อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]ตอนพิเศษ 198 คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว

Now you are reading อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ] Chapter ตอนพิเศษ 198 คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนพิเศษ 198 คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว

ตอนพิเศษ 198 คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว

ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ให้ยาพิษแก่เฟิงหลิง แต่พบว่าคนรับใช้หลายคนมือสกปรกและไม่ซื่อสัตย์

ทั้งยังพบสายลับสองคนด้วย ซึ่งเป็นผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึง

ครั้งนี้ซูกั๋วกงพยายามเชือดไก่ให้ลิงดู สายลับสองคนนั้นถูกกล่าวหาว่าปองร้ายต่อเจ้านายตนเอง จึงถูกโบยจนตายต่อหน้าคนรับใช้ทุกคน

ส่วนสาวใช้คนอื่น ๆ ที่ถูกพบว่าประพฤติตัวไม่ดีก็จะถูกเฆี่ยนตี หักค่าปรับ ส่งไปยังหมู่บ้านในชนบท หรือขายออกไป ตามความร้ายแรงของความผิดที่ได้กระทำ

แต่เนี่ยนเนี่ยนแปลกใจที่เฟิงฉินหนีรอดไปได้

นางช่วยทำงานให้หลิ่วซื่อจนได้รับผลประโยชน์มากมาย แต่เนื่องจากหลิ่วซื่อเตือนนางเรื่องนี้ล่วงหน้า นางจึงไหวตัวทันและไม่ถูกจับได้

แต่เมื่อคิดดูแล้ว หลังจากเหตุการณ์นี้ ต่อไปเฟิงฉินนั้นจะต้องทำตัวสงบเสงี่ยมมากขึ้นอย่างแน่นอน

เนี่ยนเนี่ยนคิดว่าเป็นการดีกว่าที่จะเตือนฮูหยินเฒ่าหรือแม่นมอวี๋ว่าไม่ควรเก็บคนไม่ซื่อสัตย์เช่นนี้ไว้ข้างกาย และหาโอกาสโยงไปถึงหลิ่วซื่อ

คนนอกจำนวนมากกำลังเฝ้าติดตามเรื่องตลกในจวนซูกั๋วกง สาวใช้แอบซ่อนยาพิษเอาไว้ ทั้งยังเป็นสาวใช้มากความสามารถข้างกายฮูหยินเฒ่า ซึ่งเรื่องนี้เกี่ยวโยงกับการจัดการดูแลจวนโดยตรง

บางคนมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น และรู้สึกประหนึ่งว่าจวนซูกั๋วกงนั้นเต็มไปด้วยรากไม้และกิ่งไม้ที่มีพวกมดปลวกจำนวนมากคอยกัดกร่อนอยู่ในนั้น ทำให้เสื่อมเสียเกียรติมานานแล้ว

ทั้งยังมีคนที่คิดว่าการกระทำของซูกั๋วกงนั้นไม่ฉลาดเลย เพราะหากมีสิ่งสกปรกในบ้าน ก็ควรจะปิดประตูบ้านแก้ไขให้มิดชิด ทว่าเขากลับเปิดเผยเรื่องในบ้าน คนนอกจึงรู้กันหมด ทำให้ตกเป็นประเด็นสนทนาหลังอาหารค่ำของคนอื่น

ทว่าก็มีคนบางกลุ่มที่กล่าวว่าซูกั๋วกงเป็นลูกกตัญญู เพราะเดิมทีสาวใช้ตั้งใจซ่อนยาพิษไว้สังหารฮูหยินเฒ่า ซึ่งทำให้ซูกั๋วกงโกรธมาก จึงต้องทำการสอบสวนอย่างละเอียด

ส่วนบางคนก็นิ่งเงียบ และครุ่นคิดว่าการเคลื่อนไหวครั้งนี้ของซูกั๋วกงมีอะไรแอบแฝงอยู่ และมักรู้สึกอยู่เสมอว่าไม่ใช่แค่ต้องการตรวจสอบว่าสาวใช้มียาพิษอยู่ในครอบครองได้อย่างไร

มีข่าวลือมากมายในเมืองหลวง รวมถึงการคาดเดาต่าง ๆ

ในบรรดาพวกเขา คนตระกูลหลิ่วรู้สึกขุ่นเคืองมากที่สุด

หลิ่วเหวยไม่คาดคิดว่าเฟิงหลิงจะโง่เขลาถึงเพียงนี้ ไม่เพียงแต่จะฆ่าตัวตายเท่านั้น แต่ยังพัวพันกับหลายสิ่งหลายอย่างในจวนซูกั๋วกง แม้กระทั่ง…สายสืบของเขาก็ถูกกำจัดไปหลายคน

