เนื่องจากหญิงสาวผิวขาวคนนี้ปล่อยผม และดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย จางจื่ออันจึงมองหน้าตาของเธอผ่านกล้องส่องทางไกลไม่ถนัดนัก แต่เขาสงสัยว่าเธอก็คือเมแกนที่เขากำลังตามหา 

 

 

ไม่ว่าเธอคือเมแกนหรือเปล่า ก็ปล่อยให้เธอตายต่อหน้าต่อตาไม่ได้ 

 

 

จางจื่ออันเองไม่มีความสามารถมากขนาดนั้น แล้วก็ช่วยไม่ทันด้วย เขาหมอบอยู่บนก้อนหินตรงแหลม ก่อนจะตะแคงตัวอย่างระมัดระวัง เพื่อทำสัญญาณมือให้เซฮวา 

 

 

เขาพูดเสียงเบากับเธอว่า “เซฮวา มีคนจะถูกโยนลงไปในน้ำ เธอกับฝูงวาฬหาวิธีช่วยเธอหน่อยสิ แล้วก็ใช้สิ่งนี้ตัดเชือกให้เธอ” 

 

 

เซฮวาอยู่ในทะเล เขาหมอบอยู่บนก้อนหินตรงแหลม รอบๆ มีลมทะเลส่งเสียงคำราม และเสียงของเขาก็เบามาก คนทั่วไปคงไม่ได้ยินเสียงของเขา แต่เซฮวาหูดี เธออยากถามว่าใช้อะไรตัดเชือก ก็เห็นเขายัดของชิ้นเล็กๆ นั้นเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตกันน้ำ แล้วใช้เสื้อแจ็คเก็ตห่อก้อนหินน้ำหนักพอดีก้อนหนึ่ง แล้วโยนเสื้อแจ็คเก็ตไปหาเธอ 

 

 

ตอนนี้สถานการณ์คับขัน เขาไม่มีเวลาปีนลงจากแหลมแล้ว 

 

 

ถ้าไม่ห่อก้อนหิน ก็คงโยนเสื้อแจ็คเก็ตน้ำหนักเบาออกไปไกลไม่ได้ 

 

 

เมื่อทิ้งเสื้อแจ็คเก็ตลงไปในทะเล มันก็ถูกก้อนหินถ่วงให้จมลงไป เซฮวาจึงรีบดำลงไปคว้าเสื้อแจ็คเก็ตไว้ แล้วควักก้อนหินออกมาโยนทิ้ง และหามีดพับสวิตที่จางจื่ออันพกติดตัวจากในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ต 

 

 

หญิงสาวดิ้นอยู่ในเรือเล็กอย่างแรง แต่ชายกล้าหาญสี่คนยังจับแขนและข้อเท้าของเธอได้โดยง่ายดาย หิ้วเธอขึ้นมาเหมือนแม่ไก่รอเชือด ขณะที่ตะโกนว่า “หนึ่ง สอง สาม” ก็โยนเธอออกจากเรือทันที 

 

 

เธอตกน้ำเสียงดังโครม มือเท้าที่ถูกมัดเอาไว้ไม่มีทางว่ายน้ำได้ แต่ด้วยสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด เธอจึงกลั้นหายใจก่อนตกน้ำ ความเร็วในการจมจึงค่อนข้างช้า 

 

 

แต่คนที่ห้าบนเรือยกก้อนหินที่ผูกบนข้อเท้าของเธอขึ้นมา ก่อนจะผิวปากครั้งหนึ่ง บนใบหน้าเผยรอยยิ้มชั่วร้าย และโยนก้อนหินลงไปในน้ำ 

 

 

เธอจมน้ำเร็วขึ้นทันที ก้อนหินถ่วงให้เธอจมลงสู่ก้นทะเลอันมืดมิด 

 

 

“ไป” 

 

 

หัวหน้าทำสัญญาณมือ บอกว่าเลิกงานได้ ก่อนนำขบวนกลับรังโจร 

 

 

พวกเขาเคยทำเรื่องแบบนี้หลายครั้ง ง่ายเหมือนทำกับข้าวกินอยู่บ้าน ตอนแรกเริ่มพวกเขายังรออยู่ที่เดิมสักพัก พอเห็นว่าไม่มีฟองอากาศผุดขึ้นจากทะเลแล้วถึงจะกลับ แต่พอผ่านไปนานเข้า พวกเขาก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องเสียเวลา เป็นไปไม่ได้ที่คนถูกโยนลงน้ำจะรอดชีวิตได้ สู้กลับไปเล่นไพ่เร็วขึ้นหน่อยดีกว่า 

 

 

สี่คนพายเรือกลับ คนหนึ่งในนั้นตาไว เห็นว่าบนผิวน้ำทะเลมีฝูงวาฬว่ายพาคลื่นมา แต่เพราะพวกเขาเคยเห็นฝูงวาฬที่นี่บ่อยครั้ง จึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก 

 

 

ขณะที่เรือเล็กกลับไปทางท่าเรืออย่างง่ายดาย ใต้ผิวน้ำทะเลสีฟ้าเทา หญิงสาวที่ถูกโยนลงไปกำลังดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง 

 

 

เธอก็คือเมแกน หญิงสาวที่คิดจะเดินทางข้ามป่าเรดวูดเพียงลำพัง แต่เธอดันมาผิดที่และผิดเวลา แถมยังพลาดเจอคนไม่ดีเข้า ตอนนี้จึงต้องเผชิญกับสภาพอับจนใกล้ตาย 

 

 

เมแกนชอบออกกำลังกายกลางแจ้ง สภาพร่างกายของเธอและพลังปอดก็ดีกว่าคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่แล้วยังไงล่ะ? ก็แค่ยื้อเวลาจมน้ำตายออกไปได้สองสามวินาทีเท่านั้น ถึงยื้อได้อีกสองสามวินาที แต่สำหรับเธอแล้วไม่ต่างอะไรกับติดคุก 

 

 

ด้วยเพราะเธอถูกก้อนหินถ่วงลงสู่ก้นทะเลอย่างรวดเร็ว แก้วหูปรับความดันน้ำไม่ได้ จึงเจ็บแสบและมีเสียงหึ่งๆ ดังขึ้นมา ไม่ได้ยินอะไรเลย ส่วนตาก็เห็นเพียงแสงสว่างเล็กน้อยข้างบนที่ค่อยๆ ไกลออกไป 

 

 

เเม่คะ หนูขอโทษ… 

 

 

ภาพสุดท้ายที่ปรากฏตรงหน้าเธอไม่ใช่พระเจ้า แต่เป็นแม่ของเธอ เธอเสียใจที่ไม่ฟังคำเตือนของแม่ แต่สายไปเสียแล้ว เธอต้องจ่ายค่าแลกเปลี่ยนให้ความดื้อรั้นของเธอเอง 

 

 

ฟองอากาศพรวนหนึ่งทะลักออกมาจากปากของเธอ พาคำพูดสุดท้ายของเธอไป และเหมือนจะพาวิญญาณของเธอลอยขึ้นสู่ผิวน้ำไปด้วย 

 

 

ระหว่างที่สติขาดหาย เธอรู้สึกว่าอยู่ๆ ตัวเองก็เหมือนจะจมน้ำช้าลง อาจจะเป็นเพราะน้ำทะเลลึกมีความหนาแน่นค่อนข้างมาก ทำให้แรงลอยตัวเพิ่มขึ้นล่ะมั้ง 

 

 

เธอไม่จมลงอีก เพราะก้อนหินจมสู่ใต้ทะเลแล้ว 

 

 

เธอรู้สึกว่ารอบๆ มีกระแสน้ำกระชั้นสายหนึ่ง พัดเธอเอนเอียงเหมือนว่าว 

 

 

ฝูงปลาที่เธอไม่รู้จักชื่อแหวกว่ายเฉียดแก้มไปบ่อยครั้ง พวกมันใช้ปากตอดเธอ ราวกับกำลังสำรวจว่าเธอกินได้หรือเปล่า 

 

 

จากนั้นเงาดำขนาดใหญ่ก็ว่ายมาข้างหน้าเธอ 

 

 

ใหญ่มาก! 

 

 

ปลาอะไรน่ะ? 

 

 

ดวงตาเฉื่อยชาของเธอแข็งค้าง ความคิดในหัวแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ราวกับเกล็ดหิมะ 

 

 

ใต้เท้ามีแรงสั่นสะเทือนคล้ายถูกเสียดสี จากนั้นสองเท้าของเธอก็เบาหวิว 

 

 

คนพวกนั้นหาก้อนหินบนชายฝั่งมามัดกับข้อเท้าของเธอจนแน่นหนาขนาดนั้น หรือว่าหินหลุดไปแล้ว? 

