“จินเหลียน จินเหลียน…” หูชีเยี่ยนดึงมือซีเหมินจินเหลียนไว้ ชั่วเวลาที่ได้สัมผัสรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกแข็ง ซีเหมินจินเหลียนใบหน้าซีดขาว ริมฝีปากสั่นไหว “จินเหลียน ลูกอย่าทำให้พ่อตกใจ…ลูกเป็นอะไรไป?”

 

 

“พ่อยังมีลูกสาวอีกคนเหรอคะ?” ซีเหมินจินเหลียนผละมือออกจากเขา และส่ายศีรษะอย่างเย็นชา “หนูน่าจะเรียกเธอว่าพี่สาวหรือว่าน้องสาวล่ะคะ มิน่าล่ะท่านถึงชอบคิดว่าหนูยังสวยไม่พอ ที่แท้พ่อก็มีลูกสาวสวยขนาดนี้ ท่านน่าจะบอกหนูนะคะ นอกจากที่เห็นแล้วหนูยังมีพี่ชาย พี่สาว น้องชาย น้องสาวอะไรเทือกนี้อีกไหม?”

 

 

“จินเหลียน ลูกเข้าใจผิดแล้ว” หูชีเยี่ยนถอนหายใจ “พ่อของเธอตอนนั้นเคยร่วมลงทุนขุดเหมืองหยกด้วยกัน ผลสุดท้ายเหมืองหยกถล่ม พ่อของเธอถูกฝังอยู่ข้างใน พ่อเพิ่งเจอเธอได้ไม่นานนี่เหมือนกัน เห็นว่าเธอหน้าตาละหม้ายคล้ายกับเพื่อนเก่า พอสอบถามถึงได้รู้ว่าแม่ของเธออยากจะให้ลูกสาวของตนมาเป็นลูกเลี้ยงของพ่อ ยังจะบอกอีกว่าเรื่องนี้พูดกันไว้นานแล้ว ดังนั้น…” พูดจบเขาก็ยิ้มอย่างจนตรอก จริงๆ เลย เธอคิดไปไกลถึงไหนแล้ว?

 

 

“พ่อคะ เธอเป็นใคร?” เวลานี้ลูกพี่ลูกน้องสาวสวยหุ่นดีเดินเข้ามาและคล้องแขนของหูชีเยี่ยน เหลียวตามายิ้ม เพียงแต่ไม่รู้ทำไม ซีเหมินจินเหลียนรู้สึกไม่ค่อยดีกับรูปลักษณ์หน้าตาของผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด

 

 

“เธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของพ่อจริงเหรอคะ” ซีเหมินจินเหลียนถามอย่างมึนงง นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันแน่

 

 

“ไม่ใช่แน่นอน ถ้าลูกไม่เชื้อ ตรวจดีเอ็นเอกันก็ได้…” หูชีเยี่ยนรีบพูด

 

 

“หมอมองโกลก็อยู่ที่ลาสเวกัส” ซีเหมินจินเหลียนฉุกยิ้ม การตรวจดีเอ็นเอเป็นการยืนยันตัวตนของหญิงสาว อีกอย่างถ้าหูชีเยี่ยนยินยอม เธอก็อยากจะขจัดข้อสงสัยที่แขวนอยู่ในใจเธอมานานแสนนาน

 

 

“ลูกจะตรวจดีเอ็นเอจริงเหรอ?” หูชีเยี่ยนจูงมือเธอและเดินไปที่โซนพักผ่อน และไม่ได้สนใจสาวสวยคนนั้น

 

 

“น้องสาว” ชายผู้เป็นพี่ชื่อจางหยวนเห็นสีหน้าเธอไม่สู้ดีจึงรีบถาม “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”

 

 

“ใครจะไปรู้เล่า” น้องสาวหูเยี่ยนกระทืบเท้าพูด “ทำไมพ่อถึงได้อยู่กับผู้หญิงคนนั้น?”