โชคดีที่เขามีจุดอ่อนของคนไม่กี่คนเหล่านั้นไว้ในมือ คนเหล่านั้นจึงไม่สารภาพให้สืบมาถึงตระกูลหลิ่วได้ แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ถูกขายหรือถูกขับไล่ไปที่หมู่บ้านชนบทกันหมด

เขาถูกท่านพ่อตบหน้าอย่างแรงเพราะเหตุนี้ เมื่อมาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็แทบรอไม่ไหวที่จะขุดศพของเฟิงหลิงขึ้นมาทุบตี

ยิ่งไปกว่านั้น แม้จะไม่พบคนที่ให้ยาพิษแก่เฟิงหลิง แต่จวนซูกั๋วกงก็อยู่ภายใต้การรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด และอยู่ในภาวะตื่นตัวเสมอ

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะจัดการกับจวนซูกั๋วกงได้ นับประสาอะไรกับเย่ชิ่นซีที่อยู่ในจวนซูกั๋วกง

ขณะนี้เนี่ยนเนี่ยนอยู่ในหอหลินเยว่ นัยน์ตาสดใสของนางหรี่ลง โม่เพียวยกกระถางดอกไม้สองกระถางเข้ามา แล้วถามนางว่า “คุณหนู วางสองกระถางนี้ไว้ที่ขอบหน้าต่างดีหรือไม่เจ้าคะ?”

“เจ้าตัดสินใจเองได้เลย” เนี่ยนเนี่ยนโบกมือ โดยไม่แม้แต่จะมอง

เหวินหย่านั่งข้างนาง สีหน้ากังวล “เนี่ยนเนี่ยน ซูกั๋วกงดำเนินการอย่างเปิดเผยเช่นนั้น จะไม่เป็นอะไรจริงหรือ? แม้ว่าการมีเรื่องน่าอับอายในจวนของตระกูลร่ำรวยจะปกติ แต่มันก็ไม่มีการปกปิดและเกิดการประโคมข่าวขึ้น แล้วชื่อเสียงของจวนซูกั๋วกงก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย”

“ตอนนี้ยังต้องสนใจเรื่องชื่อเสียงด้วยหรือ?” เนี่ยนเนี่ยนยกยิ้ม “มีคนฆ่าคนตาย หากไม่ตรวจสอบให้ละเอียด มันจะไม่ทำให้ตระกูลหลิ่วยิ่งกระทำเรื่องไร้ยางอายมากขึ้นหรือ? ตอนนี้ยังไม่เป็นอะไร เพราะตระกูลหลิ่วผิดแผนไปแล้ว ส่วนเรื่องชื่อเสียง… ก็ค่อย ๆ ชดเชยกันไป อีกทั้งความคิดเห็นภายนอกก็มีหลากหลาย จะดีหรือไม่สำหรับจวนซูกั๋วกงก็ยังไม่แน่นอน”

เหวินหย่ารู้สึกว่าสิ่งที่นางพูดก็สมเหตุสมผลเช่นกัน จึงพยักหน้าและไม่พูดอะไร

เนี่ยนเนี่ยนครุ่นคิด “แต่เรื่องนี้ก็ยังแปลกอยู่สักหน่อย”

“เจ้าหมายถึง…”

“สุดท้ายเฟิงหลิงก็เป็นหัวหน้าสาวใช้ข้างกายฮูหยินเฒ่า หากนางมีตำแหน่งนี้ได้ นางจะซุ่มซ่ามจนถึงกับฆ่าตัวตายได้อย่างไร? หากนางทำยาพิษหกใกล้ที่นอนแมว นางจะไม่เช็ดมันให้สะอาดได้อย่างไร เหตุใดถึงไม่คิดว่าแมวอาจจะไปเหยียบแล้วมาข่วนนางได้ อีกอย่างคือแมวนอนหลับนานเกินไป ไม่ยอมตื่นเสียที มันแปลกมาก”

ตอนนี้ความสนใจของทุกคนอยู่ที่แหล่งที่มาของพิษ แต่ไม่มีใครให้ความสนใจกับช่องโหว่ในเรื่องที่เฟิงหลิงตายเพราะยาพิษ

เหวินหย่าขมวดคิ้วเมื่อได้ยินดังนั้น “เจ้าหมายถึงเฟิงหลิงถูกใครบางคนฆ่า จากนั้นก็จัดฉากว่านางบังเอิญทำขวดยาหก และวางยาพิษตัวเองจนตาย แต่ถ้าเป็นกรณีนี้จริง ๆ แล้วใครเป็นคนทำทั้งหมดนี้? คนเดียวที่รู้ว่าเฟิงหลิงเป็นอันตราย รู้ว่าเฟิงหลิงมียาพิษอยู่ในมือ รู้สรรพคุณของยาพิษนี้ และได้ยินนางคุยกับหลิ่วเหวยในคืนนั้น มีเพียงเจ้าไม่ใช่หรือ? เป็นไปได้หรือไม่ว่า…” รูม่านตาของเหวินหย่าหดลงทันที “เป็นไปได้หรือไม่ว่าในตอนนั้นจะมีคนอื่นได้ยินด้วย?”

เนี่ยนเนี่ยนพยักหน้าพลางครุ่นคิด “นี่เป็นอย่างเดียวที่สามารถอธิบายได้”

“ตอนนั้นเจ้าไม่รู้หรือ?”

“ไม่รู้”

“เป็นไปได้หรือไม่ ว่ามีคนในจวนนี้มีทักษะดีกว่าคุณหนู?”

เนี่ยนเนี่ยนหัวเราะ “ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นหรอก ยังมีคนที่มีทักษะวรยุทธ์ต่ำกว่าข้าแต่ซ่อนตัวเก่งอยู่อีกมาก ทว่าอาณาจักรเทียนอวี่เป็นอาณาจักรที่เป็นเลิศด้านวรยุทธ์อยู่แล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่จะมีคนที่วรยุทธ์ล้ำเลิศกว่าข้า”

นางพูดพลางเอนกายลงบนเก้าอี้ยาวอย่างเกียจคร้าน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “จวนซูกั๋วกงแห่งนี้น่าสนใจทีเดียว”

นางมักจะรู้สึกว่ามีมือมืดอยู่ข้างหลังนาง คอยผลักดันเรื่องต่าง ๆ ให้เป็นไป แต่เหตุการณ์นี้กลับเป็นประโยชน์ต่อนาง จู่ ๆ นางก็เริ่มสนใจที่จะค้นหามือมืดนั้น

มุมปากของเหวินหย่ากระตุก สิ่งที่ควรสนใจจริง ๆ ก็คือตอนนี้มีกี่คนที่คิดจะลอบสังหารนาง

“คุณหนู” ในที่สุดโม่เพียวก็วางกระถางดอกไม้ทั้งสองใบ นางชื่นชมความสำเร็จของตัวเองอย่างพึงพอใจมาก และหันกลับมากล่าววาจาเหมือนเทน้ำเย็นราดรดใส่เนี่ยนเนี่ยน “คุณหนู ท่านยังมีใจคิดถึงเรื่องยุ่งเหยิงเหล่านี้ได้ ทั้งยังดูมีความสุขดี… ท่านไม่ควรคิดถึงเรื่องนี้ ท่านไม่ได้เจอคุณชายใหญ่มาสองสามวันแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ?”

“…” เหวินหย่าหันไปมองโม่เพียวทันที แล้วยกนิ้วโป้งให้นางเงียบ ๆ

รอยยิ้มที่มุมปากของเนี่ยนเนี่ยนแข็งค้างทันที นางหันมาและหยุดพูด

ดูเหมือนนางจะ… หนึ่ง สอง สาม สี่ นางไม่ได้เจอไป๋หลิวอี้มาสี่วันแล้ว

หากเป็นเพียงวันหรือสองวัน นางยังสามารถปลอบใจตัวเองได้ว่าไป๋หลิวอี้มีบางอย่างต้องทำ แต่ไม่ได้เจอมาสี่วันแล้วมันหมายความว่าอย่างไร แสดงว่าเขาต้องหลบหน้านางเป็นแน่

กระทั่งซูกั๋วกงและฮูหยินเฒ่าไป๋ก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

เขาต้องโกรธนางแน่นอน ไม่รู้ว่าเขาไปซ่อนตัวที่ไหน

ช่างเป็นคนคนใจร้ายใจดำจริง ๆ หากเก่งนักก็อย่าโผล่ออกมาตลอดชีวิตเลย

เนี่ยนเนี่ยนกำลังคิดด้วยความโกรธเคือง ทันใดนั้นหงหยาก็วิ่งเข้ามา “จวิ้นจู่ จวิ้นจู่ คุณชายใหญ่กลับมาแล้วเจ้าค่ะ”

…………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ไป๋หลิวอี้ช่วยอยู่ลับๆ ด้วยหรือเปล่าน้า ที่ว่าหายหน้าไปนานผิดปกติก็เพราะกำลังช่วยเนี่ยนเนี่ยนอยู่หรือเปล่า?

ไหหม่า(海馬)

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด