แผลของช่างเชื่อมจ้าวอยู่ตรงริมฝ่ามือ เป็นตำแหน่งที่ตรงกับง่ามนิ้ว เป็นแผลเล็กๆ เหมือนถูกของแหลมๆ อะไรตัดเล็กน้อย อย่างมากก็แค่เลือดไหลซิบๆ ความยาวของแผลก็แค่สองสามเซนติเมตร ไม่นับว่าลึกมาก 

 

 

นอกจากแผลหลักนี้แล้ว บนนิ้วมือยังมีแผลเล็กๆ ที่ดูแล้วไม่น่าเป็นอะไรอีกสองสามรอย 

 

 

ในสถานการณ์ปกติคงไม่ต้องสนใจแผลแบบนี้มากก็ได้ คนส่วนใหญ่ไม่ไปโรงพยาบาลเพราะแผลเพียงเล็กน้อยแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่ไม่กลัวอะไรอย่างช่างเชื่อมจ้าวเลย 

 

 

แต่ก็เพราะแผลเล็กๆ แบบนี้ ผิวหนังทั้งสองด้านเป็นเนื้อสีขาว แต่เนื้อใต้หนังเกิดสีดำรางๆ ไม่มีวี่แววที่แผลจะสมานกันเลย 

 

 

“นี่คือแผลโดนข่วนเมื่อวานเหรอครับ โดนข่วนได้ยังไง ถูกอะไรข่วนครับ” จางจื่ออันถามไม่หยุด 

 

 

ช่างเชื่อมจ้าวไม่ใส่ใจโดยสิ้นเชิง แต่ช่างไฟฟ้าอู๋กลับดูออกว่าเขามีสีหน้าเคร่งเครียด เหมือนสีหน้าตอนที่ช่างเชื่อมจ้าวเกิดเรื่องเพราะหามรุ่งหามค่ำทุกครั้งก่อนหน้านี้ ดังนั้นจึงตอบคำถามแทนเพื่อนเก่าสองสามคำถาม 

 

 

กิจกรรมตกปลาทะเลบ่ายเมื่อวาน จางจื่ออันกลับไปก่อน พวกเพื่อนกรรมกรยากที่จะได้รวมกลุ่มกันสักครั้ง จะแยกย้ายกันง่ายๆ ได้อย่างไร ต้องสนุกกันอย่างเต็มที่ถึงจะแยกย้ายไป 

 

 

เรื่องฝีมือและระดับชั้นยังไม่ต้องพูด อุปกรณ์ของกลุ่มกรรมกรตกปลาทะเล โดยเฉพาะอุปกรณ์ด้านความปลอดภัยนั้นครบครันทีเดียว ช่างเชื่อมจ้าวกับช่างไฟฟ้าอู๋แตรียมมาแค่คันเบ็ดตกปลา กลุ่มตกปลาทะเลก็หยิบอุปกรณ์มาแบ่งให้พวกเขาใช้ นอกจากเหยื่อตกปลา กล่องเก็บอุณหภูมิ และอุปกรณ์ตกปลาอื่นๆ แล้ว ยังรวมถึงเสื้อชูชีพ ถุงมือกันบาด และอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยอื่นๆ 

 

 

ช่างเชื่อมจ้าวทำงานหนักมาหลายสิบปี ฝ่ามือค่อนข้างด้าน จึงใส่ถุงมือกันบาดที่กลุ่มตกปลาทะเลเตรียมไว้ไม่ได้ และเขาใส่ถุงมือแล้วก็รู้สึกร้อน จึงไม่อยากใส่ คนอื่นก็ไม่ได้บังคับ ให้เขาสวมเสื้อชูชีพอย่างเดียวก็พอแล้ว 

 

 

เพราะต้องเกี่ยวเหยื่อกับเบ็ดตกปลา ถุงมือของกลุ่มตกปลาทะเลจึงเป็นแบบโชว์นิ้ว ไม่อย่างนั้นก็ไม่สะดวก ความจริงแล้วถุงมือป้องกันแบบนี้ป้องกันได้เพียงจำกัดมาก ส่วนใหญ่คือป้องกันฝ่ามือถูกสายเอ็นตกปลาบาดเข้า 

 

 

ขณะที่กำลังตกปลาอยู่ ในที่สุดทุ่นลอยสำหรับตกปลาของช่างเชื่อมจ้าวก็มีปลามาติดเบ็ดแล้ว ทำให้เขาที่ไม่ได้อ้าปากพูดมาตั้งนานดีอกดีใจ พอเบ็ดตกปลาขึ้นจากผิวน้ำทะเล เนื่องจากฝีมือยังไม่ช่ำชองและปลาดิ้นอยู่ตลอด ปลาแกว่งไปทางซ้ายทีขวาทีกลางอากาศ ทำอย่างไรก็ใส่เข้าไปในถังน้ำไม่ได้สักที ช่างเชื่อมจ้าวใจร้อน ใช้มือประคองตัวปลาเล็กน้อย คราวนี้ปลาก็ลงไปอยู่ในถังได้สักที แต่ริมฝ่ามือของเขาถูกปลาที่ดิ้นข่วนเข้าจนเป็นรอย มีเลือดไหลออกมาด้วย 

