อวิ๋นอวิ้นมองไปที่ซีเหมินจินเหลียนและยิ้มขมขื่น “ฉันเดิมพันถูกจริงๆ เป็นสีเขียวคิดเปลือกอย่างที่คิด ไม่รู้ว่าคุณซีเหมินคิดอย่างไร”

เมื่อผู้คนเห็นทั้งคู่พูดคุยกัน แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าพูดขัดขึ้นอีก ซีเหมินจินเหลียนมองไปที่หินหยกและทำท่าทางพูดขึ้นมา “ฉันกับคุณก็เหมือนกัน ไม่ได้สนใจหินหยกอะไรมากมาย แต่เพื่อความยุติธรรมไม่สู้เราเปิดดูจากตรงกลางเลยดีไหมคะ?”

“ตกลง!” อวิ๋นอวิ้นพยักหน้า “เพื่อที่จะพิสูจน์ความยุติธรรม แน่นอนว่าต้องเปิดจากตรงกลางและเจียระไนลงต่อไป ถ้าหากยังไม่เผยสีเขียว แสดงว่าแพ้เดิมพัน!” พูดจบเธอก็เรียกทักทายผู้เชี่ยวชาญเฉียน ให้เขาทำตามตำแหน่งที่ซีเหมินจินเหลียนชี้และตัดลงไป

อวิ๋นอวิ้นมองไปที่หินหยกก้อนนี้ มันไม่ได้ดูสวยขนาดนั้น นี่เป็นสีเขียวติดเปลือกตามฉบับ แต่เมื่อสักครู่ซีเหมินจินเหลียนทำท่าทางแบบนั้น ในใจก็ได้แต่ตื่นเต้น หรือว่าข้างในของหินหยกก้อนนี้จะมีอะไรลี้ลับซ่อนอยู่? เพื่ออยากที่จะชนะ ดังนั้นซีเหมินจินเหลียนจึงให้ผู้เชี่ยวชาญตัดจากตรงกลาง? จากสายตาที่เธอดูหินหยกก้อนนี้ ถึงจะตัดเป็นก้อนเต้าหู้มีชื่อเสียงในหยางโจวก็เกรงว่าจะไม่เผยสีเขียวให้เห็น

ผู้เชี่ยวชาญเฉียนไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรอีก เรียกให้ลูกน้องสองคนใช้รถขนย้ายขนาดเล็กนำหินหยกไปวางไว้บนเครื่องเจียระไน จากนั้นก็มองไปที่อวิ๋นอวิ้นและซีเหมินจินเหลียน

“ทำตามตำแหน่งที่คุณซีเหมินชี้ไว้ตรงนั่นล่ะ ตัดลงไป!” อวิ๋นอวิ้นพูด

ผู้เชี่ยวชาญวาดเส้นอย่างคล่องแคล่วชำนาญ เมื่อมีดตัดลงไปใบมีดอยู่ในหินส่งเสียงครืดคราดออกมา ไม่รู้ว่าทำไมอวิ๋นอวิ้นถึงรู้สึกกลัดกลุ้มอย่างไม่ทราบสาเหตุ พอดีกับซูหงที่รินไวน์แดงส่งให้เธอ คุณนายอวิ๋นยกแก้วไวน์แดงขึ้นและกรอกลงคอดื่มอย่างกระหาย

“คุณนายอวิ๋นคอแข็งใช้ได้เลยนะคะ” ซีเหมินจินเหลียนชื่นชม

“ผู้หญิงดื่มไวน์แดง มีส่วนช่วยเรื่องความงามน่ะ” คุณนายอวิ๋นหัวเราะฮะๆ เธอต้องการแอลกอฮอล์มาเติมเต็มอารมณ์ที่ว้าวุ่นอยู่ในใจ วันนี้เป็นอะไรกัน? ตามหลักการแล้วนี่เป็นสถานที่ของเธอ เป็นหินหยกที่เธอพิจารณามาอย่างดี เธอไม่น่าจะแพ้สิ หรือถึงวันนี้จะแพ้สักครั้งก็ไม่ต้องกังวลใจ ไม่เห็นจำเป็นต้องกลุ้มใจสักหน่อย?

