ชายแก่ในชุดคลุมสีขาวอาศัยอำนาจและกำลังเงินของราชนิกูล รวบรวมข่าวจากผู้อ่อนแอมาได้จำนวนหนึ่ง แต่ข้อมูลก็ยังไม่เพียงพอ บางคนข้อมูลน้อยมาก รู้แค่ว่ามักจะใช้ชื่อในโซเชียลมีเดียบนอินเทอร์เน็ต บางคนข้อมูลเยอะกว่าหน่อย รู้ชื่อจริงไปจนถึงหน้าตาคร่าวๆ ที่ถ่ายได้ผ่านกล้องวงจรปิด บางคนข้อมูลละเอียดกว่านั้น ซึ่งเป็นข้อมูลทั่วไปที่ใช้เงินซื้อมา  

ชายแก่ติดต่อคนที่ติดต่อได้ทุกคนผ่านช่องทางต่างๆ หมดแล้ว บางคนไม่ตอบข้อความจริงๆ ก็ช่วยไม่ได้ ทุกคนที่ได้รับคำเชิญได้รับจดหมายเชิญหรืออีเมลเชิญ ก็จะเห็นเนื้อหาของจดหมายเชิญอันเรียบง่าย คนนอกดูแล้วคงจะไม่เข้าใจ แต่ผู้เล่นมองปราดเดียวก็รู้แล้ว ความหมายโดยรวมคือเชิญพาภูตสัตว์เลี้ยงมาจบเกมนี้ในสถานที่ที่กำหนดไว้ ส่วนค่าใช้จ่ายระหว่างทาง ชายแก่จะรับผิดชอบทั้งหมด  

หลังจากชายแก่กลับมาถึงทะเลทราย หลี่หย่วนเฟยก็ได้รับรายชื่อที่ไม่ชัดเจนชุดนี้แล้ว เขาไม่ได้ทำอะไรมาก แค่ส่งข้อความไปยังช่องทางการติดต่อของพวกเขาอีกครั้ง บอกพวกเขาว่าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จึงต้องเปลี่ยนสถานที่มาเป็นตลาดหุ้นเซี่ยงไฮ้  

ข้อมูลในรายชื่อยังไม่ค่อยชัดเจน หน้าตาของคนส่วนใหญ่ก็ว่างเปล่า อย่างมากรู้แค่เพศและช่วงอายุคร่าวๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ายืนยันว่าเด็กผู้หญิงมัธยมต้นคนนี้อยู่ในรายชื่อหรือเปล่า  

พวกพนักงานเห็นพวกเขาเป็นคนแปลก ก็เป็นเพราะคนส่วนใหญ่ใส่แว่นตา หมวก ผ้าปิดปาก ย้อมสีผม และวิธีต่างๆ มาบดบังใบหน้าที่แท้จริง ถึงขนาดใช้การแต่งหน้าโอเวอร์จนแม้แต่แม่ของตัวเองก็จำไม่ได้ มองเผินๆ แล้วเหมือนกลุ่มผีเต้นระบำ คนที่มาถึงที่นี่ด้วยใบหน้าที่แท้จริงก็เป็นส่วนน้อยเท่านั้น  

ท่ามกลางคนแปลก เด็กผู้หญิงที่ไม่ปิดหน้าค่าตาของตัวเองคนนี้ กลับมีท่าทางสดใสและทำตัวตามสบายมาก  

เธอสวมชุดกะลาสีทั้งตัว นั่งอยู่ในมุมห้องอย่างสบายใจเฉิบ เธอยังดื่มโคล่าไม่หมด แต่ก็ยื่นมือไปหากล้วยหอม แล้วกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่เห็นตัวเองเป็นแขกเลยสักนิด  

เด็กผู้หญิงตัวเล็กแบบนี้ หรือว่าเป็นหนึ่งในคนเก่งที่ถูกเชิญมา?  

หน้าประตูมีคนของหลี่หย่วนเฟยรับหน้าที่ตรวจจดหมายเชิญ ซึ่งจดหมายเชิญทุกฉบับมีความพิเศษ ไม่ว่าจดหมายเชิญจริงๆ หรือจดหมายเชิญทางอีเมลก็มีเครื่องหมายลับที่สอดคล้องกัน อย่างเช่น กระดาษทำจากใบยี่หร่าหรือกุญแจส่วนตัว เพื่อกันไม่ให้คนนอกลักลอบเข้ามาในการประชุม  

