ตอนที่ 741 เป็นยาพิษของสองแม่ลูกอวี้ชิงลั่ว

ตอนที่ 741 เป็นยาพิษของสองแม่ลูกอวี้ชิงลั่ว

ทุกคนในที่นั้นต่างเงียบ และยังคงตกตะลึงอยู่ที่เดิม เบิกตากว้างมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหัน

เมื่อครู่ยังดีๆ อยู่แท้ๆ เหตุใดจู่ๆ จึงเป็นลมไปเสียแล้ว

คนที่นั่งอยู่บนที่นั่งค่อยๆ ยืนขึ้น ชะโงกหน้ามามองทางด้านนี้

เหมิงลู่เป็นคนแรกที่ตอบสนอง ทันใดนั้นก็ทำจอกสุราหลุดมือ จากนั้นก็พยุงศีรษะเขาขึ้น “ผูเซิ่ง ผูเซิ่ง”

เหมิงผูเซิ่งเม้มปากแน่น สีหน้าซีดเซียว ริมฝีปากเป็นสีขาว เหงื่อผุดบนหน้าผากของเขาเล็กน้อย

งานชิมสุราวุ่นวายกันไปใหญ่ บางคนเริ่มลุกจากที่นั่งแล้ววิ่งเข้ามา แล้วก็ถูกผู้อารักขาสายตาเฉียบคมกันเอาไว้ ดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหาอะไรนัก

ผู้อาวุโสสกุลลี่ตั้งสติ กลอกตาแล้วตะโกนออกมาทันที “รีบตามหมอมา เร็วเข้า”

อวี้ชิงลั่วได้ยินเสียงนั้นก็หันมามองโดยไม่ทันรู้ตัว และหันไปเห็นผู้อาวุโสสกุลลี่ขยิบตาให้กับผู้อารักขาพอดี ในใจจึงร้องออกมาว่าท่าไม่ดีแล้ว เหมิงผูเซิ่งผู้นี้ดื่มสุราของหนานหนานจากนั้นก็ล้มลงจากเวที คนที่จะตกเป็นผู้ต้องสงสัยมากที่สุดก็จะเป็นหนานหนาน เห็นได้ว่าผู้อาวุโสสกุลลี่ผู้นี้ต้องการสร้างสถานการณ์จากเรื่องนี้

นางหันหน้าไปมองข้างตัว แต่ตอนนี้หมอเฒ่าฉยงซานกลับปวดท้อง วิ่งไปเข้าห้องสุขาเสียแล้ว

อวี้ชิงลั่วรีบลุกขึ้นจากที่นั่ง ลงจากแถวที่สอง

ผู้อาวุโสสกุลเยว่มองนางแวบหนึ่งแล้วตบหน้าผาก จริงด้วย แม่นางถังผู้นี้ก็อยู่ที่นี่ ฝีมือการแพทย์สูงส่ง เขาลืมไปได้อย่างไร

ผู้อาวุโสสกุลเยว่รีบยื่นมือออกไปดันผู้อารักขาตรงหน้า เปิดทางให้อวี้ชิงลั่ว

เวทีกลมในตอนนี้ถูกผู้อารักขาควบคุมอยู่ ทุกคนต่างก็มองหนานหนานและโม่เสียน ไม่ยอมให้พวกเขากระทำการใดๆ

อวี้ชิงลั่ววิ่งไปยังเวทีกลม ผลักกลุ่มคนออกและคิดจะเดินเข้าไปดูเหมิงผูเซิ่ง

ใครจะรู้ว่าเพิ่งจะเดินหน้าไปได้ไม่กี่ก้าว ผู้อาวุโสสกุลลี่ก็มายืนอยู่ตรงหน้า กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าคิดจะทำอันใดกัน”

อวี้ชิงลั่วมุ่นคิ้ว ขณะที่ผู้อาวุโสสกุลเยว่รีบกล่าว “ผู้อาวุโสสกุลลี่ เจ้ารีบถอยมาเถิด แม่นางถังเป็นหมอ เป็นหมอยอดฝีมือเสียด้วย ให้นางมาดูอาการผู้อาวุโสสกุลเซิ่งเถิด”

ถึงแม้เหมิงผูเซิ่งจะออกจากตำแหน่งผู้อาวุโสตั้งแต่ห้าปีก่อน แต่ชื่อที่ทุกคนเรียกเขายังคงไม่เปลี่ยน

ผู้อาวุโสสกุลลี่หัวเราะเยาะออกมา “นางก็เป็นเพียงคนนอก ใครจะรู้ว่านางมีความคิดจะทำอันใด ข้าว่าอาการถูกพิษของผู้อาวุโสสกุลเซิ่งนี้ ไม่แน่ว่าคนที่วางยาอาจจะเป็นนางก็ได้ เจ้าอย่าลืมนะ ผู้อาวุโสสกุลเซิ่งดื่มสุราของเจ้าเด็กนี่จึงได้กลายเป็นเช่นนี้ เมื่อครู่เด็กคนนี้ยังเรียกหญิงนางนี้ว่าแม่ เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกเดียวกัน”

คำกล่าวของเขาช่างแทงใจนัก เดิมทีผู้อาวุโสสกุลเยว่ซาบซึ้งในตัวอวี้ชิงลั่ว ทั้งยังเชื่อใจอย่างไร้ข้อกังขา ยิ่งมีเรื่องของเหมิงหลัวอวี้เข้ามา เขาไม่พอใจในตัวผู้อาวุโสสกุลลี่ยิ่งนัก จึงตอบโต้ออกไปทันที “เจ้าพูดไร้สาระอะไรกัน แม่นางถังเป็นคนจิตใจดีงาม จะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร ผู้อาวุโสสกุลลี่ อย่ามาใส่ร้ายผู้อื่นเช่นนี้เชียว”

“ใส่ร้ายอะไรกัน มีคนตั้งมากมาย ทุกคนต่างก็เห็นกันชัดเจน ผู้อาวุโสสกุลเซิ่งดื่มเหล้านั้นแล้วจึงเป็นลมไป พวกเขาสองแม่ลูกนั่น ตอนนี้เป็นผู้ต้องสงสัยหลัก จิตใจดีงามหรือ ผู้อาวุโสสกุลเยว่ เจ้ารู้จักนางมานานเท่าไรกันเชียว จึงกล้ารับรองให้นางได้เช่นนี้”

ผู้อาวุโสสกุลเยว่โกรธเกรี้ยว ในเมื่อผู้อาวุโสสกุลลี่ขวางอยู่ตรงหน้า เขาก็ไม่อยากจะลงมือกับอีกฝ่ายในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้ จึงขึ้นเสียงดังกว่าเดิม “แม่นางถังช่วยชีวิตหรงเอ๋อร์ไว้ นางเป็นผู้มีพระคุณของจวนผู้อาวุโสสกุลเยว่ของข้า นางเป็นคนเช่นไร ผู้อาวุโสสกุลลี่จะรู้ดีไปกว่าข้าได้อย่างไรกัน”

บางคนก็มีหูที่เฉียบแหลม ได้ยินคำนี้ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงไป

ทุกคนต่างก็รู้ว่าวันนี้หมอเฒ่าฉยงซานนั่งอยู่ด้านหลังผู้อาวุโสสกุลเยว่ และต่างก็รู้ว่าช่วงนี้เหมิงหรงได้สติฟื้นขึ้นมาแล้ว ทุกคนก็คิดกันไปโดยปริยายว่าคนที่ช่วยเขาฟื้นขึ้นมาก็คือหมอเฒ่าฉยงซาน

แต่ตอนนี้ได้ยินผู้อาวุโสสกุลเยว่กล่าวเช่นนั้น เหตุใดคนที่ช่วยชีวิตกลับเป็นหญิงสาววัยละอ่อนเช่นนี้ได้

ได้ยินว่าอาการป่วยของเหมิงหรงแปลกประหลาด หมอหลายคนต่างก็จนปัญญา รักษามานานแต่ก็ไม่มีความคืบหน้าแม้แต่น้อย แม่นางผู้นี้กลับเก่งกาจเพียงนี้ เก่งกาจเสียยิ่งกว่าหมอทุกคนในมองโกเลียเสียอีก

ผู้อาวุโสสกุลลี่มีหูที่น่าอัศจรรย์ ได้ยินทุกคนพากันกล่าวถึงเรื่องนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตา จากนั้นก็เปล่งเสียงดังขึ้น “ต่อให้แม่นางถังช่วยเหลือเหมิงหรง ก็ยากที่จะรับประกันว่านางไม่ได้มีความตั้งใจอื่น ไม่แน่ว่าที่นางมาดินแดนเหมิงนี้อาจจะมีเจตนาร้าย เดิมทีอาจจะตั้งใจเข้าหาเจ้าก็เป็นได้ สรุปแล้ว พวกเขาสองคนแม่ลูกสถานะไม่ชัดเจน ที่มาที่ไปก็ดูลึกลับ จะต้องสืบสวนให้ดี”

“ผู้อาวุโสสกุลลี่ เจ้าอย่าให้มันเกินไปนัก…”

ผู้อาวุโสสกุลลี่ฮึดฮัด หันกลับมาก็เห็นคนที่ไปเรียกหมอเมื่อครู่กลับมาพอดี

คนผู้นั้นเป็นคนวัยกลางคน สวมชุดตัวยาว ถือกล่องยาเดินมายังเวทีกลมอย่างรีบร้อน ผู้อาวุโสสกุลลี่รีบหลีกทางให้เขา เขานั่งยองลงตรงหน้าเหมิงผูเซิ่งทันที กล่าวกับเหมิงลู่ที่กำลังปฐมพยาบาลให้เหมิงผู้เซิ่ง “ท่านประมุข ข้าจัดการเองขอรับ”

เหมิงลู่ชักมือกลับ มองไปยังเหมิงผูเซิ่งที่สุดหน้ายังคงไม่สู้ดี คิ้วขมวดเป็นปม แต่ก็ยังถอยเท้า จากนั้นก็จ้องเขม็งไปยังผู้อาวุโสสกุลเยว่และผู้อาวุโสสกุลลี่ที่ประจันหน้ากัน สีหน้าดูซับซ้อน

เมื่อครู่ที่คุยกันเขาได้ยินชัดเจน ผู้อาวุโสสกุลเยว่กล่าวไม่ผิด ผู้อาวุโสสกุลลี่จะสงสัยเช่นนี้ก็เป็นเรื่องปกติ แต่ทว่าอวี้ชิงลั่วผู้นี้ เขารู้จักเป็นอย่างดี หนานหนานเป็นบุตรชายของเย่ซิวตู๋ ทั้งยังเป็นผู้สืบทอดประมุขที่เขาให้ความสำคัญ เขาอยู่กับหนานหนานมานาน ย่อมเชื่อใจหนานหนานเป็นธรรมดา

เหมิงลู่ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ในใจคิดจะกล่าวแทนอวี้ชิงลั่ว

แต่ตอนนั้นเอง หมอวัยกลางคนที่เพิ่งจับชีพจรของเหมิงผูเซิ่งก็เงยหน้าขึ้นมา สีหน้าของเขาไม่สู้ดีนัก กล่าวเสียงดัง “ท่านผู้อาวุโสสกุลเซิ่งถูกวางยาพิษขอรับ”

ผู้อาวุโสสกุลลี่ยกประเด็นขึ้นมาทันที “ได้ยินแล้วใช่หรือไม่ ที่แท้ก็เป็นเด็กคนนี้ที่ลงมือ หมอหมิ่น เจ้าดูสิว่าสุรานี้มีปัญหาอันใดหรือไม่”

“ขอรับ” ชายที่ถูกเรียกว่าหมอหมิ่นสบตากับผู้อาวุโสสกุลลี่อย่างมีเลศนัย ยืนขึ้น เดินไปยังจอกสุราที่อยู่ตรงหน้าสุราที่กองสูงเป็นหอคอย หยิบขึ้นมาหนึ่งจอก มาไว้ที่จมูกเพื่อดม

หลังจากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ทุบจอกสุราในมือลงกับพื้นทันที “ไม่ผิดขอรับ เหล้านี้มีพิษ”

อวี้ชิงลั่วแค่นหัวเราะ คนผู้นี้ไม่เคยแสดงละครใช่หรือไม่ ดูแล้วออกท่าทางมากไปหน่อย

หนานหนานโกรธจนกระทืบเท้า “พูดไร้สาระอันใดกัน เหล้าของข้าจะมีพิษได้อย่างไร”

เขาคิดจะตรงไปคว้าเอาคอหมอหมิ่นผู้นั้นไว้ แต่ตรงหน้ามีผู้อารักขาคอยดูอยู่ คอยขวางให้เขาเดินไปข้างหน้า โม่เสียนที่อยู่ด้านข้างก็จับเขาไว้ ไม่ให้เจ้าเด็กน้อยทำอะไรตามใจ เกรงว่าเดี๋ยวจะพุ่งตัวไปทำร้ายท่านหมอหมิ่น

ผู้อาวุโสสกุลลี่เย้ยหยัน “ถูกจับได้คาหนังคาเขาแล้วยังจะแก้ตัวอีกหรือ หมอหมิ่นวินิจฉัยด้วยตนเอง จะผิดได้อย่างไร”

เขากล่าวพลางจะเดินก้าวมาหาหนานหนาน เจ้าเด็กนี่ดูแล้วฉลาดนัก ต้องจับให้อยู่หมัดจึงจะใช้ได้

แต่คิดไม่ถึงว่าก้าวมาเพียงก้าวเดียว ตรงหน้าก็มีคนเข้ามาขวาง

ผู้อาวุโสสกุลลี่ผงะ เหลือบตาขึ้นไปมอง ขมวดคิ้วอย่างสงสัย “เจ้า…”

“ฝีมือของหมอหมิ่นก็ธรรมดา จะพลาดไม่ได้เลยหรือ”

………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

โชว์สกิลหมอตบหน้าไอ้แก่สกุลลี่นี่เลยค่ะชิงลั่ว ตัวเองวางยาเองแล้วมาโทษคนอื่น ถถถ

ไหหม่า(海馬)