 

 

แสงสว่างตรงหน้าหายไปแล้ว เท้าเหมือนถูกบางอย่างดึงขึ้นให้อยู่ในท่ากลับหัว และยังว่ายน้ำด้วยความเร็วสูง 

 

 

ฉลามเหรอ 

 

 

ก่อนจมน้ำตายยังต้องถูกฉลามกัดตายก่อนเหรอเนี่ย? แต่ก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ตายง่ายๆ 

 

 

เมแกนอยากหัวเราะเยาะตัวเอง ก่อนจะหมดสติไป 

 

 

เซฮวาใช้มีดพับสวิตตัดก้อนหินที่ถ่วงขาเมแกนจมลงไปก้นทะเล แล้วดึงเท้าของเธอลอยขึ้นไปบนผิวน้ำอย่างรวดเร็ว 

 

 

ตอนนี้ฝูงวาฬมาถึงแล้ว พวกมันเหมือนจะรู้สึกได้ถึงสถานการณ์คับขันเช่นกัน จึงวนไปมาอยู่รอบตัวเซฮวา และร้องเพลงวาฬไพเราะซึ่งมีแต่เซฮวาที่ได้ยิน 

 

 

จมลงไปใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาที แต่ลอยขึ้นต้องการแค่สิบกว่าวินาทีเท่านั้น 

 

 

ที่จริงเซฮวาว่ายได้เร็วกว่านั้น แต่เธอได้ยินว่าลอยตัวขึ้นจากน้ำลึกเร็วเกินไปไม่ได้ เพราะร่างกายมนุษย์รับไม่ไหว 

 

 

ตอนตัดเชือกอยู่ที่ก้นทะเลเมื่อครู่ เซฮวาสังเกตเห็นว่าก้นทะเลยังมีก้อนหินมัดเชือกคล้ายๆ กันอยู่หลายก้อน ถูกคลื่นใต้น้ำพัดส่ายไปมาไม่หยุดเหมือนธงเรียกวิญญาณ 

 

 

ดีที่เธอไม่เห็นซากกระดูก อาจจะถูกฝูงปลาฉีกทึ้งและถูกคลื่นใต้น้ำม้วนไปแล้วก็ได้ 

 

 

โครม! 

 

 

เซฮวาลากเมแกนขึ้นสู่ผิวน้ำแล้ว เรือเล็กที่อยู่ห่างออกไปยังไม่ทันเข้าใกล้ฝั่งเลย 

 

 

ตอนนี้เจทู วาฬเพศเมียอาวุโสที่มีฉายาว่าคุณย่าใช้ร่างกายบังเธอและเมแกนเอาไว้พอดี เซฮวาจึงว่ายน้ำลากเมแกนไปข้างหลังแหลมด้วยการคุ้มกันของมันกับฝูงวาฬ 

 

 

จางจื่ออันปีนลงจากแหลมแล้ว และกำลังรออยู่ริมฝั่ง 

 

 

เซฮวาดันเมแกนไปให้เขา ส่วนเขาก็ออกแรงลากเมแกนที่ไร้สติขึ้นมาบนฝั่งอย่างเร็ว ก่อนกดหน้าอกของเธอ เริ่มทำซีพีอาร์ 

 

 

เนื่องจากหยุดหายใจมานานและเจอน้ำทะเลอันหนาวเหน็บ สีหน้าของเมแกนจึงเขียวคล้ำขึ้น นอกจากอุณหภูมิในร่างกายที่ยังคงอยู่ ก็แทบจะไม่เหลือสัญญาณชีพแล้ว 

 

 

พวกภูตสัตว์เลี้ยงต่างก็กลั้นหายใจมองดูด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มีแค่ฟราเทอร์ที่หลับตาอธิษฐานต่อเทพเพื่อชีวิตมนุษย์ที่กำลังจะตาย 

 

 

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ตอนที่พวกภูตสัตว์เลี้ยงแอบส่ายหน้า คิดว่าช่วยชีวิตไม่ได้แล้ว ไม่รู้ว่าเพราะการทำซีพีอาร์หรือการอธิษฐานได้ผล อยู่ๆ เมแกนก็ไออย่างรุนแรง สำลักเอาน้ำทะเลขุ่นๆ ในปอดและหลอดลมออกมาไม่หยุด ร่างกายขดเหมือนคันศร 

 

 

จางจื่ออันเห็นดังนั้นก็โล่งใจ ก่อนเมแกนจะได้สติ เขาให้เซฮวาไปซ่อนอยู่ในทะเลก่อน ไม่อย่างนั้นเธอลืมตาขึ้นมาเห็นนางเงือกตัวหนึ่ง คงจะคิดว่าตัวเองอยู่บนสวรรค์แล้วแปดสิบเปอร์เซ็นต์