์ชู ไม่ว่ายังไงก็ตามเจ้าก็ต้องฆ่าเจี้ยนเฉินให้ได้ เจ้าไม่อาจจะปล่อยให้เขาหนีรอดไปได้” องค์ชายห้าบอกกับปรมาจารย์ชูแบบลับ ๆ ความแข็งแกร่งที่เจี้ยนเฉินมีทำให้เขาต้องตัวสั่น และในฝั่งเขาแล้วก็มีแค่ปรมาจารย์ชูที่จัดการเจี้ยนเฉินได้

ปรมาจารย์ชูขมวดคิ้วเมื่อรับข้อความจากองค์ชายห้า หลังจากที่สู้กับเจี้ยนเฉินมานาน เขาก็เข้าใจความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินมากกว่าใคร โดยผิวเผิน เขาเหมือนจะเหนือกว่าที่สยบเจี้ยนเฉินได้ด้วยพลังของวัตถุเทพ แต่เขาเองก็รู้ว่าแม้ว่าเจี้ยนเฉินจะดูเหมือนบาดเจ็บสาหัสแต่พลังที่เจี้ยนเฉินมีไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย เจี้ยนเฉินยังคงสู้ได้อย่างมั่นคงและใช้วัตถุเซียนขั้นสูงสุดรับมือกับวัตถุเทพของเขาได้ มันเหมือนอันตรายอย่างมากจนกระบี่ของเขากระเด็นออกไปหลายครั้ง แต่เขาไม่ได้รับบาดแผลที่เป็นภัยถึงชีวิตเลย

ยิ่งกว่านั้นภาระในการใช้วัตถุเทพก็มากกว่าที่ใครจะคาดถึง

ยังไงซะก็มีแค่ขั้นอสงไขยที่สามารถใช้วัตถุเทพได้ตามต้องการผ่านพลังอันมหาศาลจากการบ่มเพาะ ปรมาจารย์ชูเป็นเพียงราชาเทพ ดังนั้นความต่างเรื่องพลังของการบ่มเพาะของเขากับขั้นอสงไขยจึงต่างกันอย่างมาก แม้ว่าเขาจะพอใช้วัตถุเทพนี้ได้ผ่านวิธีการพิเศษ แต่เขาไม่อาจจะทนมันได้นานนัก

สายตาของปรมาจารย์ชูเย็นชาขึ้นมา พลังของเขาพุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีปลดปล่อยขีดจำกัดของวัตถุเทพ เขารู้ว่าเขาไม่อาจจะยื้อต่อไปได้และต้องจบการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด

ทันใดนั้นพัดวายุนิลหายนะก็ส่องแสงเจิดจ้าออกมาพร้อมกับพลังงานที่แข็งแกร่ง พายุสีดำอันน่ากลัวเพียงพอที่จะฉีกมิติได้พัดเข้าใส่เจี้ยนเฉิน

มองจากไกล ๆ พายุนี้เหมือนจะครอบคลุมไปทั่วท้องฟ้าคอยบดบังดวงจันทร์และดวงดาว ทำให้โลกนี้ตกสู่ความมืดมิด มันเป็นฉากที่น่าตกใจ

เจี้ยนเฉินลอยอยู่ในอากาศ เขาตัวชุ่มไปด้วยเลือด แต่พลังของเขานั้นแผ่ออกมาพร้อมกับเจตจำนงกระบี่ที่หมุนวนรอบตัวเขา เขาตะโกนออกมาและส่งปราณกระบี่สีทองหลายเส้นที่ยาวหลายเมตรเข้าใส่พายุนั้นและหัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าวัตถุเทพนั้นจะไม่ได้ดีเด่อะไร เราจะได้สู้กันอีกในอนาคต ปรมาจารย์ชู ลาก่อน” เมื่อพูดจบ เจี้ยนเฉินก็หันกลับและพุ่งออกไปไม่สนใจการต่อสู้อีก

ความผันผวนจากการต่อสู้นี้มีมากเกินไป คลื่นพลังงานอันรุนแรงทำให้รอบข้างปั่นป่วนซึ่งแม้ว่าจะอยู่ห่างกว่าล้านกิโลเมตรก็ยังรู้สึกถึงมันได้อย่างชัดเจน ผู้คนแห่กันมาสมทบมากขึ้นเรื่อย ๆ หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปสถานการณ์ก็มีแต่จะย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ สำหรับเจี้ยนเฉิน

ตอนที่เจี้ยนเฉินถอยกลับ ไคยะก็กลายเป็นภาพพร่ามัว นางใช้ความเร็วทั้งหมดที่มีและบินไปยังชั้น 8 ของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนกับเจี้ยนเฉินทันที

“อย่าให้พวกนั้นหนีไปได้….”

