จ่านมู่ฮวาเหลือบสายตามองไปแล้วพูดขึ้นว่า “ดูจากสถานการณ์แล้ว คุณไม่ต้องหลบผมไปไกลหรอก คุณดูสิ วันนี้คุณนายซูก็มีผู้ชายหน้าตาดีมาเป็นคู่ควงแล้ว” 

 

“ทำไม คุณอิจฉาเหรอ?” ซีเหมินจินเหลียนกลอกตาใส่เขา ก่อนจะพูดขึ้นอย่างหมดอารมณ์ 

 

“คุณก็อย่าไปโทษหลินเสวียนหลานเลย ครั้งแรกที่ผมเห็นผู้หญิงงูพิษคนนั้น เพราะว่าไม่รู้จักเธอดีพอ ถึงได้ถูกความลุ่มหลงจนเกือบทำให้ลืมไปเลยว่าตัวเองแซ่อะไร” จ่านมู่ฮวาพูดขึ้น 

 

“นับถือคุณจริงๆ ที่ยังมีหน้ามาพูดแบบนี้ได้อีก” ซีเหมินจินเหลียนพูดแขวะใส่ “ตอนนี้เราจะเอายังไงกันดี” 

 

“วางใจได้ ตระกูลหลินไม่มีค่าพอให้คุณนายซูไปทุ่มเทขนาดนั้นหรอก ตอนนี้หลินเสวียนหลานก็มีชื่อแค่เป็นประธานของบริษัทจินเหลียนจิวเวอรี่ก็เท่านั้น เพราะอย่างนั้นถ้าหากคุณชายหลินยินยอมเป็นคนใกล้ชิดของคุณนายซูก็ไม่ได้แย่อะไร ยิ่งไปกว่านั้นการที่ได้ร่วมนอนกับผู้หญิงสวยขนาดนี้ ล้วนเป็นความใฝ่ฝันของผู้ชายทุกคนกันทั้งนั้น” จ่านมู่ฮวาพูดตามจริงไม่อ้อมค้อม 

 

 “คุณกับเธอ ก็เคยมี…” ซีเหมินจินเหลียนถามขึ้น ใบหน้าก็แดงระเรื่อพยายามพูดออกมา 

 

“ไม่เคยครับ” จ่านมู่ฮวาพูดขึ้น “ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมาก่อน เกรงว่าผมคงได้เป็นคู่นอนของเธอจริงๆ แล้ว!” เขาไม่ปิดบังอะไรทั้งนั้น 

 

จ่านมู่ฮวาพูดต่อไปว่า “ผมอยากจะจีบคุณ เพราะอย่างนั้นผมเลยบอกเรื่องที่ผมเคยผ่านมาทั้งหมดกับคุณอย่างจริงใจนะ” 

 

ซีเหมินจินเหลียนทำได้แค่ยิ้ม พูดเรื่องในอดีตที่ผ่านมาด้วยความซื่อสัตย์ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะลบล้างเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีตได้ทั้งหมด นอกจากนี้เธอก็ไม่ได้สนใจในตัวเขาเลยสักนิด ผู้ชายคนนี้ แม้ว่าจะมองด้านไหนก็มีแต่จะทำให้เธอรู้สึกกังวล ถ้าต้องแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้จริงๆ ก็คงจะไม่มีแววโชคดีอะไร 

 

“ฉันไม่ได้สนใจในตัวคุณ” ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้า “คุณไม่ต้องมาเสียเวลากับฉันหรอก” 

 

“ตอนแรกผู้หญิงก็พูดอย่างนี้กันทั้งนั้น” จ่านมู่ฮวายิ้ม 

 

แต่ครั้งนี้ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้สนใจเขา เธอเดินไปหาหลินเสวียนหลาน เมื่อหลินเสวียนหลานเห็นซีเหมินจินเหลียนแล้วเขาก็เดินเข้ามาหา ก่อนจะรีบแนะนำแล้วยิ้มให้ “จินเหลียน ผมจะแนะนำให้คุณรู้จัก ท่านนี่ก็คือคุณนายซูจากบริษัทหมิงฮุยจิวเวอรี่ครับ” 

 

“อ้อ!” เมื่อสายตาของคุณนายซูหันมาเห็นซีเหมินจินเหลียน ใบหน้าของเธอมีแต่รอยยิ้ม ทำเหมือนเธอไม่ใช่คนนอก รีบจับมือเธอขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “คนนี้ก็คือน้องจินเหลียนเองหรอกเหรอ เมื่อสักครู่คุณหลินก็ชื่นชมคุณไม่หยุดปาก ที่แท้ก็เป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์เหลือเกิน” 

 

พูดพลางก็ยิ้มแย้มดั่งสายลมในฤดูใบไม้ผลิ จากนั้นก็ทักทายกับจ่านมู่ฮวา จ่านมู่ฮวาทำแค่ยิ้มทักทายเบาๆ อาการแบบนี้ใครๆ ก็รู้ว่าไม่ได้ตั้งใจ ซีเหมินจินเหลียนจึงได้แต่พูดอยู่ในใจว่า แม้ว่าคุณจะเกลียดผู้หญิงคนนี้ แต่ก็ไม่ต้องแสดงออกทางสีหน้าขนาดนั้นก็ได้ไหมล่ะ? 

