Chaotic sword god เทพกระบี่มรณะ 2230: หลอมรวมกับพลังบรรพกาล (2)
ตอนที่ 2230: หลอมรวมกับพลังบรรพกาล (2)
ในที่สุดเมื่อเจึ้ยนเฉินได้อ้างสิทธิ์ครึ่งหนึ่งของทะเลอันกว้างใหญ่ว่าเป็นดินแดนของเขา เจี้ยนเฉินก็สั่นไหวในสภาวะที่น่าประหลาดใจ ความทรงจำมากมายพุ่งพล่านออกมาเหมือนน้ำท่วม ในทันใดนั้นเขาก็ฟื้นสติและจดจำทุกอย่างได้
“นี่คือพลังบรรพกาลที่แท้จริง ! ” เจี้ยนเฉินเข้าใจทันที นี่ไม่ใช่ทะเล เห็นได้ชัดว่าเป็นเส้นพลังบรรพกาลที่แท้จริงในจิตใจของเขาซึ่งเกือบจะอ้างสิทธิ์ในการปลิดชีพ
“มันเป็นผู้อาวุโสโมเทียนหยุนที่ช่วยชีวิตข้าไว้” เจี้ยนเฉินรู้สึกถึงสถานการณ์ของโลกภายนอกทันทีหลังจากที่ได้สติขึ้นมา ในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกถึงพลังของวิญญาณอันยิ่งใหญ่ที่เข้าสู่วิญญาณของเขาจากมือของโมเทียนหยุน มันเป็นพลังงานนี้เองที่ช่วยให้วิญญาณของเขาต่อสู้กับพลังบรรพกาล
ในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินก็รู้สึกถึงอีกครึ่งหนึ่งของวิญญาณของเขา
พลังชั่วร้ายได้ครอบครองอีกครึ่งหนึ่งของเขา นอกจากนี้ยังมีเส้นพลังบรรพกาลที่แท้จริงอยู่ในนั้น
อย่างไรก็ตามการควบคุมของเขาในอีกครึ่งหนึ่งนั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมเท่าที่ควร
เขารู้สึกเหมือนว่าเขาค่อย ๆ สูญเสียการควบคุมวิญญาณของตัวเองอีกครึ่งหนึ่งไป
แต่ตอนนี้อันตรายที่เจี้ยนเฉินเผชิญยังคงไม่ถูกจัดการไปจนหมดอย่างแท้จริง เขาไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ของวิญญาณอื่น ในไม่ช้าเขาก็ละทิ้งความคิดและอุทิศตนเพื่อปัดเป่าเส้นพลังบรรพกาลในวิญญาณของเขา
“เศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของพลังบรรพกาลได้หลอมรวมเข้ากับวิญญาณของข้าจริง ๆ ” ในตอนนี้เจี้ยนเฉินเพิ่งจะค้นพบว่าวิญญาณของเขาแตกต่างจากเมื่อก่อน เศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของพลังบรรพกาลได้หลอมรวมเข้ากับวิญญาณของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ ทำให้วิญญาณของเขาไปถึงระดับความแข็งแกร่งใหม่ทั้งหมดเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ แม้ว่ามันจะยังอ่อนแออยู่
ถ้าก่อนหน้านี้วิญญาณของเขาเป็นเหมือนก้อนหิน ตอนนี้วิญญาณของเขาก็กลายเป็นเหล็กกล้า มันเป็นการเปลี่ยนแปลงในแง่ของคุณภาพ
การค้นพบนี้ทำให้เจี้ยนเฉินทั้งประหลาดใจและมีความสุข แต่เขาก็กังวลเล็กน้อย เขาไม่ทราบว่าจะมีผลข้างเคียงจากการหลอมรวมกับพลังบรรพกาลหรือไม่ แต่เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น
“ช่างมันเถอะ ตอนนี้ข้าไม่สามารถทำอะไรได้เลย เนื่องจากวิญญาณของข้าได้หลอมรวมกับส่วนของพลังบรรพกาลที่แท้จริง ข้าจึงอาจหลอมรวมพลังบรรพกาลที่เหลือเช่นกัน” เจี้ยนเฉินคิด เขาตัดสินใจแล้วเริ่มหลอมรวมกับอีกส่วนหนึ่งของพลังบรรพกาลอย่างแข็งขัน
ในระหว่างกระบวนการ พลังของวิญญาณของเจี้ยนเฉินก็ลดลงในอัตราที่รวดเร็วมาก ถ้าเขาอยู่คนเดียว เขาจะไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้อย่างแน่นอนเพราะวิญญาณของเขาไม่มีพลังมากพอ
โชคดีที่เขาได้รับความช่วยเหลือจากโมเทียนหยุน โมเทียนหยุนปลุกพลังของเซียนแห่งความสามัคคีสู่วิญญาณของเจี้ยนเฉิน ซึ่งเป็นการสนับสนุนมากมาย เป็นผลให้เจี้ยนเฉินสามารถทำสิ่งนี้ได้