“คุณซีเหมิน ดื่มน้ำผลไม้สักหน่อยเถอะ” สวี่อี้หรานถือน้ำแตงโมคั้นสดแก้วใหญ่มาให้ซีเหมินจินเหลียนพร้อมยิ้ม “สดๆ ไม่มีแอลกอฮอล์ ระดับแอลกอฮอล์น้อยหน่อยแน่นอนว่ามีส่วนช่วยเรื่องความงาม แต่จากที่คุณนายอวิ๋นดื่มอย่างนั้น มันน่าจะมากเกินไป…”

อวิ๋นอวิ้นมองไปที่สวี่อี้หรานแต่ไม่ได้พูดจา ซีเหมินจินเหลียนรับน้ำแตงโมมาจากสวี่อี้หรานพร้อมกล่าวขอบคุณ

ในน้ำแตงโมไม่มีแอลกอฮอล์ แต่เพิ่มน้ำตาลกับน้ำแข็ง รสชาติไม่เลว ซีเหมินจินเหลียนดื่มไปอึกใหญ่ก่อนยกมุมปากขึ้น จ่านมู่ฮวาสบถด่าตัดพ้อขึ้นมา “หมอมองโกลคนนี้รู้จักการเอาใจผู้หญิงเสียจริง!”

สวี่อี้หรานพูดอธิบายอย่างจริงจัง “ผมไม่ใช่สัตวแพทย์!” พูดจบเขาก็ไม่เห็นหัวจ่านมู่ฮวา หันไปพูดกับซีเหมินจินเหลียนว่า “คุณซีเหมิน อีกสักครู่คุณช่วยผมหน่อยนะ ผมอยากจะซื้อหินหยกที่มีรอยแตกพวกนั้น ผมดูแล้วเหมือนคุณจะสนิทสนมกับคุณนายอวิ๋นดี คุณช่วยต่อรองราคาหน่อยได้ไหม ให้ถูกลงหน่อย?”

“คุณจะเอาหินหยกที่มีรอยแตกไปทำอะไร?” ซีเหมินจินเหลียนถามอย่างแปลกใจ เมื่อสักครู่สวี่อี้หรานเห็นเธอกับคุณนายอวิ๋นคุยกันอยู่นานสองนาน คงจะคิดว่าทั้งคู่สนิทสนมกัน แต่หารู้ไม่ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นมาถึงจุดที่ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง “หินหยกก้อนนี้ไม่สามารถเอาไปทำอะไรได้”

“ผมอยากจะเอาไปเจียระไนให้เป็นผงเพื่อนำมาทำยา” สวี่อี้หรานพูด “ซื้อเครื่องประดับหยกมันแพงเกินไปกว่าจะเอามาทำยา ใช้หยกธรรมดาก็ไม่ดี แต่อันนี้ดูได้หน่อย เมื่อสักครู่ผมได้ยินที่พวกเขาคุยกัน บอกว่านี่ไม่สมราคา เอาไปทำเครื่องประดับอะไรไม่ได้”

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้า ในใจยอมรับชัยชนะในการเดิมพันครั้งนี้อย่างเต็มอก หินหยกพวกนี้ต้องกลายมาเป็นของเธออย่างแน่นอน ถึงเวลาค่อยยกหินหยกที่มีรอยแตกให้เขาก็ได้แล้ว ที่แท้การที่หมอมองโกลคนนี้ส่งน้ำผลไม้มาให้เธอก็เพื่อขอร้องให้เธอเป็นธุระให้สินะ แต่ถึงตัวเองจะแพ้ในครั้งนี้ ที่บ้านก็มีเศษหินหยกตั้งมากมายที่ล้วนเป็นชนิดเนื้อแก้ว ให้เขาสักหน่อยมันจะยากอะไร?

สวี่อี้หรานเห็นเธอตกปากรับคำก็ตื่นเต้นดีใจ จ่านมู่ฮวาอึดอัดใจจนต้องด่าทอออกมาว่า “ยาที่บ้านของคุณเยอะจริงๆ นะ!” เห็นเขายืนเคียงข้างกับซีเหมินจินเหลียน ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

สวี่อี้หรานไม่ได้สนใจเขาอีกครั้ง ได้แต่มองไปที่ซีเหมินจินเหลียนและยิ้มให้กับเธอ

เครื่องเจียระไนหยุดทำงาน หินหยกก้อนใหญ่ถูกตัดแบ่งออกเป็นสองส่วน เพียงแต่สองด้านนั้นไม่ได้สวยสดอะไร เป็นสีขาวโพลนทั้งแผ่น

ผู้คนเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ไม่เพียงแต่ผิดหวังยังพากันส่งเสียงถอนหายใจไม่หยุด