หลี่หย่วนเฟยรู้ว่าดูคนที่ภายนอกไม่ได้ บางคนแผนสูงตั้งแต่อายุยังน้อย พัฒนาความโหดเ**้ยมให้เหนือกว่าผู้ใหญ่ได้ และถ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ใช้สิทธิพิเศษเรื่องอายุ เพศ และหน้าตาของเธอมาลดความระแวดระวังของคนอื่นแล้วค่อยลงมืออย่างฉับพลัน ก็คงเอาชนะคนอื่นได้โดยไม่ทันตั้งตัว  

หลี่หย่วนเฟยมองไม่เห็นภูตสัตว์เลี้ยงข้างๆ เธอ นี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ไม่ใช่ว่าภูตสัตว์เลี้ยงทุกตัวจะมีขนาดใหญ่มาก เหมือนภูตสัตว์เลี้ยงอย่างแมลงหรือสัตว์เลื้อคลานขนาดเล็กพวกนั้น พวกมันซ่อนตัวอยู่ในเสื้อผ้าของเจ้าของได้อย่างมิดชิด  

ตอนนี้คนอื่นๆ ก็สังเกตเห็นเธอแล้ว พวกเขามาถึงในเวลาที่แตกต่างกัน ต่างก็คิดว่าเธอมาเร็วกว่าใคร มองอยู่สองสามครั้งก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ถึงอย่างไรพวกเขาก็มาทำงานสำคัญ เทียบกับเด็กผู้หญิงคนนี้แล้ว พวกเขาสนใจบุคคลลึกลับที่หลี่หย่วนเฟยและชายในชุมคลุมสีขาวพูดถึงมากกว่า  

ทีแรกหลี่หย่วนเฟยอยากขอให้เธอแสดงจดหมายเชิญอีกครั้ง แต่คนอื่นเริ่มกังวลถึงเรื่องของบุคคลลึกลับนั้นแล้ว เขาจึงต้องทิ้งเรื่องนี้ไปก่อน ถึงเธอหน้าตาสะสวยหรือจิตใจโหดเ**้ยม แต่อยู่ต่อหน้าคนเก่งกาจมากมายขนาดนี้ จะกล้าก่อความวุ่นวายได้อีกหรือ?  

นิสัยของคนพวกนี้สุดโต่งกันทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่โหวกเหวกเสียงแหลมแสบแก้วหู หรือทำท่าทางไม่ชอบมาพากล ก็จะทำหน้าบึ้งตึงไม่พูดไม่จา ดีที่ห้องประชุมเก็บเสียงได้อย่างดีเยี่ยม ถึงแม้ในห้องเอะอะมากแค่ไหน ข้างนอกก็ไม่ได้ยิน  

เขาบอกให้ทุกคนใจเย็นๆ แล้วพูดว่า “ความจริงแล้วผมรู้เรื่องของคนคนนั้นน้อยมาก แต่จากการตรวจสอบในตอนนี้ ล็อกเป้าหมายได้ว่าอยู่ที่เมืองปินไห่”  

ตอนแรกหลี่หย่วนเฟยไม่คิดจะกวนน้ำให้ขุ่น เพราะเขาคิดว่าไม่จำเป็น ภูตสัตว์เลี้ยงของเขาแข็งแกร่งมากพอแล้ว และเขาก็มีงานมากมายมาพัวพัน จึงไม่มีเวลาว่างมากขนาดนั้น  

ถอยมาพูดอีกขั้น ถึงแม้เขาเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาสักวัน การใช้แผนโจมตีโต้ตอบก็ไม่เลว พอคนอื่นๆ สู้จนตัวตายแล้วฉันรอด เขาค่อยดูสถานการณ์แล้วคิดว่าต้องเข้าร่วมและเก็บกวาดความพังพินาศไหม  

แต่ทว่า พวกเจ้าของร้านสาขาที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ดันเอาบริษัทของเขาไปข้องเกี่ยวกับอาหารสุนัขเล็กซี่ ยิ่งบริษัทใหญ่ ข้อมูลข้อเสนอแนะเรื่องเล็กๆ ที่ผู้บริหารระดับสูงได้รับก็มักจะปัญญาอ่อนขึ้นเรื่อยๆ บวกกับพวกเจ้าของร้านและซุปเปอร์ไวเซอร์ระดับล่างตั้งใจปกปิดความผิด กว่าเขากับผู้บริหารระดับสูงจะตรวจพบ ร้านสาขาทั้งประเทศก็แทบจะวางขายอาหารสุนัขเล็กซี่ไปครึ่งประตูร้านแล้ว  