“เหลือเชื่อ มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริง วิญญาณของเขาได้หลอมรวมกับเส้นพลังบรรพกาล นี่คือสิ่งที่เหนือจินตนาการ” โมเทียนหยุนในชุดเสื้อคลุมสีดำจ้องเจี้ยนเฉินโดยไม่กระพริบตาเลย สิ่งที่เกิดขึ้นกับเจี้ยนเฉินในเวลานี้ทำให้เขาพูดไม่ออก
“วิญญาณเป็นส่วนที่บอบบางที่สุดของสิ่งมีชีวิต เมื่อมันถูกปนเปื้อนด้วยพลังบรรพกาล มันก็เกือบจะตาย แม้ว่าบางคนอาจสามารถอยู่รอดได้ พวกเขาจะต้องจ่ายค่าตอบแทนที่ไม่อาจจินตนาการได้ การหลอมรวมกับพลังบรรพกาลนั้นเป็นไปไม่ได้มากขึ้นเพราะแม้แต่จอมปราชญ์สูงสุดก็ไม่สามารถทำอะไรแบบนั้นได้”
กระนั้นเจี้ยนเฉินก็ยังทำเช่นนั้น
“เด็กคนนี้มีความพิเศษอย่างแท้จริง ดูเหมือนว่ามีเหตุผลที่จิตวิญญาณกระบี่เลือกเขา” โมเทียนหยุนมองเจี้ยนเฉินอย่างลึกซึ้งพลางใช้ความคิด
หลังจากฟื้นจิตใต้สำนึก เจี้ยนเฉินก็ไม่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนในการต่อสู้กับพลังบรรพกาล เขาได้เปรียบอย่างค่อยเป็นค่อยไป และพลังบรรพกาลที่เหลืออยู่ในวิญญาณของเขาก็ถูกกลืนกินอย่างละเอียดถี่ถ้วนและถูกหลอมรวมเข้าด้วยกัน ทำให้วิญญาณของเขาหลงทางไปในทิศทางที่ไม่รู้จัก
“พลังของวิญญาณจากภายนอกนั้นไม่บริสุทธิ์อย่างแท้จริง มีสิ่งเจือปนอยู่บ้าง หากข้าไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้และปล่อยให้สิ่งเจือปนเหล่านี้เข้ามาในวิญญาณของข้า มันจะกลายเป็นปัญหาที่น่ากลัวมาก” เจี้ยนเฉินคิด ทันใดนั้นเขาจำได้ว่าวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งของเขาที่ถูกครอบครองโดยพลังชั่วร้าย ในทันใดนั้นเขาแยกพลังที่ไม่บริสุทธิ์ของวิญญาณออกไปให้กับวิญญาณอีกครึ่งหนึ่ง
วิญญาณอีกครึ่งหนึ่งของเขาถูกปนเปื้อนด้วยพลังชั่วร้าย ดังนั้นการปนเปื้อนเพิ่มอีกบางส่วนก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ เขาไม่ต้องการให้มีผลข้างเคียงที่เป็นปัญหาใด ๆ เกิดขึ้นกับวิญญาณครึ่งหนึ่งที่เป็นของเขา
เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ และหลังจากเวลาอันยาวนานในที่สุดเจี้ยนเฉินก็ลืมตาขึ้น
ดวงตาของเขาข้างหนึ่งเป็นสีแดงเลือด มันกะพริบด้วยแสงสีแดงปีศาจราวกับพลังชั่วร้ายแฝงตัวอยู่ข้างใน ขณะที่ดวงตาอีกข้างของเขายังคงเป็นปกติ
“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของผู้อาวุโส ! ” เจี้ยนเฉินยืนขึ้นและโค้งคำนับให้โมเทียนหยุน แต่ในช่วงเวลาต่อม ,ร่างกายของเขาเริ่มกระตุก เขาหน้าซีดในทันที
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าถึงแม้เขาจะรอดชีวิตมาได้จากวิกฤติ วิญญาณของเขายังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ไม่บุบสลาย แต่ร่างกายของเขายังคงได้รับบาดเจ็บสาหัส การเคลื่อนไหวของเขาทำให้อาการบาดเจ็บรุนแรงขึ้น นำไปสู่ความเจ็บปวดมากมาย
แม้ว่าโมเทียนหยุนได้ช่วยรักษาร่างกายของเขาไปบ้าง แต่เขาก็ช่วยเพียงให้ร่างกายของเจี้ยนเฉินคงที่เท่านั้น เขาไม่ได้ทำให้เจี้ยนเฉินหายเป็นปกติ
โมเทียนหยุนที่สวมเสื้อคลุมสีดำจ้องเจี้ยนเฉิน สายตาที่ทะลุทะลวงของเขาดูเหมือนจะมองทะลุเข้าไปในทุกส่วนของเจี้ยนเฉิน เขาพูดว่า “เกิดอะไรขึ้นกับวิญญาณของเจ้า ? วิญญาณของเจ้าถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน เจ้าควรตายไปแล้ว แต่เจ้ายังสามารถทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้าไม่เคยได้ยินหรือเคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต”