 

“ขอบคุณคุณนายซูที่กล่าวชมค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนยิ้มอ่อน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือว่าผู้หญิง เกรงว่าต่อหน้าเธอ น่าจะหน้าเสียไปไม่เบา “แต่ถ้าเทียบกับคุณนายแล้ว ฉันก็ละอายใจตัวเองเหลือเกินค่ะ”       นี่ไม่ใช่คำพูดเกรงใจที่ใสซื่อบริสุทธิ์จากเธอ แม้เธอจะรู้ว่าตนเองก็หน้าตาพอจะดึงดูดคนอยู่เช่นกัน แต่เมื่ออยู่กับคุณนายซูแล้ว เธอก็เป็นแค่ใบไม้สีเขียวที่ประดับไว้คู่กับดอกไม้สีแดงก็แค่นั้น 

 

“ฉันได้ยินคุณหลินบอกว่า น้องจินเหลียนสนใจเรื่องการเดิมพันหยกเหรอคะ” คุณนายซูพูด 

 

ซีเหมินจินเหลียนยิ้ม “ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะสามารถปฏิเสธเสน่ห์ความงดงามของหยกได้หรอกค่ะ ถูกไหมคะ?” 

 

“ใช่แล้วค่ะ!” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ คุณนายซูคนนี้ก็ขมวดคิ้วขึ้นแล้วพูด “ผู้ชายมักคิดว่าผู้หญิงไม่เข้าใจเรื่องการเดิมพันหยก แต่ความจริงแล้วหารู้ไม่ว่าผู้หญิงนี่แหละที่เป็นคนเห็นหยกแล้วอ่อนไหวบนโลกใบนี้”   

 

ซีเหมินจินเหลียนได้ยินเช่นนั้น ในใจก็เต้นแรงแล้วพูดด้วยความรู้สึกออกไป “พื้นฐานของผู้หญิงก็มักจะอ่อนไหวด้วยกันทั้งนั้น” 

 

“แล้ววันนี้น้องจินเหลียนได้วางเดิมพันบ้างไหมคะ” คุณนายซูมองไปที่การเดิมพันที่แสนวุ่นวาย แต่แค่การปรากฏตัวของเธอและซีเหมินจินเหลียน เพียงไม่นานก็กลับกลายเป็นเป้าสายตาของผู้คนในงาน 

 

นี่เป็นแค่ผลลัพธ์ของความสวยเพียงเท่านั้น แน่นอนว่าซีเหมินจินเหลียนกล้ายอมรับเองว่า รูปลักษณ์ของตนคงไม่สามารถดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมายถึงขนาดนี้ สายตาทั้งหมดน่าจะไปโฟกัสไปที่คุณนายซูเสียมากกว่า และแน่นอนว่าอาจจะรวมถึงหลินเสวียนหลานและจ่านมู่ฮวาด้วย ช่างเป็นผู้หญิงสวยชายหล่ออย่างแท้จริง ในสถานการณ์เช่นนี้เธอคงเป็นได้แค่ลูกเป็ดขี้เหร่ตัวหนึ่งเท่านั้น 

 

“เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตามสิคะ” ซีเหมินจินเหลียนก้มหน้าลง ดวงตากลมโตแฝงด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย     

 

คุณนายซูกวาดสายตาไปมองหินหยกทั้งสิบห้าก้อนที่อยู่ในงานเดิมพันหินใหญ่แล้วพูดขึ้น “ไม่รู้ว่าน้องจินเหลียนวางเดิมพันที่บริษัทไหนเหรอ”     

 

ซีเหมินจินเหลียนหัวเราะอยู่ในใจ “ฉันไม่เข้าใจเรื่องนี้หรอกค่ะ เพราะอย่างนั้นก็เลยวางเดิมพันไปที่อัตราต่อรองราคาสูง ถ้าแพ้ฉันก็พร้อมยอมรับมัน” 

 

“น้องจินเหลียนนี่ฉลาดจังเลยนะคะ” คุณนายซูพูด “อัตราต่อรองสูง ถ้าหากวันนี้มีม้ามืดออกมา เกรงว่าคืนนี้พี่สาวคงต้องตายแน่!” 

