หลายวันผ่านไปนับจากวันไปค้างบ้านยูมะ

“นี่ชั้นไปทำอะไรผิดต่อยูมะรึเปล่านะ”

“อืมมม  แต่เธอก็ไม่ได้ทะเลาอะไรกับเขาใช่มั้ยล่ะ”

ช่วงพักกลางวัน ยุยกับอาสึกะออกมาคุยกันที่หลังโรงเรียนสองคน

ช่วงนี้ยุยรู้สึกว่ายูมะเปลี่ยนไป

เดี๋ยวนี้เหมือนเขาจะเริ่มเว้นระยะห่างเธอมากขึ้น ทำให้เกรงใจไม่กล้าอ้อนยูมะเหมือนแต่ก่อน

อาสึกะที่สังเกตุเห็นว่ายุยดูเศร้าเลยส่งแชทไปบอกว่า มีเรื่องอะไรไม่สบายใจปรึกษาได้นะ

เอาจริง เรื่องปรึกษาความรักมันก็น่าอาย แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้เธอต้องการคำแนะนำจากใครสักคน บทสรุปจึงลงเอยที่มาคุยกันช่วงพักกลางวันสองคน

“แต่เอาจริงๆ ที่โรงเรียน ชั้นเห็นพวกเธอสองคนก็ยังดูคุยกันปกติอยู่นะ”

“คือว่า..ถ้าคุยเรื่องทั่วไปก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ว่าเขาไม่สบตาชั้นเลยน่ะ”

“อืมอืม”

“แล้วก็ตอนเดินมาโรงเรียนด้วยกัน ก็ไม่ได้จับมือแล้วด้วย”

“…เดี๋ยวนะ จะบอกว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอคืบหน้าที่สุดตอนนี้คือเดินจับมือเหรอ?”

“เอ๊ะ? อืม”

“…..”

อาสึกะทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเลือกจะเงียบ เปลี่ยนหัวข้อแทน

“หรือเธอคิดว่ามีเหตุการณ์อะไรที่เธอเดาว่าเขาถึงเปลี่ยนไปล่ะ”

“อืม…. ยูมะท่าทีเปลี่ยนไปตั้งแต่ชั้นไปนอนค้างที่บ้านเขาน่ะ”

“ห๊ะ…เดี๋ยวนะ…ค้างนี่คือค้างบ้านสุงิซากิเหรอ”

“อ…อืม”

“..ทำเรื่องลามกกันรึเปล่า”

“ม…ไม่ได้ทำนะ ไม่ได้ทำจริงๆ แต่ว่า..ชั้นรุกเขาหนักนิดหนึ่งเพราะอยากให้เขามองชั้นเป็นผู้หญิงน่ะ …บางทีอาจจะเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้”

ยุยกล่าวตะกุกตะกักปฏิเสธ ส่วนทางอาสึกะถอนหายใจเฮ้อออกมา

“ไอ้เราก็ห่วงมากนึกว่าจะมีเรื่องอะไร ที่แท้มันเรื่องเท่านี้เองหรอกรึ”

“คิดว่าไงบ้างล่ะ เมงุจัง”

“เอางี้นะยุยจัง เธอสบายใจได้เลย ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลแน่นอน กลับกันเดี๋ยวอนาคตเธอจะได้เจอเรื่องดีๆแน่นอน รู้จักคำว่า ชอบจนไม่กล้าเผชิญหน้ามั้ย”

“ชอบจนไม่กล้าเผชิญหน้า?”

“อืม ประมาณว่า ชอบคนๆหนึ่งสุดๆจนเขิน ไม่กล้าสบตา เผยความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง  ชั้นคิดว่ายูมะเขากำลังเป็นแบบนี้อยู่นะ”

“….ฟุเอ้?!”

ยุยส่งเสียงประหลาดออกมา หน้าแดงแป้ด

“เอ๋ คือว่า..คนอย่างยูมะเนี่ยนะ…..แต่ว่า..เป็นไปได้เหรอ?”

“ตอนยุยจังชอบสุงิซากิคุงก็เป็นเหมือนกันลืมไปแล้วเหรอ เขินจัดจนไม่กล้าคุยหรือสบตากับเขาน่ะ”

“ชั้นเคยก็จริง..แต่กับยูมะ..จะใช่เหรอ”

“ยุยจังต้องมีความเชื่อมั่นในตัวเองมากกว่านี้นะ เพราะยุยจังเป็นคนที่ได้จับมือเขา เป็นคนที่เขาอนุญาตให้ไปนอนค้างที่บ้านเลยนะ ถ้าไม่ชอบกันจริงเขาไม่อนุญาตให้ใครมาค้างบ้านหรอก”

 “ต..แต่ว่า..”

“จะว่าไปเธอลองสารภาพรักกับเขาดูก็ได้นะ”

“ส..สารภาพรัก?”

เอ้า จะทำท่าตกใจอะไรขนาดนั้น เธอบอกเองนิว่าจะพยายามเพื่อคบกับสุงิซากิคุงไม่ใช่รึไง”

“ก็ใช่อยู่..แต่ว่า..”

ยุยอยากให้ยูมะเป็นคนรัก ถ้ายูมะชอบเธอตามอาสึกะว่า ถ้าสมมติว่าสารภาพรักตอนนี้ มันก็มีความเป็นไปได้ แต่ว่าตอนนี้เธอยังไม่ได้เตรียมใจเลย

งั้นไหนๆก็ลองซ้อมสารภาพรักในใจก่อน

(ยูมะ..เรามาเป็นคนรัก…..แงงงงง)

“อาเร๊ะ อ้าว ยุยจัง เฮ้”

สรุปว่าแค่ยุยลองสารภาพรักในใจ หน้าเธอก็เขินตัวแข็งจนหูตาไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงรอบข้างซะแล้ว

****

จบ CH18

ตอนหน้าก็จบเรื่องนี้เล่ม2แล้วนะครับ  ถือว่าความหวานช่วงนี้น่าจะหายค้างคานะครับ ตอนหน้าก็บทส่งท้ายแล้ว ต่อไปก้คงจะแปล ภรรยาผมในเกมส์แท้จริงเป็นเนตไอดอล หรือรินกะยันเดเระนั่นเอง

ถ้ารอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon