ตอนที่ 817 ตัวตนของนาง!!

ตอนที่ 817 ตัวตนของนาง!!

หนานหนานถอนหายใจ เมื่อเห็นว่านางไม่เต็มใจจะคุยกับตน เขาจึงไปนั่งเงียบ ๆ บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

เขาหิวมาก จึงก้มหน้าลงหยิบขนมและน่องไก่ออกมาจากเสื้อ แล้วกินอย่างเอร็ดอร่อยต่อหน้าหญิงคนนั้น

คิ้วของหญิงสาวแทบจะขมวดเป็นปม เด็กคนนี้…

หนานหนานกินขนมสองชิ้น กินน่องไก่สองน่อง จากนั้นก็กินผิงกั๋วในถุง ตามด้วยปลาย่าง ตีนไก่ ถั่วปรุงรสและองุ่นลูกเล็กอีกสองสามลูก

สตรีผู้นั้นเห็นแล้วก็ตกใจ เขาเป็นแค่เด็กตัวเล็ก ๆ เหตุใดจึงกินได้เยอะถึงเพียงนี้? ความอยากอาหารของเขาน่ากลัวเกินไปหรือไม่?

หลังจากกินไปสักพัก หนานหนานก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่แผดเผาลงบนศีรษะของตน จึงหยุดกินชั่วคราว และเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็พบกับสายตาประหลาดใจของสตรีคนนั้น

เมื่อเห็นเขาเงยหน้าขึ้น หญิงผู้นั้นก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันที แล้วหันไปทางอื่นอย่างเย็นชา

“อืม… ท่านอยากกินหรือไม่ขอรับ?” หนานหนานก้มไปดูสิ่งที่กำลังกินอยู่ และรู้สึกว่าใกล้จะอิ่มแล้ว ยังมีซาลาเปาสองสามลูกอยู่ในถุง เขาจึงค่อย ๆ หยิบมันออกมา แล้วพึมพำว่า “ข้ายังมีบางอย่างเหลืออยู่ เดิมทีตั้งใจจะเก็บไว้ให้ท่านพ่อกิน แต่ข้าเห็นว่าท่านถูกขังอยู่ที่นี่คนเดียว และหน้าตาของท่านก็ซูบซีดยิ่งนัก ท่านคงหิวมานานแล้ว ข้าจึงจะยกให้ท่านกินแทนขอรับ”

มุมปากของหญิงคนนั้นกระตุก ขณะจ้องมองซาลาเปาสองลูกใหญ่ที่เขายื่นให้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็นิ่งเงียบไป แล้วหันหน้าหนี

“ท่านไม่กินหรือขอรับ?” หนานหนานหยิบซาลาเปากลับมา “ก็ได้ เช่นนั้นข้าจะเก็บไว้ให้ท่านพ่อกิน”

หญิงคนนั้นขมวดคิ้วทันที “พ่อของเจ้าหรือ? เจ้าจะให้สิ่งนี้กับพ่อของเจ้าหรือ? เหมิงจื่อเย่ากินของพวกนี้ได้ด้วยหรือ?” นางหันมาสบตาและจงใจพูดทดสอบ

“โอ้ ท่านพ่อคงไม่กินหรอกขอรับ ข้าแค่อยากแสดงความกตัญญูเท่านั้น พ่อของข้าเป็นคนพิถีพิถันเรื่องกินมาก เพราะอย่างไรเสียท่านก็เป็นท่านอ๋อง” หนานหนานเก็บซาลาเปา แล้วนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นถามด้วยความประหลาดใจ “เหมิงจื่อเย่าหรือ? เกี่ยวอะไรกับเหมิงจื่อเย่าหรือขอรับ?”

หญิงคนนั้นมองเขาทันที “เจ้าบอกว่าพ่อของเจ้า… เป็นท่านอ๋องหรือ?”

“อืม” หนานหนานพยักหน้า เมื่อเห็นขยะบนโต๊ะก็ตั้งสติได้ เขาหยิบถุงกระดาษออกมา ก่อนจะรวบรวมขยะทุกชิ้นเข้าด้วยกัน แล้วห่อรวบเป็นกองเดียว

ท่านอ๋อง? ท่านอ๋องหรือ? เขาเป็นโอรสอ๋องหรือ? เหตุใดโอรสอ๋องจึงเรียกจื่อฉีว่าอา?

หญิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วดวงตาของนางก็พลันเป็นประกาย เหมิงจื้อเฉิงมีน้องสาวที่เป็นกุ้ยเฟยแห่งอาณาจักรเฟิงชาง และลูกชายของนาง…

นางจำได้ว่าเหมิงกุ้ยเฟยมีลูกชายสองคน คนโตชื่อว่าเย่ซิวตู๋ เนื่องจากเขามีปานรูปดอกไม้บนร่างกาย เขาจึงสามารถเข้าออกดินแดนเหมิงได้อย่างอิสระ และเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่ผู้อาวุโสของเผ่า

ตอนนี้เด็กคนนี้ปรากฏตัวในดินแดนเหมิง เป็นไปได้หรือไม่ว่า…

หญิงคนนั้นเริ่มมองเขาอย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าคิ้วและดวงตาของเขาค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น ใช่แล้ว เด็กคนนี้คล้ายกับเย่ซิวตู๋ตอนที่ยังเป็นเด็กจริง ๆ….

“เจ้า ผู้ใดคือแม่ของเจ้า?” แม้ว่าจะยังมีร่องรอยของความสงสัยในใจของนาง แต่นางก็ยังไม่เชื่อ ดังนั้นนางจึงได้แต่ถามต่อไป

“แม่ของข้าหรือ? แม่ของข้าเป็นคนน่าทึ่งยิ่งนัก นางเป็นสตรีที่ทำให้มัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง วรยุทธ์ของนางล้ำเลิศ เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ เป็นที่รักของทุกคนและเป็นสตรีที่งดงามที่สุดในโลก สิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่สุดของนางคือ นางมีลูกชายตัวน้อยที่น่ารักและฉลาดปราดเปรื่องอย่างข้า นางจึงภูมิใจในตัวข้าเสมอ ในใจแม่ของข้า ข้าเป็นที่หนึ่ง อืม แค่นั้นแหละขอรับ”

“…” มุมปากของหญิงคนนั้นกระตุกอย่างแรง นางแค่ถามว่าแม่ของเขาเป็นใคร ไม่ได้ถามถึงนิสัยใจคอของแม่เขาเสียหน่อย

“ใช่แล้ว ท่านยังไม่ได้บอกข้าเลย ท่านเป็นใครและเหตุใดจึงถูกขังไว้ที่นี่ขอรับ? ท่านปู่ขังท่านไว้ที่นี่หรือขอรับ? ท่านเป็นศัตรูของท่านปู่หรือเปล่าขอรับ?” หนานหนานขยับเข้ามาใกล้ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็มองนางแปลก ๆ และพูดว่า “และท่านกับอาจื่อฉีก็หน้าตาคล้ายกันจริง ๆ ด้วย”

ท่านปู่หรือ? เรียกเหมิงจื้อเฉิงว่าปู่ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหลานชายของเหมิงกุ้ยเฟยจริง ๆ

“เจ้ากับปู่ของเจ้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกันหรือไม่?” หญิงคนนั้นถาม

หนานหนานเม้มปาก ดูไม่พอใจมาก

หญิงคนนั้นหรี่ตา แล้วพูดอีกครั้งว่า “ดูจากนิสัยของเจ้าแล้ว เจ้าน่าจะเข้ากับเหมิงจื่อเย่าได้ดี”

“ใครจะเข้ากับคนขี้โกงคนนั้นได้เล่าขอรับ?” หนานหนานโกรธมาก เมื่อนึกถึงตอนที่เหมิงจื่อเย่าชักมีดสั้นมาหมายจะสังหารผู้อาวุโสสกุลหมิงเมื่อคืนนี้ เขาก็รู้สึกโกรธมาก ถ้าพ่อของเขาไม่ห้ามเขาไว้ เขาจะขึ้นไปต่อยให้จมูกช้ำหน้าบวมไปเลย

“เขาไม่มีมโนธรรมและจิตวิปลาสไปแล้ว ท่านปู่ทวดของข้าถูกลอบสังหารจนหมดสติไป แต่เขาบุกเข้าไปในเรือนท่านปู่ทวดกลางดึกเพื่อพยายามฆ่าเขา ท่านปู่ทวดของข้าคือปู่แท้ ๆ ของเขา เขาวิกลจริตไปแล้วได้อย่างไร?”

“เจ้าว่าอะไรนะ?” หญิงคนนั้นลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที “เจ้าบอกว่าเหมิงจื่อเย่าต้องการฆ่าผู้อาวุโสสกุลหมิงหรือ?”

ขณะที่พูด นางก็เดินไปมารอบห้อง จากนั้นก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ และถามเขาทันที “เจ้าเพิ่งบอกว่า… ผู้อาวุโสสกุลหมิงถูกลอบสังหารจนหมดสติไปหรือ? ผู้ใดเป็นคนลอบสังหารเขา?”

“ไม่ทราบขอรับ พ่อของข้ากำลังตรวจสอบอยู่” หนานหนานชำเลืองมองนางด้วยความแปลกใจ

แต่ก็พบว่าใบหน้าของหญิงคนนั้นซีดเผือดลงทันใด และดูน่ากลัวกว่าเดิมเล็กน้อย

“เป็นไปได้อย่างไร? เป็นไปได้อย่างไร? ถูกลอบสังหาร มันช่าง… รวดเร็วเหลือเกิน…”

หนานหนานขมวดคิ้วขณะมองนางพึมพำ แต่ไม่เข้าใจว่านางพูดอะไร แต่หนานหนานเห็นได้ว่า เมื่อนางได้ยินว่าผู้อาวุโสสกุลหมิงถูกลอบสังหาร ก็ดูเหมือนว่านางจะถูกกระตุ้นอย่างมาก

หญิงคนนั้นค่อย ๆ หลับตาลง แล้วจู่ ๆ ก็หัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าข้าจะรอต่อไปไม่ได้อีกแล้ว”

ขณะที่นางพูด ดวงตาของนางก็เฉียบคมขึ้น ทันใดนั้นก็มองหนานหนาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นลูกชายของเย่ซิวตู๋ใช่หรือไม่? เจ้ามีหลักฐานอะไร?”

“เอ๊ะ? หลักฐานหรือขอรับ?” หนานหนานกะพริบตา เขาเป็นลูกของท่านพ่อจริง ๆ ยังต้องการหลักฐานอะไรอีก?

“หากเจ้าสามารถพิสูจน์ได้ว่าเจ้าเป็นลูกชายของเย่ซิวตู๋จริง ข้าจะบอกบางอย่างแก่เจ้า” หญิงคนนั้นมองเขาด้วยสายตาแน่วแน่

หนานหนานเป็นทุกข์เล็กน้อย เขาพาพ่อเข้ามาไม่ได้ แล้วเขาจะพิสูจน์ได้อย่างไร?

“การมีปานรูปดอกไม้บนร่างกายนั้นนับด้วยหรือไม่ขอรับ?” หนานหนานถามเสียงเบา อย่างไรเสียชาวเหมิงก็รู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นบอกนางไปก็ไม่เป็นอะไร

หญิงคนนั้นตาเป็นประกาย นางจับตัวหนานหนานและเปิดเสื้อของเขาออก แล้วนางก็เห็นปานรูปดอกไม้จริง ๆ ขณะที่นางดึงตัวเขามานั้น เหรียญเงินก็หลุดออกจากร่างของหนานหนาน เมื่อนางมองใกล้ ๆ ก็เห็นว่ามันคือ…เหรียญเงินของท่านประมุข

นางมองหนานหนานแล้วถามว่า “เจ้าได้พบกับประมุขของเผ่าเหมิงหรือยัง?”

หนานหนานพยักหน้า “ท่านปู่ลู่สอนวรยุทธ์ให้ข้าขอรับ” นี่ไม่ใช่ความลับ จึงสามารถพูดได้เช่นกัน

“จงแสดงกระบวนท่าวรยุทธ์ที่ท่านประมุขสอนเจ้าให้ข้าดู”

“…” เขาไม่ใช่นักแสดงศิลปะกายกรรม แต่เมื่อเขาคิดว่านางบอกว่าจะบอกอะไรบางอย่างแก่เขา เขาก็แสดงไปสองกระบวนท่าอย่างไม่เต็มใจนัก

หญิงคนนั้นพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ใช่แล้ว กระบวนท่าวรยุทธ์นั้นแม่นยำมาก เป็นท่วงท่าที่เหมิงลู่สร้างขึ้นเอง และด้วยปานรูปดอกไม้บนตัวของเขา กับสัญลักษณ์ของเหมิงลู่ เด็กคนนี้…น่าจะไม่ใช่คนของเหมิงจื้อเฉิง

หญิงคนนั้นสูดหายใจเข้า ก่อนมองหนานหนานอีกครั้งและพูดว่า “ข้าคือเหมิงฉี่เยว่ แม่ของเหมิงจื่อเชียนและเหมิงจื่อฉี ภรรยาของเหมิงจื้อเฉิง”

…………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

นั่นไง ว่าแล้วต้องเป็นฮูหยินที่โดนขังเอาไว้ ว่าแต่ทำไมถึงโดนจับขังไว้กันนะ เพราะการยุยงของอนุฯ หรือเปล่า

ไหหม่า(海馬)