ตอนที่ 759 เจ้าจะไม่เสียเปรียบ

ตอนที่ 759 เจ้าจะไม่เสียเปรียบ

ใบหน้าของหนานหนานเปลี่ยนจากซีดเผือดเป็นสีน้ำเงินและเป็นสีดำ และสุดท้ายก็กลายเป็นสีตับหมู

จู่ ๆ เขาก็วางไหสุราในมือลงบนโต๊ะด้านข้าง และรู้สึกอยากจะฆ่าคนตรงหน้าเขาทันที

“ท่าน ท่าน ท่านทำอะไรลงไป?” หนานหนานกระทืบเท้า หากโม่เสียนไม่ดึงเขาไว้จากข้างหลัง เขาคงปรี่เข้าไปทุบคนตรงหน้าลงกับพื้น

ชายฝั่งตรงข้ามกระแอมเบา ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความลำบากใจ “คือว่า ข้าก็แค่อยากจะลอง… ว่าจอกสุราจะล้มลงมาหรือไม่ถ้าหยิบจากด้านล่าง”

นับตั้งแต่ที่เขาเห็นการวางจอกสุราแบบหอแชมเปญ เขาก็อยากลองยิ่งนัก ก่อนขึ้นเวทีเมื่อสักครู่นี้ เขาก็คิดว่าอยากจะทดลองดูหลังจากไม่มีสุราอยู่ในจอกแล้ว แต่เมื่อมือของเขาเผลอขยับตามใจต้องการ เขาจึงไม่ทันได้คิดและหยิบ… จอกที่อยู่ล่างสุด

มันจึงล้มระเนระนาดไปจริง ๆ

เสียงแตกดังสนั่น จอกทุกใบถูกพลิกกลับด้าน และสุราหกกระจายเต็มพื้น

หนานหนานอยากจะร้องไห้ เขาแค่มาทำหน้าที่แนะนำสุราให้มีความสุข เหตุใดต้องเกิดเรื่องร้ายขึ้นมากมายเช่นนี้ ตอนแรกเขาพบกับผู้อาวุโสสกุลเซิ่งที่มีอาการป่วย ต่อมาก็พบกับคนบ้าที่มาทำให้หอสุราของเขาพังทลายลงมา

แล้วจะยังสามารถจัดงานเทศกาลชิมสุราอย่างมีความสุขได้อยู่อีกหรือ? ถ้ามันทำให้เขาขุ่นเคือง ก็ไม่ควรมีใครได้ดื่ม

หนานหนานพ่นลมหายใจ แล้วจ้องมองไปยังชายตรงหน้าเขา “เช่นนั้นก็บอกข้าทีว่าข้าควรทำอย่างไร? ท่านทำสุราของข้าหกไปหมดแล้ว”

“นั่น… คำนวณว่าขาดทุนไปเท่าไหร่ แล้วข้าจะจ่ายคืนให้” ชายคนนั้นค่อนข้างอับอายมาก เขารู้สึกละอายที่ทำสุราดี ๆ หกต่อหน้าสาธารณชน

หนานหนานตะคอกอย่างเย็นชา “ข้าต้องการสุราแบบเดียวกัน ท่านมีหรือไม่?”

“… คือว่า ไม่มีจริง ๆ” ชายคนนั้นกระตุกมุมปาก แล้วหัวเราะแห้ง ๆ “ไม่เช่นนั้นเจ้าก็ไปที่บ้านของข้า เพื่อดูว่ามีอะไรที่ตรงใจเจ้าหรือไม่ แล้วเจ้าก็แค่เลือกเอาไปเองเลย”

ไม่ไกลนัก อวี้ชิงลั่วกำลังประหลาดใจเล็กน้อย คนผู้นี้เป็นหนึ่งในกรรมการทั้งห้าไม่ใช่หรือ?

เมื่อฟังจากคำแนะนำของผู้อาวุโสสกุลเยว่ในเวลานั้น บุคคลนี้ดูเหมือนจะเป็นสหายของผู้อาวุโสเหมิงลู่ที่มีนามว่าเวิงยวน ความประทับใจแรกที่เห็นตอนนั้นคือเขาดูเป็นคนเคร่งขรึม จริงจังและเข้ากับคนยาก

เหตุใด… คำพูดของเขาชวนให้รู้สึกว่าคิดผิด ใบหน้าของเขาดูอับอาย ไร้ซึ่งความสง่างามใด ๆ

อวี้ชิงลั่วสงสัยว่า ที่เขาทำหน้าตาบูดบึ้งตลอดทั้งวันนั้น เพียงเพื่อปกปิดนิสัยขี้อายและพูดไม่เก่งของเขาหรือไม่

นางส่ายหน้าเงียบ ๆ และทันใดนั้นก็มองไปยังเย่ซิวตู๋ที่อยู่ข้างหลังผู้อาวุโสสกุลหมิง ด้วยสายตาที่เฉียบคม

ดูเหมือนว่าเขาจะเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็มีประกายแสงวาบขึ้นในดวงตาของเขา

อวี้ชิงลั่วรู้สึกว่าเขากำลังวางแผนบางอย่างอยู่ในใจ ก่อนที่นางจะมีเวลาคิดออก เขาก็เห็นเย่ซิวตู๋เงยหน้าขึ้น แล้วพยักหน้าให้โม่เสียนที่อยู่บนเวที

โม่เสียนเข้าใจ เขารีบคว้าตัวหนานหนานที่กำลังกระทืบเท้าอยู่ แล้วกระซิบข้างหูของเขาว่า “หนานหนาน ในบ้านของชายผู้นี้มีของดีจริง ๆ และของเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เจ้าจะสนใจมาก สิ่งที่นายท่านหมายถึงคือให้เจ้ายอมไปก่อน แล้วเจ้าจะไม่เสียเปรียบ”

หนานหนานชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วถามเสียงแผ่วเบา “ของดีหรือ? ดีกว่าสุรานี้อีกหรือ?”

โม่เสียนมีสีหน้าไม่รู้จะตอบอย่างไร “เป็นของดีจริง ๆ ถ้าเจ้าต้องการสุรานี้ ข้าจะหมักให้เจ้าอีกในอนาคต แต่ของในบ้านของผู้เฒ่าเวิงน่าจะหายาก”

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เมื่อพิจารณาจากการท่าทางของนายท่านแล้ว หนานหนานก็ไม่น่าจะผิดหวัง

หนานหนานยังคงลังเลเล็กน้อย เมื่อมองไปยังจอกสุราที่แตกเกลื่อนกลาด หัวใจของเขาก็เจ็บแปลบ

แต่คำพูดของพ่อเขาย่อมไม่ผิดแน่ ดังนั้นเขาจึง… ตกลงอย่างไม่เต็มใจนัก

หลังจากคิดทบทวนแล้ว หนานหนานก็เงยหน้าขึ้นพบกับสายตาสงสัยของเวิงยวน แล้วพยักหน้าอย่างแรง “ก็ได้ นั่นคือสิ่งที่ท่านพูดแล้ว เมื่องานเทศกาลชิมสุราสิ้นสุดลง ข้าจะไปเอาของที่บ้านของท่าน”

เวิงยวนถอนหายใจยาว เขารับมือกับเด็กได้ไม่ดีนัก หากเด็กคนนี้ไม่ยอมจริง ๆ ก็ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก

หลังจากเรื่องนี้จบลงได้ เวิงยวนก็รู้สึกโล่งใจ

เขาเหลือบมองจอกสุราที่เหลืออยู่เพียงใบเดียวในมือ ก่อนกลืนน้ำลาย และอดไม่ได้ที่จะกระดกดื่มจนหมดในอึกเดียว

จอกสุราว่างเปล่า ดวงตาของเขาเป็นประกาย “สุรารสเลิศ”

เวิงยวนคืนจอกสุราให้หนานหนาน จากนั้นเดินลงไปจากเวที

มุมปากของอวี้ชิงลั่วกระตุกสองครั้ง นางเดินกลับไปที่ที่นั่งของนางเงียบ ๆ และนั่งลง

เมื่อหมอเฒ่าฉยงซานเห็นนาง ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย เขารีบเดินเข้ามาหานางด้วยรอยยิ้ม “ลั่วลั่ว ผู้ใดตั้งฉายาให้เจ้าว่าหมอปีศาจ มันฟังดูดีกว่าของข้ามากทีเดียว”

“ไม่รู้เหมือนกันเจ้าค่ะ อย่างไรเสียท่านก็ไม่มีฉายาอยู่ดี” อวี้ชิงลั่วตอบอย่างสบาย ๆ สายตาของนางจับจ้องไปที่แถวหน้า และพบว่าเหมิงหลัวอวี้นั่งถัดจากผู้อาวุโสสกุลเยว่ มือของนางถูกเขากุมไว้แน่น

ผู้อาวุโสสกุลเยว่ไม่สนใจงานเทศกาลชิมสุราบนเวทีอีกต่อไป ตอนนี้เขามุ่งความสนใจไปที่เหมิงหลัวอวี้อย่างเต็มที่ เขาต้องการพูดคุยกับนางเป็นครั้งคราว และแนะนำแขกในงานให้นางฟังอย่างกระตือรือร้น

เหมิงหลัวอวี้รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เมื่อนางเห็นอวี้ชิงลั่วเดินเข้ามา นางก็คิดจะกลับไปที่แถวหลัง

เมื่อเทียบกับผู้อาวุโสสกุลเยว่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเหมิงหลัวอวี้ไว้วางใจอวี้ชิงลั่วมากกว่า

ผู้อาวุโสสกุลเยว่สังเกตเห็นท่าทางของนาง ร่องรอยของความเศร้าหมองพลันปรากฏบนใบหน้าของเขา อวี้ชิงลั่วพยักหน้า และปล่อยให้เหมิงหลัวอวี้นั่งอยู่ที่นั่นด้วยความสบายใจ

การชิมสุราบนเวทียังคงดำเนินต่อไป มีคนมาเก็บกวาดความยุ่งเหยิงที่เวทีแล้ว ตอนนี้มันเป็นเพียงช่วงแรก และกำลังจะมีต่อในไม่ช้า

เป็นเพราะการความเสียหายที่เกิดขึ้นถึงสองครั้งก่อนหน้านี้ หนานหนานจึงสูญเสียความสนใจในการสร้างหอสุราอีกครั้ง และตอนนี้เขากำลังตั้งหน้าตั้งตารอบางสิ่งในบ้านของผู้เฒ่าเวิง

โม่เสียนถอนหายใจ ยอมจำนนต่อโชคชะตาที่จะต้องรินสุราอีกครั้ง แล้วให้สาวใช้เป็นผู้ยกจอกสุราไปให้แขก

อวี้ชิงลั่วเหลือบมองและพบว่าหลายคนตาเป็นประกายหลังจากดื่มเข้าไป นางไม่มีความรู้เรื่องสุราจึงไม่สามารถบอกได้ว่ามันดีหรือไม่ดี แต่ถึงอย่างนั้น อวี้ชิงลั่วก็ต้องยอมรับว่าสุราที่โม่เสียนทำนั้นเป็นสุราที่มีฤทธิ์แรงมาก ไม่เช่นนั้นคงไม่ตอบสนองความต้องการสุราที่สูงมากของหนานหนานได้

ต่อมาก็มีร้านสุราขึ้นไปบนเวทีทีละร้าน ซึ่งอวี้ชิงลั่วรู้จักเพียงไม่กี่ร้าน และร้านที่นางคุ้นเคยมากที่สุดคือร้านของไป๋อีเฟิง

เมื่อเห็นเขาบนเวที อวี้ชิงลั่วก็หรี่ตาลง เมื่อนึกถึงการมัดหงเย่และจับไปซ่อนไว้ในกล่อง นางก็นึกอยากจะทุบตีเขาสักที

สำหรับเรื่องนี้นางจะคิดบัญชีกับเขาทีหลัง

ต่อมางานเทศกาลชิมสุราก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น เนื่องจากการแสดงที่ยอดเยี่ยมของหนานหนาน ร้านสุราบางร้านจึงดูค่อนข้างจืดชืดไปบ้าง และบางร้านก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อดึงดูดความสนใจให้มากขึ้น

จวบจนยามเมื่อฟ้าเริ่มมืด งานเทศกาลชิมสุราของวันนี้ก็สิ้นสุดลง

อวี้ชิงลั่วถอนหายใจออกมาเบา ๆ และลุกขึ้นจากที่นั่งของนาง

หนานหนานรีบวิ่งไปหานางเร็วราวกับสายลม ขณะที่อวี้ชิงลั่วกำลังตกตะลึงอยู่นั้น เขาก็โผเข้ามาดึงตัวนางอย่างแรง “ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านเอาหูมาใกล้ ๆ เร็วเข้า ข้ามีเรื่องจะบอกท่านขอรับ”

……………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

อะไรคือของดีในบ้านผู้เฒ่าเวิงกันนะ? อยากรู้บ้าง ไม่ร้องนะหนานหนาน เข้าใจในความพยายามวางแก้วทีละใบเพื่อสร้างหอแชมเปญเลย

ไหหม่า(海馬)