ตอนที่​ 2197 : การตาย​ของ​ขอบเขต​ตั้งต้น​ (1)

ตูม​ !

เสียง​ระเบิด​ดัง​ขึ้น​พร้อมกับ​กระบี่​นว​ดารา​วิถี​สวรรค์​ได้​ปะทะ​กับ​ฝ่ามือ​โลกาวินาศ​อย่าง​รุนแรง​ ปราณ​กระบี่​อัน​แหลมคม​และ​เจิดจ้า​ราวกับ​ดวงดาว​ได้​สะท้อน​ออกมา​

นี่​คือ​การปะทะ​กัน​ของ​ขอบเขต​ตั้งต้น​ พลัง​บรรพกาล​อัน​แข็งแกร่ง​ได้​ปะทะ​กับ​ทักษะ​ต่อสู้​ระดับ​เทพ​ซึ่งทำให้เกิด​การระเบิด​ครั้ง​ใหญ่​ กฎ​แห่ง​กระบี่​และ​กฎ​แห่ง​การสังหาร​ได้​ปะทะ​กัน​พร้อมกับ​พลัง​บรรพกาล​และ​พลังงาน​ดั้งเดิม​ได้​เข้า​ห้ำหั่น​กัน​ ที่นั่น​ราวกับ​มีพลุ​ไฟปะทุ​ออกมา​

คลื่น​พลังงาน​อัน​น่ากลัว​นี้​ได้​ทำให้​มิติ​รอบข้าง​สั่น​ไหว​ ด้วย​พลัง​ทำลายล้าง​นี้​ มัน​ได้​กด​มิติ​ของ​โลก​จิ๋ว​ให้​สั่น​ไหว​ไป​ทั่ว​ทุกทิศทาง​

คลื่น​พลังงาน​ได้​ผลัก​เจี้ยนเฉิน​ให้​ถอย​กลับมา​ เขา​ปกป้อง​ตัวเอง​ด้วย​แสงจาก​กฎ​แห่ง​กระบี่​ เขา​ได้​ใช้การป้องกัน​ของ​ร่าง​บรรพกาล​ออกมา​จนถึง​ขีดสุด​ เขา​ได้​ฟัน​กระบี่​ออก​ไป​อย่าง​ต่อเนื่อง​เพื่อ​ตัด​พลังงาน​ที่​เข้ามา​ให้​เป็น​ชิ้น​ ๆ ทุก​การ​โจมตี​นั้น​จะมีแสงราวกับ​ดวงดาว​สะท้อน​ออกมา​

ใน​อีก​ด้าน​บรรพชน​ของ​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​ก็​สีหน้า​หม่น​ลง​ ร่างกาย​ของ​เขา​ไม่อาจจะ​ทน​รับ​พายุ​พลังงาน​ที่​รุนแรง​แบบนี้​ได้​ ดังนั้น​เขา​จึงต้อง​ถอยกลับ​ไป​เช่นกัน​

พวกเขา​ได้​ปลดปล่อย​พลัง​ออกมา​อย่าง​เต็มที่​ใน​การ​โจมตี​ครั้งนี้​โดย​ไม่ยั้ง​มือ​เลย​แม้แต่น้อย​ ผล​ก็​คือ​ทั้งสอง​ยาก​ที่จะ​ประคอง​ตัวเอง​ได้​ภายใต้​คลื่น​พลังงาน​ที่​รุนแรง​เช่นนี้​

“ข้า​ไม่คิด​มาก่อน​เลย​ว่า​ นาย​น้อย​เจียง​หยาง​จะเป็นปัญหา​ถึงเพียงนี้​ พลัง​ที่​เขา​ใช้มัน​แปลก​ซึ่งข้า​ไม่เคย​เห็น​หรือ​ได้ยิน​มาก่อน​ รวม​กับ​วัตถุ​เทพ​ที่​เขา​มีแล้ว​ มัน​เป็นไปไม่ได้​ที่​ข้า​จะฆ่าเขา​ อย่าง​มาก​ก็​คง​ทำให้​ทั้งสองฝ่าย​บาดเจ็บสาหัส​” บรรพชน​คิด​ ตอนนั้น​เขา​รู้สึก​ผิด​ขึ้น​มา เขา​สบถ​ตัวเอง​กับ​การ​ลงมือ​หุนหัน​โดย​ไม่ได้​ประเมิน​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​คู่ต่อสู้​ให้​ดี​ก่อน​

ตอนที่​เขา​คิด​แบบ​นั้น​ ใจของ​เขา​ก็​เต้น​รัว​ สายตา​เขา​ถึงกับ​หรี่​ลง​และ​มอง​ไป​ด้านหน้า​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​ พายุ​พลังงาน​อัน​รุนแรง​นั้น​ยัง​ไม่สลาย​ไป​ มัน​ทำให้​มิติ​สั่น​ไหว​อย่าง​ต่อเนื่อง​ มัน​ทำให้​พื้นที่​ตรงหน้า​เขา​กลายเป็น​ภาพ​พร่ามัว​ แม้แต่​ด้วย​สายตา​ของ​เขา​ เขา​ก็​ไม่อาจจะ​มอง​ทะลุ​อะไร​ได้​ การรับรู้​วิญญาณ​ของ​เขา​ก็​ได้รับ​ผลกระทบ​ไป​ด้วย​

