ซีเหมินจินเหลียนนั่งลงบนโซฟาของห้องรับแขกและพิงโซฟาอย่างใจลอย “เขารั้งให้พ่อฉันอยู่ไม่ได้หรอก”

 

 

“คุณหูกับเขาพูดได้ว่าฝีมือมาจากสำนักเดียวกัน อีกอย่างแค่ลูกไม้ตื้นๆ ก็ทำอะไรคุณหูไม่ได้จริงๆ ผมว่าที่คุณหูเริ่มเห็นด้วยที่จะใช้ตัวเองเปลี่ยนตัวกับหูหวัง ก็เป็นเพราะมีที่พึ่งพิงจึงไม่กลัว” สวี่อี้หรานถอนหายใจเบาๆ “แต่หลายปีมานี้ ไม่รู้ว่าอาจารย์ไปเรียนรู้ของเล่นน่าสยดสยองมาจากไหน”

 

 

“อะไรคือของเล่นน่าสยดสยองงั้นเหรอคะ?” ซีเหมินจินเหลียนถาม

 

 

“เข็มเจ็ดดาว” สวี่อี้หรานยิ้มเฝื่อน “ของสิ่งนี้ไม่มีประโยชน์อะไรกับคนทั่วไป แต่สำหรับผู้มีฝีมือชั้นสูงอย่างคุณหูแล้วมันเป็นอาวุธชั้นดีที่ช่วยวัดความสมดุลได้”

 

 

ซีเหมินจินเหลียนจ้องมองสวี่อี้หราน ส่วนสวี่อี้หรานเองส่ายศีรษะพูดต่อ “ผมก็ไม่รู้เรื่องเข็มเจ็ดดาวหรอก”

 

 

“ฉันอยากไปหาคุณปู่หูน่ะ” ซีเหมินจินเหลียนเงียบอยู่นานถึงพูดออกมา

 

 

“คุณไม่เชื่อผมเหรอ?” สวี่อี้หรานขมวดคิ้วถาม

 

 

ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าไม่ปิดบังเขาเลยแม้แต่น้อย “คุณเป็นลูกศิษย์ของเขา ลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจคะ ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณ คุณจะเชื่อไหมล่ะ?”

 

 

สวี่อี้หรานถอนหายใจเบาๆ “โอเค ไปตอนนี้เลยใช่ไหม?”

 

 

“ใช่แล้วค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนลุกขึ้นยืน จ่านป๋ายหยิบรองเท้าอีกคู่เปลี่ยนให้เธอ จากนั้นสตาร์ทรถออกจากบ้านถามไปว่า “อยู่ที่ไหนเหรอ?”

 

 

“บ้านผมเอง” สวี่อี้หรานพูด

 

 

บนรถ ซีเหมินจินเหลียนต่อสายไปหาจินอ้ายกั๋ว

 

 

“อย่าคลั่งไคล้ในตัวพี่ พี่นี่แหละคือตำนาน…” บทเกริ่นนำเปิดสายของจินอ้ายกั๋วยังคงเป็นเช่นเคย

 

 

“ฉันเองค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนพูดเสียงเบา

 

 

“ช่วงนี้พี่ไม่ได้เล่นพนันเงินนะ” สายทางนั้นมีเสียงเจ้าเล่ห์ของจินอ้ายกั๋วส่งเข้ามา

 

 

“พนันหรือไม่นั้นมันเป็นเรื่องของพี่” ซีเหมินจินเหลียนไม่สนที่เขาจะเล่นหรือไม่เล่นพนันสักหน่อย “อีกสิบนาที พี่รีบขับรถมาที่หมู่บ้านหลานเหมยเดี๋ยวนี้ ฉันมีญาติสนิทไม่สบายน่ะค่ะ”

 

 

จินอ้ายกั๋วชื่อเสียงเป็นที่หนึ่งเรื่องการผสมผสานแพทย์แผนจีนกับแผนตะวันตกรวมกัน เทคนิคแพรวพราว ยาดีจนรักษาหาย แต่คนคนนี้ก็ยังเป็นผีพนันอย่างสมบูรณ์แบบด้วย แถมยังเป็นประเภทที่พนันทุกครั้งแล้ว ก็แพ้ทุกครั้ง เดิมทีที่ซีเหมินจินเหลียนไม่มีเงินก็ไม่เป็นไร ตอนนี้…ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งปีเขาก็ปิดบังจินอ้ายหัวด้วยการยืมเงินเธอมากจนถึงเจ็ดล้านกว่าแล้ว…