“มีสมบัติสวรรค์มากมายกับตัวเขา ทุกคนไล่ตามไป เราไม่อาจจะปล่อยให้พวกนั้นออกจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนไปได้…”

“มรดกของขั้นบรรพกาลอยู่กับเจี้ยนเฉินด้วย เจี้ยนเฉินเอาของดีกับตัวไปมาก เราไม่อาจจะปล่อยให้เขาหนีไปได้ ไล่ตามเขาไป…”

“ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่เรามีคนมากมายขนาดนี้ เราน่าจะทำให้เขากลัวได้ ….”

….

ทันทีที่เจี้ยนเฉินและไคยะถอยกลับไป สีหน้าของราชาเทพโดยรอบก็เปลี่ยนไปทันที พวกนั้นพากันตะโกนออกมาในทันที

“เจี้ยนเฉิน ทิ้งเด็กสาวนั่นไว้แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป ไม่งั้นแล้วเจ้าไม่มีทางออกจากที่นี่ได้แน่” ปรมาจารย์ชูพูดขึ้นอย่างใจเย็น เขาเองก็ไล่ตามไปพร้อมกับวัตถุเทพของเขา

ปรมาจารย์ชูเป็นราชาเทพช่วงปลาย เขามีทักษะลับมากมาย เป็นธรรมดาที่เขาจะเร็วกว่าเจี้ยนเฉินมาก ไม่กี่วินาทีเขาก็ไปขวางหน้าเจี้ยนเฉินอีกครั้ง

“ปรมาจารย์ชู เจ้าน่ะแข็งแกร่ง แต่หากข้าต้องการจะออกจากที่นี่ ตามความจริงแล้วเจ้าไม่อาจจะหยุดข้าได้” เจี้ยนเฉินหัวเราะออกมาพร้อมกับพลังที่ปะทุขึ้นมา กฎแห่งกระบี่อัดแน่นพร้อมกับที่เขาได้แทงออกไปหนักหน่วงที่สุดเท่าที่ทำได้

ครั้งนี้ไคยะไม่ได้อยู่เฉย ตอนที่เจี้ยนเฉินโจมตี นางเองก็ลงมือเช่นกัน นางไม่ได้ใช้วัตถุเซียนแต่อย่างใด กลับกันแล้วนางโจมตีออกไปด้วยมืออันเพรียวบางของนางด้วยการใช้กฎแห่งการทำลายล้าง

ในสายตาของปรมาจารย์ชูแล้ว เจี้ยนเฉินเท่านั้นที่เป็นคู่ต่อสู้กับเขาได้ มันเป็นธรรมดาที่เขาจะสนใจแต่เจี้ยนเฉิน เขาไม่คิดว่าไคยะที่เพิ่งเป็นราชาเทพได้ไม่นานจะโจมตีเขาในตอนนั้น

ยิ่งกว่านั้นการโจมตีของนางก็รวดเร็วอย่างมาก มันเหมือนกับตัดผ่านมิติเวลาได้ราวกับกระดาษแผ่นบาง ๆ ตอนที่ปรมาจารย์ชูรู้ตัว มันก็สายเกินไปแล้ว

มือของไคยะฉีกผ่านม่านพลังงานรอบตัวปรมาจารย์ชูได้อย่างดายด้วยพลังของกฎแห่งการทำลายล้างและอัดเข้าที่อกของเขาอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของปรมาจารย์ชูเปลี่ยนไปพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาจากปาก เขากระเด็นออกไปพร้อมกับอกที่ยุบเข้าไปด้านใน

การโจมตีของไคยะนั้นมีพลังอันรุนแรง มันไม่ได้ด้อยไปกว่าการโจมตีเต็มกำลังของเจี้ยนเฉิน ปรมาจารย์ชูไม่ทันระวังตัว ดังนั้นเขาจึงได้รับบาดเจ็บหนักในทันที

เขาประคองตัวเองได้อย่างยากลำบากหลังจากที่กระเด็นออกมาหลายพันเมตร หน้าของเขาซีดพร้อมกับตัวที่เซไปมาในอากาศ เขามองไปที่ไคยะด้วยสายตาตกตะลึงและสีหน้าแปลกใจ

แค่ฝ่ามือจากไคยะเพียงอย่างเดียว เขาก็บอกได้ว่าความแข็งแกร่งที่ไคยะมีนั้นไม่ได้ธรรมดาแบบภายนอก นางเองก็เป็นแค่ราชาเทพช่วงต้น แต่พลังที่นางมีไม่ได้ด้อยไปกว่าเจี้ยนเฉินเลย