 

 

“ไปดูเถอะ” จางหยวนถอนหายใจ เกรงว่าความปรารถนาที่จะดีดลูกคิดรางแก้วคงต้องหายวับไปเสียแล้ว

 

 

“จินเหลียน ลูกไม่ต้องใจแคบขนาดนั้นไหม พ่อก็มีลูกเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อสามารถใช้ชื่อเสียงของเทพธิดาหนี่วามาสาบานเลยว่า ชาตินี้นอกจากแม่ของลูก พ่อก็ไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนอื่นแม้แต่นิด” หูชีเยี่ยนจูงมือซีเหมินจินเหลียนและนั่งลงที่โซฟาโซนพักผ่อน สายตาเห็นหูเยี่ยนและจางหยวนตามเข้ามาก็เรียกทักทายทันที “เยี่ยนเอ๋อร์ เธอเข้ามารู้จักสิ นี่คือลูกสาวฉันจินเหลียน”

 

 

“สวัสดีค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนเงยหน้าขึ้นมาและทักทายกับหูเหยี่ยน แปลกจริงในเมื่อแค่รับลูกสาวคนอื่นมาเลี้ยง ทำไมถึงแซ่หูด้วย?

 

 

“พ่อคะ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่คะ?” หูเยี่ยนคล้องแขนหูชีเยี่ยนและพูดจาออดอ้อน

 

 

“จินเหลียนเป็นลูกสาวแท้ๆ ของฉัน” หูชีเยี่ยนพูดอธิบายอีกครั้ง

 

 

“คุณหู สวัสดีครับ” เมื่อเทียบกันแล้วจางหยวนดูเป็นคนใจกว้างกว่าเยอะ ด้วยเวลาสั้นๆ เขาก็หันไปทักทายกับซีเหมินจินเหลียน

 

 

“ฉันไม่ได้แซ่หูค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนโคลงศีรษะยิ้ม “ฉันใช้แซ่ของแม่ ฉันชื่อซีเหมินจินเหลียน”

 

 

“เจ้าหญิงหยกในตำนานน่ะเหรอครับ?” จางหยวนใบหน้าสับสน ในตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นเจียหยางหรือกวางตงที่เป็นสายการพนันหิน ใครก็ต่างรู้จักฉายาของเจ้าหญิงหยก เธอเป็นดั่งตำนานวิเศษในสายพนันหินก็ไม่ปาน

 

 

ซีเหมินจินเหลียนยิ้มๆ พร้อมส่ายศีรษะพูด “คนอื่นพูดจาเหลวไหลกันทั้งนั้น ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ”

 

 

“น้องสาว น้องก็ไม่ถือว่าทำพลาดหรอก คุณซีเหมินเป็นถึงเจ้าหญิงหยก เธอแพ้ก็ไม่ถือว่าเป็นอะไร” จางหยวนยิ้ม

 

 

หูเยี่ยนราวกับมีเจตนาเป็นศัตรูกับซีเหมินจินเหลียนอยู่ไม่น้อย ใบหน้าที่มึนงงส่ายไปมาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน หูชีเยี่ยนมองหูเหยี่ยนแต่ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร เรื่องในตอนนั้นพ่อของเธอเป็นเพราะว่าพ่วงติดหลุมพรางไปกับเขา เลยถูกซีเหมินน่งเยว่ฆ่าตายไปด้วย ดังนั้นคิดๆ ดูแล้วตนก็ยังติดค้างเขาไว้ ดังนั้นเลยต้องดูแล หูเยี่ยนเป็นธรรมดา

 

 

“โอเค พวกลูกตามสบาย พ่อยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการ อย่าก่อเรื่องอะไรอีกล่ะ” หูชีเยี่ยนพูด

 

 

“โอเคค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้า ผลสุดท้ายหูเหยี่ยนก่อเรื่อง เธอก็หมดอารมณ์จะไปสนใจ เห็นได้ชัดว่าหูเหยี่ยนไม่ได้ต้อนรับเธอ เธอก็ไม่อยากนั่งต่อไปรีบลุกขึ้นเดินไปชั้นสี่

 

 

“จินเหลียน จินเหลียน…” ซีเหมินจินเหลียนลุกขึ้นได้ไม่นาน จู่ๆ ก็มีเสียงคนเรียกเข้า “ที่แท้คุณก็อยู่ที่นี่ ผมตามหาตั้งนาน”

 

 