 

 

“โอเค” จินอ้ายกั๋วไม่ถามสาเหตุอะไรสักอย่าง แต่รีบตบปากรับคำอย่างไม่อ้อมค้อม

 

 

 

 

สวี่อี้หรานที่นั่งอยู่ด้านหลังถอนหายใจเบาๆ “จินเหลียน ฝีมือการรักษาของผมดีกว่าเขาตั้งเยอะ”

 

 

ซีเหมินจินเหลียนไม่ยิ้มกระตุกมุมปากใดๆ สักนิด นิ่งไปนานถึงถามกลับ “งั้นเหรอ?”

 

 

“แน่นอนครับ” สวี่อี้หรานพูดอย่างภาคภูมิใจ “แม้ว่าบุคลิกของอาจารย์จะดูไม่เข้าท่า แต่ฝีมือการรักษาโรคก็เป็นที่หนึ่งแน่นอน”

 

 

“สำนักของพวกคุณ คงไม่ได้มีแค่คุณหัวเดียวกระเทียมลีบหรอกไหมล่ะ?” ซีเหมินจินเหลียนถาม

 

 

สวี่อี้หรานพยักหน้า ความจริงสำนักของพวกเขาไม่มีทางเหลือแค่ซีเหมินหน่อเดียว น่าจะมีสำนักอื่นๆ ด้วย หรือว่าจินอ้ายกั๋วที่เขาไม่เคยสนใจใยดีมาก่อนก็อยู่ในสำนักนี้เหมือนกัน ไม่น่าล่ะอาจารย์ถึงได้ดูให้ความสำคัญกับแซ่จิน และไม่แปลกที่อาจารย์รู้จักคนคนนั้น…

 

 

ที่แท้พวกเขาก็มาจากสำนักเดียวกันนั่นเอง

 

 

ตอนที่ซีเหมินจินเหลียนเห็นหูหวัง คนแก่ที่ติดตลกในตอนนั้น หง่อมลงกว่าเก่าอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นซีเหมินจินเหลียนก็รีบจับมือเธอไว้แน่น พูดยังไงก็ไม่ยอมผละออก

 

 

“คุณปู่คะ จินเหลียนอยู่นี่ค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนนั่งลงข้างๆ กับหูหวังและพูดปลอบใจไปเบาๆ

 

 

“ชีเยี่ยน…จินเหลียน รีบหาวิธีช่วยพ่อของหนู” หูหวังริมฝีปากสั่นเทาและใช้แรงจับมือเธอไว้พูดเสียงเบา “ซีเหมินน่งเยว่บอกว่า จะให้เขาได้ลิ้มรสความทรมานที่สุดในโลก แล้วค่อยๆ ตายไปอย่างช้าๆ เขา..เขายโสโอหังขนาดนั้นจะทนแรงกดขี่ข่มเหงขนาดนั้นได้เหรอ?”

 

 

“คุณปู่คะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่คะ?” ซีเหมินจินเหลียนรีบถามฉุกละหุก

 

 

หูหวังเล่าเรื่องคร่าวๆ ที่เกิดขึ้นให้ฟังรอบหนึ่ง เค้าโครงหลักๆ เหมือนที่สวี่อี้หรานพูดไป เขาตกอยู่ในน้ำมือของซีเหมินน่งเยว่ จากนั้นซีเหมินน่งเยว่ก็แจ้งไปที่หูชีเยี่ยน หูชีเยี่ยนยอมใช้ตัวเองเปลี่ยนตัวกับหูหวัง…และด้วยความที่กลัวว่าหูชีเยี่ยนจะหลบหนี ซีเหมินน่งเยว่เลยใช้เข็มเจ็ดดาวทิ่มเข้าไปบนร่างของเขา

 

 

เข็มเจ็ดดาวนี้เป็นของเล่นอะไรกันแน่ หูหวังก็ไม่ค่อยรู้ชัด รู้แค่ว่า…นี่น่าจะเป็นทัณฑ์ทรมานประเภทหนึ่ง เขาเห็นความเจ็บปวดของหูชีเยี่ยนด้วยด้วยตาของเขาเอง นี่เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้หูหวังที่เป็นผู้อาวุโสเกือบจะเอาชีวิตไว้ไม่รอด เขามีหูชีเยี่ยนเป็นลูกเพียงคนเดียว เขาจะเห็นลูกของตัวเองถูกทรมานเช่นนี้ได้ยังไง?

 

 

“คุณปู่หูคะ เรื่องนี้เกิดนานแล้วหรือยังคะ?” อันดับแรกซีเหมินจินเหลียนต้องรู้เรื่องให้เคลียร์ก่อน หูชีเยี่ยนตกไปอยู่ในมือของซีเหมินน่งเยว่นานแค่ไหนแล้ว?

 

 

“สถานที่แห่งนั้นห่างไกลผู้คนมาก” สวี่อี้หรานที่เงียบอยู่ตลอดพูดแทรกขึ้นมา “ดังนั้นตอนที่ผมพาคุณปู่ออกมาก็ใช้เวลาเกือบหนึ่งวันเต็ม จากนั้นซื้อตั๋วเครื่องบินที่พม่าไม่ได้ ยิ่งล่าช้าไปอีกระยะหนึ่งหลังจากเปลี่ยนเครื่องที่ฮ่องกงจนถึงตอนนี้ก็สี่วันแล้ว”

 

 

หูหวังนั่งพยักหน้าอยู่ข้างๆ ซีเหมินจินเหลียนระงับอารมณ์ที่กำลังจะแตกสลายในหัวใจและมองไปที่จ่านป๋าย “คุณโทรศัพท์ไปหาหลินเสวียนหลาน ให้พี่หลินรีบกลับจากอเมริกาโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ที่นี่ต้องการให้เขาช่วยจัดการสถานการณ์โดยรวม” เวลานี้ถ้าทำไม่ดีเกิดบริษัทจินเหลียน จิวเวลรี่รากฐานไม่มั่นคง อาจถูกยึดครองจากเพื่อนร่วมงานก็ได้ เธอต้องการให้หลินเสวียนหลานกลับมา

 

 

“เมื่อกี้ผมโทรไปหาเขาแล้ว” จ่านป๋ายพยักหน้าพูด “เขาจองตั๋วไว้เรียบร้อย พรุ่งนี้ตอนบ่ายถึง”

 

 

แม้จะรู้ว่าสิ่งที่สวี่อี้หรานพูดเป็นความจริง แต่ซีเหมินจินเหลียนก็ยังไม่วางใจเขา ให้จินอ้ายกั๋วเป็นคนดูแลหูหวัง หูหวังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เพียงแต่รับแรงจู่โจมครั้งนี้ไม่ไหว โดยเฉพาะเรื่องที่เป็นห่วงหูชีเยี่ยน เลยทำให้เขายิ่งเ**่ยวเฉาเข้าไปอีก

 

 

ต่อมาซีเหมินจินเหลียนพยายามติดต่อไปหาลุงงู แต่สายของลุงงูมีแต่เสียงอัตโนมัติส่งมาว่า “ไม่มีเลขหมายที่ท่านเรียก โปรดตรวจสอบก่อนโทรออกใหม่อีกครั้งค่ะ…”

 

 

ซีเหมินจินเหลียนเกือบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้งเสียแล้ว เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์จินเหลียนพร้อมกับจ่านป๋าย มือไม้ของเธอก็อ่อนปวกเปียก ถ้าไม่ได้จ่านป๋ายช่วยประคองไว้ แม้แต่ยืนเธอคงไม่มั่นคงแน่ ส่วนสวี่อี้หรานก็รีบตามเข้ามา

 

 

“จินเหลียน ไม่เป็นไร คุณหูต้องไม่เป็นอะไร” จ่านป๋ายกอดเธอและพูดปลอบใจ เขาก็รู้เวลานี้พูดอะไรไปก็ไม่เป็นผล…

 

 

แต่ความแข็งแกร่งของซีเหมินจินเหลียนนั้นเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก การเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากร้องไห้และแตะน้ำตา แต่เธอกลับจัดการเรื่องของหูหวังได้อย่างเหมาะสม โดยการเรียกให้หลินเสวียนหลานกลับมาจัดการกิจธุระของบริษัททุกอย่าง

 

 

“อาจารย์ไม่มีทางฆ่าคุณหูหรอก” สวี่อี้หรานถอนหายใจพูด “เพียงแต่โทษที่ได้รับตอนมีชีวิตอยู่มันยากที่จะหลีกเลี่ยง”

 

 

“เขาต้องการให้ฉันไปพม่าใช่ไหม?” ซีเหมินจินเหลียนถาม

 

 

“ใช่ครับ” สวี่อี้หรานพยักหน้าพูด “อาจารย์บอกว่า นี่เป็นข้อตกลงอย่างหนึ่ง หลายปีก่อนเขาเคยไปขอความร่วมมือจากพ่อของคุณ แต่พ่อของคุณเล่นเล่ห์ใส่เขา ดังนั้นตอนนี้เขาเลยต้องการใช้พ่อของคุณมาข่มขู่ หวังจะให้คุณซีเหมินสามารถมาร่วมมือกับเขาได้”

 

 

“เพื่อหินซ่อมฟ้า อาจารย์ของคุณพยายามสุดความสามารถเชียว” ซีเหมินจินเหลียนยิ้มเสียดสี “วางใจได้ พ่อของฉันอยู่ในมือเขา ฉันจะไม่กล้าร่วมมือกับเขาได้ยังไง?”

 

 

จุดประสงค์ที่ซีเหมินน่งเยว่จับหูชีเยี่ยนมาน่าจะเป็นเพราะเรื่องหินซ่อมฟ้า ข้อนี้ซีเหมินจินเหลียนรู้ดีกว่าใคร ดังนั้นหูชีเยี่ยนไม่มีทางตายตอนนี้ ซีเหมินจินเหลียนคงทำใจฆ่าเขาตอนนี้ไม่ได้ แต่ซีเหมินน่งเยว่คงไม่ปล่อยให้เขาได้อยู่อย่างสบายเด็ดขาด…นี่ต่างหากที่ทำให้ซีเหมินจินเหลียนเป็นห่วง

 

 

เสียงบรรเลงเพลงขลุ่ยของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ซีเหมินจินเหลียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นเบอร์แปลกหน้า แต่ก็ไม่สงสัยให้มากความรีบกดรับสาย…

 

 

ในโทรศัพท์มีเสียงเยือกเย็นดังขึ้น “คุณจินเหลียนใช่ไหม? สวัสดีตอนกลางคืนครับ?”

 

 

“ซีเหมินน่งเยว่?” ซีเหมินจินเหลียนแปลกใจมากที่เขาโทรมาหาเธอ

 

 

“ใช่ ฉันเอง คิดไม่ถึงว่าเธอจะจำฉันได้” เสียงของซีเหมินน่งเยว่ยังมีความเย็นชา แต่ในน้ำเสียงมีความข่มเหงอยู่ในนั้น “สามารถทำให้คุณจินเหลียนคนสวยจำได้ถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”

 

 

“คุณจะเอายังไงคะ?” ซีเหมินจินเหลียนสะกดกั้นบันดาลโทสะที่อยู่ข้างในและถามไปเสียงขรึม

 

 

“ศิษย์ชั่วของฉันน่าจะไปถึงเซี่ยงไฮ้แล้วใช่ไหม?” ซีเหมินน่งเยว่ถาม “ถ้าอย่างนั้น คุณจินเหลียนคิดถึงสภาพพ่อของตัวเองในตอนนี้ได้หรือเปล่า?”

 

 

“คุณจะเอายังไง?” ซีเหมินจินเหลียนใช้แรงกำหมัดแน่น ไม่อย่างนั้นเธอคงควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่และอาจจะโยนโทรศัพท์เขวี้ยงทิ้งอย่างรุนแรงก็ได้

 

 

“ที่บ้านมีคอมพิวเตอร์ใช่ไหม?” ซีเหมินน่งเยว่ถาม

 

 

“พูดจาเหลวไหล” ซีเหมินจินเหลียนสบถด่า

 

 

ซีเหมินน่งเยว่หัวเราะแห้ง “คุณจินเหลียน ทางที่ดีเธออย่าด่าฉันดีกว่า พ่อของเธอก็อยู่กับฉันที่นี่แหละ ถ้าเธอด่าแล้วไปกระตุ้นโทสะฉัน ฉันไม่รับประกันว่าจะระบายอารมณ์กับเขาหรือเปล่านะ”

 

 

ซีเหมินจินเหลียนอยากจะด่าคนอีกครั้ง แต่จำต้องทนไว้ “คุณจะเอายังไง?”

 

 

“เปิดคอมพิวเตอร์ จากนั้นเพิ่มบัญชี qq นี้ซะ” ซีเหมินน่งเยว่พูดตัวเลขออกมาเป็นกระบวน ซีเหมินจินเหลียนทวนอีกรอบ ในขณะเดียวกันก็มองไปทางจ่านป๋าย จ่านป๋ายพยักหน้าและในระหว่างที่ซีเหมินจินเหลียนคุยโทรศัพท์อยู่ เขาก็กดปุ่มสตาร์ทคอมพิวเตอร์ เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต นิ้วทั้งสิบเคาะหมายเลขไปมาบนคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว

 

 

“ทำใจให้สบาย ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันแค่จะให้เธอเห็นพ่อของเธอก็แค่นั้น” ซีเหมินน่งเยว่ยิ้มเบาๆ “เทคโนโลยีสมัยนี้ช่างทันสมัยเสียจริง วิดีโอพร้อมเสียงนี่เป็นการถ่ายทอดสดได้เลย ใช่สิ เธออย่าลืมเปิดลำโพงล่ะ ฉากต่อไปมันช่างตระการตา ฉันรับรองว่าชาตินี้คนอื่นก็ไม่มีทางได้เห็น”

 

 

“คุณ…คุณจะทำอะไร?” ซีเหมินจินเหลียนแอบทายจุดประสงค์ของเขาได้แล้ว “คุณอยากได้อะไร ฉันจะให้คุณ คุณอย่า…”

 

 

“คุณจินเหลียน อีกเดี๋ยวพวกเราวิดีโอคอลกันก็แล้วกัน ค่าโทรศัพท์มันแพงมาก” ซีเหมินน่งเยว่ยิ้มเยือกเย็น พูดจบก็ไม่รอให้ซีเหมินจินเหลียนพูดต่อแล้วก็ตัดสายไปเลย

 

 

ซีเหมินจินเหลียนแย่งไปอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จ่านป๋ายเพิ่มเลขบัญชีผู้ใช้นี้แล้วและในเวลาเดียวกันก็รับสายวิดีโอคอล

 

 

“แหะๆ สวัสดีครับคุณจินเหลียน” เมื่อเสียงของซีเหมินน่งเยว่ผ่านออกทางลำโพง น้ำเสียงที่ชั่วร้ายกระจายไปทั่วทุกมุมของห้อง

 

 

จ่านป๋ายเอาหูฟังยื่นไปให้ซีเหมินจินเหลียน ซีเหมินจินเหลียนรีบถาม “คุณคิดจะทำอะไร?”

 

 

“ไอ้หนุ่มข้างเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์นี่นา เธอให้เขาเปลี่ยนเป็นหน้าจอเต็มสิ” ซีเหมินน่งเยว่พูดด้วยรอยยิ้มประหลาด “เมื่อกี้ฉันบอกว่า เชิญชวนเธอชมการถ่ายทอดสด ฉันรับรองว่าต้องสนุกตระการตากว่าเทพธิดาหนี่วาซ่อมฟ้าแน่”

 

 

ในความเป็นจริง ไม่จำเป็นต้องให้เขาพูด จ่านป๋ายได้เปลี่ยนเป็นจอแสดงผลแบบเต็มจอแล้ว ในเวลาเดียวกันบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ความละเอียดสูงมีภาพของซีเหมินน่งเยว่ปรากฏตัวหน้าตายอยู่ภายในกล้อง