 

 

ตอนนั้นช่างไฟฟ้าอู๋เห็นภาพนี้ เนื่องจากเคยเห็นช่างเชื่อมจ้าวมีอาการไม่ดีตอนทำงานหามรุ่งหามค่ำอยู่หลายครั้ง เขาจึงรู้สึกเคร่งเครียดมาก เอาแต่ถามว่าปลาชนิดนี้มีพิษหรือเปล่า 

 

 

พวกเพื่อนกรรมกรมองในถังแล้ว ก่อนจะยืนยันว่าปลาชนิดนี้พบเห็นได้ทั่วไป มันไม่มีพิษแน่นอน 

 

 

ไม่ใช่แค่เพื่อนกรรมกรคนเดียวที่ยืนยันคำพูดนี้ ต่างก็แนะนำให้ช่างไฟฟ้าอย่าเป็นกังวลเกินไปนัก 

 

 

ช่างเชื่อมจ้าวยิ่งไม่ใส่ใจ เขาใช้น้ำทะเลล้างแผล จากนั้นก็ขอพลาสเตอร์จากพวกเพื่อนกรรมกรมาสักแผ่น หลังจากติดพลาสเตอร์แล้วก็สนุกกันต่อ 

 

 

จนกระทั่งถึงตอนเย็น ทุกคนกลับด้วยท่าทางสนุกสนาน และหาแผงลอยปิ้งย่างสักร้านเพื่อกินปิ้งย่างและดื่มเบียร์กันเป็นกลุ่ม ช่วงนั้นช่างเชื่อมจ้าวไม่ได้เป็นอะไรเลย ช่างไฟฟ้าอู๋จึงวางใจ 

 

 

ตอนเจอกับช่างเชื่อมจ้าวและมาร้านขายสัตว์เลี้ยงกับช่างเชื่อมจ้าวในเช้าวันนี้ ช่างไฟฟ้าอู๋ก็ลืมเรื่องเล็กน้อยนี้ไปเสียสนิท 

 

 

ช่างไฟฟ้าอู๋เล่าเรื่องเมื่อวานอย่างละเอียดและเป็นลำดับขั้นตอน แต่เขาไม่คิดว่าแผลเล็กน้อยแค่นี้จะส่งผลกระทบอะไร ถ้าแผลนี้เป็นแผลที่โดนอุปกรณ์เหล็กขึ้นสนิมข่วน หรือแผลลึกและสกปรกมาก เขาต้องบังคับให้ช่างเชื่อมจ้าวไปฉีดวัคซีนป้องกันบาดทะยักแน่ แต่สถานการณ์กลับไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น 

 

 

“เสี่ยวจาง เธอคิดว่าแผลนี้มีปัญหาเหรอ” ช่างไฟฟ้าอู๋ถามด้วยความกระวนกระวาย 

 

 

เฟยหม่าซือเข้าใกล้เพื่อดมแผล จากนั้นพยักหน้าให้จางจื่ออันเงียบๆ ความหมายคือกลิ่นเน่าโชยออกมาจากตรงนี้ 

 

 

จางจื่ออันพูดอย่างปิดบังไว้เล็กน้อย “ตอนนี้ยังพูดยากครับ” 

 

 

เนื่องจากเมื่อครู่เขาดึงพลาสเตอร์แรงเกินไป แผลที่ไม่สมานกันก็เริ่มมีเลือดซึมออกมาแล้ว 

 

 

อยู่ข้างนอกตลอดคงไม่ค่อยดี หนึ่งคือร้อน สองคือดึงดูดสายตาคนเดินถนน 

 

 

เขาจึงให้พวกพนักงานร้านประคองคุณลุงสองคนเข้าไปในร้าน หาเก้าอี้ให้พวกเขานั่งลงสักพัก ส่วนตัวเองไปหยิบเข็มเจาะเลือดข้างบน 

 

 

เขาซื้อกล้องจุลทรรศน์มาเพื่อตรวจกรุ๊ปเลือดให้ภูตสัตว์เลี้ยงแมว ขณะเดียวกันก็แถมเข็มเจาะเลือดมาให้ด้วย ด้วยการชี้แนะของเขาในสองสามวันนี้ เสี่ยวฉินไช่จึงเสพติดการตรวจเลือดให้แมวไปแล้ว เธอได้รับความรู้เยอะมาก เขาก็ตรวจกรุ๊ปเลือดของพวกภูตสัตว์เลี้ยงจนรู้ชัดเจนแล้วด้วย 

 

 