“พี่หลินคะ” ซีเหมินจินเหลียนหันหน้ากลับไปเห็นหลินเสวียนหลานด้วยชุดสูทสีกรมท่ารีบเดินตามขึ้นมาด้านบน

 

 

หลินเสวียนหลานคุ้นชินกับการจูงมือเธอ “คุณได้อะไรบ้างแล้วยัง? ผมเดินดูจากชั้นสองถึงชั้นสาม มีหินที่น่าสนใจอยู่ไม่กี่ก้อน แต่ก็ไม่กล้าซื้อ”

 

 

“ต้องการให้ฉันแนะนำให้ไหมคะ? หรือจะลองพนันดิบๆ ไปเลย?” ซีเหมินจินเหลียนยิ้ม

 

 

“จินเหลียน ผมไม่อยากจะพนันหินอีกแล้ว ทำงานรับใช้คุณทั้งชาติก็ไม่มีอะไรที่ไม่ดี นี่เป็นหมายเลข อีกเดี๋ยวคุณลองไปดูแล้วกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีหยกหรือเปล่า” หลินเสวียนหลานยิ้ม “ผมไม่อยากทุ่มเงินลงไปแล้ว และคิดว่าคงไม่มีเงินทุนพอด้วย”

 

 

“คุณก็ถ่อมตัวเกินไปแล้ว” ซีเหมินจินเหลียนยิ้ม “คุณมีทรัพย์สมบัติตั้งเท่าไหร่ คิดว่าฉันไม่รู้เหรอคะ ลองเล่นไปสุดท้ายก็เล่นได้อยู่ดี”

 

 

“นั่นเป็นเงินทุนของภรรยา ในอนาคตผมยังต้องแต่งงานหาภรรยานะครับ” หลินเสวียนหลานยิ้มอ่อน พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะมองซีเหมินจินเหลียน

 

 

ซีเหมินจินเหลียนคิดถึงคำพูดที่เขาเคยบอกกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ เขาเคยแอบจูบเธอ และยังเคยกอดเธอ ไม่หนำซ้ำยังเคยสัมผัสเธอ อีกอย่างเป็นเพราะสาเหตุนี้ถึงทำให้เขากับลู่เฟยอวี๋ต้องเลิกกัน…ใช่สิ เขายังพูดอะไรอีกนะ เธอเป็นคนอ่อนหวาน รสชาติไม่เลว

 

 

ในระหว่างที่ไม่รู้ตัว ซีเหมินจินเหลียนรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด

 

 

“พวกเราไปดูหินหยกดิบที่คุณสนใจดีไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนพยายามอำพรางความเคอะเขินนี้

 

 

“โอเคครับ” หลินเสวียนหลานเห็นใบหน้าเธอแดงระเรื่อก็ยิ้มอ่อนๆ และจูงมือเธอเดินไปอีกฝั่ง

 

 

หูเยี่ยนนั่งพิงอยู่บนโซฟา ใบหน้าซีดขาวด้วยความโกรธอยู่นานถึงเปล่งเสียงพูด “พี่ชาย เขา…มีลูกสาวนี่นะ?”

 

 

“คุณหูมีลูกสาว มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร” จางหยวนส่ายศีรษะพูด “ความคิดเพ้อเจ้อไม่เข้าข่ายความจริงของพวกเธอ ก็เป็นแค่รักเขาข้างเดียว”

 

 

“ทำไมพวกเราถึงเป็นรักเขาข้างเดียวแล้วล่ะ?” น้ำเสียงของหูเยี่ยนสูงขึ้นไปหลายเดซิเบล “พ่อฉันกับเขาเคยร่วมลงทุนขุดเหมืองหยกด้วยกัน ผลสุดท้ายพอเหมืองหยกถล่ม พ่อของฉันตาย แต่เขากลับมีชีวิตอยู่ รอดปลอดภัย อีกอย่างตระกูลพวกเราอับจนข้นแค้น แต่เขาได้ครอบครองเหมืองหยกทั้งหมด ถ้าไม่ใช่แม่ฉันที่ฉลาด เหอะ…เขาก็ไม่สนใจหรอกว่าใครจะเป็นตายร้ายดี”

 

 

จางหยวนยื่นมือไปปิดปากเธอให้เงียบและถอนหายใจเบาๆ “เยี่ยนเอ๋อร์ คุณหูดูแลพวกเธอสองแม่ลูกเป็นอย่างดี เธอจะพูดแบบนี้กับเขาไม่ได้”

 

 

“อย่างดี?” หูเยี่ยนยิ้มเย็น “ใครจะไปรู้ว่าตอนนั้นเขาอาจจะวางแผนฆ่าพ่อของฉัน จากนั้นก็ยึดทรัพย์สินของพวกเราทั้งหมดก็ได้?”

 

 

จางหยวนถอนหายใจ ไม่รู้จะพูดอย่างไรกับเธอดี เรื่องในตอนนั้นแม้ว่าเขาจะไม่รู้ แต่ได้ยินที่คนเฒ่าคนแก่พูดกัน พ่อของหูเยี่ยนเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่ตั้งใจทำงานยังไม่เท่าไหร่ ยังจะไปสมคบกับแม่ของ หูเยี่ยน แม่ของหูเยี่ยนเกิดมากับการเป็นหญิงสาวค้าประเวณี ทั้งคู่ใช้ชีวิตสำมะเลเทเมา เผาผลาญทรัพย์สมบัติของบรรพบุรุษที่สะสมกันมาไปทีละอย่าง เมื่อหมดหนทางและไปเจอกับหูชีเยี่ยนเข้า จากนั้นก็เลยเกาะติดหูชีเยี่ยนกันแจ

 

 

สิ่งที่เรียกว่าร่วมลงทุนเปิดเหมืองหยกด้วยกัน มันก็แค่การที่หูชีเยี่ยนไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนั้น และต้องการใช้ความสัมพันธ์ของฝ่ายแม่หูเยี่ยนเท่านั้น

 

 

ต่อมาเมื่อเหมืองหยกถล่ม พ่อของหูเยี่ยนกับหูชีเยี่ยนก็ตายไปทั้งคู่ ผลสุดท้ายหูชีเยี่ยนโชคดีหนีรอดภัยพิบัติครั้งนี้มาได้ ตอนนี้เขามาเจอกับสองแม่ลูกคนนี้ และยังดูแลเป็นอย่างดี ก็ถือว่าให้ความเมตตาและรักษาสัจจะอย่างดีแล้ว ไม่มีอะไรต้องเอื้อนเอ่ยอีก แต่การที่แม่ของหูเยี่ยนให้หูเยี่ยนเข้าใกล้กับหูชีเยี่ยนด้วยเจตนาไม่ดี ก็แค่เพราะว่าเห็นแก่เงินที่หูชีเยี่ยนมีในตอนนี้เท่านั้น

 

 

จนถึงขั้นจงใจให้ลูกสาวไปเป็นลูกเลี้ยงของหูชีเยี่ยน เพื่อที่ในอนาคตจะได้ครอบครองทรัพย์สมบัติของตระกูลหูไว้อยู่หมัด

 

 

จางหยวนไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ความจริงเขาก็เคยพูดจาเกลี้ยกล่อมหูเยี่ยนแล้ว เพียงแค่เธอยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเท่านั้น หูชีเยี่ยนยอมถ่ายทอดทักษะการพนันหินให้เธอไปเล็กน้อย เพื่อในอนาคตไม่ว่าจะอยู่ที่พม่าหรือเจียหยางก็ทำให้เธอมีชีวิตสุขสบาย ทำไมถึงได้ไม่รู้จักพอสักที?

 

 

“เฮ้ พี่ได้ดู007หรือเปล่า?” จู่ๆ หูเยี่ยนถามขึ้น

 

 

“อืม อะไรนะ?” จางหยวนไม่เข้าใจ ทำไมอยู่ๆ หูเยี่ยนถึงได้เปลี่ยนบทสนทนาแล้ว

 

 

“รอยัล คาสิในใน007 ก็คือที่นี่” หูเยี่ยนลากมือจางหยวนและพูดน้ำเสียงเคร่งขรึม “ฉันจำได้อย่างแม่นยำ ใน007 ใช้มีดด้ามเล็กและทำให้คนตาย”

 

 

“เธอจะทำอะไร?” จางหยวนได้ยินเข้าแล้วเกือบจะเด้งตัวขึ้น

 

 

หูเยี่ยนปิดปากเขาอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมยิ้มเย็น “เมื่อครู่หูชีเยี่ยนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเขามีซีเหมินจินเหลียนเป็นลูกสาวคนเดียว? ถ้าอย่างนั้น พี่ลองคิดดูสิ ขอแค่เธอตายไป ทุกอย่างในตระกูลหูก็เป็นของพวกเราทั้งหมดไหม?”

 

 

“น้องสาว อย่าพูดจาเหลวไหล” จางหยวนตกใจ

 

 

“โง่เสียจริง” หูเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “พี่ดูสิ สถานที่แบบนี้คนออกจะเยอะแยะ แต่ละคนต่างก็ไม่รู้จักกันทั้งนั้น แม้แต่ภาษายังไม่เหมือนกัน เดี๋ยวฉันไปหามีดผลไม้ และใช้โอกาสที่คุยกับซีเหมินจินเหลียนแทงเธอ ปิดปากเธอไม่ให้ส่งเสียงร้อง จากนั้นก็หามุมเงียบๆ ไม่สะดุดตาให้เธอนั่ง เหอะ พอมีคนสังเกตเห็น จะเอาหลักฐานอะไรมาบอกล่ะว่าพวกเราเป็นคนฆ่า?”

 

 

จางหยวนเบิกตาอ้าปากกว้าง ไม่พูดแม้แต่ประโยคเดียว ส่วนหูเยี่ยนก็เริ่มมองไปรอบด้านเพื่อตามหาอุปกรณ์การฆ่าซีเหมินจินเหลียน

 

 

“พี่แค่ตอบไปตามน้ำฉันก็พอแล้ว” หูเยี่ยนลุกขึ้นมา ด้วยรูปร่างสูงเพรียวสง่างาม เธอกับแม่ของเธอก็เหมือนกันที่มีรูปร่างอันเพอร์เฟ็ค ใบหน้ารูปไข่แสนสวย เพียงแต่จางหยวนไม่เข้าใจทำไมพวกเธอถึงได้ใจดำอำมหิตแบบนั้น? “พี่อย่ามาทำตัวเกะกะละกัน ถ้าฉันทำพลาด พี่ก็อย่าคิดที่จะหนีเลย แม้พี่จะหนีความรับผิดทางกฎหมายได้ แต่พี่คิดเหรอว่าหูชีเยี่ยนจะยอมปล่อยพี่ไป?”

 

 

ทั้งเนื้อทั้งตัวของจางหยวนแข็งทื่อไปหมด แม้แต่ประโยคเดียวยังไม่กล้าพูด เธอไม่น่าเชื่อหูเยี่ยนเลย ไม่น่าเชื่อคุณป้า ทั้งๆ ที่รู้ว่าผู้หญิงสองคนนี้เป็นจิ้งจอกเก้าหาง ไม่อย่างนั้นเวลานี้เขาคงได้ขับรถแท็กซี่สบายๆ อยู่ที่เจียหยางแล้ว ไม่เห็นมีความจำเป็นต้องมาลาสเวกัสเปิดหูเปิดตาเลย?

 

 

“จินเหลียน คุณดูไปก่อนนะครับ ผมไปหยิบน้ำผลไม้มาให้” หลินเสวียนหลานเห็นซีเหมินจินเหลียนมุ่งมั่นตั้งสติใช้สมาธิไปกับหินหยกดิบก็ยิ้มพูดขึ้นทันที

 

 

“ค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าตอบผ่านๆ ไม่ว่าจะเวลาไหน หลินเสวียนหลานก็ยังเป็นคนสุภาพอ่อนโยน ทำให้คนรู้สึกเหมือนดั่งอาบน้ำในช่วงฤดูใบไม้ผลิ หมุนตัวกลับมาเธอก็ตั้งหน้าตั้งตาสนใจสำรวจดูไปที่หินหยกดิบ แต่ในเวลานี้เธอได้กลิ่นลมหายใจที่เป็นอันตราย