เจี้ยนเฉินและไคยะไม่ได้อยู่นิ่งหลังจากที่ทำให้ปรมาจารย์ชูบาดเจ็บได้ พวกเขามุ่งหน้าไปยังชั้น 8 ต่อทันที ปรมาจารย์ชูมองดูทั้งคู่หนีไปด้วยความอึดอัดใจ หลังจากที่กระอักเลือดออกมาหลายครั้ง เขาก็หันไปมองด้านหลังก่อนจะพบชายแก่และชายหนุ่มบินเข้ามาหาเขา

หนึ่งในนั้นคือขั้นเหนือเทพโม่เฉิง ส่วนอีกคนเป็นชายชราลึกลับที่มาพร้อมกับโม่เฉิง

ปรมาจารย์ชูมองข้ามโม่เฉิงและจับจ้องไปยังชายชราด้านหลังโม่เฉิง ปากของเขาขยับเล็กน้อยและสื่อสารกับอีกฝ่าย “คังหยิง เจ้าคงเห็นแล้วว่าผู้หญิงนั่นโดดเด่นเพียงใด นางได้รับการปกป้องของโลกภายในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนได้ ซึ่งหมายความว่ามันมีความลับใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนอยู่กับนาง เจ้าไม่สนใจรึไง ? ”

“ยิ่งกว่านั้นดวงจันทร์เนปจูนก็ไม่ได้ปรากฏขึ้นหลายล้านปีก็ปรากฏขึ้นมาในตอนนี้ เจ้าไม่สงสัยรึไงว่าการปรากฏของดวงจันทร์เนปจูนนั้นเกี่ยวข้องกับเด็กผู้หญิงคนนั้น ? ”

ปรมาจารย์ชูระวังตัวต่อคังหยิงและยังแสดงท่าทีชื่นชมอีกฝ่ายออกมา

นี่เพราะคังหยิงเป็นราชาเทพช่วงสูงสุดที่ก้าวขึ้นไปในบัลลังก์ราชาเทพได้และอยู่ในอันดับ 950 เขาแข็งแกร่งอย่างมาก

สายตาของคังหยิงสั่นไหว เขามองไปที่เจี้ยนเฉินและไคยะที่อยู่ไกลออกไป หลังจากที่ลังเลเล็กน้อย เขาก็หายไปจากข้างกายโม่เฉิงในคราวเดียว เขาได้บินเข้าไปหาเจี้ยนเฉินและไคยะด้วยความเร็วอันน่ากลัว

แสงสีครามอันเข้มข้นปรากฏขึ้นรอบตัวเขาซึ่งเหมือนกับร่างของอินทรีย์ที่พร่ามัว

ด้านหน้านั้น เจี้ยนเฉินและไคยะเหมือนรู้สึกได้ถึงบางอย่าง ทั้งสองหันกลับมามองและพบว่าคังหยิงพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว มันทำให้ทั้งสองต้องหรี่ตาลงมอง

“ช่างเป็นความเร็วที่น่าตกใจจริง ๆ ! ” เจี้ยนเฉินขนลุก เขากลัวคังหยิงมาตลอด แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นคังหยิงต่อสู้ แต่เขาก็รู้ว่าชายคนนี้แข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์ชูอย่างมาก

“ระวังตัวด้วย เจี้ยนเฉิน ! ” ไคยะมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา สำหรับพวกเขาแล้ว ชายคนนี้ต้องเป็นศัตรูที่รับมือได้ยากอย่างแน่นอน

คังหยิงที่ตัวอาบไปด้วยแสงสีครามนั้นดูราวกับนกตัวใหญ่ที่พุ่งเข้ามา เขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่น่าตกใจ ตาม เจี้ยนเฉินและไคยะทันในพริบตา มือของเขาเปลี่ยนเป็นกรงเล็บอินทรีย์ทั้งห้ากวาดเข้าใส่เจี้ยนเฉินและไคยะ

ตอนที่คังหยิงโจมตีออกมา พลังงานอันน่ากลัวก็ได้แผ่ออกมาจากตัวเขา มันน่ากลัวและเพียงพอทำให้ดวงจันทร์และดวงดาวดูหมองหม่นลงได้ และนั่นก็ทำให้ราชาเทพทุกคนต้องตะลึง

ก่อนหน้านี้ คังหยิงได้ปกปิดพลังของตัวเองเอาไว้ มีแค่ตอนที่เขาโจมตีเท่านั้นที่เขาได้แสดงพลังของตัวเองออกมา