คราวนี้ยูมะเป็นฝ่ายตะลึงตัวแข็งจนลืมหายใจซะเองเพราะไม่คาดฝันว่ายุยจะตอบตกลง

“ง..งั้นเริ่มกันเลยมั้ย”

“……อืม”

ยุยพยักหน้าเล็กน้อย

ยูมะหัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ความรู้สึกว่า เอาจริงเหรอวะ ดันมากกว่าความรู้สึกดีใจซะอีก

ยุยค่อยๆเดินมานั่งตักยูมะ 

“….อึ่ก”

เย้ดดด ไอ้นาโกะมันโดนผู้หญิงนั่งตักแล้วทำไมมันนิ่งได้วะ กูให้ยุยนั่งเองนี่เขินชิบหายเลย

ความรู้สึกอบอุ่น และน้ำหนักของขายุยที่ส่งผ่านมา ยูมะพยายามหักห้ามใจไม่คิดว่าก้นเธอกำลังสัมผัสตรงนั้้น ตอนนี้ตื่นเต้นจัดจนสมองแทบไม่ทำงาน

ทางด้านยุยก็ใช่ว่าจะนั่งแล้วไม่รู้สึกอะไร ถึงแม้จะมองไม่เห็นหน้าเธอ แต่บอกได้เลยว่าหน้าเธอแดงแน่ เพราะขนาดหลังคอเธอยังแดงเลย แถมมีอาการสั่นนิดๆด้วย ดูแล้วคงเขินมากๆแน่ แต่เธอก็ยังไม่ลุกจากตักยูมะ

ความรู้สึกของยูมะว่าอยากกอดยุยในฐานะต่างเพศเริ่มพลุ่งพล่าน เขาลองค่อยๆสอดมือกอดเธอจากด้านหลัง

รู้สึกได้ว่าเธอตัวเกร็งขึ้น แต่ก็ไม่ได้เผยความรู้สึกว่ารังเกียจอ้อมกอดเขา ก่อนจะค่อยๆผ่อนตัวตามสบายเล็กน้อย

เพราะเธอผ่อนคลายลง ยูมะเลยรู้สึกว่าถึงตอนนี้จะใจเต้นแรง แต่ก็เบาใจขึ้นมาหน่อยว่าไม่โดนรังเกียจชัวร์ เพราะเธอเชื่อใจเขา เธอถึงผ่อนคลาย  

สัมผัสจากอ้อมกอด รุ้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านจากร่างกายยุย 

โรแมนติก มันโรแมนติกสุดๆเลย สุขจนหาใดจะเปรียบเลยครับ

“…..นี่ยุย”

“ฮิย้า”

“อ๊ะ เป็นอะไรรึ”

“อย่าเพิ่งไปถึงขั้นกระซิบข้างหูนะ แค่นี้ก็เขินสุดๆแล้ว”

“ข..เข้าใจแล้ว ขอโทษทีนะ”

“อืม..แล้วมีอะไรเหรอ”

ยูมะกลืนน้ำลายหนึ่งเอื้อก

“เธอ…รักชั้นในฐานะคนรักรึเปล่า”

จะบรรยากาศพาไป หรืออะไรก็ช่าง ถ้าจะถามก็ต้องถามตอนนี้แหละวะ 

เรื่องเรารักยุย อันนี้ไม่ต้องปฏิเสธละ เรารักในฐานะเสน่หาต่างเพศพร้อมเป็นแฟนแน่นอน

ทีนี้อยู่ที่ความรู้สึกแล้วว่ายุยรักเราในฐานะคนรัก หรือในฐานะเพื่อน หรือในฐานะพี่ชายน้องสาว 

ยูมะรวบรวมความกล้าลองถามไปแล้ว ทีนี้ก็อยู่ที่ยุยละว่าเธอจะตอบกลับมาว่ายังไง

ทางด้านยุยนั่งนิ่งตัวแข็งอยู่ประมาณ 10วินาที ดูเกร็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะตอบกลับมาว่า

“….ไม่ล่ะ ชั้นยังไม่มีความสนใจพัฒนาถึงจุดนั้น”

ยุยพูดจบ ส่ายศีรษะเล็กน้อย

“เพระว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ชั้นมีความสุขมากพอแล้วน่ะ”

“….งั้นเหรอ”

“…นี่ยูมะ”

“หือ?”

“ต่อจากนี้อยากให้เราเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ”

“อืม ได้สิ”

หลังจากยูมะตอบกลับ ยุยถอนหายใจเล็กน้อย

(สรุปว่าแห้วแดกสินะ)

เอาตรงๆก็คิดว่า ก่อนจะสารภาพ ฟีลลิ่งบรรยากาศของเรากับยุยตอนนี้มันโคตรจะดีแท้ๆ 

แต่ก็นะ คำตอบของยุยว่าอยากจะเป็นเพื่อนตลอดไป ฟังดูแล้วมันก็มาจากใจจริงไม่ได้โกหกซะด้วยสิ

ยูมะถอนหายใจระบายความอึดอัด

(ช่างมันเหอะ ก็ตามนั้นแหละ…)

ถึงตอนนี้จะเสียใจจากคำตอบยุย แต่ในเมื่อมันเป็นความปรารถนาเธอ เขาก็มีหน้าที่ตอบสนองมันให้เต็มที่

“…กลับห้องกันมั้ย”

“…อืม”

ยูมะลูบหัวยุยก่อนจะคลายอ้อมกอด ก่อนหน้านี้ตอนลูบหัวยุยยังรู้สึกเขินอายแท้ๆ แต่พอเจอคำว่าเพื่อน..มันก็นะ ฟีลหวานในตัวมันหดไปเยอะแฮะ มันคือลูบหัวด้วยฟีลเพื่อนล้วนๆซะแล้ว

หลังจากนั้น ทั้งคู่เดินกลับไปยังห้องนาโกะกับอาสึกะ

จบ CH14-4