แค่ทำเรื่องนี้อย่างเดียวยังไม่เท่าไร ก็แค่ผลประโยชน์ที่ได้รับมาจากการเบียดเบียนส่วนรวม ใช้ช่องทางของบริษัทเพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ส่วนตัว เรื่องนี้พบเห็นได้บ่อยมากในบริษัทใหญ่ ทุกคนที่มีอำนาจอยู่ในมือแม้เพียงเล็กน้อย ก็มักจะไม่ปล่อยโอกาสคว้าขนหน้าแข้งของบริษัทเอาไว้ การสิ้นเปลืองจากภายในแบบนี้ยากจะระงับได้ อีกอย่างก็ไม่ใช่คดีอาชญากรรมของคนโลภที่ต้องใช้เงินเป็นล้าน ถึงผู้บริหารระดับกลางถึงสูงรู้แล้ว อย่างมากก็แกล้งหลับตาข้างหนึ่ง ถึงอย่างไรน้ำสะอาดมากไปก็มีปลาอยู่น้อย  

อยากจะแก้ปัญหาก็ไม่ใช่เรื่องยาก ขอแค่ภายในของบริษัทมีประกาศคำสั่ง ห้ามเจ้าของร้านค้าโดยตรงขายสินค้าที่ไม่ใช่ของบริษัท ก็น่าจะหยุดยั้งคลื่นใต้น้ำนี้ได้ มีเพียงทางร้านค้าในเครือที่ยุ่งยากอยู่บ้าง  

นี่เป็นแค่เรื่องเล็กๆ ไม่ใช่ปัญหาที่บริษัทต้องเปลืองสมองไปคิด และมีผู้จัดการอาวุโสเสนอให้ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ถ้าอาหารสุนัขยี่ห้อนี้ได้รับความนิยมอย่างมาก ก็น่าจะจัดซื้อเข้ามาในบริษัทเสียเลย อย่างนี้ตัดขาดความคิดเอาเปรียบของเจ้าของร้านสาขาย่อยได้ตั้งแต่ต้น  

ผู้จัดการอาวุโสคนอื่นเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้ จึงฝากให้บริษัทบุคคลที่สามเริ่มวิเคราะห์อาหารสุนัขเล็กซี่อย่างละเอียด และได้รับผลการประเมินอย่างดีเยี่ยม แผนกจัดซื้อจึงเริ่มเจรจากับตัวแทนบริษัทอาหารสุนัขเล็กซี่ของประเทศจีน ถ้าการเจรจาราบรื่น ภาพในอนาคตก็คงสวยงาม  

แต่บนอินเทอร์เน็ตกลับค่อยๆ ปรากฏข่าวลือที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับอาหารสุนัขเล็กซี่ แม้บริษัทอาหารสุนัขยี่ห้ออื่นจะตั้งใจเผยแพร่ข่าวลือพวกนี้เพื่อการแข่งขัน แต่หากไม่มีลมคลื่นก็ไม่โหม อาหารสุนัขยี่ห้อนี้กดราคาต้นทุนได้โหดมาก เท่านี้ก็น่าสงสัยพอแล้ว แถมยังมีผู้บริโภคจริงๆ บางคนคอมเมนต์บนบอร์ดหรือบอกบนเวยป๋อว่าอยู่ๆ สุนัขของตัวเองก็เปลี่ยนนิสัย ไม่นานก็ตาย สงสัยว่าจะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนอาหารสุนัขยี่ห้อใหม่  

คนเลี้ยงสัตว์เลี้ยงทุกคนต่างก็รู้เรื่องอาหารแมวและสุนัขที่ผลิตในประเทศเป็นอย่างดี เพราะกำไรและปริมาณเพิ่มขึ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว พวกโรงงานต่างๆ ฉีกทึ้งกันรุนแรง ต่างก็ว่าจ้างหน้าม้าไปใส่ร้ายคู่แข่ง ข่าวลือมีจริงเท็จแยกกันได้ยาก ในสถานการณ์ที่ไม่มีมูลหลักฐานแน่ชัด ย่อมไม่มีใครฟันธงได้ว่าอาหารสุนัขเล็กซี่มีปัญหาจริงๆ หรือถูกคนอื่นป้ายสี  

ทีมเจรจาของบริษัทได้ราคาเสนอที่ไม่เลว รอแต่หลี่หย่วนเฟยเคาะตกลง ขอเพียงเขาเซ็นชื่อ อาหารสุนัขเล็กซี่ก็จะถูกจำหน่ายในปริมาณมาก กลายเป็นสินค้าอาหารสุนัขหลักๆ ของบริษัท  

หลี่หย่วนเฟยคลุกคลีอยู่ในวงการสัตว์เลี้ยงมาหลายปี เพียงดูจากราคาเสนอของสุนัขเล็กซี่ เขาก็มีลางสังหรณ์ว่ามันแปลกๆ ดีที่เขามีเรื่องต้องไปอเมริกา จึงเสนอขอไปเยี่ยมชมโรงงานผลิตสักหน่อย