“ทุกท่าน เกมเดิมพันหินในคืนนี้คึกคักเป็นอย่างมาก หินหยกทั้งสามก้อนก็ได้เจียระไนออกมาหมดแล้ว แม้ว่าลักษณะของหินหยกก้อนที่สามจะไม่ได้ดีนักจนแพ้เดิมพัน แต่มันไม่ได้ส่งผลต่อเกมเดิมพันหินในคืนนี้ ตอนนี้พวกเราจะรวบรวมผลก่อน ดูว่าใครจะเป็นผู้ชนะในคืนนี้ที่จะได้รับรางวัลบนโต๊ะนี้ไป” อวิ๋นเฮ่อซินถือไมโครโฟนประกาศก้อง

มีคนรวบรวมผลอยู่ก่อนแล้ว ผู้ชนะเลิศของหินหยกก้อนแรกคิดไม่ถึงว่าจะเป็นชายวัยกลางคนแซ่โหว ที่ทายว่าเป็นสีน้ำเงินกับเนื้อน้ำแข็ง ทำให้ได้รับของรางวัลของหมายเลขหนึ่งไป พร้อมรับรางวัลด้วยความได้ใจท่ามกลางผู้คนที่ตาลุกวาวด้วยความอิจฉา

ผู้ชนะเลิศหินหยกก้อนที่สอง แน่นอนว่าต้องเป็นหมอมองโกลสวี่อี้หราน ตัวเองขี้โกงทายถูกว่าเป็นเนื้อแก้วและรอยแตก ทำให้เป็นผู้ชนะได้รับจี้ชนิดเนื้อน้ำแข็งสีเขียวสด แต่เขาไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่ ความจริงซีเหมินจินเหลียนก็คาดเดาอยู่ในใจว่าของรางวัลพวกนี้คงไม่มีค่ามากพอกับการนำไปทำยาของเขา

ในระหว่างที่จะประกาศผู้ชนะของหินหยกหมายเลขสาม ซีเหมินจินเหลียนก็ได้ยินเสียงข้อความแจ้งเตือนเข้ามาในมือถือ เธอจึงรีบหยิบขึ้นมาดู เห็นว่าเป็นเบอร์แปลกหน้าส่งข้อความมา…

‘คุณซีเหมิน ผมคือเลี่ยวก่วง การเดิมพันของคุณกับคุณนายอวิ๋น ฝั่งตรงข้ามเล่นขี้โกง อีกเดี๋ยวคุณลองขอหลักฐานลายนิ้วมือ…แล้วเดี๋ยวผมจะช่วยคุณยืนยันเอง!’

ซีเหมินจินเหลียนอ่านข้อความจบก็เผยยิ้ม คุณนายอวิ๋นเล่นตุกติกอย่างที่คิดไว้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่คิดวิธีเล่นแบบนี้หรอก ถ้าหากเขียนเสร็จแล้วให้ทนายความรีบประกาศก่อนที่จะมีการเจียระไนหินขึ้นมาคงไม่ต้องเกรงกลัวอะไร แต่นี่เธอรอให้เจียระไนหินเสร็จก่อนถึงค่อยตุกติก บุคลิกของคนคนนี้เชื่อไม่ได้อย่างที่คิด

ผู้ชนะหินหยกก้อนที่สามเป็นจ่านมู่ฮวา ซีเหมินจินเหลียนค่อนข้างแปลกใจ ถามเขาเขียนว่าอะไร เขาบอกว่า “หิน!”

เห็นซีเหมินจินเหลียนมองตนอยู่อย่างนั้น จ่านมู่ฮวาจึงอธิบาย “ผมเห็นว่าเหมือนกันทั้งนั้น ดังนั้นเลยเขียนหินทั้งสามก้อนไปว่าหิน แม้จะมีหยกแต่มันก็เป็นหินนี่นา!” พูดจบเขาก็ทำหน้าตาเหมือนถูกรังแก “อย่างน้อยผมก็ทายถูกหมด…”

ซีเหมินจินเหลียนส่งเสียงหัวเราะออกมา แม้แต่สวี่อี้หรานยังปล่อยเสียงออกมาด้วย เดิมทีคิดว่าตัวเองไม่น่าเชื่อถือพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าจ่านมู่ฮวายังร้ายแรงกว่าเขาอีก…หิน ใช่แล้ว หยกทั้งหมดล้วนเป็นหิน ไม่สนว่าจะเป็นชนิดเนื้อแก้วหรือหินหยกขี้หมาต่างเป็นหินทั้งนั้น เขาไม่ได้พูดผิดเพี้ยนไปจริงๆ!