ตอนนั้น​ได้​มีปราณ​กระบี่​ได้​ปะทุ​ออกมา​ ลำแสง​ได้​พุ่ง​ออกมา​จากพายุ​พลังงาน​ กระบี่​นว​ดารา​วิถี​สวรรค์​ได้​ฉีก​พายุ​พลังงาน​ออก​พร้อมกับ​ปราณ​กระบี่​ที่​แข็งแกร่ง​เปลี่ยนเป็น​ลำแสง​สีขาว​แทง​เข้าใส่​บรรพชน​ด้วย​ความเร็ว​ที่​น่า​เหลือเชื่อ​

สายตา​ของ​บรรพชน​ยังคง​เยือกเย็น​ สีหน้า​เขา​เย็นชา​พร้อมกับ​เกราะ​สีแดง​เลือด​ได้​ปรากฏ​ขึ้น​มาห่อหุ้ม​ตัว​เขา​ไว้​ กระบี่​ได้​ปรากฏ​ขึ้น​มาใน​มือ​เขา​สะท้อน​ความ​เย็นชา​ออกมา​ กฎ​แห่ง​การสังหาร​ได้มา​รวมตัวกัน​พร้อมกับ​ที่​เขา​ได้​ฟัน​เข้าใส่​เจี้ยนเฉิน​ด้วย​พลัง​ที่​น่ากลัว​

ฉัวะ​ !

กระบี่​นว​ดารา​วิถี​สวรรค์​ได้​แทง​ทะลุ​เกราะ​ของ​บรรพชน​ใน​คราว​เดียว​พร้อมกับ​สะท้อน​แสงดาว​ออก​อมา มัน​แทง​เข้าไป​ใน​อก​ของ​บรรพชน​ด้วย​ปราณ​กระบี่​ที่​แหลมคม​และ​พลัง​บรรพกาล​ที่​แผ่​เข้าไป​ใน​บาดแผล​ลึก​เข้าไป​เรื่อย ๆ​ ปลาย​กระบี่​ได้​โผล่​มาจาก​ที่​หลัง​ของ​บรรพชน​พร้อมกับ​เลือด​ของ​ผู้เชี่ยวชาญ​ขอบเขต​ตั้งต้น​ได้​หยด​ออก​มาจาก​ปลาย​กระบี่​

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​กระบี่​ของ​บรรพชน​ก็ได้​แทง​เข้าใส่​ร่างกาย​ของ​เจี้ยนเฉิน​

เจี้ยนเฉิน​ยังคง​ดู​เฉยชา​ สายตา​เขา​ยัง​สะท้อน​ความ​เย็นชา​ออกมา​ พลัง​บรรพกาล​ได้​โคจร​อยู่​ใน​ตัว​เขา​อย่าง​บ้าคลั่ง​พร้อมกับ​เส้น​พลัง​มากมาย​ที่​ปะทุ​ออกมา​จากเม็ด​พลัง​บรรพกาล​ มัน​ราวกับ​ม้าป่า​ที่​คลั่ง​วิ่ง​ไป​ทั่ว​ตัว​เขา​ ส่วนมาก​ได้​ไป​รวมตัว​กันที่​ตำแหน่ง​บาดแผล​หลอม​รวม​เข้ากับ​เลือด​, เนื้อ​และ​กระดูก​ที่นั่น​

เขา​ได้​ใช้การป้องกัน​ของ​ร่าง​บรรพกาล​ขั้น​ที่​ 13 จนถึง​ขีดสุด​ซึ่งทำให้​ร่างกาย​ของ​เขา​เข้าถึง​ภาวะ​ที่​แข็งแกร่ง​ที่สุด​ได้​ เขา​ไม่ได้​กลัว​การ​โจมตี​ใด​ ๆ รวม​กับ​พลัง​บรรพกาล​มหาศาล​แล้ว​ ตำแหน่ง​บาดแผล​ที่​เขา​ได้รับ​ไม่ว่า​จะเป็น​เลือด​, เนื้อ​, เส้นเอ็น​หรือ​กระดูก​ต่าง​ก็​แข็งแกร่ง​อย่าง​มาก​

ทันทีที่​กระบี่​ของ​บรรพชน​ได้​แทง​เข้าใส่​อก​ของ​เจี้ยนเฉิน​ เขา​ก็​พบ​กับ​แรง​ต้าน​มหาศาล​ มัน​ยาก​ขึ้น​เรื่อย ๆ​ กับ​การผลัก​กระบี่​เข้าไป​ใน​ร่าง​ของ​เจี้ยนเฉิน ​ สุดท้าย​แล้ว​อาวุธ​นั้น​ก็​หยุดนิ่ง​ระหว่าง​ซี่โครง​สอง​ซี่และ​ไม่อาจจะ​แทง​เข้าไป​ได้​ต่อ​อีก​