เจี้ยนเฉินส่ายหน้า “ข้าไม่รู้เช่นกัน ไม่มีสิ่งใดอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า ตอนนี้การควบคุมวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งของข้าเริ่มอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ”
โมเทียนหยุนพยักหน้า เขาจ้องมองเจึ้ยนเฉินด้วยความคิดและพูดหลังจากผ่านไปครู่หนึ่งว่า “ข้าเคยบอกว่าข้าประสบความสำเร็จในการค้นคว้าเกี่ยวกับวิญญาณ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเจ้านั้นเกินขอบเขตความเข้าใจของข้าโดยสิ้นเชิง ข้าจึงไม่สามารถช่วยเจ้าได้เลย อย่างไรก็ตาม วิญญาณอีกครึ่งหนึ่งของเจ้าได้รับการปนเปื้อนอย่างรุนแรง เจ้าต้องละทิ้งมันไปหรือปรับแต่งให้มันเป็นร่างโคลน”
“อย่างไรก็ตามการที่ควบคุมวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งนั้นเริ่มอ่อนแอลงเรื่อย ๆ มันไม่ดีเลย เจ้าต้องหาวิธีจัดการกับมัน”
“ข้าเข้าใจแล้ว” เจี้ยนเฉินป้องมือแสดงความเคารพ เมื่อเขามองผ่านโมเทียนหยุนที่สวมชุดเสื้อคลุมสีขาวและชุดเสื้อคลุมสีดำ สีหน้าที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
นี่เป็นเพราะเขาค้นพบในทันใดว่าเขาสามารถสัมผัสได้ถึงความพร่ามัวของชุดคลุมสีขาวและความแข็งแกร่งของโมเทียนหยุนในชุดเสื้อคลุมสีดำ เขาไม่ทราบระดับการบ่มเพาะที่แน่นอนของร่างกายดั้งเดิมของโมเทียนหยุนและร่างโคลนของเขา เขาพบว่าไม่ว่าจะเป็นร่างกายดั้งเดิมหรือร่างโคลน พวกเขาล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ตั้งตระหง่านราวกับภูเขาแข็งแกร่งในสายตาของเขา พวกเขาทรงพลังมากจนไม่มีใครสามารถเอาชนะได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปร่างดั้งเดิมของโมเทียนหยุนทำให้เจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความหวาดกลัว
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะได้รับความสามารถเช่นนี้หลังจากหลอมรวมกับพลังบรรพกาล อย่างไรก็ตาม ข้าสัมผัสได้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับวิญญาณของข้า ไม่ใช่เพียงแค่นั้นอย่างแน่นอน ข้าต้องใช้เวลาสักครู่และคอยสังเกตมันในอนาคต” เจี้ยนเฉินคิด เขาดีใจมาก ด้วยความสามารถเช่นนี้ หมายความว่าไม่มีใครสามารถซ่อนความแข็งแกร่งของพวกเขาจากเขาได้อีกต่อไป
ทันใดนั้นมิติในระยะไกลก็แตกและรอยแยกของมิติขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น ด้วยแสงไฟสีฟ้าทำให้ชายวัยกลางคนในเสื้อคลุมสีฟ้าปรากฏขึ้นใกล้กับรอยแยก
“ราชาเผิงสีฟ้า ! ” สีหน้าของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นชายสวมเสื้อคลุมสีฟ้า
ในอดีตเขาได้สัมผัสเพียงพลังของราชาเผิงสีฟ้าจากพลังแห่งการมีอยู่อย่างเดียวเท่านั้น เขาไม่รู้เลยว่าราชาเผิงสีฟ้าทรงพลังเพียงใด แต่ตอนนี้ เขาสามารถสัมผัสถึงพลังของราชาเผิงสีฟ้าได้อย่างชัดเจน แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าราชาเผิงสีฟ้าไปถึงชั้นสวรรค์ที่เท่าไร แต่พลังของเขาก็ทำให้เจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความหวาดกลัว
Comments