 

“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนยิ้มในใจ ได้แต่สาปแช่งด่าไปหนึ่งประโยค ไม่น่าล่ะจ่านป๋ายและจ่านมู่ฮวาถึงต่างกลัวผู้หญิงคนนี้ ร้ายกาจจริงๆ 

 

“เดิมพันสีและเดิมพันชนิดข้างหน้า น้องจินเหลียนก็ได้ลองเล่นดูหรือเปล่าคะ” คุณนายซูถามขึ้นอีกครั้ง 

 

“อันนั้นฉันไม่ได้เล่นหรอกค่ะ แต่คุณจ่านเล่นไปนิดหน่อยก็เท่านั้น” ซีเหมินจินเหลียนเหลือบไปมองที่จ่านมู่ฮวาเล็กน้อย ก่อนยิ้มออกมา ถือว่าโยนเผือกร้อนในมือไปให้เขา 

 

“คุณจ่าน…” คุณนายซูยิ้มขึ้น ภายใต้แสงไฟก็ยังคงส่องแสงระยิบระยับ ราวกับหยกชั้นดี “ไม่รู้ว่าวันนี้คุณ…” 

 

จ่านมู่ฮวาไม่ได้รอให้คุณนายซูพูดจบ ก็รีบตัดบทเธอขึ้นเสียก่อน “ผมก็แค่เอาเงินมาให้คุณนายเท่านั้น คุณนายน่าจะรู้นี่ครับ แต่การได้เอาเงินมาให้กับคนสวยเช่นคุณก็ถือว่าเป็นเกียรติของผมอย่างสุดซึ้งแล้ว ถ้าปกติอยากจะหาโอกาสแบบนี้ ก็คงไม่ง่ายนัก!” 

 

“คุณจ่านก็พูดเกินไปแล้ว ฉันก็ชอบเงินมาก!” คุณนายซูยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ 

 

จ่านมู่ฮวาพูด “ชอบจนผมรู้สึกมีอาการใจสั่นเลยล่ะครับ!” 

 

ในขณะที่คุณนายซูคิดจะพูดอะไรขึ้นอีก ก็มีผู้ชายวัยกลางคนแต่งตัวเรียบร้อยรีบเดินเข้ามากระซิบกระซาบข้างหูเธอ ก่อนที่ใบหน้างดงามของคุณนายซูจะค่อยๆ เปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นถึงพูดขึ้นว่า “รู้แล้ว” 

 

ผู้ชายวัยกลางคนนั้นรีบเดินจากไป คุณนายซูก็เลิกคิ้วขึ้นมาหันไปพูดกับซีเหมินจินเหลียน “น้องจินเหลียน คุณจ่าน คุณหลินขอเชิญนั่งรอก่อน ฉันขอตัวสักครู่นะคะ” 

 

“คุณนายมีธุระอะไรก็ไปจัดการให้เสร็จเถอะครับ!” ท่าทางของจ่านมู่ฮวา หลินเสวียนหลานและซีเหมินจินเหลียนก็รู้สึกว่าไม่รู้จะพูดอย่างไร 

 

คุณนายซูเดินออกไปด้วยฝีเท้าค่อนข้างรีบเร่ง จ่านมู่ฮวาเห็นเธอไปแล้วก็บอกกับซีเหมินจินเหลียนและหลินเสวียนหลานให้หามุมนั่งลงสักที่ พร้อมถอนหายใจพูดขึ้นว่า “ผู้หญิงคนนี้…” พูดพลาง เขาหันไปถามหลินเสวียนหลาน “ทำไมคุณถึงไปอยู่กับเธอได้? ในฐานะที่ผมเป็นผู้ชาย ผมก็ขอเตือนคุณสักหน่อยนะ ผู้หญิงคนนี้สวยก็จริง แต่ผู้หญิงสวยก็มีพิษร้ายนัก!” 

 

“ผมรู้ เมื่อก่อนก็เคยได้ยินเรื่องประวัติของบริษัทหมิงฮุยจิวเวอรี่มาบ้าง ผมไม่ได้โง่นะ” หลินเสวียนหลานพูดขึ้น “อีกอย่างเป้าหมายของเธอก็ไม่ใช่ผม” 

 

“อะไรนะ?” จ่านมู่ฮวาขมวดคิ้วขึ้นถาม 

 

“เป้าหมายของเธอน่าจะเป็นจินเหลียน!” หลินเสวียนหลานพูด “ผู้หญิงคนนี้รักและสนใจในหยกมาก ติดจะโรคจิตเกินไปหน่อยไปด้วยซ้ำ เพื่อหยกชั้นดี เธอถึงขนาดทำได้ทุกวิถีทาง”