หลังจากนั้นกล้องจุลทรรศน์ก็ไม่ได้ถูกทิ้งให้ฝุ่นเกาะ ถึงอย่างไรเพิ่งได้ของเล่นใหม่มาก็น่าสนใจมาก จึงใช้มันสังเกตของหลายสิ่ง นึกถึงอะไรก็สังเกตสิ่งนั้น เนื้อไก่ ต้นหอม หยดน้ำประปา อาหารแมว อึนก…กลายเป็นเป้าหมายสังเกตการณ์ของเขากับพวกภูตสัตว์เลี้ยงทั้งหมด เล่นกันอย่างสนุกสนาน พวกภูตสัตว์เลี้ยงยังประหลาดใจกับภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน คิดไม่ถึงว่าจุดเล็กจุดน้อยที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่ายังมีโลกที่ไม่สามารถจินตนาการได้อีกใบหนึ่ง 

 

 

จางจื่ออันใช้เข็มเจาะเลือดดูดเลือดที่ซึมออกมาจากแผลของช่างเชื่อมจ้าวหนึ่งหยด จากนั้นสังเกตผ่านกล้องจุลทรรศน์ 

 

 

เม็ดเลือดแดงในกล้องจุลทรรศน์ขยายหลายร้อยเท่าจนเห็นเหมือนขนมปังหลายก้อน แต่หากเม็ดเลือดขาวไม่ได้ย้อมสีก็จะแยกยากยิ่งกว่า 

 

 

เขาปรับการขยายขึ้นหลายเท่า อยากดูว่าเม็ดเลือดขาวที่กำลังต่อสู้กับศัตรูเป็นอย่างไร 

 

 

เชื้อโรค? ไวรัส? หรือแมลงกาฝาก? 

 

 

จากการขยายหลายเท่า เขามองเห็นว่าในเลือดเหมือนจะมีจุดดำเล็กๆ จำนวนหนึ่งขยับอยู่ 

 

 

เมื่อปรับอีกเพียงเล็กน้อย ในที่สุดร่างจริงของจุดสีดำขนาดเล็กก็ชัดเจนขึ้นมาบ้างแล้ว 

 

 

กล้องจุลทรรศน์ที่เขาซื้อมาเทียบไม่ได้กับกล้องจุลทรรศน์ในห้องทดลองทางวิทยาศาสตร์ แค่พอเห็นโครงสร้างของจุดสีดำขนาดเล็กอยู่รางๆ เท่านั้น 

 

 

จุดสีดำขนาดเล็กบิดเบี้ยวเป็นรูปโค้ง เหมือนยังมองเห็นขนของแบคทีเรียขนาดเล็กจิ๋วกำลังสั่นไหวอยู่ 

 

 

จางจื่ออันหนักใจ รวมลักษณะพิเศษสองอย่างนี้เข้าด้วยกัน ก็ยืนยันแล้วว่าพวกมันคือแบคทีเรียวิบริโอ 

 

 

ถ้าแบคทีเรียวิบริโอพวกนี้เป็นเหตุผลที่ทำให้ช่างเชื่อมจ้าวไม่สบาย ถ้าเมื่อวานพวกมันเข้าไปในร่างกายของช่างเชื่อมจ้าวผ่านแผลของเขา… 

 

 

สมมติว่าสองข้อสงสัยข้างบนได้รับการยืนยัน อย่างนั้นตั้งแต่เบคทีเรียชนิดนี้เข้าไปในตัวของช่างเชื่อมจ้าวจนถึงตอนนี้ ก็เป็นเวลามากกว่าสิบสองชั่วโมงแล้ว ภายในเวลาสั้นๆ ก็ทำให้เขาเกิดอาการทรุด ได้เห็นความรวดเร็วและรุนแรงในการขยายพันธุ์ของแบคทีเรียชนิดนี้ เม็ดเลือดขาวในร่างกายของช่างเชื่อมจ้าวแทบจะจัดการพวกมันไม่ได้แล้ว จึงควบคุมพวกมันไว้ไม่ได้ 

 

 

พอเชื่อมต่อสิ่งที่เห็นเข้าด้วยกัน ทำให้เขานึกถึงแบคทีเรียที่มีอยู่ทั่วไปในทะเลแต่น่ากลัวอย่างยิ่งชนิดหนึ่ง 

 

 

เขาตกใจจนมีเหงื่อเย็นๆ ผุดออกมา เขาลุกพรวดแล้วเดินมาข้างหน้าช่างเชื่อมจ้าว ก่อนจะพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณจ้าว คุณต้องไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ไปตอนนี้เลย ไม่งั้นก็จะเรียกรถพยาบาลมารับคุณไป!” 

 

 

ช่างเชื่อมจ้าวยังคงฝืนต่อ “ฉันไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไรแล้ว ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว เมื่อกี้แค่เป็นไข้แดด…” 

 

 

จางจื่ออันขัดจังหวะการพูดเรื่อยไม่หยุดปากของเขา แล้วกดไหล่ของเขาพูดว่า “คุณจ้าว ผมบอกกับคุณตรงๆ เลย คุณอาจจะติดแบคทีเรียวิบริโอวัลนิฟิคัสจากแผล ถ้าคุณยังไม่รีบไปโรงพยาบาล ถ้าไม่สาหัสก็จะเสียมือข้างนี้ไป แต่ถ้าสาหัสก็อาจจะตายได้นะครับ!”