บรรพชน​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ตะลึง​ ตา​เขา​เบิก​กว้าง​และ​มอง​ไป​ที่​เจี้ยนเฉิน​ด้วย​ท่าที​เหลือเชื่อ​ เขา​ตกตะลึง​

เป็นธรรมดา​ที่​เขา​จะบอก​ได้​ว่า​เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้​มีสมบัติ​ป้องกัน​แต่อย่างใด​ตามที่​เขา​เห็น​ กระบี่​ของ​เขา​ไม่อาจจะ​แทง​เจี้ยนเฉิน​ต่อ​ได้​เพราะ​ร่างกาย​ของ​เจี้ยนเฉิน​แข็งแกร่ง​เกินไป​ มัน​แข็งแกร่ง​จน​จน​น่า​ตกใจ​ แค่​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​ร่างกาย​เพียง​อย่าง​เดียว​ก็​เป็นไปไม่ได้​ที่​เขา​จะฆ่าเจี้ยนเฉิน​ด้วย​อาวุธ​เซียน​ระดับ​สูงสุด​

หาก​เขา​ไม่อาจจะ​ฆ่าศัตรู​ได้​ มัน​ก็​มีแค่​จุดจบ​ของ​ตระกูล​นักรบ​โลหิต​ที่​รอ​เขา​อยู่​

จู่ ๆ สีหน้า​ของ​บรรพชน​ก็​แน่นิ่ง​ไป​ เขา​มอง​ไป​ที่​เจี้ยนเฉิน​และ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ตื่นเต้น​ขึ้น​มา เขา​ตะโกน​ออกมา​ – “ ข้า​รู้​แล้ว​ ! เจ้าไม่ใช่นาย​น้อย​เจียง​หยาง​ ! ชื่อ​เจ้าเป็น​ชื่อ​ปลอม​ ตัวตน​ก็​ปลอม​ แม้แต่​หน้าตา​เอง​ก็​ปลอม​ ! เจ้าคือ​เจี้ยนเฉิน​ที่​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​และ​ราชา​เผิง​สีฟ้าต้องการ​ตัว​”

“ไม่ผิด​แน่​ ไม่ผิด​แน่​ เจ้าคือ​เจี้ยนเฉิน ​ เจ้ามีร่างกาย​ที่​แข็ง​แก่​รง​และ​แปลก​แต่กลับ​มีพลังงาน​ที่​รุนแรง​ เจ้าเข้าใจ​กฎ​แห่ง​กระบี่​และ​เจ้าได้​ใช้วัตถุ​เทพ​ที่​ส่อง​ประกาย​แสงดาว​ ทุก​ข้อ​นี้​ต่าง​ก็​เข้ากับ​คำอธิบาย​ใน​ใบประกาศ​จับ​ของ​เจ้า”

หลังจากที่​เดา​ตัวตน​ของ​เจี้ยนเฉิน​ออก​ สีหน้า​หม่นหมอง​ของ​บรรพชน​ก็​หาย​ไป​ เขา​อด​ไม่ได้​ที่จะ​หัวเราะ​ออกมา​ “ฮ่าฮ่า เจี้ยนเฉิน​ ใคร​จะไป​รู้​ว่า​มีกี่​คน​ที่​ตามล่า​เจ้า แต่​เป็น​ข้า​เอง​ที่​พบ​เจ้าที่นี่​ มัน​เป็น​พร​จาก​สวรรค์​”

บรรพชน​ดีใจ​ขึ้น​มา นาย​น้อย​เจียง​หยาง​จริง ๆ​ แล้ว​คือ​เจี้ยนเฉิน​ ไม่ใช่แค่​มัน​ไม่ต้อง​กังวล​เรื่อง​การแก้แค้น​จาก​คน​ที่​หนุนหลัง​นาย​น้อย​เจียง​หยาง​ แต่​เขา​ยัง​รายงาน​ร่องรอย​ของ​เจี้ยนเฉิน​ให้​กับ​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​และ​ราชา​เผิง​สีฟ้าได้​ ซึ่งทำให้​ทั้งสอง​ติด​หนี้บุญคุณ​เขา​

ด้วย​หนี้บุญคุณ​กับ​พวก​ระดับสูง​ทั้งสอง​นี้​ มัน​ก็​ไม่มีใคร​กล้า​พอที่จะ​หาเรื่อง​ตระกูล​เขา​อีกต่อไป​ แม้แต่​ทั้ง​บน​ดาวเคราะห์​นี้​

จากนั้น​แม้แต่​ผู้ปกครอง​ดาว​ก็​ต้อง​เคารพ​และ​นอบน้อม​ต่อ​พวกเขา​

นี่​เพราะ​ทั้ง​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​และ​ราชา​เผิง​สีฟ้าต่าง​ก็​เป็น​คน​ที่​น่ากลัว​จน​ถือได้ว่า​ไร้​เทียม​ทานบน​ดาวเคราะห์​เทียน​หมิง​